Το «ποιοι», έχει μεγάλη σημασία

Γράφει ο Νίκος Χιδίρογλου

Πολλοί είναι σήμερα εκείνοι που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στην κεντροαριστερά, κάποιοι μάλιστα με αγωνία.

Μιλάμε για ένα σημαντικό κομμάτι του αστικού κόσμου, που σήμερα δεν μπορεί να εκφραστεί μέσα από τη ΔΗΜΑΡ της Ρεπούση ή τον ακροαριστερό ΣΥΡΙΖΑ των φίλων της τρομοκρατίας.

Υπάρχει πολιτικό κενό εκεί; Ναι, υπάρχει!

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να καλύψει το κενό; Όχι, δεν μπορεί.

Διάφοροι των συνιστωσών, στοχοποιούν πίσω από την πλάτης της ηγεσίας διαφόρους που έχουν άλλη προέλευση ιδεολογική, ή δεν μετέχουν στον σκληρό πυρήνα και τους εκφοβίζουν, με συστηματική εκστρατεία λάσπης, ώστε να αποχωρήσουν. Με λίγα λόγια, θέλουν τις ψήφους των αστών, αλλά όταν αυτοί προσπαθήσουν να ενταχθούν στο σχήμα, εισπράττουν επιθέσεις και εξαναγκάζονται σε έξοδο.

Αυτή είναι η σταλινική αντίληψη περί «αντιπροσωπευτικότητας» που κυριαρχεί στο ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει τις ψήφους της κοινωνίας, αλλά όχι να την εκφράσει.

Δείτε τι έγινε μετά την ημερίδα που διοργάνωσαν οι της Κουμουνδούρου για την άμυνα…

Από την άλλη, μπορεί το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη, που εμφανίστηκε φουριόζο και από το πουθενά, να καλύψει το κενό;

Θα δείξει, αν και τα πρώτα στοιχεία δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντικά για τους ανθρώπους της κεντροαριστεράς. Δεν κατατέθηκαν, ακόμα τουλάχιστον, προτάσεις επεξεργασμένες για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο τόπος και είναι σαφές ότι υπήρξε μία βιασύνη για να καλυφθεί ένα –οφθαλμοφανές- κενό. Το μεγάλο κενό που άφησε πίσω του το ΠΑΣΟΚ, για τη διάλυση του οποίου «μερίμνησε» ο απαξιωμένος σήμερα ΓΑΠ.

Και μπορεί οι δημόσιοι υπάλληλοι στους κόλπους των «πρασίνων» να προσέφυγαν στον ΣΥΡΙΖΑ για να προστατεύσουν τα εις βάρος του συνόλου «κεκτημένα» τους, αλλά είναι σαφές ότι πέραν αυτών υπάρχουν και αστοί με κεντροαριστερή προδιάθεση, οι οποίοι δεν θέλουν να κάνουν παρέα με τον Μπελαντή, τον Στρατούλη και τη Δούρου, ή να μετάσχουν σε συνέδρια όπου πραγματοποιούνται έρανοι για τρομοκράτες.

Ποιο είναι το μείζον πρόβλημα όμως για ένα μεγάλο εκκολαπτόμενο σχήμα της κεντροαριστεράς;

Πολλοί είναι εκείνοι που μιλάνε για την «ενοχλητική» παρουσία του Κώστα Σημίτη (και των ανθρώπων του), ο οποίος, χωρίς να έχει αντιληφθεί τη ζημιά που έγινε στον τόπο επί των ημερών του, επιμένει να εμφανίζεται δημόσια, υποχρεώνοντας τους όποιους οργανωτές εκδηλώσεων ή διαβουλεύσεων, να υφίστανται ένα υψηλότατο opportunity cost. Διότι, Σημίτης σημαίνει (αλήστου μνήμης) «εκσυγχρονισμός». Και «εκσυγχρονισμός» σημαίνει εθνομηδενισμός, σημαίνει διαπλοκή και κότερα και βάλτε.

Είναι καιρός να ανασυσταθεί η κεντροαριστερά, λένε πολλοί. Ο αστικός κόσμος έχει ανάγκη, σε εποχές μάλιστα που χαρακτηρίζονται από την παρουσία στα πολιτικά μας πράγματα διαφόρων μισαλλόδοξων, ναζιστών και αριστεριστών, που κλείνουν πονηρά το μάτι στην βία και στην τρομοκρατία, να δημιουργηθούν ισχυροί κομματικοί πόλοι, δεξιοί και αριστεροί, που θα συμμετέχουν στα πολιτικά πράγματα. Μιλάμε πάντα για αστικά κόμματα.

Όμως, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ανασυσταθεί ένας χώρος με «μεταλλαγμένους», με αυτούς που ευθύνονται για τα όσα έγιναν στα Ίμια και για τη δωσιλογική παράδοση του Οτσαλάν στους δήμιούς του, με αυτούς που ευθύνονται για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου και τη βιαιότερη ανακατανομή εισοδήματος εις βάρος των εχόντων, στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Είναι λοιπόν εξαιρετικά ενδιαφέροντα όσα συμβαίνουν στους κόλπους της αστικής αριστεράς ή κεντροαριστεράς ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομάσει κανείς τον χώρο μεταξύ του κέντρου και του ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα είναι αν αυτή τη φορά θα έχουν ως αφετηρία τον προβληματισμό για την εκπροσώπηση των συμφερόντων των Ελλήνων πολιτών της διαπλοκής.

Γι αυτό ακριβώς, το ποιοι, επαναλαμβάνω, το ποιοι, έχει μεγάλη, πολύ μεγάλη σημασία για το μήνυμα που θα σταλεί προς την κοινωνία. Η ΝΔ, παρά την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία, διατηρεί τις δυνάμεις της. Η κεντροδεξιά θα επιβιώσει, καθώς διατηρεί τα ερείσματά της στην κοινωνία. Οι Έλληνες δεν έχουν την πρόθεση να παίξουν με το μέλλον τους και αυτό θα φανεί στις κάλπες του Μαΐου. Από εκεί και πέρα, η κεντροαριστερά θα κριθεί για τις επιλογές της, αλλά και την αποφασιστικότητά της στο πεδίο της αυτοκάθαρσης.

Πηγή «Ελεύθερη Ώρα»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση