H Eνωμένη Ευρώπη χωρίς φερετζέ

Του Σταύρου Λυγερού

Το δημοσκοπικό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ ανησυχεί τους Γερμανούς αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να αλλάξουν την πολιτική τους για την Ευρώπη προκειμένου να ενισχύσουν την κυβέρνηση Σαμαρά ενόψει ευρωεκλογών. Αναμφίβολα, όσο πλησιάζουμε προς τις κάλπες, τόσο το ευρωιερατείο θα προσφέρει εύσημα στους εκλεκτούς του στην Αθήνα. Θερμά λόγια θα ακούσουμε πολλά, αλλά στο κρίσιμο ζήτημα της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους δεν αναμένεται η παραμικρή κίνηση. Για την ακρίβεια, στις παραμονές των ευρωεκλογών θα γίνει μια Σύνοδος του Eurogroup με σκοπό να καλλιεργήσει αισιόδοξες προοπτικές χωρίς όμως να αναλάβει συγκεκριμένη δέσμευση.

Μπορεί οι Σαμαράς και Βενιζέλος να δη­λώνουν σε κάθε ευκαιρία ότι σε λίγους μή­νες το Μνημόνιο θα είναι παρελθόν, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ακόμα κι αν παραβλέψουμε το γεγονός ότι το πολυδιαφημιζόμενο πρωτογενές πλεόνα­σμα είναι πλασματικό, είναι ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα αδυνατεί να πληρώνει τους τόκους για το δημόσιο χρέος. Η ελπίδα ότι μέσα στο 2014 θα καταφέρει να δανειστεί από τις αγορές είναι φρούδα. Είναι αληθές ότι τα επιτόκια για τα κυκλοφορούντα ελληνικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά έχουν πέ­σει αρκετά σε σύγκριση με τα προηγούμενα δυο τρία χρόνια. Παραμένουν όμως ακόμα σε απαγορευτικά επίπεδα. Εάν, μάλιστα, η Αθήνα εξέδιδε νέα ομόλογα, κατά πάσα πι­θανότητα τα επιτόκια θα έκαναν άλμα προς τα πάνω και μόνο εξαιτίας της ασάφειας που επικρατεί στο επίπεδο των πολιτικών εξελί­ξεων. Με άλλα λόγια, η επάνοδος στις αγο­ρές παραμένει όνειρο απατηλό.

Γι’ αυτούς τους λόγους ο Σόιμπλε προω­θεί τη σύναψη νέας δανειακής σύμβασης της τάξεως των 15-20 δις ευρώ με σκοπό την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού. Εί­ναι ξεκάθαρο, μάλιστα, ότι η νέα δανειακή σύμβαση θα συνοδευτεί από νέο Μνημόνιο, έστω κι αν για επικοινωνιακούς λόγους δεν θα ονομαστεί έτσι. Θα είναι, ωστόσο, ένα κείμενο που θα περιγράφει τις δεσμεύσεις που θα αναλάβει η Ελλάδα. Δεσμεύσεις οι οποίες -επίσης για προφανείς λόγους- θα γράφουν στην επικοινωνιακή συσκευασία τους τον εύηχο όρο «μεταρρυθμίσεις». Στην πραγματικότητα και το νέο πακέτο δεσμεύ­σεων θα κινηθεί στην ίδια κατεύθυνση με τα προηγούμενα Μνημόνια. Χωρίς να πα­ραγνωρίζονται ορισμένες εξυγιαντικές πα­ρεμβάσεις, κεντρικός στόχος τους είναι να ολοκληρωθεί η μετατροπή της Ελλάδας σε μεταμοντέρνα αποικία χρέους στο πλαίσιο μιας μεταλλαγμένης ΕΕ.

Η θεμελιακή αρχή του ενοποιητικού εγχει­ρήματος, η ισοτιμία των χωρών-μελών, έχει σήμερα καταντήσει άδειο κέλυφος. Καταλύτης για να συμβεί αυτό, όπως και για να εκδηλωθούν οι υφέρπουσες ηγεμονιστικές τάσεις του Βερολίνου, ήταν η κρίση. Σήμερα η Ευρώπη έχει αφεντικό και οι χώρες-μέλη έχουν ιεραρχηθεί. Αντί για «ευρωπαϊκή Γερ­μανία» έχουμε διολισθήσει στη «γερμανική Ευρώπη». Η εξέλιξη αυτή δεν θα είχε κατα­στεί δυνατή εάν η πολιτική του Βερολίνου για επιβολή της μονοδιάστατης λιτότητας στην ευρωπαϊκή περιφέρεια -και όχι μόνο- δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της ευ­ρωπαϊκής ολιγαρχίας του χρήματος.

Αυτή είναι η Ευρώπη με την οποία πρέπει να διαπραγματευτεί η Ελλάδα. Ορισμένοι θεωρούν ότι το Μνημόνιο ήταν απλώς ένα λάθος των καλοπροαίρετων εταίρων μας. Εάν ίσχυε αυτό, οι αλλεπάλληλες παταγώδεις διαψεύσεις των προβλέψεων για την εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας και τα εξόφθαλμα καταστροφικά αποτελέσματα θα είχαν προ πολλού οδηγήσει το ευρωιερατείο σε αναθεώρηση της μνημονιακής πολιτικής. Το γεγο­νός όμως ότι εμμένει στην ίδια καταστροφι­κή «θεραπεία» πείθει ότι έχει κρυφή ατζέντα.

Οι εγχώριες άρχουσες ελίτ δεν έχουν σχέδιο για την Ελλάδα, αλλά το Βερολίνο έχει. Με όπλο το χρέος μετατρέπει την Ελλάδα σε μετα­μοντέρνα αποικία στο πλαίσιο της γερμανικής Ευρώπης. Τυπικά, βεβαίως, παραμένει ισότι­μη χώρα-μέλος. Στην πράξη όμως έχει συρρικνωμένα δικαιώματα. Είναι ενδεικτικό ότι λαμβάνονται αποφάσεις για την Ελλάδα χω­ρίς τη συμμετοχή της. Τελευταίο παράδειγμα η πρόσφατη σύσκεψη για το ελληνικό χρέος. Στην πραγματικότητα τις κρίσιμες αποφάσεις για την Ελλάδα τις λαμβάνουν οι Γερμανοί και μέσω της τρόικας τις επιβάλλουν στην Αθήνα. Η κλασική τακτική είναι να διασύρουν και να πιέζουν ασφυκτικά, μέχρι η ελληνική Βουλή να ψηφίζει τις εκάστοτε απαιτήσεις τους. Τότε λένε έναν ανέξοδο καλό λόγο, τον οποίο οι μνημονιακές κυβερνήσεις με την αμέριστη βοήθεια των κατεστημένων ΜΜΕ, παρουσιά­ζουν στους Έλληνες σαν επιβεβαίωση της ορ­θότητας των ασκούμενων πολιτικών!

Οι ελληνικές άρχουσες ελίτ υιοθέτησαν εξαρχής την πολιτική που έρχεται ντελίβερι από το ευρωιερατείο. Διαποτισμένες από το σύνδρομο εξάρτησης θεωρούσαν ότι με την υπακοή τους θα διασώσουν τα προνόμιά τους, αδιαφορώντας ουσιαστικά για το γεγονός ότι αυτή η πολιτική καταστρέφει την Ελλάδα. Δεν είναι, βεβαίως τυχαία η ευκολία με την οποία έσπευσαν να αλλάξουν αφεντικό.

Πηγή "Eπίκαιρα"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση