Ο Έλληνας βουλευτής...
Συγχρωτίζομαι
με αρκετούς ικανότερους εμού εθνοπατέρες/μητέρες. Ο μέσος όρος όμως
αγγίζει τα όρια του δυσλεκτικού αναγνώστη, του υπερφίαλου μάγου της
φυλής, του πανεπιστήμονα νηπιοτροφείου.
Ο πνευματώδης Εμμαν. Ροΐδης, εκεί
γύρω στα 1900, ειρωνευόταν:
"...στην πολιτική πανίδα της χώρας ενδημεί ένα σπάνιο είδος ανθρώπου που μπορεί να κάνει απίθανα πράγματα: είναι σε θέση, να μεταβάλλει τους αχυρώνας εις δημοτικά σχολεία, τα χωράφια εις οικόπεδα, τους ακτήμονας εις κτηματίας, τους χρηστούς υπαλλήλους εις Παυσανίας, τούς βλαχοδημάρχους εις ιππότας του Σωτήρος, τους δικαστάς εις αδικητάς και τους ξυλοσχίστας εις καθηγητάς. Το όχι και τόσο δυσεύρετο αυτό ιθαγενές είδος είναι ο Έλληνας βουλευτής..."
Δυστυχώς δεν άλλαξε και δεν αλλάζει το παραμικρό.
Ψευτιά, καυχησιά,
μικροπρέπεια, φανφαρονισμός.
Γιατί;
Διότι αυτό που αφηρημένα σήμερα λέμε
Σύστημα, έχει βαθύτερα αίτια. Στην πρόστυχη αλυσίδα της ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ
πρέπει να εστιάσουμε και να τσακίσουμε τη γάγγραινα.
Το απέδωσε, τα ίδια
περίπου χρόνια, ο αγιότερος των ελληνικών γραμμάτων Αλέξανδρος
Παπαδιαμάντης, στο κλασσικό "Έμποροι των Εθνών":
"...Η γενεαλογία της πολιτικής είναι συνεχής και γνησία κατά τους προγόνους. Η αργία γέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκε την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησεν την πολιτικήν..."
Κώστας Γ. Γιοβανόπουλος
Βουλευτής Ημαθίας - ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Γραμματέας Κοινοβ. Ομάδας
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Τουλάχιστον, τότε, υπήρχε χώρα για να ληστέψει κάτι, κάποιος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό αυτό του... κάποιου άλλου δηλαδή, από την μια τσέπη στην άλλη.
Τώρα, που δεν μας ανήκει η χώρα, εάν καταφέρνουμε να κλέψουμε κατιτίς, από ξένη περιουσία το κλεβουμε.
Εάν έκλεβαν οι ραγιάδες επί οθωμανών, δεν είναι πρέπον να κατηγορηθούν γιαυτό, μάλλον περί αντιστάσεως επρόκειτο, το ίδιο και στην κατοχή, που εδεσμεύοντο τρόφιμα για την επιμελητεία των ξενων στρατευμάτων.
Οι οθωμανοί, επειδή δεν απέδιδε τα αναμενόμενα η εργασία των ραγιάδων, μετακινούσαν ξένους πληθυσμούς στον ελληνικό χώρο.
Deja vu.