Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, το ξεπούλημα της ΕΒΖ
Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης ήταν θυγατρική της ΑΤΕ και μετά το ξεπούλημα – χάρισμα της ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς, η άλλοτε κραταιά βιομηχανία πέρασε στον Ειδικό Εκκαθαριστή.
Η ΕΒΖ υπήρξε η μεγαλύτερη εθνική βιομηχανία τροφίμων, η οποία για τέσσερις δεκαετίες στήριζε καθοριστικά την τοπική οικονομία στην Λάρισα, τις Σέρρες, την Ξάνθη, την Ορεστιάδα και την Ημαθία, όπου βρίσκονταν τα εργοστάσια της, αλλά και στις γύρω περιοχές, όπου υπήρχε καλλιέργεια ή εργατικά χέρια. Πριν από το 2006 η Βιομηχανία απασχολούσε 8.000 αγροτικές οικογένειες και πάνω από 2.500 εργαζόμενους (εποχικούς και μόνιμους), ενώ εκατοντάδες συνοδά επαγγέλματα εξαρτώνταν από τη λειτουργία της.
Η κραταιά βιομηχανία αντιμετώπιζε σχεδόν πάντα προβλήματα γιατί για τα κόμματα που εναλλάσσονταν στην κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και "οι τοπάρχες τους",χρησιμοποίησαν την ΕΒΖ ως πολύφερνη νύφη για την εξυπηρέτηση μικροκομματικών, πελατειακών και άλλων συμφερόντων. Ο μεγάλος κατήφορος, ωστόσο, ξεκινάει μετά το 2006 και την ευρωπαϊκή μεταρρύθμιση της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς (ΚΟΑ) Ζάχαρης. Η ίδια η εφαρμογή των Κανόνων της νέα ΚΟΑ με τη μείωση της ποσόστωσης (επιτρεπόμενο όριο παραγωγής) από τους 320 χιλιάδες τόνους στους 158 χιλιάδες, αλλά και ο τρόπος που οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχειρίστηκαν την εφαρμογή της ΚΟΑ, οδήγησαν την ΕΒΖ στην πλήρη (και μεθοδευμένη) απαξίωση.
Τα δύο από τα πέντε εργοστάσια (Λάρισα και Ξάνθη) έκλεισαν για να υλοποιηθεί το "μεγαλόπνοο" σχέδιο που είχε εξαγγείλει η κυβέρνηση διά στόματος του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή για την μετατροπή τους σε εργοστάσια Βιοαιθανόλης. Η αποτυχία αυτού του σχεδίου θα επιφέρει τεράστια οικονομική αιμοραγία στην εταιρεία. Παράλληλα, οι αγρότες ωθούνται στην εγκατάλειψη της καλλιέργειας λόγω οικονομικών αντικινήτρων και η βιομηχανία σταδιακά αρχίζει να εισάγει από άλλες ευρωπαϊκές χώρες το μεγαλύτερο μέρος της ζάχαρης για να καλύψει την ποσόστωση των 158 χιλιάδων τόνων. Η εισαγωγή της πρώτης ύλης θα είναι καθοριστική και για την οικονομική πορεία των εργοστασίων με τα σενάρια για κλείσιμο των εργοστασίων να ψιθυρίζονται τακτικά και τα κόστη παραγωγής να διογκώνονονται, ενώ με ευθύνη της διοίκησης αλλά και της "μητέρας" Τράπεζας ΑΤΕ ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός της Βιομηχανίας αυξάνεται με γεωμετρικούς ρυθμούς.
Σήμερα, η κυβέρνηση προσπαθεί να ξεπουλήσει την ΕΒΖ έναντι πινακίου φακής, με την τιμή να διαμορφώνεται στους προηγούμενους τελικά άγονους διαγωνισμούς στα 40 εκατομμύρια ευρώ, όταν μόνο τα περιουσιακά στοιχεία του Ομίλου έχουν αξιολογηθεί στα 200 εκατομμύρια ευρώ. Εδώ και δύο περίπου χρόνια οι μεγάλες βιομηχανίες ζάχαρης, το ντόπιο κεφάλαιο και βεβαίως η τράπεζα ΠΕΙΡΑΙΩΣ προσπαθούν να κλείσουν τη συμφωνία που τους συμφέρει με τους τευτλοκαλλιεργητές και τους εργαζόμενους να είναι τα άμεσα "θύματα" αυτής της διαμάχης. Οι "γαμπροί' της ζάχαρης μπορεί να έχουν πολλές διαφορές μεταξύ τους, ωστόσο, συγκλίνουν στο ότι τους συμφέρει ο θάνατος της ελληνικής τευτλοκαλλιέργειας. Σ' αυτό το πλαίσιο οι καλλιεργητές πιέζονται πλέον απροκάλυπτα για να μην σπείρουν τεύτλο και η Διοίκηση της ΕΒΖ μετά από την πολύ καλή σε αποδόσεις, περσινή καλλιεργητική περίοδο μειώνει τις τιμές που δίνει στους καλλιεργητές αποτρέποντας τους από το να σπείρουν. Η μείωση της παραγωγής τεύτλου επιφέρει την μείωση της παραγωγικότητας των εργοστασίων και αυτό μπορεί να σημαίνει κλείσιμο κάποιων από τα εναπομείναντα εργοστάσια με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τιμή της πώλησης της πάλαι ποτέ κραταιάς βιομηχανίας (στο σύνολο της ή τμηματικά).
Η διατήρηση της τευτλοκαλλιέργειας και η διατήρηση της Βιομηχανίας υπο δημόσια ιδιοκτησία δεν αφορά μόνο τους καλλιεργητές και τους εργαζόμενους. Αφορά την ελληνική κοινωνία και οικονομία στο σύνολο της γιατί η Ζάχαρη είναι ένα από τα βασικά προϊόντα διατροφικής επάρκειας. Μία ενδεχόμενη έλλειψη (τεχνητή ή όχι) ζάχαρης θα μπορούσε να επιφέρει τεράστια καταστροφή, ενώ η τιμή της ζάχαρης επηρεάζει τις τιμές χιλιάδων τροφίμων. Γι' αυτό ο αγώνας που δίνουν σήμερα οι τευτλοκαλλιεργητές και οι εργαζόμενοι είναι αγώνας της ελληνικής κονωνίας, είναι αγώνας όλων μας.
Αποστολή ψηφίσματος Περιφερειακού Συμβουλίου ΑΜ-Θ για την ΕΒΖ στα συναρμόδια υπουργεία
Απεστάλη στα τέσσερα υπουργεία (Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, Μακεδονίας – Θράκης), το ψήφισμα του Περιφερειακού Συμβουλίου Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης που αφορούσε τις αλλαγές στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης και πιο συγκεκριμένα στο εργοστάσιο της Ξάνθης.
Στο ψήφισμα αναφέρεται:
«Τα μέλη του Περιφερειακού Συμβουλίου ΑΜ-Θ κατά την συνεδρίαση της 15ης Ιανουαρίου 2014, συζήτησαν και αποφάσισαν, ΟΜΟΦΩΝΑ και ομόθυμα να στηρίξουν το δίκαιο αίτημα των εργαζομένων της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (Εργοστάσιο Ξάνθης).
• Για συνέχιση λειτουργίας του εργοστασίου Ξάνθης ως συσκευαστηρίου, όπως έχει γνωστοποιηθεί και συμφωνηθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή
• Για τη μη μετακίνηση των εννέα (9) εργαζομένων του εργοστασίου Ξάνθης σε άλλες μονάδες που λειτουργούν στο Πλατύ και τις Σέρρες,
• Την ανάκληση της απόφασης της Διεύθυνσης της Βιομηχανίας Ζάχαρης στις 24/12/2013 και του Διευθύνοντος Συμβούλου της εταιρίας σχετικά με την μετακίνηση των εργαζομένων στο εργοστάσιο Ξάνθης».
Από το Γραφείο Τύπου της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...