Τουρκικές «ήττες» και ελληνικές αντιδράσεις

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας 

Σε τρία τουλάχιστον σημεία παρατηρούμε προσφάτως την ήττα της νεο-οθωμανικής πολιτικής της Τουρκίας και την εξασθένηση του γεωπολιτικού της ρόλου. Το πρώτο χτύπημα ήρθε από τη Συρία, όπου ο Ασαντ αντιστέκεται και μάλλον δεν πέφτει. Ο στρατός του επέδειξε θαυμαστή συνοχή και αντοχή και δεν είδαμε μαζικές αποσκιρτήσεις ανώτατων αξιωματικών, όπως συνέβη κατά την πτώση άλλων αραβικών καθεστώτων. Η πολύχρωμη αντιπολίτευση αποδέχθηκε τον ηγεμονικό ρόλο ακραίων ισλαμιστικών ομάδων, τις οποίες ενίσχυε μεταξύ άλλων η Τουρκία. Η επιβίωση, έστω και προσωρινή, του Ασαντ αποτελεί μείζονα ήττα για την τουρκική εξωτερική πολιτική, όπως παραδέχονται και τα τουρκικά ΜΜΕ. Εξάλλου, στα μάτια πολλών δυτικών χωρών η Τουρκία έχασε πόντους διότι εμφανίστηκε να συνεργάζεται με επικίνδυνους ισλαμιστές.

Στην Αίγυπτο η ανατροπή του προέδρου Μόρσι, ο οποίος στηριζόταν από τον Ερντογάν, και η ανάληψη της κυβερνήσεως από τον στρατό και τους αντιπάλους των Αδελφών Μουσουλμάνων έδωσε άμεσα αποτελέσματα εις βάρος του νεο-οθωμανικού ονείρου. Ο Τούρκος πρέσβης απελάθηκε από το Κάιρο, ενώ η αιγυπτιακή άποψη για την ΑΟΖ έπαυσε να είναι ταυτισμένη με την αντίστοιχη τουρκική.

Προ εβδομάδος στη Γενεύη επετεύχθη συμφωνία μεταξύ της ομάδος Ρ5+1 (τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ συν τη Γερμανία) και του Ιράν. Η πολυπληθής ισλαμική αυτή χώρα δέχτηκε, υπό την πίεση των οικονομικών κυρώσεων που επέβαλαν κυρίως οι ΗΠΑ, να παύσει κάθε σχέδιο για πολεμική χρήση της πυρηνικής ενέργειας και να αφήνει τους διεθνείς ελεγκτές να επιτηρούν σε τακτά διαστήματα το πυρηνικό πρόγραμμά της. Αμερικανικά ιδιωτικά ινστιτούτα γεωπολιτικής δίνουν έμφαση στις διαμαρτυρίες του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας προς τις ΗΠΑ, διότι δυσπιστούν προς την ειλικρίνεια του Ιράν. Ομως πιστεύω ότι στους μεγάλους χαμένους είναι και η Τουρκία, η οποία προσπάθησε να εμποδίσει τη συμφωνία με παραστάσεις προς τη Ρωσία και άλλους εμπλεκομένους. Σημειώνω ότι αν αποκατασταθούν σταδιακώς οι σχέσεις ΗΠΑ και Ιράν θα προτιμούν οι μεγάλες δυτικές εταιρίες πετρελαίου και φυσικού αερίου να περνούν οι αγωγοί από την κεντρική Ασία μέσω Ιράν προς τη θάλασσα και όχι να διασχίζουν πολύ περισσότερα χιλιόμετρα μέσω Τουρκίας.

Γενικότερα, η τουρκική πολιτική και τα οθωμανικά οράματα των Ερντογάν και Νταβούτογλου δεν αποδίδουν καρπούς. Τα μηδενικά προβλήματα που περιγράφει στα βιβλία του ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών μετετράπησαν σε μηδενικές επιτυχίες τουλάχιστον στα κρισιμότερα σημεία. Βεβαίως η Τουρκία παραμένει υπολογίσιμη δύναμη και ο στρατός της παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης και της Μ. Ανατολής, παρά την πρόσφατη απόφαση για μείωση της θητείας. Η τουρκική βουλιμία θα παραμείνει εμφανής στα θέματα της Θράκης, της ΑΟΖ και της Κύπρου. Η ελληνική αντίδραση πρέπει να αξιοποιήσει τα αδύνατα σημεία του νεο-οθωμανισμού, χωρίς όμως να τον υποτιμήσει.

Πρέπει πρωτίστως να πάψουμε να παρασυρόμαστε από ενδοτικά και ηττοπαθή ιδεολογήματα διαφόρων ΜΚΟ και διανοουμένων. Να προβούμε σε ανακήρυξη της ΑΟΖ και να αρχίσουμε τις διμερείς συζητήσεις για οριοθέτηση. Να ενισχύσουμε το ηθικό και τον εξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεών μας. Να αναζητήσουμε ευρωπαϊκή λύση για την Κύπρο και όχι λύση τύπου Ανάν που θα νομιμοποιεί τον Αττίλα του 1974. Την ιδεολογία της υποχωρητικότητας και τους εκφραστές της στηλιτεύει με εύστοχα επιχειρήματα ο ακαδημαϊκός Βασίλειος Μαρκεζίνης στο πρόσφατο βιβλίο του «Η Ελλάδα στον κατήφορο».

Να απαλλάξουμε την παιδεία μας και τα σχολικά βιβλία μας από τα σύνδρομα της δήθεν ελληνοτουρκικής προσεγγίσεως. Να μιλούμε ξεκάθαρα για τα εγκλήματα των Οθωμανών και των Νεότουρκων.
Να εντάξουμε τη Γενοκτονία των Ποντίων, των Μικρασιατών και των Αρμενίων στο υπό συζήτησιν αντιρατσιστικό νομοσχέδιο.

Ο νεο-οθωμανισμός υποχωρεί. Ας αναλάβει ο Ελληνισμός θαρραλέες πρωτοβουλίες.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

-->

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση