Helmut Schmidt: «Η Ευρώπη χρειάζεται πραξικόπημα»

Γερμανία, Ελλάδα, ΕΕ αλλά και σχόλια για την προγραμματική συμφωνία της νέας κυβέρνησης συνασπισμού στο επίκεντρο της επισκόπησης Τύπου

Διάλογο για τον ρόλο της Γερμανίας στην ΕΕ και την πορεία εξόδου από την παρούσα κρίση κάνουν από τις στήλες της εβδομαδιαίας εφημερίδαςDie Zeit δύο πρώην της γερμανικής πολιτικής σκηνής, ο πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ. Η συζήτηση είναι εξαιρετικά ζωντανή, πρωτότυπη έως προκλητική και με απαισιόδοξες πινελιές για το μέλλον της ΕΕ και τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Άνγκελα Μέρκελ.

«Αμοιβαιοποίηση του χρέους»

Ο Χελμουτ Σμιτ ορκίζεται καγκελάριος

Τη θέση που έχει εκφράσει παλαιότερα ότι η «Ευρώπη χρειάζεται πραξικόπημα» επιχειρεί να αναλύσει μεταξύ άλλων ο Χέλμουτ Σμιτ. «Χρησιμοποίησα τη λέξη πραξικόπημα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου», λέει, «γιατί σκέφτηκα ότι από μόνο του το Κοινοβούλιο θα μπορούσε να καταθέσει νόμο που να ρυθμίζει τα παλαιά και τα παρόντα χρέη». «Αυτό δεν επιτρέπεται», τον διακόπτει ο Γιόσκα Φίσερ. «Δεν έχει τέτοιο δικαίωμα». «Γι' αυτό χρησιμοποίησα τη λέξη πραξικόπημα» επιμένει ο Χέλμουτ Σμιτ, «αυτό που εννοούσα είναι μια συνειδητή υπέρβαση των αρμοδιοτήτων του κοινοβουλίου, γνωρίζοντας ότι αυτό θα προκαλούσε εξέγερση και θα οδηγούσε σε τεράστια αναστάτωση». Ο πρώην καγκελάριος υποστηρίζει ότι επί της εποχής του ήταν άγραφος κανόνας η πολιτική σύμπλευση με τη Γαλλία. Αυτός ήταν και ο λόγος που δέχθηκε να ενταχθεί η Ελλάδα στην ΕΕ. «Γνώριζα ότι η Ελλάδα δεν ήταν μια κρατική οντότητα με την οποία δεν θα μπορούσες να κάθεσαι στο ίδιο τραπέζι. Η Ελλάδα δεν ήταν ώριμη να γίνει δεκτή στην κοινή αγορά, αλλά ο Ζισκάρ ντ΄ Εστέν ήταν πεπεισμένος για το αντίθετο, επειδή η χώρα βγήκε από τη δικτατορία με τις δικές της δυνάμεις, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία…».

Σε άλλο σημείο ο Γιόσκα Φίσερ αναφέρεται στην Ελλάδα και στο παράδοξο, όπως αποκαλεί, της συνταγής εξόδου από την κρίση. «’Οσο περισσότερο οι Έλληνες παίρνουν μέσα λιτότητας, τόσο περισσότερο συρρικνώνεται η οικονομία και κατ΄επέκταση μεγαλώνει το χρέος. Ο διακανονισμός των παλαιών χρεών είναι ένα πρόβλημα που αποφεύγουμε συνεχώς να επιλύσουμε και ο λόγος είναι προφανής: επειδή αυτό θα σήμαινε κόστος για μας. Γι' αυτό χρειαζόμαστε μια προοπτική κοινής ανάληψης χρέους, πείτε το ευρωομόλογο ή όπως θέλετε. Χωρίς κοινή ανάληψη χρέους δεν προχωράει».

Σε βάρος της οικονομίας

Η προγραμματική συμφωνία της κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού στο Βερολίνο γίνεται αντικείμενο σε βάθος αναλύσεων και σχολιασμού από το γερμανικό και διεθνή τύπο.

Η μονογραφή της προγραμματικής συμφωνίας

Κατά τον αρθρογράφο της Frankfurter Allgemeine, η συμφωνία αυτή θα αποβεί σε βάρος της οικονομίας. Ο ίδιος εξηγεί τους λόγους: « Στην έναρξη της διακυβέρνησης Μέρκελ, τα ταμεία είναι γεμάτα, το ποσοστό ανεργίας χαμηλό και τα προγνωστικά υπό την πραγματική έννοια του όρου ευνοϊκά. Είναι προφανώς οι λόγοι που κάνουν την καγκελάριο να ενδιαφέρεται λίγο για τα συμφέροντα των επιχειρηματιών. Προτεραιότητά της, η διανομή των καρπών που δημιουργήθηκαν υπό την αιγίδα τους, ίσως γιατί αυτή θα είναι κατά πάσα πιθανότητα η τελευταία κυβερνητική της θητεία», σημειώνει η εφημερίδα.

Η ολλανδική εφημερίδα de Volskrant υποστηρίζει ότι η Γερμανία δεν πρόκειται να γίνει μια διαφορετική χώρα επειδή στην κυβέρνηση συμμετέχουν οι Σοσιαλδημοκράτες. «Η πολιτική της 'Μέρκελ ΙΙ' δεν πρόκειται να αλλάξει ουσιαστικά από αυτήν της 'Μέρκελ ΙΙΙ'. Οι λέξεις κλειδιά είναι σταθερά δημοσιονομικά και όχι νέο χρέος από το 2015. Το Βερολίνο συνεχίζει να υποστηρίζει μια ισχυρή Ευρώπη και να θεωρεί το ευρωπαϊκό έργο ενοποίησης το πιο βασικό της καθήκον» καταλήγει.

Πίσω στο γερμανικό τύπο και στην General Anzeiger της Βόννης. Ο σχολιαστής της αναφέρεται στη διαδικασία μέχρι την οριστική επικύρωση της προγραμματικής συμφωνίας, η οποία θα περάσει από τη «βάσανο» της κομματικής βάσης του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Και αναρωτιέται πόσο «αντιπροσωπευτική» είναι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία. «Η ψηφοφορία από τα μέλη του κόμματος δεν αποτελεί πρότυπο συμμετοχικής δημοκρατίας, αλλά πράξη πολιτικής δειλίας. Για να είναι έγκυρο το αποτέλεσμα θα πρέπει να συμμετάσχει στην ψηφοφορία τουλάχιστον το 20% των μελών του κόμματος. Που σημαίνει, σε περίπτωση ελάχιστης συμμετοχής, ότι 100.000 μέλη αποφασίζουν για το πολιτικό μέλλον 80 εκατομμυρίων ανθρώπων στη Γερμανία», υπογραμμίζει με έμφαση ο σχολιαστής.

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου

Υπεύθ. σύνταξης: Άρης Καλτιριμτζής

Πηγή: Deutsche Welle

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση