Ποιός θα σταματήσει την εθνική προδοσία;

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Δημοσιογράφος - Συγγραφέας - Τουρκολόγος

Το είχαμε δυστυχώς προβλέψει και όχι μόνο ο υποφαινόμενος, ότι η μνημονιακή «λαίλαπα» που ενέσκηψε στην χώρα μας είχε διατεταγμένη υπηρεσία στο να ξεπουλήσει όλα τα εθνικά θέματα και να «κλείσει» με καθαρά προδοτικό τρόπο.

Κατ’ αρχή δεχτήκαμε την ονομασία Μακεδονία στο τεχνητό κρατικό μόρφωμα των Σκοπιών και σαν αντάλλαγμα βλέπουμε το πώς μας εμπαίζει ειρωνικά ο αλαζόνας ηγέτης του κρατιδίου που χρησίμεψε σαν αποθήκη πυρηνικών αποβλήτων, έδρα λαθρεμπορίου ναρκωτικών και της τουρκικής μαφίας και δεν υπήρξε δυστυχώς καμία ουσιαστική αντίδραση.

Δεχτήκαμε την συζήτηση με τον ανεκδιήγητο νεοοθωμανιστή Νταβούτολγου και τον υπερφίαλο Ερντογάν, που ονειρεύεται συνεχώς την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, επί των προβλημάτων του Αιγαίου όπως τα θέτει η Τουρκία, (γκρίζες ζώνες, εναέριος χώρος, χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα), ενώ νομικά μόνο το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας είναι εκκρεμή και το διεθνές δίκαιο είναι με σαφή τρόπο υπέρ των ελληνικών δικαίων.

Και τώρα έχουμε την πρωτοφανή προδοσία της ντενφάκτο αναγνώρισης του ψευδοκράτους, με την έναρξη για πρώτη φορά επίσημων συνομιλιών με τους εκπροσώπους ουσιαστικά της τουρκικής εισβολής και κατοχής του βόρειου τμήματος της Κύπρου.

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η μνημονιακή κλίκα που κυβερνά την χώρα σκοπεύει να κλείσει όλα τα εθνικά θέματα αδιαφορώντας για τα εθνικά δίκαια και τα εθνικά συμφέροντα.

Το ερώτημα όμως που μπαίνει δεν είναι τι κάνουν όλοι αυτοί οι «χαριεντίζοντες» αλλά ποιος μπορεί να τους ανακόψει από αυτή την εθνική κατηφόρα.

Οι Έλληνες αξιωματικοί ορκίζονται να υπηρετούν την πατρίδα και θεωρούνται ότι είναι υπερασπιστές των εθνικών μας δικαίων. 

Είναι νομιμόφρονες και υπηρετούν τον σύνταγμα και την δημοκρατία, αλλά πως μπορεί να έχουν την συνείδηση τους ήσυχη, όταν ενώ ορκίστηκαν να υπηρετούν την πατρίδα, αυτή προδίδεται με τον πιο σκανδαλώδη τρόπο; 

Με το πρόσχημα της δημοκρατικής νομιμότητας, μια δημοκρατίας η οποία έχει ξεφτιλιστεί με τον χειρότερο τρόπο, παραμένουν θεατές στην πρωτοφανή αυτή εθνική προδοσία;

Η εκκλησιαστική ιεραρχία ως ποτέ θα είναι άνευ οφθαλμών και χωρίς ώτα, ενώ η χώρα βουλιάζει και τα εθνικά μας θέματα ξεπουλιούνται; 

Η εκκλησία είχε πάντα και πρέπει να έχει λόγο όταν προδίδονται τα εθνικά θέματα. 

Αντ’ αυτού, βλέπουμε ευτυχώς όχι από όλους, γιατί υπάρχουν και υπερήφανοι ιεράρχες που τιμούν το ιερό τους ράσο, να παραμένει απούσα σε όλη αυτή την εθνική μειοδοσία. 

Ιεράρχης που θεωρείται το δεξί χέρι του αρχιεπισκόπου, είχε δηλώσει δημόσια ότι η εκκλησία πρέπει να έχει λόγο στα εθνικά θέματα. 

Που είναι λοιπόν ο λόγος της εκκλησίας όταν ξεπουλιέται η πατρίδα, για να μην μπούμε στη συζήτηση περί αποχριστιανισμού της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού κράτους;

Τέλος η δικαιοσύνη υποτίθεται ότι είναι ανεξάρτητη και υπερασπίζεται τα δίκαια του ελληνικού λαού. 

Ποιος αλήθεια εξακολουθεί να πιστεύει στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, όταν αυτή λειτουργεί κατόπιν υπουργικών παραγγελιών, όταν κωφεύει στη κατάφορη παραβίαση του συντάγματος και των βασικών νόμων βάσει των οποίων λειτούργησε μέχρι σήμερα το ελληνικό κράτος; 

Για ποια δικαιοσύνη μιλάμε, όταν δικαστές έχουν γίνει οι μεγάλο δημοσιογράφοι, όταν τα υποτιθέμενα απόρρητα πρακτικά των ανακρίσεων γίνονται πρωτοσέλιδα και ατέλειωτες συζητήσεις τηλεοπτικών εκπομπών, όταν τέλος με σκανδαλώδη τρόπο κυκλοφορούν ελεύθεροι και «ωραίοι» όσοι κατάκλεψαν το ελληνικό κράτος;

Ποιος θα σταματήσει την εθνική προδοσία; 

Όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι. 

Η οικονομική κρίση έρχεται και παρέρχεται, αλλά το ξεπούλημα των εθνικών θεμάτων θα βαρύνει για πάντα την ιστορία μας και σαν έθνος και σαν λαός, αλλά και σαν άνθρωποι με κάποια αξιοπρέπεια και όχι όπως μας κατάντησαν, επαίτες των σκουπιδιών των διαφόρων δημοτικών και άλλων «αρχόντων».