Απο - προσανατολισμός
«Δεν μπορεί να σε σκοτώνουν, και να είσαι πάλι χαμένος»…
Του Γιώργου Παπασωτηρίου
Οι απολύσεις, οι διαθεσιμότητες, η ανεργία, οι νέοι φόροι, η μεγάλη απεργία των καθηγητών, τα γεγονότα στη Λάρκο, ο αυταρχισμός της κυβέρνησης και της τρόικας, η διαρκής κατάσταση έκτακτης ανάγκης και οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, όλα “χάθηκαν” από την ημερήσια διάταξη των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης.
Το θέμα των “δύο άκρων” με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τη μιντιακή προώθησή του από τον ακροδεξιό πυρήνα της αυλής Σαμαρά κυριάρχησε, ρίχνοντας κυριολεκτικά “μαύρο” στα ζητήματα που προβάλλουν οι εργαζόμενοι. Υπ’ αυτή την οπτική, την ώρα που ο κόσμος άρχισε να ξεθαρρεύει μετά τις μεγαλειώδεις, ειρηνικές διαδηλώσεις, έρχεται η υπερπροβολή της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από τη Χρυσή Αυγή με τη μορφή του δήθεν “εμφυλίου” των… “δύο άκρων” για να τρομοκρατήσει και πάλι τους ξεσηκωμένους εργαζόμενους.
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση της ΝΔ και ο Σαμαράς, ενώ ήταν στα σχοινιά, αποκτούν και πάλι την πρωτοβουλία των κινήσεων, παίζοντας το ρόλο των εγγυητών της τάξης και της δημοκρατίας, και στέλοντας, αίφνης, 32 φακέλους για εγκλήματα της Χρυσής Αυγής στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής δεν είναι μικρό ζήτημα, αλλά αυτό γίνεται εκ μέρους της κυβέρνησης της ΝΔ με σαφείς μικροπολιτικές σκοπιμότητες και δη το χτύπημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό, μάλιστα, ήταν τόσο εξόφθαλμο, που δημιουργούσε την εντύπωση ότι ο φόνος του αντιφασίστα νεαρού στο Κερατσίνι ήταν υποδεέστερος ως μορφή βίας από τις μολότοφ των αντιεξουσιαστών! Γι’ αυτό ο Λαζαρίδης και η πολιτική “των δύο άκρων” αποσύρθηκαν για την ώρα από την κυκλοφορία για να επανέλθουν αργότερα.
Όμως, από την πλευρά τους οι εργαζόμενοι δεν μπόρεσαν να “ενσωματώσουν” τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις διεκδικήσεις τους, γιατί αυτές παραμένουν συντεχνιακές και αποστειρωμένες από τις πολιτικές και δημοκρατικές τους προεκτάσεις. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η απελπισία και η οργή έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και οι όποιοι αποπροσανατολισμοί μέσω του “βομβαρδισμού εικόνων” από τα καθεστωτικά μίντια δεν μπορούν να τις εξαλείψουν.
Η δύναμη των μέσων της καθεστωτικής προπαγάνδας δεν είναι απεριόριστη. Πολύ περισσότερο όταν όλοι μας και κυρίως οι νέοι γνωρίζουμε πως ότι κι αν κάνουμε δεν έχουμε προοπτική, δεν έχουμε μέλλον, δεν έχουμε ζωή. Όμως, είναι πλέον πασιφανές ότι πρέπει να υπερβούμε την πολιτική μας ανεπάρκεια. Γιατί δεν μπορεί να σε σκοτώνουν, και να είσαι και πάλι χαμένος…
Αναρτήσεις
ΣΩΣΤΟΤΑΤΟΣ!
ΑπάντησηΔιαγραφή