Ο δρόμος για την εξουσία καμιά φορά περνά από τη φυλακή...
Toυ Γιώργου Θαλάσση
Πριν ο Χίτλερ κερδίσει τις εκλογές στην Γερμανία, φυλακίστηκε.
Η φυλάκιση τον έκανε γνωστό και αγαπητό.
Στην Ν. Αφρική ο Νέλσον Μαντέλα μετά από 27 ολόκληρα χρόνια φυλάκισης απελευθερώθηκε το 1990 για να κυβερνήσει ως εθνικός ήρωας.
Στην Ελλάδα, χάρη στην φυλάκιση (κατ' οίκον περιορισμό) του γέρου Παπανδρέου, ο γιος και εγγονός κυβέρνησαν και διέλυσαν την Πατρίδα κληρονομώντας και επωμίζοντας την αντιχουντική δράση τού γενάρχη τους.
Στην Τουρκία, μετά την δεκαετία του '90 και τις διώξεις / απαγορεύσεις του ισλαμικού κόμματος του Ερμπακάν (είχε τεθεί εκτός νόμου), οι ισλαμιστές θριάμβευσαν και κυριαρχούν ως σήμερα με τον Ερντογάν, του οποίου το κόμμα ξεφύτρωσε σαν παρακλάδι από το τότε κόμμα του Νετσμεττίν Ερμπακάν.
Στην Αίγυπτο μετά από οκτώ δεκαετίες διώξεων και φυλακίσεων της "Mουσουλμανικής Aδελφότητας", οι ισλαμιστές της οργάνωσης κατάφεραν να θριαμβεύσουν και παρόλο τον νέο τωρινό αποκλεισμό τους, διεκδικούν με τα όπλα και τον εμφύλιο την εξουσία.
Παλαιότερα, επί Βυζαντίου, φυλακισμένοι και κυνηγημένοι ελευθερώθηκαν σε περιόδους κρίσης και στέφθηκαν Αυτοκράτορες.
Συμπέρασμα: Καμιά φορά ο δρόμος για την εξουσία περνά από τη φυλακή...
Και επειδή ο George Soros έχει κάνει την επένδυσή του σε όλα σχεδόν τα κόμματα του ελληνόφωνου κοινοβουλίου, σίγουρα δεν είναι διατεθειμένος να τα χάσει...
Πηγή: Έκτακτο Παράρτημα
Αναρτήσεις
Ορθώς. Ομιλεις .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνο που χρειάζεται ο πολίτης, για να κρίνει πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις, με αυτό το πέπλο λησμοσύνης και αλλοίωσης που σκεπάζει τα πάντα, είναι να "χωθεί" στα αρχεία των εφημερίδων και να αναγνώσει μόνος του δηλώσεις νύν πολιτικών (διαχρονικά) και εξ αυτών να βγάλει συμπεράσματα για την μετάλλαξη και τις οβιδιακές μεταμορφώσεις τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή όμως αυτό είναι σχεδόν αδύνατο, κάποιοι ελάχιστοι πρέπει να το κάνουν για τους υπόλοιπους πολλούς.
Η στρατηγική άνωθεν χορογραφία δε εντοπίζει την δράση της στα μικρομεγαλομεσαία στελέχη, αλλά στις εκάστοτε κορυφές του συστήματος, πλήρης ασφάλεια, κάποια απομνημονεύματα δεν τα λέγουν όλα, υπάρχουν και οι κληρονόμοι...
Βέβαια, για τους υποψιασμένους, πάντα παρατηρούνται ίχνη ευδιάκριτα της διαδρομής των σχεδίων... αλλά είναι λίγοι και γίνονται καί διαγνωστικά λάθη "εξ αποστάσεως"!
Όλα αυτά συνηγορούν πως δεν επιτρέπεται ουσιαστική ανανέωση του πολυπλόκαμου πολιτικού μορφώματος και επομένως έχουμε οιονεί ολιγαρχία-τιμοκρατία με κωμωδία εκλογών.
Η δημοκρατία δεν έχει τόσο έρεισμα στην εκλογική εορταστική συμμετοχή με συστημικές κομματικές δομές(που απλώς την "νομιμοποιούν"), αλλά στην ακαπέλωτη και ποικίλη πληροφόρηση, όπου κρίνονται με διαφάνεια οι εκτιθέμενοι, το ουσιαστικό παρελθόν τους και οι διαδρομές οικογενειακών αποκαταστάσεων, έτσι αντέχει ακόμη και στην καταπίεσή της.
Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ, σε αρχές και αξίες, είναι μέγα διαγώνισμα για τους ηγέτες και δεν εξανεμίζεται, ακόμη και στις ανάγκες των προσαρμοστικών καιρών... οι Πολίτες το αντιλαμβάνονται πότε γίνεται.
Αυτά, με τα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών και τις διαπλοκές είναι ασύμβατα, έτσι υπάρχει άμεση πλέον η ανάγκη δημιουργίας καναλιών πληροφόρησης από δημοσιογράφους, που θα πληρώνονται με συνδρομές πολιτών για να κάνουν ελεύθερα την δουλειά τους (και όπου είναι "επικίνδυνος" ο φωτισμός των στεγανών, τουλάχιστον, να υπονοούν το"απροσπέλαστο" και οι Πολίτες κρίνουν...) και μετά συζητούμε για δημοκρατική εξουσία.