Ποιες θα είναι οι συνέπειες από ένα «χτύπημα» στη Συρία

Ενώ ένα, έστω και περιορισμένο, χτύπημα των ΗΠΑ στη Συρία θεωρείται δεδομένο, αναλυτές επισημαίνουν τις σοβαρές συνέπειες που θα έχει στην ίδια την χώρα αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Δεδομένου, επίσης, ότι οι ΗΠΑ ποτέ δεν μπόρεσαν να «προβλέψουν» την έκβαση των επεμβάσεών τους, από το Βιετνάμ ως το Ιράκ, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι μέλλει γενέσθαι –εκτός ίσως από το ότι τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα.

Εξτρεμιστές και «ανθρωπιστική βοήθεια»
Η «ανθρωπιστική βοήθεια» των ΗΠΑ σημαίνει ότι «έχουν διαλέξει πλευρά», τουτέστιν έχουν αποδεχθεί ότι κάποιοι αθώοι πολίτες «από την άλλη πλευρά» θα σκοτωθούν. Η εξωτερική παρέμβαση θα προκαλέσει αναμφισβήτητα μεγαλύτερη ριζοσπαστικοποίηση των ισλαμιστών. Και φυσικά, υπάρχει το αμείλικτο ερώτημα: Τι θα συμβεί αν το καθεστώς Άσαντ ηττηθεί και αναλάβουν οι ισλαμιστές;
Οι εθνικές και σεκταριστικές διαφορές έχουν ήδη προκαλέσει «εμφύλιους μέσα στον εμφύλιο», όπως η μάχη που έχει ξεσπάσει στα βόρεια της χώρας μεταξύ Κούρδων και ακραίων ισλαμιστών, ομάδες που αντιτίθενται και οι δύο στο καθεστώς Άσαντ.

Επέκταση της σύγκρουσης
Οποιαδήποτε στρατιωτική δράση εναντίον της Συρίας θα οδηγήσει τους Σιωνιστές στα άκρα, δήλωσε ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων του Ιράν,  στρατηγός Χασάν Φιρουζαμπαντί. Η προειδοποίησή του αναφέρεται στο Ισραήλ, το οποίο το Ιράν και άλλοι σιίτες μουσουλμάνοι μαχητές έχουν ορκιστεί να χτυπήσουν  σε αντίποινα, αν οι δυτικοί σύμμαχοί τους επιτεθούν στη Συρία.
Το 1871 ο Άλμπερτ Πάικ, ηγέτης της αμερικανικής μασονίας που είχε «προβλέψει» τους δύο πρώτους Παγκόσμιους Πολέμους έγραψε ότι «ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα ξεκινήσει στη Μέση Ανατολή ανάμεσα στους μουσουλμάνους και στους Εβραίους και θα φέρει τον βιβλικό Αρμαγεδδώνα…». Στο περιοδικό Commentary, το οποίο αποτελεί έκδοση της Εβραιοαμερικανικής Επιτροπής, σημαντικού think tank της αμερικανικής πολιτικής,  δημοσιεύτηκε ένα σενάριο το οποίο κάνει λόγο για επέκταση της σύγκρουσης ανάμεσα σε δύο μπλοκ Δύσης- Ανατολής. Παρότι η συνωμοσιολογία δίνει και παίρνει, υπάρχουν και πραγματικά ερωτήματα: το Ιράν, ο κοντινότερος σύμμαχος της Συρίας, θα μείνει με σταυρωμένα χέρια αν δει ότι χάνει την επιρροή του; Η Χεζμπολάχ δεν θα αντιδράσει με χτυπήματα στη Δύση; Το Ισραήλ πάντως, όπως έκανε σαφές ο πρωθυπουργός του Μπενιαμίν Νετανιάχου, θα αντιδράσει άμεσα αν δεχθεί χτύπημα από τη Συρία. 

Γεωπολιτικές ανακατατάξεις
Σε πρόσφατη ανάλυσή της, η Deutsche Bank τονίζει τον  ρόλο-κλειδί που παίζουν οι τρεις σύμμαχοι του συριακού καθεστώτος: Ρωσία, Ιράν και Χεζμπολάχ. Και οι τρεις έχουν να χάσουν πολλά εάν ο Άσαντ απομακρυνθεί από την εξουσία. Η Συρία κατέχει μία μοναδική θέση στον εθνογραφικό χάρτη της Μέσης Ανατολής. Αν και ο πληθυσμός της είναι στην πλειοψηφία του Σουνίτες, διοικείται από την οικογένεια Αλεβιτών του Άσαντ από το 1971. Οι Αλεβίτες είναι παρακλάδι των Σιιτών. Η συριακή κυβέρνηση συνδέεται στενά με τους Σιίτες του Ιράν και από το 1970 υπερασπίζεται τα συμφέροντα των Σιιτών του Λιβάνου, κυρίως της οργάνωσης Χεζμπολάχ. Από το 1976 έως το 2005, ο στρατός της Συρίας κατέλαβε μεγάλα τμήματα του Λιβάνου. Σύμφωνα με την Deutsche Bank, Συρία και Ιράν βρίσκονται πίσω από τους φανατικούς Σιίτες της Χεζμπολάχ. Από την άλλη πλευρά, η Συρία παίζει μοναδικό και συχνά υπερεκτιμημένο γεωπολιτικό ρόλο. Έχει συμμετάσχει σε αρκετούς πολέμους κατά του Ισραήλ και εξακολουθεί να διεκδικεί τα υψίπεδα του Γκολάν. Όλα αυτά την καθιστούν βασικό υποστηρικτή των αντιπάλων του Ισραήλ.
Επιπλέον, έχει επιτρέψει στο ρωσικό στρατό να χρησιμοποιήσει τη ναυτική βάση στην Ταρτούς.Οι επανδρωμένες και εξοπλισμένες εγκαταστάσεις που διαθέτει η Ρωσία στο λιμάνι της Ταρτούς είναι η μοναδική στρατιωτική βάση που διαθέτει η Μόσχα εκτός των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Ο ρόλος της βάσης είναι να επιδιορθώνει και να εφοδιάζει τα ρωσικά πολεμικά σκάφη που πλέουν στη Μεσόγειο. Νωρίτερα, στις αρχές του χρόνου λόγω της κλιμακούμενης έντασης στη Συρία, η Μόσχα αναγκάστηκε να αποσύρει τις ναυτικές δυνάμεις της από την Ταρτούς. Σε συνδυασμό με την απώλεια της επιρροής της στην Κύπρο εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, η Μόσχα δεν θέλει να μειωθεί η ισχύς της στην περιοχή. Προηγούμενες προσπάθειες της Ρωσίας να αποκτήσει πρόσβαση σε λιμάνια της Κύπρου ή της Αιγύπτου έχουν «σκοντάψει» στις αντιδράσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Επιπλέον, εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσοι ζουν σήμερα στη Συρία και πολλοί από αυτούς έχουν παντρευτεί Σύριες.

Το «διά ταύτα»
Φυσικά, οι οικονομικές συνέπειες στη Δύση δεν θα περάσουν απαρατήρητες. Αναλυτές θεωρούν δεδομένη μια αύξηση της τιμής του πετρελαίου σε περίπτωση επίθεσης. Η Συρία δεν είναι ένας σημαντικός παραγωγός πετρελαίου, ούτε αποτελεί βασική δίοδο για τις μεγάλες πετρελαιοπαραγωγούς χώρες. Ωστόσο, οι τιμές του πετρελαίου άγγιξαν υψηλά 18 μηνών προ ημερών, εν όψει της ανησυχίας για τη στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ. Η σύγκρουση στη Συρία, επίσης, αφορά πολλά πλούσια σε πετρέλαιο έθνη: Η Ρωσία, μια μεγάλη παραγωγός, παράσχει στήριξη στις δυνάμεις του Άσαντ. Η Σαουδική Αραβία και το Κουβέιτ διοχετεύουν όπλα και χρήματα στους σουνίτες αντιπάλους του Άσαντ. Και η διαμάχη σιιτών-σουνιτών στη Συρία θα μπορούσε κάλλιστα να επεκταθεί στο Ιράκ, τον δεύτερο μεγαλύτερο παραγωγό του ΟΠΕΚ.
Έντονη ανησυχία υπάρχει και για την πορεία του δολαρίου έναντι του ευρώ. Αν και αυτή η κρίση ακολουθήσει το ιστορικό των προηγούμενων, το δολάριο θα υποχωρήσει και το ευρώ θα ενισχυθεί περαιτέρω –κάτι που θα έχει επιπτώσεις στη χώρα μας καθώς θα πληγούν οι ελληνικές εξαγωγές εκτός της ευρωζώνης.

Πυθία
foreignpolicy, commentarymagazine, aqsllc

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση