«Ψεκασμένη» χώρα

Ισως τελικά ο Π. Καμμένος να έχει δίκιο. Ισως όντως είναι ψεκασμένη αυτή η χώρα από απροσδιόριστες δυνάμεις. Αλλιώς δεν εξηγούνται όλα αυτά που συμβαίνουν και εμβρόντητοι παρατηρούν όσοι αντιστέκονται ακόμη στις συνέπειες του ... ψεκασμού, είτε επειδή παίρνουν τα κατάλληλα φάρμακα είτε επειδή γεννήθηκαν προικισμένοι με ειδικά αντισώματα.
Δεν εξηγείται, δηλαδή, με την κοινή λογική, ακόμη και με τη βοήθεια της επιστήμης, η συμπεριφορά του τέως προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ, Στ. Σταυρίδη, ο οποίος μάλιστα παραδέχεται ότι σωστά τον αποκαθήλωσε η κυβέρνηση, προσθέτοντας όμως ταυτόχρονα ότι δεν βρίσκει κάτι μεμπτό στην επιλογή του μέσου με το οποίο ταξίδεψε στην Κεφαλονιά και θα το ξανάκανε, αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω.
Παρομοίως, δεν εξηγούνται, ούτε με την ωφελιμιστική λογική για την κυβέρνηση, αποφάσεις όπως η τοποθέτηση του Χρ. Παπουτσή στη θέση του εκπροσώπου της Ελλάδας στην Παγκόσμια Τράπεζα, ό,τι και να σημαίνει αυτό στην πραγματικότητα. Ή οι διορισμοί αποτυχημένων πολιτευτών ως επικεφαλής σε οργανισμούς, όπως ο ΟΓΑ και ο ΕΟΠΥΥ, που απαιτούν ειδικές γνώσεις. Και βεβαίως, μόνον απορία προκαλεί η απόπειρα τοποθέτησης ειδικής γραμματέως σε ειδική γραμματεία που αποφασίστηκε να καταργηθεί, χωρίς μάλιστα να ενημερωθεί ο αρμόδιος υπουργός.

Από την άλλη πλευρά πάλι, είναι αδιανόητα αυτά που ακούγονται με κάθε ευκαιρία και σε διάφορα θέματα από κόμματα, εκπροσώπους της αντιπολίτευσης. Από την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κρίσης μέχρι τις αντιδράσεις σε ατυχή γεγονότα (όπως ο τραγικός θάνατος του παιδιού στο Περιστέρι), που θα μπορούσαν όμως να συμβούν οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Σαν να θέλουν να υπονομεύσουν, αντί να συμβάλουν, κάθε προσπάθεια εξόδου της χώρας από την κρίση, δημιουργώντας παράλληλα συνεχείς εντάσεις.
Στην Ελλάδα τα πάντα ερμηνεύονται διά της συνωμοσιολογίας, αλλά είναι πολύ πιθανό η άγνοια, η βλακεία και ο παραλογισμός να παίζουν πολύ σημαντικότερο ρόλο στον δημόσιο διάλογο, σε αποφάσεις και συμπεριφορές, από αυτόν που τους αναγνωρίζεται.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα της σημερινής εποχής το χαμηλό επίπεδο της Βουλής, αλλά και πολλών μίντια, που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Αν και σε μεγάλο βαθμό η κοινή γνώμη στη χώρα μας διαμορφώνεται από καφενειακές συζητήσεις μεταξύ συγγενών και φίλων, από φαντασιώσεις περί πραγματικότητας και τελευταία, από τα λεγόμενα μέσα «κοινωνικής δικτύωσης», που κανείς δεν είναι σε θέση να πει μετά βεβαιότητος αν αποτελούν ευλογία ή κατάρα. Είναι εξαιρετικά επίπονη και αφήνει πολλά κενά κάθε απόπειρα ερμηνείας των όσων συμβαίνουν και της νοοτροπίας που επικρατεί σε αυτή τη χώρα, με όρους κοινωνιολογίας, μαζικής ψυχολογίας ή ανατρέχοντας στην ιστορία.
Η λεγόμενη «ελληνική πραγματικότητα» φαίνεται ότι είναι εντελώς ανεξήγητο φαινόμενο και αυτό αφορά τόσο την κορυφή, όσο και τη βάση, όπως διαπιστώνεται συνεχώς. Επομένως, η αποδοχή της άποψης ότι κάποιοι μας ψεκάζουν ίσως να είναι μία βολική εξήγηση. Για όλους...