Διαλύοντας μια χώρα

Ο Απρίλης προχωρα γρήγορα στη χώρα του ποτέ, στη χώρα των προδομένων ιθαγενών, στη χώρα, που ανήκει σε όλους τους άλλους, εκτός από τους ιθαγενείς της.
Κι ενώ οι πιστοί και ταπεινοί δούλοι των ξένων προσπαθούν να πείσουν όλους τους αφελείς ιθαγενείς ότι όλα στη χώρα τους πάνε καλύτερα, όλα πλέον άρχισαν να διορθώνονται, και ότι η οικονομία της χώρας θα μπει σε τάξη και ΔΕΝ θα μπουν άλλα μέτρα, έρχεται η πραγματικότητα να διαψεύσει τα πάντα.
Η «τάξη» που υποτίθεται ότι θα έμπαινε σε όλα, στην πραγματικότητα είναι μια «αταξία» ανεξέλεγκτη.

Έρχεται το Πάσχα τον άλλο μήνα στη χώρα του ποτέ, και οι ιθαγενείς της, ονειρεύονται
σουβλιστούς πολιτικούς!
Λέτε να γίνει στ’ αλήθεια;

Ρωτώ, γιατί το μάτι των ιθαγενών γυάλισε πολύ επικίνδυνα, γιατί την απογοήτευση διαδέχτηκε η οργή πλέον για όσα συμβαίνουν καθημερινά, και το «μπαμ» δε θα αργήσει να γίνει.
Οι «διπλωμένες μέσες» αυτών που υποτίθεται ότι κυβερνούν, εμποδίζουν τους κουστουμαρισμένους να δουν το τέλος τους που ήρθε.
Οι «άνθρωποι», διέλυσαν τα πάντα στη χώρα, και ότι απέμεινε, θα το διαλύσουν και αυτό.

Προκειμένου να εξασφαλίσουν τις καρέκλες τους, οδήγησαν τον κόσμο στην εξαθλίωση, ξεπούλησαν τα πάντα, και ότι δεν ξεπούλησαν, να δείτε που θα το χαρίσουν, δολοφονούν καθημερινά με τις επιλογές και τα «σχέδια» τους απλούς ανθρώπους, και έχουν κάνει την κλεψιά κύριο επάγγελμα.

Για να εξασφαλίσουν την «επιτυχία» στην διάλυση της χώρας, φρόντισαν πρώτα απ’ όλα οι ιθαγενείς, να ΜΗΝ έχουν υγεία ανακατεύοντας τα πάντα σε φάρμακα, ιατρική περίθαλψη, συντάξεις, επιδόματα, έτσι που οι θάνατοι, να οφείλονται «καθαρά σε παθολογικά αίτια».

Για δείτε μια πρόσφατη είδηση.

«Η οικονομική κατάσταση έχει οδηγήσει αρκετούς συμπολίτες στην απόγνωση καθώς δεν μπορούν να ανταποκριθούν ούτε στα πάγια έξοδά τους.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ηλικιωμένου από τα Σιτόμενα του δήμου Αγρινίου που αναγκάζεται να πωλήσει το τρακτέρ του προκειμένου να καλύψει τις υποχρεώσεις του.
Έχει πουλήσει κατά το πρόσφατο παρελθόν τα ζώα και τώρα πουλάει το τρακτέρ του για να πληρώσει ακόμη και τα φάρμακα της γυναίκας του που τα χρωστάει. Οι αρμόδιες υπηρεσίες στις οποίες απευθύνθηκε του έδωσαν ένα μήνα προθεσμία για να μπορέσει να κάνει κάποιο διακανονισμό.
Ο ηλικιωμένος αναμένει ακόμα στο ακουστικό του την απάντηση από υγειονομική επιτροπή από την οποία έχει περάσει η σύζυγός του με χρόνια προβλήματα υγείας με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ενταχθεί στις ευαίσθητες εκείνες κοινωνικές ομάδες που απολαμβάνουν ευνοϊκότερες ρυθμίσεις σε τρέχοντα έξοδα.
Ο ίδιος απελπισμένος δηλώνει ότι δεν έχει να περιμένει τίποτε εάν οι υπηρεσίες δεν σκύψουν με ανθρώπινη ευαισθησία στο πρόβλημά του.»

Ο άνθρωπος περιμένει ΤΙ;
Κάποια «ευαισθησία», αλλά από πού;

Από τους ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΥΣ, τους «κατεδαφιστές» της χώρας, τους «ληστές με το ένα χέρι», που μόνιμα το έχουν στις τσέπες του κοσμάκη.
Περιμένει τόσο αυτός, όσο και χιλιάδες άλλοι μήπως και φανεί κάποιο φως στο τούνελ της απόγνωσης και της εξαθλίωσης, αλλά μάταια.

Το «τούνελ» στο οποίο μας πέταξαν, έχει αρχή, αλλά δεν έχει τέλος.
Μάταια ελπίζουμε όλοι σε κάποιο φως.
Από αυτούς που διαλύουν τη χώρα, μόνο ερείπια θα δούμε, μόνο καταστροφή.
Δεν θα σταματήσουν μέχρι να μας εξαφανίσουν από της γης την όψη.

Σκύψτε ραγιάδες στα αφεντικά σας.
Έτσι σκυμμένοι όμως όπως είστε, μας διευκολύνετε για να σας πάρουμε τα κεφάλια.
Όταν το καταλάβετε, θα είναι πολύ αργά.

Βασίλης Τσούγκαρης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση