«Όνειρα τουρκικής νυκτός»

Ζούμε στην χώρα της υπερβολής τόσο από την μεριά των πολιτικοοικονομικών ταγών όσο και της κοινής γνώμης. Δεν θέλουμε να εντοπίσουμε το λογικό μέσο ανάμεσα σε «συμπληγάδειες» απόψεις-προοπτικές. Όλοι λειτουργούν βάσει θυμικού.

Οι ιθύνοντες των Αθηνών υπερτονίζουν και προσυπογράφουν την μονόπλευρη προσκόλληση στο «ανήκομεν εις την Δύσιν» είτε αυτό σημαίνει Η.Π.Α. είτε γαλλογερμανικός άξονας. 

Στον αντίποδα, πολλοί πολίτες, επηρεασμένοι όχι άδικα αφενός από την νέο-αποικιακή συμπεριφορά των Δυτικών αφετέρου από τις… «ομοιότητες» μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, δεν διστάζουν να μιλήσουν για «συνεκμετάλλευση» του Αιγαίου με τους γείτονες, ως απάντηση στην ΕΕ.

Στους μεν έχουμε να πούμε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να βασίζεται μόνο στους Δυτικούς, οι οποίοι έχουν ο καθένας τα δικά του συμφέροντα και καλά κάνει. Η εμμονή σε «ξεφτισμένα» δόγματα φανερώνει την έλλειψη στρατηγικής σκέψης καθώς και την αδυναμία ανάγνωσης των όποιων συγκυριών. Ο ορίζοντας των Ελλήνων υπήρξε οικουμενικός και ποτέ δεν περιορίστηκε στον δυτικοευρωπαϊκό χώρο. Πάνω σ’ αυτό το αδιάψευστο δεδομένο πρέπει να στηριχθεί μια πολιτική ίσων αποστάσεων, η οποία θα περικλείει και χώρες, όπως η Ρωσία.

Σε ό, τι αφορά την άποψη ότι «Έλληνες και Τούρκοι που μοιάζουμε σαν λαοί πρέπει να μοιραστούμε τα κέρδη του Αιγαίου»:

1. Οι Τούρκοι δεν μοιράζονται, διεκδικούν ασταμάτητα όλο και περισσότερα. Στην περίπτωση «μοιρασιάς», ελληνικά νησιά θα περάσουν στην «ευγενική χορηγία» της Άγκυρας».

2. Δεν μοιάζουμε με τους Τούρκους αλλά με τους πληθυσμούς σε Μικρά Ασία και Πόντο που αποτελούν το 1/3 του τουρκικού κράτους. Γιατί μοιάζουμε; Αναρωτηθείτε…

3. Το σχέδιο «συνεκμετάλλευσης» αποτελεί χρόνια κομμάτι αμερικανικού σχεδίου.

4. Οι Τούρκοι εποφθαλμιούν κυρίως εδάφη και όχι υδρογονάνθρακες. Άλλωστε στο Αιγαίο δεν υπάρχουν τόσα κοιτάσματα όσο στην Δυτική Ελλάδα, στο Ιόνιο, στον Θερμαϊκό ή στην Κρήτη. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν εκεί που οι ειδικοί είναι σίγουροι και ας αφήσουμε τα καζάν-καζάν.

Κανείς δεν πρέπει, λοιπόν, να βγάζει γρήγορα συμπεράσματα. Εν κατακλείδι η αλήθεια είναι μία. Το τι θα γίνει μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας θα το αποφασίσουν άλλοι.

Το θέμα είναι η χώρα να είναι σε θέση να προβλέψει τις όποιες προθέσεις και να κινηθεί ανάλογα.

Πηγή: Πυγμή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση