Προσοδοθηρισμός: το φορολογικό Στουρνάρα και πρακτική της κλεπτοκρατίας

Προσοδοθηρία ή αγγλιστί «Renting» σύμφωνα με τον Μανωλόπουλο(Το επαχθές χρέος τα Ελλάδας, σελ) λέγεται το επιπλέον εισόδημα που μπορεί να αποκομίσει ένας οργανισμός πέραν του επιπέδου που θα γινόταν αποδεκτό σε μια ανταγωνιστική αγορά, χάρη σε μονοπώλια, μυστικό καθορισμό τιμών ή στην περίπτωση των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών χάρη στην ικανότητα δημιουργίας σύνθετων προϊόντων που ακόμη και οι «υποψιασμένοι» πελάτες δεν καταλαβαίνουν.

Το πολιτικό μας σύστημα λειτουργεί όλο και περισσότερο με τρόπους που αυξάνουν την ανισότητα των εκβάσεων και περιορίζουν την ισότητα των ευκαιριών. Αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει: έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που δίνει υπέρμετρη δύναμη σε όσους βρίσκονται στην κορυφή, οι οποίοι δεν έχουν αξιοποιήσει τη δύναμη αυτή μόνο για να περιορίσουν την έκταση της αναδιανομής, αλλά και για να διαμορφώσουν υπέρ τους, τους κανόνες του παιχνιδιού και να αποσπάσουν από το κοινό αυτά που δεν θα μπορούσαμε να ονομάσουμε παρά μεγάλα «δώρα». 

Ο Στίγκλιτς στο καινούργιο βιβλίο(το τίμημα της ανισότητας, σελ 70) ορίζει την προσοδοθηρία, ως την αποκόμιση εισοδήματος όχι ως ανταμοιβή για τη δημιουργία πλούτου, αλλά μέσω της αρπαγής μεγαλύτερου μέρους του πλούτου που θα είχε ούτως ή άλλως παραχθεί χωρίς τις προσπάθειές τους.

Όσοι βρίσκονται στην κορυφή έχουν μάθει πώς να απομυζούν χρήματα από τους υπόλοιπους με τρόπους που οι υπόλοιποι μετά βίας αντιλαμβάνονται - αυτή είναι η πραγματική τους καινοτομία.

Αυτό είναι και τα νέο φορολογικό που προωθεί το διαφθαρμένο πολιτικό σύστημα: η αρπαγή πλούτου από τα μεσαία και κατώτερα οικονομικά στρώματα(μισθωτοί και ελεύθεροι επαγγελματίες) και όχι η δημιουργία πλούτου(π.χ. καταπολέμηση φοροδιαφυγής και γραφειοκρατίας). Ένα από το προϊόν του φορολογικού, όπου ο πελάτης δεν έχει υποψιαστεί τι σημαίνει, είναι η δήθεν επιστροφή των 1950 ευρώ ή αφορολόγητο των 9000 ευρώ, όπως το ονομάζουν οι τηλεοπτικοί πολιτικοί μανδαρίνοι. Αυτό είναι το μαξιλάρι της Μνημονιακής Κυβέρνησης, στην περίπτωση που δεν θα πιάσουν τους…στόχους. Οι οποίοι στόχοι σαφώς και είναι ουτοπικοί.

Η Συνταγματική Δημοκρατία ήταν ήδη ελλειμματική, τελειωμένη θα έλεγα πριν μπούμε στο μνημόνιο κατοχής. Ελλειμματική, διότι πολύ απλά σαν πολίτες , αφήσαμε ανεξέλεγκτους τους πολιτικούς και τα κόμματα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία ολιγαρχία προσοδοθήρων, η οποία δεν έχει κάνει τίποτα άλλο από το να αποκομίζει οικονομικό και πολιτικό πλούτο από το παραγόμενο εισόδημα όχι ως ανταμοιβή για τη δημιουργία πλούτου, αλλά μέσω της αρπαγής(μίζες).

Ακόμα και σήμερα, αυτή η πολιτική ολιγαρχία προσοδοθήρων, αδειάζει τους πρώην στενούς συνεργάτες της, όπως τους γνωστούς εθνικούς εργολάβους και τους συνδικαλιστές της, διότι πολύ απλά σαν ολιγαρχία γνωρίζει πλέον ότι μεγαλύτερη δύναμη εξουσίας στην σημερινή αποχή είναι η Μερκελική Γερμανία ή Νέα Τάξη Πραγμάτων όπως την αποκαλούν νεόπλουτοι πολιτικοί.

Το πολιτικό διακύβευμα αυτής της πολιτικής ολιγαρχίας είναι η επιβίωση της, ακόμα και εάν αυτό φτάσει το έθνος, οι πολίτες, το κράτος και η εθνική κυριαρχία να τα ξεπουλήσουν στην Νέα Τάξη τους.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση