Ένας είναι ο "κρατούμενος", ο Ελληνικός λαός

Γράφει ο Καλτσάς Νικόλαος

Το ευρωπαϊκό τοπίο, το οποίο διαμορφώνεται κατά κύριο λόγο από την πολιτική Μέρκελ – Σόιμπλε, σήμερα, μας δείχνει ότι επί της ουσίας, δεν υπάρχει, ούτε ως προοπτική, ευρωπαϊκός σχεδιασμός εξόδου από το σπιράλ της ύφεσης, και σε ευρωπαϊκό πλέον επίπεδο.

Πολιτική βούληση για δραστική και άμεση λύση δεν υπάρχει, ιδιαιτέρως δε, και από ό,τι φαίνεται, πριν από τις Γερμανικές εκλογές. Τέτοιο χρονικό περιθώριο, μέχρι τον επόμενο Σεπτέμβριο δηλαδή, η Ελλάδα, δεν έχει, και μάλιστα δια στόματος της σημερινής κυβέρνησης.

Βλέπουμε επίσης, την προοπτική ενός νέου κουρέματος του ελληνικού χρέους, δυστυχώς,
με πολλά κρυφά σημεία, επιβλαβή καθώς φαίνεται για την Ελλάδα και με πολλές, τραγικές και αδιευκρίνιστες, προς το παρόν συνέπειες, για την πραγματική και όχι μόνο, οικονομία της χώρας, με σίγουρη όμως απόδοση κερδών, για την Γερμανική κυβέρνηση, η οποία στην πλάτη της πατρίδας μας και στο όνομα της «σωτηρίας» μας, αισχροκερδεί αποδεδειγμένα.

Βλέπουμε επίσης, περίεργες μεθοδεύσεις, και από το ΔΝΤ, προκειμένου το ελληνικό χρέος να καταστεί βιώσιμο, πάση θυσία, και ενώ, είναι κοινό μυστικό, παγκοσμίως πλέον, ότι κάτι τέτοιο δεν έχει καμία δόση αλήθειας.

Στο εσωτερικό της χώρας, η κατάσταση φαίνεται να είναι θλιβερά αδιέξοδη. 
Υπηρεσίες υπό κατάληψη, μέτρα επί μέτρων, φόροι και αυξήσεις, απολύσεις και διαθεσιμότητες, μέτρα αντισυνταγματικά, φορολογικός παραλογισμός, πολιτική ατιμωρησία και αμετροέπεια, οικογένειες σε νευρική κρίση και αμηχανία, ανεργία στα ύψη, εξαθλιωμένοι εργαζόμενοι, ανύπαρκτη υγεία και περίθαλψη, φάρμακα, κοινωνικές παροχές, ανταποδοτικότητα των εισφορών μας στα αζήτητα, υποβάθμιση της παιδείας και απαξίωση του επιστημονικού δυναμικού της χώρας. 
Τράπεζες και δανειολήπτες έχουν αφεθεί στη μοίρα τους και μάλιστα με συνέπεια ανθρώπινες ζωές από απόγνωση.
Τέλος, μια μεσαία τάξη ( αυτή που παραδοσιακά αποτελεί την φορολογική και παραγωγική βάση της χώρας) που συρρικνώνεται καθημερινά, και όλοι, να της υπόσχονται, ότι με την πτώση της, κάτω, από το επίπεδο της φτώχειας, επιτέλους, θα βοηθηθεί για να επιβιώσει και μόνο.

Εικόνα πλήρους διάλυσης. Η χώρα έχει πλέον ξεχαρβαλωθεί συθέμελα.
Άνθρωποι, θεσμοί, αξίες, δικαιώματα και αρχές στο βωμό της κρίσης χρέους και πολιτικής διακυβέρνησης της χώρας.

Και κανείς, εκ των κυβερνητικών εταίρων δε μιλά για όλα αυτά. Θαρρεί κάποιος, ότι οι Υπουργοί ζουν σε άλλη χώρα, και σε άλλη χρονική περίοδο.

Μιλούν για ανάπτυξη από τα τέλη του 2013, μιλούν για σωτηρία της χώρας, για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, για αλλαγή του κλίματος της αξιοπιστίας της χώρας στο εξωτερικό, και έχουν κλειστά μάτια και αυτιά προς την κοινωνία και το εσωτερικό.

Μια κοινωνία, που ρημάζεται καθημερινά και εκ συστήματος, που δεν αντέχει άλλους φόρους και αυξήσεις, που υποσιτίζει τα παιδιά της, που μεταναστεύει, που πεινάει, κρυώνει και αυτοκτονεί.
«Έξω πάμε καλά», λένε πολλοί. Μέσα ? Μέσα το απόλυτο χάος.

Ανάπτυξη. Μεγάλη κουβέντα και άγνωστη, εδώ και 6 χρόνια. Άκουσα και κάτι ακόμη. Αναπτυξιακό! Με αγορά ακινήτου 500 χιλιάδων Ευρώ και πάνω, ως κίνητρο θα δίνεται ελληνική υπηκοότητα στους επενδυτές. Ποιος επενδυτής όμως, θα διαθέσει πάνω από 500 χιλιάδες Ευρώ σε ένα φορολογικό καθεστώς όπου το 60 με 70 % των απολαβών του, θα τα εισπράττει ως φόρους άμεσους ή έμμεσους το ελληνικό κράτος;

Ψάχνουν για επενδυτές ή για… ευεργέτες;

Οι μομφές εκατέρωθεν για λαϊκισμό και ατιμωρησία, συνθέτουν ένα πολιτικό σκηνικό, όπου οι υπεύθυνοι ρίχνουν τις ευθύνες στους ανεύθυνους, επειδή δεν είναι υπεύθυνοι για την ανευθυνότητά τους.

Λαϊκισμός, μια έννοια λάστιχο, κατά το δοκούν και το διοικούν. Λαϊκισμός κύριοι, είναι η αλήθεια, που σας «φαγουρίζει» τα αυτιά;
Λαϊκισμός είναι ο Βουλευτής, να υπερασπίζει και να διεκδικεί μέσα στο ελληνικό Κοινοβούλιο αυτό για το οποίο ψηφίστηκε από τον λαό;
Λαϊκισμός είναι να βλέπουμε κατάματα την εξαθλίωση που προκάλεσε η αποτυχημένη μνημονιακή πολιτική σας;
Λαϊκισμός κύριοι είναι να χαϊδεύουμε και να παραπλανούμε τον ελληνικό λαό. Είναι δηλαδή αυτό που έκανε η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση και υφάρπαξε την ψήφο του ελληνικού λαού, λέγοντας όσα έλεγε και κάνοντας σήμερα όσα κάνει.

Θα πρέπει λοιπόν, οι έλληνες, να κατανοήσουμε σήμερα, περισσότερο από ποτέ, αρχικά, ποιο είναι πραγματικά, το συμφέρον της χώρας και πώς, αυτό σήμερα, δηλαδή με ποιες πολιτικές, θα έχει το αναμενόμενα επιτυχές αποτέλεσμα.

Και όσο, και αν όλοι οι νοήμονες άνθρωποι πρεσβεύουν ότι το δίκαιο και το άδικο ή το σωστό και το λάθος είναι έννοιες που στηρίζονται στην υποκειμενικότητα και στο «μάτι» του κρίνοντος, η έννοια της κοινής λογικής στηρίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια.

Η κοινή λογική λοιπόν, λέει, ότι η μνημονιακή αυτή πολιτική και ο τρόπος που αυτή επιβάλλεται, στους λαούς του Νότου είναι αδιέξοδη, όσο και καταστροφική. Αυθαίρετα και αντισυνταγματικά καταλύονται ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα στη ζωή και στην εργασία των λαών. Άνθρωποι ρίχνονται βορρά στο όνομα της ευημερίας των αριθμών, υπό την πρόφαση της Ευρώπης των λαών και της αλληλεγγύης.

Μιας Ευρώπης, που έχασε το δρόμο και το νόημα της ύπαρξής της, αφού έπεσε θύμα προσωπικών και ιδιωτικών συμφερόντων και φιλοδοξιών. Μιας Ευρώπης που στερείται ηγετικών μορφών για να σηκώσουν στα χέρια τους το αρχικό ευρωπαϊκό όραμα των πρωτεργατών της.

Και, το πρώτο θύμα η Ελλάδα. Η Ελλάδα που της στέρησαν την ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα της, θέλοντας να την εξευρωπαίσουν, με καλλιέργειες μανιταριών, σαλιγκαριών, φυκιών και άλλων τέτοιων μοντέρνων προϊόντων, παραμερίζοντας ή στοχεύοντας στην εξαφάνιση παραδοσιακών καλλιεργειών που τοποθετούσαν τη χώρα μας στις πρώτες θέσεις μεταξύ των χωρών στην παραγωγή αγροτικών αγαθών.

Σήμερα οι αγρότες «καλλιεργούν» φωτοβολταϊκά πάρκα, αχρηστεύοντας καλλιεργήσιμη και παραγωγική γη, μετεξελίχθηκαν σε κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, υποθηκεύοντας και μισθώνοντας τη γη τους, για 20 και πλέον χρόνια στις Τράπεζες για παραγωγή ενέργειας και κατ΄ επέκταση μακροπρόθεσμα απόθεμα πλούτου για τον Γερμανικό λαό.

Το ελληνικό δημόσιο πνέει τα λοίσθια και ακροβατεί, με περικοπές δαπανών, μισθών, συντάξεων απολύσεις ή διαθεσιμότητες, ξεπερνώντας ενδεχομένως, κάθε συνταγματικό δικαίωμα που αφειδώς παρείχε, το σάπιο σύστημα μέχρι σήμερα, στους κομματικούς του πελάτες.
 
Και επιτέλους πήραμε τη… δόση μας!!!

Σωθήκαμε, αφού πρώτα, τα οικονομικά μας αποθέματα τελείωσαν τον Ιούλιο, αλλά και πρόσφατα, το Νοέμβριο. Οι αγορές, δεν μας δανείζουν πια, ωστόσο τρίμηνα έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου αγόρασαν, για να καλύψουμε τις τελειωμένες οικονομικές μας ανάγκες σε μισθούς και συντάξεις και σε χαμηλά επιτόκια μάλιστα. Ας μην ξεχνάμε ότι όλα τα μνημόνια έχουν επιβληθεί προκειμένου να ξαναβγούμε στις αγορές.

Έρχεται και η πολλά υποσχόμενη ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, όπου εκεί πλέον, ο έλληνας φορολογούμενος – δανειολήπτης, θα πληρώσει και για τα δικά του χρέη προς τις Τράπεζες, αλλά, και τα χρέη των Τραπεζών (μέσω φορολογίας) προς την ΕΚΤ. Θα πληρώσουμε επίσης και προς τη ΔΕΗ (μέσω της επερχόμενης αύξησης στους λογαριασμούς) και λίγα χρέη της ΔΕΣΜΗΕ προς τους παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και τα χρήματα που καταχράστηκαν οι ιδιωτικές εταιρίες ρεύματος από τη ΔΕΗ.

Φυσικά, όλα αυτά θα γίνουν με μείωση των μισθών και των συντάξεων κατά 40 % και καθόσον η φορολόγηση αυξάνεται μεσοσταθμικά για κάθε έλληνα περίπου στο 50 % από πέρυσι.
Ή στραβός είν΄ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε!!!

Ένα είναι σίγουρο. Ο ελληνικός λαός είναι «κρατούμενος», όμηρος και έρμαιο των λαθεμένων μνημονιακών πολιτικών και της ανεπάρκειας των πολιτικών εκτελεστών της. Βαδίζουμε χωρίς κανέναν πολιτικό σχεδιασμό πάνω σε οποιοδήποτε τομέα της κοινωνικής, αναπτυξιακής, ή οικονομικής ζωής της χώρας.

Ο μόνος σχεδιασμός που γίνεται (έξωθεν) είναι κοντόφθαλμος, τρίμηνος συνήθως και με στόχευση την επόμενη δόση.

Θλίβομαι, γιατί ορισμένοι εραστές της εξουσίας και του χρήματος κατάντησαν τη χώρα μου «πρεζάκι». Γνωρίζω «το τέλος», όπως γνωρίζω και την «θεραπεία». Όλοι μας, είμαστε σε θέση να τα γνωρίζουμε, λίγοι όμως είναι σε θέση να ανταποκριθούν. 
Κανείς ναρκομανής δε σώθηκε συνεχίζοντας τα ναρκωτικά. Πρέπει να τα κόψεις για να σωθείς, πρέπει να κόψεις τον εθισμό στη «δόση». Πρέπει, αφού ήδη έχουμε φτάσει στον «πάτο του βαρελιού», να μη βλέπουμε αδιέξοδα, γιατί δεν υπάρχουν. Είναι κατασκευασμένα από τους «εμπόρους των ναρκωτικών», για να διατηρούν τον εθισμό μας στη «δόση», κι εμάς σε καταστολή.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση