Τι θέλει η Γερμανία; Η στρατηγική της (μη) «διάσωσης»

Του Νίκου Αργεάδη 

Μετά την (μη) απόφαση «οριστικής λύσης» του Ελληνικού προβλήματος χρέους, και την «επίθεση φιλίας» με την επίσκεψη της κ. Μέρκελ, τα πρωτοσέλιδα των Ελληνικών εφημερίδων ρωτούν, μα, «Τρελλάθηκαν οι Γερμανοί»; «Τι θέλουν οι Γερμανοί»; 

Μάλλον όχι, οι Γερμανοί παραμένουν Γερμανοί και φροντίζουν τα εθνικά τους συμφέροντα. Πρωτίστως στα λόγια, οι Γερμανοί θέλουν να «λύσουν» το πρόβλημα της κρίσης χρέους της Ελλάδας «βοηθώντας» την, όμως το καθαρό αποτέλεσμα καθιστά αβέβαιο το οικονομικό μας μέλλον. 

Ποιο είναι λοιπόν το ζήτημα; Οι τακτικισμοί της Γερμανίας επιτείνουν την κάθοδο προς τα κοινωνικοοικονομικά Τάρταρα και της Ευρώπης.  Ως γνήσιοι καραεθνικιστές, οι Γερμανοί αντιμετώπισαν την Ελληνική κρίση με μετανεωτερικούς ρατσιστικούς όρους, όπου η «νοτιότητά» μα και ο πολιτιστικός μας ιστός και οι συνήθειες αντικατέστησαν το «καθαρό» Άριο αίμα ως κριτήριο ανωτερότητας. 

Τα σκίτσα και τα άρθρα φυλλάδων όπως του Φόκους αλλά και σοβαρών εντύπων όπως της Μπίλντ το αποτύπωναν με τον πιο γλαφυρό τρόπο. Γίναμε ξαφνικά οι «Εβραίοι» του 2010.

Το κύριο ζήτημα είναι ότι οι δόσεις όχι μόνο δεν ελαττώνουν το δημόσιο χρέος μας [1]  αλλά το χειροτερεύουν.

Και αυτό διότι Α) μεταβλήθηκαν οι πολιτικές συνθήκες δομής του χρέους και της συντήρησής του από την Τρόϊκα και Β) η ύφεση διογκώνεται ταχύτερα από την (δομική)  ικανότητα ανάκαμψης και Γ) το ιδιωτικό χρέος μετατράπηκε σε κρατικό, δλδ εθνικό. Τι εννοώ:

1. Οι δόσεις αντικαθιστούν το παλιό με νέο χρέος. Επομένως η, κατ’ ευφημισμό, διάσωση δεν είναι διάσωση αλλά αντικατάσταση χρέους με νέο πιο δυσβάστακτο.
2. Παρ’  ότι ελαττώθηκε το έλλειμα, το χρέος αυξήθηκε (δείτε τον κάτω πίνακα).

Όμως το κρίσιμο ερώτημα είναι το εξής: Γιατί συμβαίνει αυτό;

Η απάντηση είναι:

1. Διότι η Ελλάδα ακόμα και τώρα χρηματοδοτεί το έλλειμα του προυπολογισμού με νέα δάνεια, συν τα επιτόκια, συν το νέο δάνειο (και όχι βοήθεια όπως διατείνονται οι εντός και εκτός των τοιχών) ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών της (οι οποίες καταποντίστηκαν από το «κούρεμα» των Παπαδήμου-Βενιζέλου) και το οποίο εγγράφεται πλέον ως δημόσιο χρέος.
2. Διότι τo νέο δάνειο ανακεφαλαιοποίησης ισοδυναμεί με περίπου 85 δις, 55 από το κούρεμα των τραπεζών και 30 από το δημόσιο. Κατόπιν, μας δάνεισαν 50 δις για να «ενισχύσουν» τις τράπεζες που πριν λίγους μήνες κατεδαφίστηκαν από την κλοπή των 85 δις.

Η Ελλάδα έχει απωλέσει προ πολλού την χρηματοκοικονομική της ανεξαρτησία με την είσοδο στο ευρώ -αν και δεν ευθύνεται τόσο το κοινό νόμισμα γι’ αυτό όσο οι τα τελευταία 20 χρόνια καταστροφικές πολιτικές αποβιομηχάνισης, ενίσχυσης των εισαγωγών (από τη Γερμανία κυρίως) και αποθάρρυνσης της πραγματικής ανάπτυξης, και η αντικατάστασή της με πλασματική ανάπτυξη.  Αντί τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού λόγω της συμμετοχής στην ΟΝΕ να χρησιμοποιηθούν για πραγματική ανάπτυξη, πετάχτηκαν στον καιάδα της νεοελληνικής αβελτηρίας, κλεψιάς  και σπατάλης, σε όλα τα επίπεδα.

Εύλογα θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης: Γιατί ο λόγος χρέους/AEΠ θα φτάσει τα 179%, πιθανόν και τα το 190% πριν αρχίσει να ελαττώνεται; Ιδού γιατί: Το επίπεδο του χρέους, παρά το κούρεμα, γαντζώθηκε στα επίπεδα του 2009 (συν τα επιτόκια, συν την μικρή χρηματοδότηση των πρωταρχικών ελλειμάτων όπως πχ με την πρόσφατη έκδοση εντόκων γρμματείων των 5 δις το Νοέμβρη), το ΑΕΠ ήδη βυθίστηκε κατά 30% και μάλλον θα συνεχίσει να μειώνεται με ανύποπτες συνέπειες για την εθνική και κοινωνική μας συνοχή.

Αυτός είναι ο πυρήνας της ανοησίας της λιτότητας με τον τρόπο που εφαρμόστηκε. Αντί για δομικές αλλαγές του κράτους και περιορισμό των σπαταλών εκεί που έπρεπε, με ταυτόχρονη ενίσχυση της ιδωτικής πρωτοβουλίας (σταθερό φορολογικό, μείωση γραφειοκρατίας, ενίσχυση ρευστότητας, απελευθέρωση ωραρίων, επαγγελμάτων κ.α.) κόψανε μισθούς και συντάξεις οριζόντια και έτσι διέλυσαν την ζήτηση και κυρίως την θετική ψυχολογία της αγοράς. Τα αρνητικά αποτελέσματα έχουν πλέον διαχυθεί και στις υγιείς επιχηρήσεις οι οποίες αντιμετωπίζουν άνευ προηγουμένου έρημο χρηματοδοτικής ξηρασίας.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών, που εξηγεί και γιατί η Γερμανία δόμησε την «βοήθειά» της τοιουτοτρόπως, είναι το εξής:    Η Γερμανία βασικά χρησιμοποίησε την κρίση χρέους/χρημαστοδότησης την οποία δημιούργησε 

α) η κακοδιοίκηση του ανίκανου Παπανδρέου και 

β) η συκοφάντηση των Ελλήνων από τον ίδιο στο εξωτερικό!!!) για να βάλει χέρι στα Ελληνικά περιουσιακά στοιχεία (assets) και να κλέψει από τους Έλληνες μισθωτούς, με σκοπό να διατηρήσει το ίδιο επίπεδο χρέους (ως βιωσιμότητα το ευφημίζουν) ως μοχλό γεωπολιτικής χειραγώγησης της Ελλάδας αλλά και της Ευρωζώνης. Ταυτόχρονα, ενώ προσποιείται πως «βοηθάει» την Ελλάδα, έχει αντικαταστήσει τις αγορές ως ο νέος δανειστής αλλά, όπως είπαμε πιο πρίν, με διαρπαγή των περιουσιακών της στοιχείων και με «επενδυτικές» προτάσεις για ΟΕΖ.

Με βάση όλα αυτά ο αντικειμενικός στόχος των Γερμανών είναι να σμικρύνουν στο ελάχιστο την περίοδο του απ’ ευθείας  δανεισμού της Ελλάδας, αφού 

α) θα έχουν σιγουρέψει τις τράπεζές τους 

β) θα έχουν εξασφαλίσει την μερίδα του λέοντος στα περιουσιακά της στοιχεία και 

γ) θα έχουν αντικαταστήσει όλα τα δάνειά τους με αυτά από τις αγορές. 

Έτσι εξηγείται και η σπουδή του Σόϊμπλε που πριν λίγες μέρες δήλωσε « όχι νέο κούρεμα πριν το 2015». Φυσικά, μέχρι τότε θα έχει γιγανωθεί το χρέος και η «Βοήθεια» θα έιναι διπλά δώρον-άδωρον με το μηχανισμό που ανέφερα πιο πάνω. Εν τω μεταξύ, θα έχουμε βγεί «βαθιά λαβωμένοι» στις αγορές, πιθανόν με αναιμική ανάπτυξη και μετά θα μας… αποχαιρετίσουν…

Πηγή

-->

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση