Η αλήθεια (που μας κρύβουν) για την κρίση
Γράφει ο Μάνος Οικονομίδης Η κρίση την οποία διέρχεται σήμερα η Ελλάδα είναι δευτερευόντως οικονομική. Φυσικά, από την… καταμέτρηση των ευρώ που έχει στη διάθεσή του ο καθένας, εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό η προσωπική ευημερία του, επομένως έχει άμεση επίδραση και αντανάκλαση ευρύτερα στη συλλογική κοινωνία, αυτή η διαπίστωση ωστόσο δεν αναιρεί μια άλλη, αυταπόδεικτη πραγματικότητα.
Η κρίση είναι κυρίως πολιτικής ηγεσίας και εκπροσώπησης. Κρίση ηθικών αξιών και προτεραιοτήτων. Κρίση αξιολογικού κώδικα της κοινωνίας και των ηγετών της. Γι’ αυτό είναι τόσο σύνθετη και πολυεπίπεδη. Ένα χαρακτηριστικό που καθιστά δυσχερή την επαρκή αντιμετώπισή της, πόσο μάλλον την υπέρβασή της.
Από τα τέλη του 2009 μέχρι και σήμερα, έχοντας πλέον συμπληρώσει δυο χρόνια στον αυτοκαταστροφικό μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου, η Ελλάδα ζει με… αστικούς μύθους. Ένας εκ των οποίων, που αυτοτροφοδοτείται από την αντίστοιχη ρητορική των Βρυξελλών, αναφέρει ότι η κρίση στην οικονομία έχει… υπερ-ατλαντική αύρα. Προέρχεται δηλαδή από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με το λανθάνον υπονοούμενο να αφορά τις δραματικές επιπτώσεις από την κατάρρευση της Lehman Brothers, το 2008.
Οι «Financial Times» ήρθαν με εκτενές αφιέρωμά τους, να γκρεμίσουν τον καθρέφτη της παραπάνω συλλογικής παραμόρφωσης. Αφού διαπιστώνουν ότι η ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας είναι και πάλι όμηρος των εξελίξεων στην ευρωζώνη, στο περιθώριο αναμονής του αποτελέσματος των γαλλικών εκλογών αλλά και της πολιτικής κρίσης που ξέσπασε στην Ολλανδία, προχωρούν ένα βήμα παραπέρα. Ή μάλλον… πίσω.
Ανακαλώντας στην τρέχουσα μνήμη τις εξελίξεις που προηγήθηκαν, για να φτάσει η κρίση χρέους της Αθήνας να προσλάβει πανευρωπαϊκές διαστάσεις, οι «FT» επισημαίνουν ότι η ευρωζώνη ζει μια ύφεση δικής της κατασκευής. Που ουσιαστικά γεννήθηκε και γιγαντώθηκε από την πρόδηλη αδυναμία της πολιτικής ηγεσίας της Ευρώπης να λειτουργήσει ως κάτι περισσότερο από… παιδική χαρά, όπως εύστοχα την έχει χαρακτηρίσει η «Monde».
Η διαπίστωση των «FT» είναι απολύτως αληθής, για όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις στην Ευρώπη, και δεν διακατέχονται από συμπλέγματα και μανίες καταδίωξης. Αν οι Βρυξέλλες είχαν παρέμβει προληπτικά στην ελληνική κρίση, όταν το δίδυμο Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου άρχισε να ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί, τίποτα από όσα ζούμε μέχρι και σήμερα δεν θα είχε συμβεί.
Ακόμη όμως και από τη στιγμή που η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ξέφυγε από τον έλεγχο, το Βερολίνο κυρίως είχε πληθυντικές ευκαιρίες να προχωρήσει στις αναγκαίες παραχωρήσεις, ώστε να αποτραπεί η περαιτέρω διάχυσή της. Δεν το έκανε. Και φτάσαμε ως εδώ. Να εκφράζει το αίτημα για αλλαγή ο… Φρανσουά Ολάντ.
Αναρτήσεις
Κύριε Μάνο Οικονομίδη, αν βασίζεστε σε δημοσιεύματα των Financial Times, των NY Times και της Washington Post για να βγάλτε συμπεράσματα τότε είστε υπεύθυνοι για την ίδια σας την αυτοπαραπληροφόρηση. Είναι σαν να διαβάζετε την Pravda την εποχή της ΕΣΣΔ και να πιστεύετε όλα όσα γράφει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κρίση είναι μια και διαρκής από το 2008. Προέρχεται από βαθύτατες αιτίες, όπως η ολοένα αυξανόμενη σπανιότητα του πετρελαίου, ο υπερπληθυσμός, η κλασματική τραπεζική και η απόλυτη διαστρέβλωση της οικονομίας με την εισαγωγή των παραγώγων σε αυτή την τελευταία 10ετία (κάθε χρόνο έχουμε πολλαπλάσια οικονομική δραστηριότητα σε επίπεδο παραγώγων, από όσο το Ακαθάριστο Προϊόν του πλανήτη, δηλαδή της πραγματικής οικονομίας). Δεν έχει σημασία πόσους δημόσιους υπάλληλους έχουμε, αλλά πόσα CDS παίχτηκαν εναντίον της χώρας μας και πόσα δάνεια έχουν δωθεί από τις εγχώριες τράπεζες (που στη συνέχεια οι τράπεζες τα έκαναν πακέτο και τα μετέτραπαν σε παράγωγα, τα οποία σήμερα είναι άχρηστα χαρτιά).
Το γεγονός πως Η Γερμανία και η ΕΕ ήλθε εκ των υστέρων για να συνεχίσει την ληστρική επίθεση κατά της χώρας, που αρχικά είχαν ξεκινήσει διεθνείς κερδοσκόποι όπως ο Στιβ Φορμπς (που διέμενε στην Μ.Β. την ημέρα της διάλυσης του κινήματος των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα), μετατρέποντας την μάλιστα σε πολιτική, δεν σημαίνει πως το διεθνές τραπεζικό καρτέλ και κυρίως οι αμερικανικές επενδυτικές τράπεζες δεν είναι το ίδιο υπεύθυνες για ότι γίνεται εδώ πέρα με τους φίλους μας και εταίρους Γερμανούς. Οι Γερμανοί απλά βρήκαν την ευκαιρία να αρπάξουν και να λεηλατήσουν, δεν την ξεκίνησαν οι ίδιοι, ότι και αν λένε οι FT.
Η σημερινή δήλωση Ντράγκι, του επικεφαλής της ΕΚΤ, πως ήλθε ο καιρός η Ευρώπη να κάνει στροφή 180 μοιρών προς τον Καπιταλιστικό Παράδεισο του μέλλοντος, την περίφημη Ανάπτυξη, ουσιαστικά ακυρώνει όλα τα μέτρα λιτότητας που έχει επιβάλει η Ευρώπη στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Μέτρα που και ο ίδιος ως εκπρόσωπος του τραπεζικού καρτέλ είχε υποστηρίξει. Γιατί; Γιατί ο σκοπός δεν ήταν ποτέ να σωθεί η χώρα, αλλά να της αρπάξουν τα πάντα! Τώρα που η Ένωση καταρρέει, το σχέδιο να λεηλατήσουν τους πάντες και να πάνε τα λάφυρα στη Γερμανία δεν περπατάει και πολύ καλά... Για να δούμε, θα μειώσουν τους μισθούς τώρα, "γιατί δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική";