Προς την κόλαση και η Ισπανία

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ουδέποτε στα τριάντα πέντε χρόνια της δημοκρατίας στην Ισπανία, αλλά και ποτέ στα σαράντα χρόνια της δικτατορίας του Φράνκο δεν είχε υπάρξει στη χώρα της Ιβηρικής τόσο αντιλαϊκός προϋπολογισμός όσο αυτός που κατέθεσε την Παρασκευή στο ισπανικό κοινοβούλιο η δεξιά κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι, απαντώντας με τον τρόπο αυτόν στη γενική απεργία κατά της πολιτικής της που είχε παραλύσει την Ισπανία μόλις την προηγούμενη μέρα. «Η εργασιακή μεταρρύθμιση δεν μπορεί να αναχαιτιστεί» είχε δηλώσει αλαζονικά την ημέρα της γενικής απεργίας η υπουργός Εργασίας, Φατίμα Μπάνιεθ. «Δεν θα αλλάξουμε ούτε μία λέξη», είχε διακηρύξει και ο υπουργός Οικονομικών Λουίς ντε Γκίντος.

Οι δεξιοί υπουργοί (οι οποίοι γελοιοποιήθηκαν από τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους, που κατ' απαίτηση των Γερμανών ξανασυνεδρίασαν στο ισπανικό υπουργικό συμβούλιο και ακύρωσαν προηγούμενη απόφασή τους που προέβλεπε έλλειμμα κατά... 0,5% (!) περισσότερο από αυτό που υποδείκνυε η ΕΕ) κράτησαν τον λόγο τους και δεν υποχώρησαν στις απαιτήσεις των Ισπανών εργαζομένων.

Κάνοντας μάλιστα επίδειξη ολοκληρωτικής νοοτροπίας, ισχυρίστηκαν ότι την ημέρα της γενικής απεργίας υπήρξε... «πλήρης ομαλότητα» προκαλώντας καγχασμούς. Πώς είναι δυνατόν να μιλάει κανείς για μια «συνηθισμένη μέρα» όταν ακόμη και το υπουργείο Εσωτερικών της ίδιας της κυβέρνησης Ραχόι μίλησε επισήμως με ανακοίνωσή του για... 800.000 (!) διαδηλωτές σε όλη την Ισπανία;

Εκατομμύρια Ισπανοί εργαζόμενοι πήραν μέρος στην πραγματικότητα στις διαδηλώσεις αυτές - μόνο στην κολοσσιαία διαδήλωση της Βαρκελώνης τα συνδικάτα υπολόγισαν τους διαδηλωτές σε 800.000 και σε εκείνη της Μαδρίτης σε 900.000 άτομα!

Η βαριά βιομηχανία της χώρας παρέλυσε εντελώς, καθώς η συμμετοχή στην απεργία έφτασε στο 97%. Δεν λειτούργησε τίποτα. Σταμάτησαν εντελώς τα εργοστάσια της Φολκσβάγκεν στη Ναβάρα, της Μερσεντές στη Βιτόρια, της Οπελ στη Θαραγόθα, της Φορντ στη Βαλένθια, της Ρενό στο Βαγιαδολίδ και στην Παλένθια, της Νισάν και της Σέατ στη Βαρκελώνη, της Πεζό στη Γαλικία...

Συμμετοχή 97% στην απεργία στον κατασκευαστικό τομέα και 95% στις μεταφορές, αλλά 70% στον τομέα των υπηρεσιών και 57% στη δημόσια διοίκηση - συνολικά συμμετοχής στη γενική απεργία 77% ανακοίνωσαν τα συνδικάτα, τα οποία απειλούν την κυβέρνηση με κλιμάκωση των κινητοποιήσεων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτά τα ποσοστά που δίνουν οι συνδικαλιστές θα είναι σίγουρα «φουσκωμένα». Το βέβαιο όμως είναι ότι η γενική απεργία, η οποία είναι μόλις η όγδοη στα 36 χρόνια δημοκρατίας, είχε σοβαρότατη επίδραση στην ισπανική κοινωνία, παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς της δεξιάς κυβέρνησης Ραχόι.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο γεγονός, το οποίο δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό για την κυβέρνηση της Μαδρίτης. Τα ποσοστά συμμετοχής στη γενική απεργία υπήρξαν εξαιρετικά υψηλά σε περιοχές της Ισπανίας όπου υπάρχει ισχυρό αυτονομιστικό κίνημα.

Στη Χώρα των Βάσκων π.χ. το ποσοστό συμμετοχής ανήλθε στο... 95% (!) με την τοπική κυβέρνηση (από την οποία έχουν για πρώτη φορά αποκλειστεί οι Βάσκοι εθνικιστές, δεξιοί και αριστεροί) να υποχρεώνεται να αναγνωρίσει ότι απήργησε το 87% των καθηγητών και δασκάλων και το 72% των δημοσίων υπαλλήλων.

Στο 90% ανήλθε το ποσοστό συμμετοχής στην επίσης βασκική Ναβάρα και στη Γαλικία, ενώ στο 82% στην Καταλονία, όπου είχαμε και τις σημαντικότερες πολύωρες συγκρούσεις μεταξύ αστυνομικών και ομάδων διαδηλωτών. Ιδιαιτέρως υψηλό ήταν το ποσοστό των απεργών και σε όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις της Ισπανίας.

«Στη χώρα του 23% της ανεργίας με τα 5.300.000 ανέργους, με μια εργασιακή μεταρρύθμιση που επιβλήθηκε με διάταγμα και κάνει πιο φτηνές τις απολύσεις και με ιστορικές περικοπές των δημόσιων εξόδων που προαναγγέλλουν μεγαλύτερη φτώχεια», η γενική απεργία έστειλε «ένα καθαρό μήνυμα αυξανόμενης κοινωνικής δυσφορίας» στην κυβέρνηση Ραχόι, έγραψε η ισπανική εφημερίδα «Ελ Παΐς».

ΥΠΕΡ ΑΠΕΡΓΩΝ
Αλλαξαν γραμμή οι σοσιαλιστές

ΣΥΝΕΤΡΙΒΗΣΑΝ οι Ισπανοί σοσιαλιστές στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου επειδή είχαν κάνει και οι ίδιοι μια αντεργατική μεταρρύθμιση. Γι' αυτό και μέχρι την ημέρα της γενικής απεργίας περιορίζονταν να δηλώνουν τον «σεβασμό» τους και την «κατανόησή» τους, αλλά όχι και την υποστήριξή τους προς την απεργία, παρόλο που τώρα βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Η απήχηση όμως της γενικής απεργίας «τους υποχρέωσε να επανατοποθετηθούν και μάλιστα τροχάδην και αναγκαστικά» όπως έγραψε η «Ελ Παΐς», και να δηλώσουν την «αλληλεγγύη» τους με τους απεργούς, όπως αναφέρουν σε ανακοινωθέν του κόμματος που διάβασε η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος Σοράγια Ροντρίγκεθ την ημέρα της απεργίας.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση