Προστατευτικοί τοίχοι χτισμένοι στην άμμο

“Οι προοπτικές για την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές είναι αβέβαιες” δηλώνει το ΔΝΤ σε νέα του έκθεση! “Μπορεί να χρειαστεί περισσότερος χρόνος από ό,τι έχει εκτιμηθεί, ώστε η Ελλάδα να εφαρμόσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, ώστε να παράξει πρωτογενές πλεόνασμα”, μας λέει ο καλός οργανισμός.

Το ερώτημα είναι, πότε ακριβώς το κατάλαβε αυτό ο καλός οργανισμός; Το συμπέρασμα το έβγαλε από μόνο του, η πλήρωσε κάποιον ειδικό να του το πει; Δηλαδή, ακόμα και πριν την πρόσφατη αναδιάρθρωση, δεν ήταν φως φανάρι ότι το κούρεμα δεν ήταν αρκετό για να λύσει το πρόβλημα της Ελλάδος; Χρειάστηκαν πρώτα να γίνει το κούρεμα (κουτσό) και στη συνέχεια να το αντιληφθεί;

Οι τακτικοί αναγνώστες της στήλης γνωρίζουν ότι δεν θα ήταν αρκετό πολλούς μήνες πριν γίνει αυτή η αναδιάρθρωση. Ναι μεν είχα ελπίδες ότι θα βλέπαμε κάποιο μεγαλύτερο κούρεμα, αλλά δυστυχώς η ελπίδα αυτή δεν επαληθεύτηκε. Και ναι μεν το κούρεμα, έστω κουτσό, είναι καλοδεχούμενο μεν, αλλά δεν είναι αρκετό.

Και όσο τα επίπεδα χρέους της Ελλάδος δεν είναι τέτοια που μπορεί να τα πληρώσει, το πρόβλημα δεν θα λυθεί.

Σε απάντηση, ο Olli Rehn θέλει λέει να φτιάξει μια ασπίδα προστασίας 500 δισ. ευρώ! Τώρα πως ακριβώς θα λειτουργήσει αυτή η ασπίδα μένει να το δούμε, αλλά έχω νέα για τον καλό επίτροπο. Αυτά τα λεφτά, στο βαθμό που θέλει η Ευρώπη να φτιάξει ένα είδος firewall, δεν φτάνουν ούτε για το καλήμερα.

Μάλιστα, όσο μεγάλη και να είναι αυτή η ασπίδα δεν θα φτάσει. Με εξαίρεση να αποφασίσουν να αγοράσει η κεντρική τράπεζα όλα τα κρατικά ομόλογα της Ευρώπης, ό,τι και να κάνουν, ό,τι και να νομίζουν ότι θα κάνουν και ό,τι φαντάζονται ότι θα κάνουν, δεν θα κάνουν τίποτα που να μειώσει το ρίσκο επέκτασης της κρίσης. Διότι το πρόβλημα που ακούει εις το όνομα μιας υπερχρεωμένης Ευρώπης, δεν θα λυθεί με firewalls.

Μάλιστα, ακόμα κι οι απλοί πολίτες της Ευρώπης, ξέρουν αυτό που υποτίθεται ότι δεν έχουν ακόμα καταλάβει οι πολιτικοί αυτής της ηπείρου.

Το Σάββατο ήμουν σε ένα σεμινάριο και στο διάλειμμα είχα μια καλή κουβέντα με έναν απλό Γερμανό πολίτη που ήταν από τους ομιλητές.

Ανοίγω την κουβέντα λέγοντας του το εξής: “Δεν πιστεύω να νομίζετε ότι θα πάρτε πίσω τα λεφτά που θα μας δανείσετε; Θέλω να πιστεύω ότι έχει καταλάβει ο μέσος Γερμανός πολίτης ότι δεν έχουμε την δυνατότητα να τα πληρώσουμε πίσω”.

“Όχι βέβαια, αυτά τα έχουμε ήδη ξεγράψει”, απαντά χαμογελώντας. Γνωρίζουν όλοι στη Γερμανία ότι δεν θα τα πάρουμε πίσω, οι περισσότεροι το έχουν αποδεχτεί και δεν είναι πρόβλημα”. “Καλοφάγωτα” μου λέει.

Στη συνέχεια κάναμε συζήτηση για την αναδιάρθρωση και μου έκανε εντύπωση το πόσο καλά ήξερε τα θέματα. Για παράδειγμα και αυτός όπως εγώ, δεν μπορούσε να καταλάβει πως δεν επέμενε η Γερμανική κυβέρνηση να κάνει η Ελλάδα την αναδιάρθρωση το 2010 αντί πρόσφατα.

Και αυτός την ίδια απορία είχε, διότι μου είπε και ο ίδιος (όπως έχουμε αναλύσει και σε αυτό το βήμα) ότι μια αναδιάρθωση το 2010 θα είχε κοστίσει πολύ λιγότερο για όλους.

Η δική του εκτίμηση ήταν ότι οι πολιτικοί δεν είχαν καταλάβει τι ακριβώς είχε γίνει και όταν το κατάλαβαν, άργησαν πολύ να πάρουν αποφάσεις και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Με λίγα λόγια, πολιτική ανεπάρκεια.

Και όσο συνεχίζει αυτό το παραμύθι περί τοίχου προστασίας, τόσο δεν θα λυθεί το πρόβλημα, διότι μεταξύ άλλων, οι μακροχρόνιες προοπτικές της Ευρώπης, με έναν όλο και μειούμενο πληθυσμό, δεν είναι οι καλύτερες για να μπορεί να λυθεί, δια της αναπτυξιακής οδού, μια κρίση χρέους.

Την απάντηση τη δική την γνωρίζετε νομίζω. Θα απαιτηθούν μερικά τρισ. ευρώ σε κουρέματα για να λυθεί αυτό το πρόβλημα. Το μόνο ερώτημα είναι ποιος θα πάρει τη χασούρα και ποιος θα τυπώσει το χρήμα (το κασέρι αγαπητέ αναγνώστη) για να μπορούν να αναπληρωθούν οι χασούρες στο τραπεζικό σύστημα. Διότι στο τέλος της ημέρας, το μόνο ερώτημα είναι το τραπεζικό σύστημα και τίποτα άλλο.

Στο μεταξύ... Η κεντρική τράπεζα της Δανίας ξεκινά εκστρατεία ενημέρωσης για τα υψηλά επίπεδα ιδιωτικού χρέους στην εν λόγω χώρα.

Αν και η κυβέρνηση της Δανίας δεν έχει κανένα πρόβλημα (έχει το ήμισυ του χρέους της μέσης ευρωπαϊκής χώρας), το ιδιωτικό χρέους των νοικοκυριών έφτασε τα 310% του ΑΕΠ το 2010!! Το υψηλότερο στον κόσμο κατά την BNP Paribas!

Η κεντρική τράπεζα φοβάται ότι αν ανέβουν τα επιτόκια και επιβαρυνθούν οι πολίτες με υψηλότερο κόστος (ένα σίγουρο στοίχημα λέω εγώ), τότε απειλείται η αγορά στεγαστικών δανείων της Κοπεγχάγης, που είναι περίπου 470 δισ. ευρώ (πόσο πληθυσμό έχει η Δανία πάλι;).

Στο μεταξύ η κυβέρνηση της Δανίας βλέπει συνέχεια στη διολίσθηση στις τιμές των ακινήτων. Μέχρι του χρόνου αναμένει μια συνολική πτώση 25% από τα υψηλά του 2007.

Αν συνεχίσει λίγο ακόμα η διολίσθηση, θέλω να δω τι τοίχους προστασίας νομίζουν ότι θα βάλουν στην αγορά ομολόγων της Κοπεγχάγης ... λέω εγώ.

Γιώργος Καισάριος
Υποψήφιος Βουλευτής Β’ Αθηνών – Δημοκρατική Συμμαχία

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση