Αρχίζει το ντόμινο της καταστροφής!

• Του Μενέλαου Τασιόπουλου

Η διεθνής οικονομική κρίση μπαίνει για τα καλά στην τρίτη και μοιραία για την Ευρώπη φάση. Ακουμπά το σύστημα των τραπεζών .

Η γαλλοβελγική Dexia είναι το πρελούδιο, όπως στην Ελλάδα η κρατικοποίηση της Proton Bank. Η Ευρώπη είναι ένα απολύτως τραπεζικοκεντρικό σύστημα. Το ευρώ είναι ένα νόμισμα συγκεκριμένης κυκλοφορίας, που με επιμονή η Γερμανία αρνείται να την αυξήσει. Τα κράτη της ευρωζώνης ήταν σε αναντιστοιχία με τα κριτήρια του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας, πριν ακόμη ξεκινήσει η διεθνής κρίση από την Αμερική , με τα παράγωγα, το 2008.

Η ευκαιρία

Όταν η κρίση μπήκε στη δεύτερη φάση της και μετεξελίχθηκε σε κρίση αξιοπιστίας των κρατικών ομολόγων η ευρωζώνη και η Ελλάδα είχαν την τιμητική τους. Χάθηκε η ευκαιρία μεταξύ 2009-2011, η Ευρώπη με γρήγορες αποφάσεις και με ρευστότητα , που θα αποτελούσε «θετικό σοκ» για τις αγορές, να λύσει το πρόβλημα πριν φτάσει εδώ. Δεν το έκανε ούτε στη λογική του ευρωομολόγου, ούτε αξιοποιώντας τον μηχανισμό του EFSF στη δευτερογενή αγορά, ούτε με ομόλογο ΑΑΑ και χαμηλό δανεισμό , προς το εσωτερικό της ζώνης και τις ελλειμματικές χώρες των 17.

Η ύφεση

Φτάνουμε στο τώρα. Το σκηνικό εφιαλτικό. Τα περισσότερα κράτη και όχι μόνον του Νότου, αφού θα πρέπει στα ελλειμματικά να προσθέσουμε τη Γαλλία ή το Βέλγιο ή την Ιρλανδία, βρίσκονται στον κυκλώνα της περιοριστικής πολιτικής, με πακέτα έκτακτων μέτρων , που καταστρέφουν τις οικονομίες τους και την αξιοπιστία τους. Η ύφεση, η ανεργία, η αποεπένδυση και η βίαιη πτώσης του βιοτικού επιπέδου καλπάζουν , χωρίς τα χρέη να ακολουθούν πτωτική πορεία. Η συνοχή της Ευρώπης έχει καταρρεύσει και οι ενωσιακοί θεσμοί, έχουν μετατραπεί σε μηχανισμό πίεσης και απόκτησης asset και εγγυήσεων από τους πιστωτές. Είναι ζήτημα ελάχιστων μηνών η Ενωμένη Ευρώπη και το ευρώ, να μετεξελιχθούν σε πιο μισητή φόρμα από το ΔΝΤ και την παγκόσμια Τράπεζα.

Ο καταλύτης

Το χειρότερο τα διευρωπαϊκά δίκτυα και οι αγορές λειτουργούν μέσα από τις τράπεζες. Αυτές όμως θα αρχίσουν να καταρρέουν . Πολλοί συζητούσαν για ντόμινο μέσα από την διαδικασία του δημόσιου χρέους και των ομολόγων των κρατών- μελών. Είναι μια πολύ πιο αργή εξέλιξη, που δίνει χρόνους αντίδρασης , σε σχέση με το ντόμινο των τραπεζών, αφού καταλύτης στις δεύτερες είναι τα χρηματιστηριακά κραχ, αφού τα χρηματιστήρια είναι βασισμένα στις τράπεζες. Η Ελλάδα παραμένει στο «μάτι του κυκλώνα», αλλά όταν η θύελλα απλωθεί τότε το μεγάλο ενδιαφέρον θα έχουν τι θα γίνουν οι Γαλλικές, ή οι Ιταλικές τράπεζες. Για τον λόγο αυτό και οι αγωνιώδεις συναντήσεις Μέρκελ- Σαρκοζί.

Οι από την αρχή χαμένοι

Υπάρχουν χώρες όπως η Ελλάδα από την αρχή χαμένες. Έχουν χρεοκοπημένο κράτος και χρεοκοπημένες τράπεζες. Ακριβώς γιατί βρίσκονται στον ευρωπαϊκό παρανομαστή, που αποκλείει την αύξηση της κυκλοφορίας του χρήματος , δεν έχουν πιθανότητες. Στην περίπτωση της Ελλάδας το μοιραίο λάθος το έχουν κάνει τόσο οι κυβερνήσεις Καραμανλή όσο και οι κυβερνήσεις Παπανδρέου. Αντί να θωρακίσουν το κράτος και τις επιχειρήσεις, προσπάθησαν να θωρακίσουν τις τράπεζες και μάλιστα οριζόντια, όχι στη βάση κρατικών και ιδιωτικών. Χάθηκαν με τον τρόπο αυτό 110δις κρατικές εγγυήσεις. Παράλληλα αντί το κράτος να δανείζεται με 1 και 2% από την ΕΚΤ, δανειζόταν με 4 και 5%, βάση των τόκων που προσέθεταν στα ευρωπαϊκά επιτόκια , οι Έλληνες τραπεζίτες για να κερδοσκοπούν. Μα βρε ανόητοι μπορεί να διασωθούν οι τράπεζες, όταν το κράτος και μια απολύτως κρατικοκεντρική οικονομία όπως η Ελληνική χρεοκοπούν; Πόση οικονομική και πολιτική εμπειρία μπορεί να χρειάζεται κάποιος για να σκεφθεί με τον τρόπο αυτό; Σήμερα πλέον είναι αργά . Οι ευκαιρίες έχουν χαθεί. Τα περιθώρια του κράτους έχουν εξανεμισθεί , σε λογαριασμούς off shore, μπόνους και μετοχοδάνεια προς φίλους των τραπεζιτών Στην Ελλάδα χρεοκοπούν , με ελεγχόμενο προς το παρόν τρόπο υπέρ των πιστωτών, κράτος , τράπεζες, νοικοκυριά, επιχειρήσεις. Ακόμη και η πρώτη φάση της «κρατικοποίησης» των τραπεζών , θα συνεχισθεί με την απόκτηση των κοινών μετοχών από τον EFSF και τον έλεγχο των Βρυξελλών και του Βερολίνου.

Ο «τραχανάς»

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπως της Γαλλίας. Τι θα κάνουν οι Γάλλοι. Θα βρεθούν στην επόμενη φάση υπό το έλεγχο των Γερμανών ; Και τι θα σημάνει μια τέτοια εξέλιξη για την Γουόλ και το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα; Και αλήθεια πόσο καλά έχει κάνει τους υπολογισμούς της η Γερμανία που μαζεύει τώρα τον τραχανά; Αντέχει να ελέγξει την καταρρέουσα Ευρώπη στην πτώση της ή θα την συμπαρασύρει μαζί της ; Πόσα κεφάλαια θα χρειασθούν για να διασωθεί το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης και πόσο τα επιπλέον κεφάλαια για τα κράτη που εν τω μεταξύ θα χρεοκοπούν και οι Λαοί θα ξεσηκώνονται; Το ντόμινο θα δείξει.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση