Σκοτώνουμε την Ελλάδα…

• Η σωτηρία της Ελλάδας δεν θα προέλθει ούτε από τα μνημόνια ούτε από τα αντι-μνημόνια. Θα προέλθει από την έγερση της σιωπηλής πλειοψηφίας

Όταν ακούω πως η Ελλάδα «θα σωθεί», αντιμετωπίζοντας την οικονομική κρίση με τον άλφα ή βήτα τρόπο, αντιλαμβάνομαι ότι οι πιθανότητες σωτηρίας λιγοστεύουν συνεχώς. Διότι, υπάρχουν πολλοί -εκ των αρμοδίων- που εξακολουθούν να πιστεύουν αφελώς, ότι το πρόβλημα της χώρας μας είναι οικονομικό.

Χάριν της συζήτησης, ας το υποθέσουμε. Και ότι κάποιος «από μηχανής» θεός θα αποπληρώσει το χρέος μας. Και από αύριο, αίρονται όλα τα επιβαρυντικά της τσέπης μας μέτρα και βρισκόμαστε στο 2009, όπου τα πράγματα μας τα παρουσίαζαν θετικά.

Θα έχουμε δηλαδή ένα κράτος, όπου για να δεχθούν οι λιμενεργάτες του ΟΛΠ τη σύμβαση με τους Κινέζους, θα τους δώσει ο κ. Ανωμερίτης της «Παναγιάς τα μάτια» και θα σταματήσουν τις κινητοποιήσεις. Το δημόσιο θα εξακολουθεί να εμβάζει στο Ταμείο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ εκατομμύρια ευρώ, οι ναυτεργάτες του ΠΑΜΕ θα απαγορεύουν τον απόπλου στις εταιρίες που έχουν λόγους να μη συμπαθούν, οι φίλαθλοι θα καίνε τα πάντα διότι η παρανομούσα ομάδα τους τιμωρήθηκε, οι αγρότες θα κλείνουν τους δρόμους για να πάρουν επιδοτήσεις που δεν δικαιούνται, και χίλια δυο άλλα που δεν είναι άγνωστα.

Αυτό εννοούμε όταν λέμε πως θα σωθεί η Ελλάδα, αν αποπληρώσει τα χρέη της; Η σωτηρία, δηλαδή, είναι η επαναφορά στην προ μνημονίου εποχή; Αν το παραδεχθούμε αυτό, θα σημαίνει ότι μάθαμε να ζούμε στο βούρκο και δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε στον καθαρό αέρα.

Δεν είναι οικονομικό το πρόβλημά μας. Η οικονομική δυσπραγία είναι το σύμπτωμα, δεν είναι η ασθένεια. Αυτή έχει βαθιές ρίζες, είναι πολύμορφη και κατατρώγει τις σάρκες μας. Το μικρόβιο που την προκάλεσε είναι η απουσία πολιτικής. Όχι κάποιας πολιτικής, αλλά καθ’ ολοκληρία της πολιτικής. Το κενό κατέλαβαν παρωχημένες ιδεοληψίες, καταδικασμένες από τη σύγχρονη πολιτική ιστορία, τις οποίες εκμεταλλεύονται οι δήθεν αντίπαλοι για να υποδουλώνουν τους λαούς (αυτό θα μας απασχολήσει άλλη φορά).

Η απουσία πολιτικής έφερε φυσικά την έλλειψη πολιτικών προσώπων. Και στη θέση τους εμφανίσθηκαν οι «δήθεν», κατά κανόνα αφισοκολλητές κομμάτων ή παρατρεχάμενοι των κομματικών γραφείων. Και το σύστημα βέβαια, το οποίο τέτοιους «πολιτικούς» χρειάζεται, τους ανέδειξε σε «πολιτικές προσωπικότητες». Μου περιέγραψαν σκηνή, όπου προ ετών, βουλευτής του Πειραιά άναβε το πούρο ανθρώπων της νύχτας, αλλά χρηματοδοτών και υποστηριχτών του, οι οποίοι του συμπεριφέρονταν σαν να ήταν το «παιδί με τους καφέδες».

Όμως, πρόκειται για «αντιπρόσωπο του έθνους και του λαού» κατά το Σύνταγμα. Με πλήρη συνέπεια αυτών που γράφω, μεγάλο μέρος των εκπροσώπων μας είναι αυτού του επιπέδου. Και αν επεκταθούμε στους άνω των 10.000 κομματικούς-κυβερνητικούς συμβούλους, που ακολουθούν το κόμμα στην εξουσία, πολλοί από τους οποίους δεν θα είχαν θέση κλητήρα σε επιχείρηση, τότε θα συμφωνήσουμε πιστεύω, ότι εκεί βρίσκεται η ασθένεια. Και φυσικά, όταν αυτού του είδους «πολιτικοί» μας επροσωπούν, δεν είναι περίεργο που οδήγησαν την οικονομία στη γνωστή κατάσταση.

Με πόση θλίψη άκουσα δημοτικό σύμβουλο της Θεσσαλονίκης να δηλώνει κατά τη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, ότι πρέπει το σώμα να απευθύνει συγχαρητήρια σε καταληψίες ξένης περιουσίας. Ο άνθρωπος, δηλαδή, που εξελέγη για να εφαρμόσει τους νόμους, συστήνει δημόσια την παρανομία. Αλλά, είναι «προοδευτικός», που σημαίνει ότι μπορεί να λέγει και να πράττει ό,τι θέλει σ’ αυτόν τον τόπο. Και τον εισάκουσαν και άλλοι ομοϊδεάτες του προφανώς, και χθες έγινε και άλλη κατάληψη ακινήτου της Εκκλησίας, αναρτώντας πανό που αναγράφει «Κοινωνική απαλλοτρίωση της εκκλησιαστικής περιουσίας».

Ανεξάρτητα από τι γνώμη έχει κάποιος για την εκκλησιαστική περιουσία, εδώ πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση των νόμων, μιας κοινωνίας που θέλει να λέγεται πολιτισμένη, η οποία παραβίαση γίνεται με τις ευλογίες «πολιτικών» που παριστάνουν τον «προοδευτικό» (τοποθετώ εισαγωγικά στον όρο «προοδευτικός», διότι θεωρώ ότι στην πραγματικότητα περί σκοταδιστών πρόκειται, και θέλω να τους αντιδιαστείλω από τους πραγματικούς προοδευτικούς, στους οποίους εντάσσω και τον εαυτό μου).

Η σωτηρία της Ελλάδας δεν θα προέλθει ούτε από τα μνημόνια ούτε από τα αντι-μνημόνια. Θα προέλθει από την έγερση της σιωπηλής πλειοψηφίας, του μόνιμου θύματος. Όταν ο ψίθυρος των σιωπηλών γίνει κραυγή, τότε θα έχουμε ελπίδα.

Ο Μακεδών

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση