Βιώνουμε την τρίτη Άλωση

Του Παναγιώτη Αποστόλου

Τρίτη 29 Μαΐου 1453.

Οι υπερασπιστές της Πόλεως είναι 9.000 Έλληνες Βυζαντινοί και μερικοί ξένοι μισθοφόροι, με 26 πλοία, ενώ οι άπιστοι απαριθμούν 258.000 με 400 πλοία. Η μάχη είναι άνιση και η πολύμηνη τιτανομαχία μιας πολιορκίας λαμβάνει τέλος.

Ο Κωνσταντίνος μάχεται γενναία, άλλοτε φροντίζοντας τους λαβωμένους συντρόφους του, άλλοτε επιβλέποντας την επιδιόρθωση των τειχών και άλλοτε κοιτώντας προς την θάλασσα, προσμένοντας την βοήθεια που του είχε υποσχεθεί ο Πάπας.

Το τέλος πλησιάζει, αλλά ο Κωνσταντίνος μένει αγέρωχος και αναφωνεί προς τους συντρόφους του:

«Εάν η Πόλις μου απωλεσθεί, θα απωλεσθώ μαζί της».

Λίγες ώρες αργότερα, πριν την τελική επίθεση, όταν ο πολιορκητής Μεχμέτ του μηνύει να παραδώσει την Πόλη, με αντάλλαγμα να φύγει ελεύθερος με όλα του τα υπάρχοντα και να γίνει αφέντης του Μοριά, εκείνος ως μεγάλος Έλληνας σηκώνει το ανάστημά του, ανάστημα ιερό και θεϊκό και λέει:

«το δε την Πόλιν σοι δούναι, ουκ εμόν εστίν ούτ΄ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη, πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».

Η κερκόπορτα ανοίγει. Η άμυνα καταρρέει και ο εχθρός ξεχύνεται ως πεινασμένο θηρίο και αρχίζει να καταστρέφει και να λεηλατεί. Ορμάει σε παλάτια και αρχοντικά, σε μοναστήρια και εκκλησιές. Σφαγιάζει και κακοποιεί άνδρες και γυναικόπαιδα. Αποκαθηλώνει κάθε σύμβολο της Χριστιανικής πίστεως μέχρι και τον Σταυρό που επί χίλια χρόνια δέσποζε στο ψηλότερο σημείο του κάστρου. Ο θόρυβος της πτώσης του Σταυρού αντηχεί παντού και κάνει όλη τη Δύση να ριγήσει. Μια Δύση που ποτέ δεν ανταποκρίθηκε στην υποσχεθείσα βοήθεια προς την Βασιλεύουσα.

Η κερκόπορτα άνοιξε και έκρινε την τύχη του κόσμου και την Ιστορία της Βασιλεύουσας.

29 Μαΐου 1453, μια αποφράδα ημέρα για την Ρωμιοσύνη.

Η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως είναι ιστορικό γεγονός με κοσμοϊστορική σημασία. Είναι ίσως από τις δραματικότερες στιγμές της ανθρώπινης ιστορίας. Είναι το τέλος μιας ιστορίας που οδήγησε την ανθρωπότητα, μέσα σε λίγες στιγμές από το φως στο σκοτάδι.

Αμέσως μετά την άλωση, ο σκλάβος δεν μπορεί να πιστέψει, ότι αυτός ο γίγαντας, ο πρωτοφανής στρατιώτης της ελευθερίας, σκοτώθηκε. Δεν σκοτώθηκε, αλλά υπάρχει, λέει, μαρμαρωμένος και μια μέρα θα αναστηθεί. Έτσι, γεμάτος θαυμασμό για τον αγώνα και την θυσία του Μεγάλου Αυτοκράτορα και προσπαθώντας να αναπτερώσει τις ελπίδες του πολύπαθου Έθνους μας, ο λαός συνθέτει το τραγούδι της Αγιά Σοφιάς. Ένα τραγούδι που αποτελεί σύνθημα ψυχής, ένα τραγούδι που επέζησε σε όλη τη Βαλκανική Χερσόνησο και τη Μ. Ασία και θεωρήθηκε βάση και ξεκίνημα πολλών απελευθερωτικών αγώνων και επαναστάσεων εναντίον του κατακτητή σ’ ολόκληρη αυτή την περιοχή. Αυτό το δημοτικό τραγούδι συγκινεί ακόμη και μέχρι σήμερα τις γενεές Ελλήνων.

«Σημαίνει ο Θιος, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια,

σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το μέγα μοναστήρι,

με τετρακόσια σήμαντρα κι εξήντα δύο καμπάνες, κάθε καμπάνα

και παπάς, κάθε παπάς και διάκος.

Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχης

κι απ’ την πολλή την ψαλμουδιά εσειόντανε οι κολόνες.

Να μπούνε στο χερουβικό και να ‘βγει ο βασιλέας.

φωνή τους ήρθε εξ ουρανού κι απ’ αρχαγγέλου στόμα:

Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα’ άγια,

παπάδες πάρτε τα γιερά και σεις κεριά σβηστείτε,

γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.

Μον’ στείλτε λόγο στη φραγκιά, να ‘ρωτούνε τρία καράβια

το να πάρει το σταυρό και τα’ άλλο το βαγγέλιο,

το τρίτο, το καλύτερο, την άγια τράπεζά μας,

μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας τη μαγαρίσουν.

Η Δέσποινα ταράχθηκε κι εδάκρυσαν οι εικόνες.

«Σώπασε, κυρά Δέσποινα, και μη πολύ δακρύζεις,

Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας είναι».

Σήμερα, το σήμα κατατεθέν αυτής της μεγάλης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, ο μεγάλης ιστορικής και αρχιτεκτονικής αξίας Ι.Ν. της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, ο οποίος κτίστηκε το 537 από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ιουστινιανό και παρέμεινε το λίκνο του Χριστιανισμού, για 1000 περίπου χρόνια, έγινε τζαμί και αργότερα μουσείο, ενώ τα τελευταία χρόνια, η υποψήφια για ένταξη στην Ε.Ε. Τουρκία, με την αμέριστη στήριξη των Ελληνικών κομμάτων εξουσίας, το χρησιμοποιεί ως χώρο επιδείξεων μόδας, ως χώρο φιλοξενίας εκθέσεων εσωρούχων και ειδών υγιεινής.

Θα ήταν, λοιπόν, αυτονόητο οι κυβερνήσεις μας που διακαώς επιζητούν την άρον άρον είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε., να απαιτήσουν από την γείτονα χώρα έστω την απόδοση του σκοπού για τον οποίο οικοδομήθηκε το σύμβολο του Ορθοδόξου Χριστιανισμού, η πριν από 1500 περίπου χρόνια, Αγία Σοφία.

Αλλά αυτό το αυτονόητο δεν είναι ούτε απορίας άξιο, αφού αυτά τα κόμματα εξουσίας τριάντα έξη ολόκληρα χρόνια δεν έλυσαν κανένα κοινωνικό πρόβλημα παρά τις συνεχείς προεκλογικές τους εξαγγελίες. Ξεχαρβαλωμένη η υγεία, η παιδεία, η δικαιοσύνη, η Εθνική άμυνα, το ασφαλιστικό, ο πολιτισμός. Τα ατοπήματα των δύο κομμάτων εξουσίας είναι εξόφθαλμα και αποδεδειγμένα. Κατασπατάλησαν ασύστολα το απίστευτο χρήμα που εισέρευσε στην χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και απέβλεπε στην ανάπτυξη και την υποδομή της, ώστε να επιτευχτεί η σύγκλιση της Ελληνικής οικονομίας με τις οικονομίες των χωρών της Ευρωζώνης. Δημιούργησαν παρανοϊκό και ακατάσχετο δανεισμό βουλιάζοντας κάθε μέρα που περνούσε την χώρα στην άβυσσο. Μοίραζαν πρόσκαιρες φρούδες ελπίδες, με τα ρουσφέτια και τους διορισμούς στο δημόσιο. Ανάγκασαν τον πολίτη να ψηφίζει, με μοναδικό κριτήριο το ατομικό του και μόνο συμφέρον. Υφάρπαζαν επί της ουσίας βίαια την ψήφο του άμοιρου ψηφοφόρου, το τελευταίο απομεινάρι διαφοράς από το σκλάβο, το ραγιά.

Αποτέλεσμα αυτής της φαύλης πολιτικής είναι το σημερινό κατάντημα της χώρας, όπου κατακρεουργούνται οι μισθοί εργαζομένων και οι συντάξεις απόμαχων της εργασίας, όπου μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν με πρωτόγνωρους ρυθμούς, όπου οι έμμεσοι φόροι είναι χαράτσι απάνθρωπης αδικίας, όπου η ανεργία, ειδικά στους νέους καλπάζει και δεν δίνει στην νεολαία μας καμία ελπίδα και προοπτική.

Έχουν ήδη υποθηκευθεί τα Εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδος μας και έχουμε ως χώρα παραιτηθεί ολοσχερώς οποιασδήποτε ασυλίας πηγάζει από νόμους ή συνθήκες, δηλαδή παραιτηθήκαμε από οποιοδήποτε στοιχείο συνιστά Εθνική κυριαρχία.

Βιώνουμε στις μέρες μας, δυστυχώς την Τρίτη Άλωση και έχουμε όλοι μερίδιο ευθυνών.

Εσύ λοιπόν Έλληνα, για ότι πολέμησες, σήμερα είναι ταμπού. Οι Τούρκοι ξαναβρίσκουν 558 χρόνια μετά ανοικτή και πάλι την κερκόπορτα. Βολτάρουν στο Αιγαίο όποτε γουστάρουν, όπου γουστάρουν και όσο γουστάρουν ! Δεν μας «χόρτασαν» οι καρπαζιές το 1922 στην Σμύρνη, το 1955 στην Πόλη, το 1974 στην Κύπρο! Τώρα, στέλνουμε στην Πόλη γιουσουφάκια, που τραγουδάνε καλά χορεύουν καλλίτερα, κάνουν κουμπαριές καταθέτουν στεφάνια στον σφαγέα των Ελλήνων, Κεμάλ Ατατούρκ και δόξα τον Αλλάχ!

Χάσαμε την Κωνσταντινούπολη, την Σμύρνη, την Κυρήνεια, την Αμμόχωστο. Μας παζαρεύει ο ξένος δάκτυλος την Θεσσαλονίκη. ‘Έχουμε χάσει την Β. ‘Ήπειρο. Οι Αλβανοί δημιουργούν θέμα Τσαμουριάς. Τα νησιά μας και το Αιγαίο μας αμφισβητείται. Οι ξυπόλητοι Σκοπιανοί μας πήραν το όνομα της Μακεδονίας. Οι Τούρκοι αλωνίζουν την Θράκη μας και το Τούρκικο Προξενείο στην Κομοτηνή, προετοιμάζει ανενόχλητο το έδαφος για την ένωση της Θράκης. Στην Κρήτη υποκινούνται αυτονομιστικά κινήματα ανεξαρτησίας, από την μητέρα Ελλάδα.

Άντε βρε παιδιά, κουράγιο! Λίγο ακόμα δεβαριεδισμό, λίγο ακόμα παχυδερμισμό, βάλτε μια δόση προοδευτικούρας και θα φέρουμε πάλι τα σύνορα εκεί που ήταν κάποτε.

Εσύ Έλληνα του 1904, του ’12-’13, του ΄19-΄22, του ’40-΄41, του ΄74 στην μαρτυρική Κύπρο, ξύπνα και σήκω! Αρκετά ξαπόστασες στο μνήμα σου. Σήκω για να μεταλαμπαδεύσεις στους νέους της εποχής μας, την αγάπη προς την πατρίδα. Σήκω γιατί εάν αρνηθείς αυτό το προσκλητήριο, κάποιοι απόγονοί σου είναι διατεθειμένοι να παραχωρήσουν ακόμη και το μνήμα σου.

Για την Ελλάδα εσύ στερήθηκες νιάτα και ομορφιά, πολεμώντας με το καριοφίλι στο χέρι και την Εικόνα του Χριστού στο στήθος. Πολέμησες μεγαλώνοντας την Ελλάδα.

Ξύπνα αγόρι μου, φόρεσε τα καλά σου, η Ελλάδα σε περιμένει! Εσένα και τη γενιά σου, για να εμφυσήσεις την ανδρεία και το φρόνημά σου στους νεοέλληνες, για να σωθεί η φαμίλια μας.

Γιατί η Ελλάδα δεν πρέπει να πεθάνει!

Δεν πρέπει να πούμε: Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΑΛΩ ! Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να συνεχίσουν το άθλιο κατάντημα του ξεπουλήματος του τόπου μας.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση