Ο χαχανούλης και τα... δωράκια του

«και πάρε κι αυτό το δωράκι…» χιχιχιχιχι

Γράφει ο Ν. Κανελλόπουλος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών

Κάπως έτσι αρχίζει η κάθε φάρσα του συμπαθούς ξωτικού, που με διάθεση πάντα θετική και εξαιρετικά εγωιστική, προσφέρει «πακέτα» δώρων σε φίλους κι εχθρούς με σαρδόνιο χαμόγελο που σε καμία περίπτωση δεν προοιωνίζει το τι θα συμβεί μετά.

Κι όταν ο κάθε ανύποπτος ανοίξει το «πακέτο» για να βρει το δώρο του, αντ’ αυτού θα σκάσει στα μούτρα του (στην καλύτερη) το φαρσοκωμικό μπουρλότο…

Κι αν ακόμα δεν υποψιαστήκατε ποιόν παρομοιάζω ως Χαχανούλη, θα σας θυμίσω κάτι ακόμα: «αρχίζουμε να βλέπουμε επιτέλους θετικά αποτελέσματα…». Άλλη μια φάρσα του ΓΑΠ μήπως;

Από το καλοκαίρι του 2009, ο πάντα χαμογελαστός μουστακαλής τζόγκερ μας υποσχόταν το ένα δωράκι μετά το άλλο. «Λεφτά υπάρχουν» μας έλεγε. Δυστυχώς κάποιοι τον πίστεψαν και του έδωσαν την πλειοψηφία να κυβερνήσει. Και μετά άρχισαν τα δωράκια… τα «πακέτα» που μας προσφέρει σε ωραίο περιτύλιγμα και τα οποία όλα ανεξαιρέτως μας σκάνε αργά ή γρήγορα στη μούρη και μας την κάνουνε «καινούργια».

Έχετε προσέξει πως κάθε φορά ο ΓΑΠ προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο σοβαροφανές του ρόλου του και στο χαζοχαρούμενο της προσωπικότητάς του; Πώς κάθε φορά καταφέρνει να «τουμπάρει» τον κάθε ανυποψίαστο πολίτη και να του προσφέρει το δωράκι του; Πώς γίνεται κάθε φορά να την πατάνε οι πολίτες και να σκάνε τα μπουρλότα το ένα μετά το άλλο; Τελικά μόνον ο ΓΑΠ γελάει μετά από αυτό, άντε και οι Στρουμφίτα – Μέρκελ που είναι και κολλητή του. Και εντάξει καταλαβαίνω ότι με αυτήν την εκστρατεία αποχαύνωσης και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, την οποίαν εδώ και δύο χρόνια τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ των μεγαλοεργολάβων δημοσίων έργων και απορριμμάτων, ο πολίτης χάνει τις αντιστάσεις του, αλλά θέλω να πιστεύω ότι κάποιοι, ακόμα και αν δεν αντιδρούν άμεσα, απλώς το κρατάνε μέσα τους και θα εκδηλωθούνε οσονούπω.

Και σε αυτό το πρίσμα θέλω να αντιλαμβάνομαι και την πολιτική της νέας Ν.Δ. Ότι δηλαδή δεν τα χάβει εύκολα. Ναι, σε αυτό με έπεισε ο Α. Σαμαράς με το συνεχιζόμενο όχι στη συναίνεση στο Μνημόνιο και στα ιδεολογικών παρωπίδων φορολογικά και διαχειριστικά μέτρα του ΠΑΣΟΚ που καταπνίγουν την οικονομία, την πολιτική σκέψη και την εθνική συνείδηση. Όμως περιμένω και κάτι ακόμα. Όχι δεν εννοώ να ζητήσει εκλογές. Άλλωστε τί κι αν τις ζητήσει… Λές και θα τις λάβει όποτε εκείνος τις θέλει. Το ζήτημα είναι να αποδείξει ότι προσπαθεί να αλλάξει το κόμμα του και έτσι θα αλλάξει και το ανηλεές κράτος μας. Ότι το παλεύει, έστω και μόνος.

Γιατί η διαφορά της νέας ΝΔ από την πρώην κυβερνητική, που απεδείχθη τραγικά αναποτελεσματική και ανίκανη, είναι ακριβώς ο νέος της αρχηγός και τα όσα η βάση του κόμματος είδε σε αυτόν και προσδοκά από αυτόν. Για να το κάνω πιο λιανά… αν θέλει η νέα ΝΔ να πείσει τους πολίτες, οφείλει να αναγνωρίσει και να αρχίσει να επιβραβεύει τον εθελοντισμό κι όχι το βόλεμα (όπως έκανε τόσα χρόνια ακολουθώντας εν μέρει Πασοκικές λογικές). Να επιζητά την προσφορά εργασίας και αγωνιστικής διάθεσης κι όχι τη ζήτηση στελεχών με «προοπτικές» και «κληρονομιές».

Πρέπει αν εμπνεύσει για να προσελκύσει τον κόσμο κι όχι να τάξει ανταλλάγματα για να καταφέρει τη συμμετοχή των ικανών, των επιτυχημένων και των υγιών κομματιών της κοινωνίας. Δε χρειαζόμαστε άλλες «κλαδικές», ή «κλίκες», ή όπως αλλιώς κι αν τις ονομάσει κανείς. Δεν πρέπει ούτε να προσπαθήσει, ούτε να δώσει την εντύπωση ότι επιδιώκει να γίνει ΠΑΣΟΚ.

Άρα ναι, ορθώς έχει επιλέξει να μη συμπράξει με τη διαπλοκή των ΜΜΕ (τα οποία γι’ αυτό και τον θάβουνε καθημερινά). Γιατί, αν θέλει να εμπνεύσει τον κόσμο οφείλει να είναι απέναντί τους κι ας δέχεται τα πυρά τους.

Και ορθώς δεν λαϊκίζει. Γιατί δε χρειάζεται ούτε την καλή πίστη των κρατικοδίαιτων και «προσκυνημένων» στα συμφέροντα συνδικαλιστοπατέρων.

Σε κάποιο άρθρο διάβασα τις προάλλες, ότι το πιο πιθανό είναι πρώτα να γίνει πρωθυπουργός ο Α. Σαμαράς και μετά να φτιάξει το κόμμα του. Δεν ξέρω τι είδους φτιάξιμο εννοούσε ο συγγραφέας, γιατί αν είναι να αναπαλαιώσει την ετοιμόρροπη οργάνωση της παλιάς ΝΔ, ή να την προσαρμόσει σε πασοκικά μοντέλα και λογικές, ποτέ να μη σώσει!

Ναι, να γίνει ο Α. Σαμαράς πρωθυπουργός κι ας μη γίνει ποτέ η Ν.Δ. «οργανωμένο κόμμα». Να εμπνεύσει ο ίδιος με το παράδειγμά του, να πείσει, να πωρώσει κι αν δε θέλει να ακολουθήσει το υπάρχον «στελεχιακό δυναμικό» της ΝΔ, υπάρχουν «κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια». Οι πολίτες βλέπουν, αναγνωρίζουν και ξέρουν να αποδίδουν «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι».

Κι άσε το Χαχανούλη να φτιάχνει «πακέτα» και δωράκια. Μόνο ο Δρακουμέλ και η κόρη του θα μείνουν να τα λάβουν, άντε κι ο κωλοτούμπας…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση