Ποιοί και πως «παγιδεύουν» την Ελλάδα

• Του Μενέλαου Τασιόπουλου

Η Ελλάδα δεν βρίσκεται υπό το καθεστώς του Μνημονίου και της Τρόικας, εξαιτίας των δεικτών της, για παράδειγμα το ύψος του δημοσίου χρέους της, του ιδιωτικού της χρέους ή του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων της. Αυτοί βρίσκονται στα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα. Η Ελλάδα δεν βρίσκεται υποχρεωμένη να εξυπηρετήσει την κατοχική δανειακή σύμβαση του Μνημονίου επειδή δεν μπορούσε να δανεισθεί από τις αγορές το φθινόπωρο του 2009, παρά τα προβλήματα κακοδιαχείρισης και ανεύθυνης δημοσιονομικής πολιτικής των κυβερνήσεων Καραμανλή. Αλλά εξαιτίας των καταστροφικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης Παπανδρέου περί αναξιοπιστίας των δεικτών της χώρας, του Τ+10 στην αγορά ομολόγων, του short selling στο ελληνικό χρηματιστήριο. Η Ελλάδα δεν έχει «κλειστά» επαγγέλματα, ούτε προστατευτισμό που να τη φέρνει σε αντίθεση με το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Οι μισθοί και οι αμοιβές στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου υψηλοί , τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, σε σχέση με τον μέσο ευρωπαϊκό. Ακόμη και στις ΔΕΚΟ οι πολυδιαφημισμένες αμοιβές των 70.000-100.000 ευρώ αφορούν πρόσωπα αποσπασμένα σε υπουργικά και κομματικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ και όχι μέσους εργαζόμενους ή συνδικαλιστές σε αυτές.

Με αυτά ως δεδομένα, που πολύ εύκολα αποδεικνύονται από στοιχεία δημοσιευμένα και αναγνωρισμένα από διεθνείς οργανισμούς και κέντρα (που παρουσιάζει σήμερα το Newscode.gr) , διαφαίνεται ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου και ο ίδιος ο πρωθυπουργός παγίδευσαν την Ελλάδα, σε έναν μονόδρομο που την οδηγεί σε βίαιη μείωση του βιοτικού επιπέδου, δημιουργία συνθηκών ύφεσης διαρκείας, εκτόξευση του δημοσίου χρέους της, συνθηκών υποτιμητικής κερδοσκοπίας και εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, απεθνικοποίησης και ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ, με τα βάρη «περασμένα στον κρατικό προϋπολογισμό, συμφωνιών αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου της χώρας, με λεόντειες συμφωνίες τύπου Μνημονίου , κατάρρευσης του Χρηματιστηρίου και απομείωσης των αξιών των εισηγμένων ελληνικών επιχειρήσεων, ώστε πολύ εύκολα να βρεθούν στόχοι εξαγοράς από τα διεθνή distress funds, ελέγχου της ενεργειακής παραγωγής και των διαδρομών μεταφοράς που περνούν από το κομβικό σημείο της Ελλάδος στη Μεσόγειο σε σχέση με την Ευρώπη, με ταυτόχρονη απαξίωση και ιδιωτικοποίηση στη συνέχεια της ΔΕΗ. Επίσης ο απόλυτος έλεγχος του τραπεζικού συστήματος, με δημιουργία προϋποθέσεων ντόμινο οποιαδήποτε στιγμή και εξαγοράς σε ευτελές επίπεδο των τραπεζικών ιδρυμάτων . Τον έλεγχο της διαχείρισης και της περιουσίας των Ασφαλιστικών Ταμείων από πολυεθνικές , ολλανδικές, Γερμανικές και Αμερικανικές καθώς και τη μερική ιδιωτικοποίηση και εκποίηση των νοσοκομείων, σε συνθήκες χρεοκοπίας του ΕΣΥ (πρώτο παράδειγμα η χρεοκοπία και πώληση του Ερρίκος Ντυνάν). Επίσης κρίσιμοι τομείς που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και μπορούν να εκποιηθούν σε συνθήκες ύφεσης, με τη διαδικασία της υποτιμητικής κερδοσκοπίας, είναι οι υποδομές, με την κατάρρευση ή απορρόφηση από διεθνείς εταιρείες των κατασκευαστικών εταιρειών, το εμπόριο, η μεταποίηση, οι νέες τεχνολογίες (που μπορούν να αναπτυχθούν επί κρατικής Γής, με επενδύσεις μακρόχρονου αφορολόγητου και πολύ χαμηλού κόστους εργασίας για τα ευρωπαϊκά δεδομένα),τα εργοστάσια αμυντικών εξοπλισμών, η διαφημιστική αγορά μαζί με την αγορά των media, φυσικά ο τουρισμός, τα αγροτικά προϊόντα.

Στοχευμένοι τομείς από συγκεκριμένα συμφέροντα είναι πέραν των άλλων η ιδιωτική αγροτική Γή που μπορεί να αποκτηθεί, υπερχρεωμένη όπως είναι σήμερα, κατά 40% σε πρώτη φάση, με την εξαγορά της Αγροτικής Τράπεζες, τα 170δις ευρώ των ιδιωτικών καταθέσεων που βρίσκονται στις ελληνικές τράπεζες και τέλος η εκκλησιαστική ακίνητη περιουσία, μετά τον διαχωρισμό Του Κράτους από την Εκκλησία, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες χρεοκοπίας σε επίπεδο Μητροπόλεων και εξαιτίας της πολυδιάσπασης και των ειδικών συμφερόντων , να πουληθεί στη βάση της υποτιμητικής κερδοσκοπίας, στο ίδιο μοντέλο που προδιαγράφεται η πώληση της Δημόσιας κρατικής περιουσίας στην πρώτη φάση.

Στη παρούσα συγκυρία ήδη από το “Μνημόνιο 1” η δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος έχει ανασταλεί , αφού το Κοινοβούλιο δεν εγκρίνει, αλλά ενημερώνεται για τα Μνημόνια , οι υπουργοί δεν αποφασίζουν αλλά εκτελούν το πλάνο και το χρονοδιάγραμμα της Τρόικας και τα Διοικητικά Δικαστήρια, δια των αναβολών, δεν δικάζουν τις προσφυγές των πληττόμενων από τα ευθέως αντισυνταγματικά μέτρα που αποφασίζονται. Επίσης η Ελλάδα χωρίς βία και χωρίς δημοψηφίσματα βρίσκεται υπό την απόλυτη (ξένη) κυριαρχία του ΔΝΤ, της Κομισιόν και της ΕΚΤ, ενός συνόλου δηλαδή πιστωτών και ευρωπαϊκών και διεθνών κρατικών συμφερόντων και επιχειρηματικών ομίλων, που στο μετοχικό τους κεφάλαιο πρωταγωνιστεί το δημόσιο ξένων κρατών. Εάν το μοντέλο πετύχει στην Ελλάδα, τότε πολύ εύκολα μπορεί να εφαρμοσθεί με ανάλογο τρόπο και σε άλλες χώρες της ευρωζώνης, αλλά και σε κράτη γεωγραφικών περιοχών, εκτός Ευρώπης, με μεγαλύτερη άνεση.

Ποιοι είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για τις εξελίξεις; Ξεχωρίζουν τέσσερα πρόσωπα. Ο Γ. Παπανδρέου (πρωθυπουργός), Γ. Παπακωσταντίνου (υπ. Οικονομικών), Δ. Δασκαλόπουλος (πρόεδρος του ΣΕΒ) και Γ. Στουρνάρας (Διευθυντής του ΙΟΒΕ).

Η χρονιά που έρχεται θα έχει πολύ πιο σοβαρές συγκρούσεις επί Ελληνικού και Ευρωπαϊκού εδάφους , απ’ αυτές που προβλέπονται, τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο. Αυτό είναι εκτίμηση…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση