Οι ταλιμπάν του Παπανδρέου

Σε μια χρονική στιγμή που οι αλλαγές οι οποίες συντελούνται είναι επώδυνες, χτυπούν στην καρδιά της κοινωνίας, η κυβέρνηση έχει τους δικούς της Ταλιμπάν. Τους ανθρώπους δηλαδή που βγαίνουν μπροστά και παίρνουν τις αποφάσεις ανεξαρτήτου κόστους λειτουργώντας ως εντολοδόχοι του πρωθυπουργού. Ετσι, μειώνεται η πίεση προς τον Γ. Παπανδρέου ο οποίος όταν έρθει η ώρα δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να τους αδειάσει. Οι Ταλιμπάν, λοιπόν, της κυβέρνησης είναι:

1. Ο Θ. Πάγκαλος: Είτε λόγω… σακχάρου είτε λόγω ιδιοσυγκρασίας ο κ. Πάγκαλος λειτουργεί σαν ταύρος εν υαλοπωλείο. Από το “μαζί τα φάγαμε” μέχρι τους “αντιπαραγωγικούς” πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης λέει αυτά που δεν τολμούν άλλοι κυβερνητικοί. Προετοιμάζει το έδαφος για τις σκληρές αλλαγές, εξομοιώνει θύτες και θύματα, κάνει συνυπεύθυνους όλους για την κρίση και τελικά δημιουργεί ενοχές στους πολίτες οι οποίοι αναρωτιούνται μήπως τελικά τα φάγαμε μαζί. Βέβαια οι περισσότεροι τον βρίζουν αλλά αυτός δεν καταλαβαίνει τίποτε. Τα βάζει και με το ΚΚΕ και τον Τσίπρα προκειμένου να πολώσει το κλίμα προς τα Αριστερά και να υφαρπάξει ψήφους το ΠΑΣΟΚ. Λέει ότι το Μνημόνιο είναι ευτύχημα κι έτσι “καθαρίζει” για την κυβέρνηση. Ο κ. Πάγκαλος συνεχίζει να είναι αμετροεπής, αλλά έχει σύστημα. Και σχέδιο θα λέγαμε εμείς.

2. Γ. Παπακωνσταντίνου: Αν και στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού είναι μάλλον αυτός που θα “φαγωθεί” στην πρώτη κρίση. Λειτουργεί καθαρά τεχνοκρατικά, τον ενδιαφέρουν μόνον οι αριθμοί κι όχι η επιβίωση των πολιτών. Φαίνεται να μην τον πολυνοιάζει η πολιτική του καριέρα, ίσως περισσότερο ενδιαφέρεται για ιδιωτική καριέρα. Αφού είναι ο καλύτερος εκπρόσωπος της Τρόικας στην Ελλάδα δε θα δυσκολευτεί να βρει δουλειά σε κάποιο διεθνή οργανισμό. Προς το παρόν ανακοινώνει με ήπιο τρόπο τα μνημόνια, τις επιμηκύνσεις και τα μέτρα λιτότητας.

3. Α. Λοβέρδος: Ο… επιτυχημένος στο Εργασίας, ο υπουργός που έβαλε τη σφραγίδα του στο χειρότερο ασφαλιστικό της ιστορίας μεταπήδησε στο Υγείας για να σώσει το ΕΣΥ. Ή για να το διαλύσει, καλύτερα, στρέφοντας τους έχοντες στην ιδιωτική υγεία και τους μη έχοντες στα… νεκροταφεία. “Πουλάει” συμπάθεια για το λαό αλλά λαμβάνει αποφάσεις που κρίνουν τη ζωή εκατομμυρίων πολιτών. Ηρθε στο Υγείας προκειμένου να κλείσει νοσοκομεία, να συγχωνεύσει υπηρεσίες, να κόψει κονδύλια, να περιορίσει προμήθειες. Σε αρκετά έχει δίκιο. Τι απαντά όμως στους πολίτες που δεν κάνουν εγχείρηση διότι δεν υπάρχουν υλικά στα νοσοκομεία και νοσοκόμες να περιθάλψουν τους αρρώστους;

4. Γ. Πανάρετος: Δεξί χέρι του πρωθυπουργού βάλθηκε να διαλύσει την παιδεία και να επιβάλλει σκληρά μέτρα. Μπορεί να έχει δίκιο για θέματα νεποτισμού στα ΑΕΙ αλλά οι νεοφιλελεύθερες προτάσεις που έχει καταθέσει (με την κ. Διαμαντοπούλου φυσικά) δύσκολα θα περάσουν. Φοιτητές και καθηγητές θα αντιδράσουν, θα γίνουν καταλήψεις, θα διαλυθούν τα πάντα κι έτσι ο κ. Πανάρετος θα πάρει την άγουσα για να έλθει άλλος σωτήρας. Βέβαια, οι εχθροί του λένε ότι θα έπρεπε να έχει φύγει μετά την αποτυχία του opengov, αλλά τον έσωσε η φιλία με τον Γ. Παπανδρέου.

5. Τ. Χυτήρης. Ο μετρ των συνεννοήσεων με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, κλείνει τα ραντεβού με τους επιχειρηματίες, κανονίζει τα θέμα των Media και γενικά παίζει το ρόλο που είχε επί Ανδρέα Παπανδρέου. Θα είναι άραγε αυτός που θα βάλει ταφόπλακα στο σύστημα των Media;

6. Μ. Χρυσοχοϊδης: Ηταν … Ταλιμπάν μέχρι που τον πήρε η κάτω βόλτα. Οι πρώτες επιτυχίες με την τρομοκρατία σκεπάστηκαν από τις αποτυχίες και τη βόμβα που μπήκε στο γραφείο του. Πέρασε στο Ανταγωνιστικότητας και Ανάπτυξης για να σωθεί αλλά φαίνεται ότι έχει πρόβλημα. Μήνες τώρα δεν κάνει τίποτε, περιμένουμε όλοι τον αναπτυξιακό νόμο κι αυτός δεν έρχεται και γενικά είναι πολύ χαλαρός.

7. Δ. Δασκαλόπουλος: Ενα μη κυβερνητικό στέλεχος που φαίνεται να χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση ως… Χάρος της εργασίας. Ανακοινώνει, εν είδει προτάσεων του ΣΕΒ, μέτρα κατάρρευσης της εργασίας, διάλυσης κατακτήσεων ετών, επιχειρησιακών συμβάσεων, εργασίας το Σάββατο κι άλλων τέτοιων. Δεν έχει να χάσει και τίποτε. Ο πρόεδρος του ΣΕΒ χωρίς βιομηχανία λειτουργούσε πάντοτε ως το “παπαγαλάκι” της εκάστοτε κυβέρνησης.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση