Λιμάνια εθνικά και μίζες σταθερά…

• Πόρτο – Λάγος: Ένα λιμάνι εθνικής σημασίας

Πριν από δυο χρόνια στην Ξάνθη είχε ξεσπάσει καυγάς τρικούβερτος μεταξύ των βουλευτών του Νομού. Μάλωναν μεταξύ τους οι «άρχοντες» ποιός πρώτα χαρακτήρισε το λιμάνι του Πόρτο – Λάγος σαν λιμάνι ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ…! Τότε ακόμα δεν είχαμε Δ.Ν.Τ., Τρόικες και άλλα τέτοια στο κεφάλι μας, οπότε παίζαμε μπάλα πολύ πιο ελεύθερα. Εξάλλου, όταν έβλεπαν στις Βρυξέλλες εκφράσεις του είδους, τα κονδύλια για την Ελλάδα αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο…!
Χώρια που στις μεγάλες βιβλιοθήκες όλου του κόσμου, όπως της Αλεξάνδρειας, της Οξφόρδης και αλλού, έψαχναν με τις ώρες με τις μέρες, με τις εβδομάδες, με τα χρόνια, με τούς αιώνες, για τους Έλληνες πρωθυπουργούς που επενόησαν λέξεις που έγιναν ακόμα και αντικείμενο λογοτεχνικής επεξεργασίας. Λόγου χάριν, «αιθεροβάμονες»…! (καμιά σχέση με τα αιθέρια έλαια)
Ένα μεσαίου μεγέθους μιξινάρι (είδος ψαριού, κεφαλόπουλο) είδε τότε σε πανώ στην είσοδο του λιμανιού Πόρτο-Λάγος τις πανηγυρικές εκφράσεις για την προσωνυμία του λιμανιού. Τα μιξινάρια κάνουν ως γνωστόν άλματα έξω από το νερό σαν τα δελφίνια... Έτρεξε λοιπόν να πει τα νέα στο καφενείο όπου συχνάζουν τα ψάρια, λίγο πριν το δίαυλο δεξιά. Τσιπούρες, μουρμούρες, λαυράκια, σπάροι, γόπες, ξιφίες, σαφρίδια, σαρδέλλες, καβούρια και σουπιές ήταν εκεί και απολάμβαναν το καφεδάκι τους. Ουζομεζέδες οι παραδοσιακοί, ουϊσκάκια οι μοντέρνοι σοσιαλιστές.
Είχε μεγάλη μπόχα στο ψαροκαφενείο. Το κάπνισμα δεν είχε απαγορευτεί ακόμα..
Τάξετε, τάξετε, ασημώστε για να μάθετε, φώναξε το μιξινάρι.
Τι έγινε βρε παλιομιξίναρε; ρώτησε μια σαρδελλομάννα. Άντε και σου τάζω δυό μπύρες παγωμένες.
Πήραμε αξία. Οι μετοχές μας ανέβηκαν. Όλοι και όλες θα μιλάνε για μας. Κολυμπάμε σε λιμάνι Εθνικής σημασίας, φώναξε με όλη τη δύναμη της ψυχής του το μιξινάρι.
Τι είναι πάλι αυτό;
Τι μας σκαρώνουν;
Ποιός παίζει με τις λέξεις;
Ποιός υποθηκεύει το μέλλον των ψαριών μας;
Αφήσαν το γήπεδο Πηγάδια Αρένα και ήρθανε να παίξουν μπάλα εδώ;
Αυτά τα ερωτήματα γέμισαν τον αέρα του ψαροκαφενέ και όλοι έσκυψαν να συζητούν τι άραγε να σημαίνει ετούτο το νέο…
«Έρχονται εκλογές και για να πάρουν την ψήφο μας το κάνουν», ακούστηκε από μια λαυρακίνα. «Πάντως εγώ κομμώτρια μπορεί κάποτε να αλλάξω αλλά κόμμα και λιμάνι ποτέ», συνέχισε η καλοκρατούμενη λαβρακίνα, για να τραβήξει και άλλα βλέμματα επάνω της.
«Κάποιο λάκκο έχει η φάβα», πρόσθεσε ένας κάβουρας.
Το ερώτημα έμεινε να πλανάται στον ψαροκαφενέ για πολύ καιρό.
Τα ψάρια έκαναν παιδιά κι εγγόνια και δεν ξέχναγαν να διηγούνται πόσο σπουδαίο και μεγαλειώδες είναι να ζούνε σε λιμάνι Εθνικής σημασίας, χωρίς φυσικά να ξέρουν το πώς και το γιατί.
Ένα πρωί, τέλος Σεπτέμβρη του 2010 ο παλιομιξίναρος έφερε τις πρωινές εφημερίδες. «Δεξαμενόπλοιο περιορισμένου δεξαμενισμού υγρών καυσίμων προσάραξε έξω από το Φανάρι του Νομού Ροδόπης, μη μπορώντας να ελλιμενισθεί στο Πόρτο-Λάγος»!!!.Αν είναι δυνατόν!!! «Μάλλον τυχαίο το γεγονός», σχολίασε ένα ξεχασμένο στον καφενέ σαφρίδι.
Μιά βδομάδα αργότερα, αρχές Οκτωβρίου του 2010 ο παλιομιξίναρος έφερε τις πρωινές εφημερίδες. Καράβι φορτωμένο ξυλεία προσάραξε έξω από το Φανάρι του Νομού Ροδόπης, μη μπορώντας να ελλιμενισθεί στο Πόρτο-Λάγος. Αν είναι δυνατόν. Το ίδιο γεγονός δύο φορές σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, έπαψε οριστικά και αμετάκλητα την πιθανότητα ύπαρξης οποιασδήποτε σύμπτωσης.
"Σαρδελλομάννα τι έχεις να πεις;" ρώτησε το μιξινάρι.
"Τι να πω καλό μου ψάρι. Οι μίζες σε καλή μεριά και τα μυαλά στα… κάγκελα", μισολόγησε η κουρασμένη από τη ζωή σαρδελλομάνα, που μέτραγε τις μέρες και είχανε δει πολλά τα μάτια της...
Καληνύχτα μας.

Στέλιος Αρσενίου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση