Αποδόμηση της Προπαγάνδας του καθεστώτος πολιτικού συστήματος

• Τακτική στήλη / ανάρτηση του Όθωνα Ιακωβίδη

Εισαγωγικό σημείωμα
Εγκαινιάζεται, σήμερα (18/10/10), αυτή η στήλη, με τη φιλοδοξία να γίνει μόνιμη, τακτική, ενδιαφέρουσα και, εν τέλει, ευχάριστη.
Ο λόγος της δημιουργίας της είναι η αντίδραση κάθε κομματικά ακαπίστρωτου πολίτη, από την προσβολή της νοημοσύνης του, που επιχειρείται καθημερινά από τα φερέφωνα του καθεστώτος πολιτικού συστήματος, αλλά και η αποφυγή της βλάβης που υφίσταται η κοινωνία από την ποδηγεσία της προς κατευθύνσεις αντίθετες με τα συμφέροντά της.
Επειδή, θα καταπιαστούμε με την ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, το πρώτο που πρέπει να γίνει αντιληπτό, είναι η βάση επάνω στην οποία στηρίζεται όλη η επιστήμη που την υποστηρίζει.
Για να γίνει αυτό, αρκεί να καταλάβουμε κάτι πολύ απλό: για ‘μένα, για ‘σένα και για τον καθένα μας, υπάρχει κάτι, ΜΟΝΟΝ όταν το ξέρουμε.
Και, πώς ξέρουμε κάτι;
Από την πληροφόρηση που έχουμε.
Άρα, από μία «καλή και σωστή πληροφόρηση» είμαστε καλά και σωστά πληροφορημένοι, οπότε ανταποκρινόμαστε σωστά, ενώ από μία «κακή πληροφόρηση» είμαστε κακώς πληροφορημένοι, οπότε ανταποκρινόμαστε λανθασμένα.
Έτσι και από μία «κατευθυνόμενη πληροφόρηση», ανταποκρινόμαστε όπως αυτή μας κατευθύνει.
Επάνω σε αυτή την απλή πραγματικότητα, είναι στημένη όλη η επιστήμη της προπαγάνδας.
Η προπαγάνδα φροντίζει ώστε, ανάλογα με τα συμφέροντα του προπαγανδιστή:

• Γεγονότα που υπάρχουν, να αποκρύπτονται και να μένουν άγνωστα, άρα (για εμάς) να μην υπάρχουν και αφού δεν υπάρχουν, να μην μας απασχολούν.
• Άλλα γεγονότα που υπάρχουν, παρουσιάζονται και φωτίζονται με τέτοιο τρόπο που δεν εμφανίζεται η πραγματική τους όψη, ενώ γεγονότα που δεν υπάρχουν, μπορούν να δημιουργηθούν.
• Επίσης, φροντίζει, να αποσπά την προσοχή μας από ένα γεγονός, με τη στροφή του ενδιαφέροντός μας προς κάποιο άλλο, ακόμη και «φτιαχτό», το οποίο μπορεί να προβληθεί με έναν εντατικό τρόπο.

Σε όλες τις παραπάνω ενέργειες που εντάσσονται στην ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν τα ΜΜΕ (Μέσα μαζικής Ενημέρωσης) και οι δημοσιογράφοι οι οποίοι, σαν τα καλοκουρδισμένα όργανα μίας ορχήστρας, εκτελούν με (πρέπει να το παραδεχτούμε) εξαιρετική δεξιοτεχνία, το «έργο» που καθημερινά συνθέτει η εργοδοσία τους, δηλαδή το «αφεντικό» των δημοσιογράφων.
Και, βέβαια, μεταξύ αυτών των οργάνων, υπάρχουν οι βιρτουόζοι, οι σολίστ και οι άλλοι.
Νομίζω πως έχει αξία το , άνευ σχολίων, παρακάτω κείμενο, που αποτελεί αποκαλυπτικό μνημείο ρεαλιστικής αυτοκριτικής του Τζών Σουϊντον, πρώην αρχισυντάκτη των «New York Times», στην αποχαιρετιστήρια δεξίωση που έγινε προς τιμήν του πριν βγει στη σύνταξη.
Γι’ αυτό και το αντιγράφω:
Όταν κάποιος από τους παρευρισκόμενους έκανε πρόποση για τον ανεξάρτητο Τύπο, ο Σουϊντον είπε:
«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σε αυτή τη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας που να αποκαλείται ανεξάρτητος Τύπος. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω.
Ούτε ένας ανάμεσά σας θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί.
Πληρωνόμαστε αρκετά ώστε να κρατάμε την τίμια άποψή μας, έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφω. Εσείς επίσης παίρνετε ικανοποιητικούς μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες. Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο….
Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής το Μαμωνά και να πουλάει την Πατρίδα του για τον άρτο τον επιούσιο… Είμαστε υποτελείς. Όργανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε καραγκιόζηδες. Αυτοί οι άνθρωποι κινούν τα νήματα και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους. Ο χρόνος, η ζωής μας, οι ικανότητές μας είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων.ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΕΣ ΠΟΡΝΕΣ".
Πηγή « Η ανείπωτη ιστορία της εργασίας», του Richard O. Bayer, εκδόσεις United Electrical, Radio & Machine Workers of America, NY 1979.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, που περιγράφηκε παραπάνω, θα επιχειρήσουμε, σχεδόν καθημερινά, για όσους από εμάς δεν ανεχόμαστε το ρόλο του καπιστρωμένου υποζυγίου, να αποδομήσουμε την, από όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος, κατευθυνόμενη πληροφόρησή μας. Πόσο, μάλλον, όταν αυτή προέρχεται από «διανοούμενες πόρνες».
Ελπίζουμε να το καταφέρουμε.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση