Σχέσεις οργής μεταξύ Τουρκοκυπρίων και εποίκων

Ενδιαφέρον άρθρο για την υποδούλωση, των τουρκοκυπρίων από την μητέρα πατρίδα τους. Αξίζει να διαβαστεί. Ήδη οι τουρκοκύπριοι είναι μειοψηφία στον τόπο τους και καταπιέζονται από την τουρκία.
Το ίδιο θα γίνει σε λίγα χρόνια σε όλη την Κύπρο αν επιβληθεί η λύση των δύο states, με την τουρκία να ελέγχει τα βόρεια θαλάσσια σύνορα της Κύπρου.
Ευριπίδης Μπίλλης

• Κλιμακώνεται η αντίδραση για τον ασφυκτικό εναγκαλισμό από την Άγκυρα

Του Σπύρου Αθανασιάδη
Για δεκαετίες οι Τ/κ καταπιέζονταν από την πολιτική του Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος υπάκουε στις εντολές της Άγκυρας χωρίς να ενδιαφέρεται αν θίγονταν τα συμφέροντα των Τ/κ ή αν αυτοί καταπιέζονταν από την αδιαλλαξία του. Επί παντοδυναμίας του, η όποια επίκριση της πολιτικής της Άγκυρας στο Κυπριακό ή των ενεργειών του κατοχικού στρατού θεωρούνταν προδοσία.
Τις δεκαετίες αυτές η πλειοψηφία των Τ/κ ήταν σαν τον καμπανίτη μέσα στο μπουκάλι. Κάποιες φωνές για απαλλαγή από τον ασφυκτικό κλοιό της Άγκυρας από μικρό αριθμό πολιτικών (Ντουρντουράν, Ακιντζί, Οζγκιουρ) και δημοσιογράφων ( Σενέρ Λεβέντ) καταδικάζονταν από τους εθνικιστές και όχι μόνο. Μόλις απομακρύνθηκε ο Ραούφ από την εξουσία και τον διαδέχτηκε ο Ταλάτ, άρχισε μια έκρηξη δηλώσεων και δημοσιευμάτων κατά της πολιτικής της Τουρκίας στο νησί η οποία δεν διέφερε από την επαφή του καμπανίτη με τον ατμοσφαιρικό αέρα.
Τα τελευταία χρόνια τα δημοσιεύματα για την πολιτική της Άγκυρας στο Κυπριακό και στους τομείς της οικονομίας, εκπαίδευσης, πολιτισμού αλλά και τα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας έξω από την τουρκική «πρεσβεία» διαδέχονται το ένα το άλλο μέχρι σημείου να προβληματιστεί ο νέος «πρέσβης» Καγιά Τουρκμέν και να δηλώσει ότι το θέμα χρήζει μελέτης.
Όσοι διαμαρτύρονται για τις παρεμβάσεις της Άγκυρας στα εσωτερικά του ψευδοκράτους διαμηνύουν ότι δεν είναι αχάριστοι και ότι εκτιμούν την προσφορά της αλλά αντιδρούν στην παραμονή της στο νησί , για την μεταφορά Τούρκων στα κατεχόμενα, τις προσβλητικές εκφράσεις αξιωματούχων κατά των Τ/κ, την ανάμιξή της στις εκλογές (Ακιντζί: Η Άγκυρα αναγνωρίζει το δικαίωμα στους Τ/κ να εκλέγουν μόνο μουχτάρηδες)
Οργανωμένα σύνολα και κυρίως συντεχνίες ενοχλούνται από το μεγάλο αριθμό παράνομων και μη εργατών εκ Τουρκίας, οι οποίοι για την εξασφάλιση ενός μεροκάματου είναι διατεθειμένοι να εργαστούν για ένα κομμάτι ψωμί. Κάτι που εκμεταλλεύονται οι εργοδότες ενώ οι Τ/κύπριοι εργάτες ψάχνουν δουλειά στις ελεύθερες περιοχές. Πριν την οικονομική κρίση η φωνή των Τ/κ εργατών δεν ακουγόταν και τόσο έντονα καθ’ ότι υπήρχαν τα ικανοποιητικά μεροκάματα από τις ελεύθερες περιοχές. Σήμερα όμως η κατάσταση είναι δύσκολη.
Η πολιτική της Άγκυρας στο νησί ενοχλεί τους νομοταγείς και φιλήσυχους τ/κ οι οποίοι βλέπουν την τ/κ κοινότητα να παίρνει τον κατήφορο. Για να απαλλαγεί η Άγκυρα από τα καζίνο και το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος απαγόρευσε τη λειτουργία τους καλώντας το ψευδοκράτος να παράσχει κάθε δυνατή βοήθεια στους ιδιοκτήτες τους για να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις στα κατεχόμενα όπως και έγινε. Μαζί με τις επιχειρήσεις έφθασαν στο νησί άτομα του υποκόσμου, εγκληματίες, άτομα με βεβαρυμμένο ποινικό μητρώο τα οποία μετέτρεψαν τα κατεχόμενα σε χώρο για ξεκαθάρισμα λογαριασμών… Τα καζίνο ακολούθησαν πολυάριθμα καμπαρέ, πρακτορεία στοιχημάτων… Οι φυλακές των κατεχομένων είναι υπερπλήρεις από έποικους και λαθραίους εργάτες λόγω κλοπών, διαρρήξεων, βιασμών, κτηνοβασιών, λαθρεμπορίου ναρκωτικών και εμπορίας λευκής σαρκός.
Ακόμη και μερίδα εθνικιστών επαναστατεί από την συμπεριφορά των περισσότερων εποίκων και λαθραίων εργατών καθ’ ότι τα ήθη κα έθιμα των εκ Τουρκίας διαφέρουν από αυτά των Τ/κ.
Οι μαντιλοφορούσες γυναίκες των εποίκων δεν βλέπουν με καλό μάτι τις Τ/κ οι οποίες κυκλοφορούν με ακάλυπτο το κεφάλι.
Οι άνδρες έποικοι δεν ανέχονται τους Τ/κ όταν τους βλέπουν να καταναλώνουν χοιρινό και οινοπνευματώδη ποτά ή να μην νηστεύουν κατά τον μήνα του Ραμαζανιού. Σχεδόν όλοι οι τουρκοκύπριοι, ασχέτως οικονομικής, κοινωνικής τάξης και πολιτικών φρονημάτων έχουν παράπονα από την στάση και συμπεριφορά της Τουρκίας στο νησί.
Σήμερα πλέον έχουν την δυνατότητα και ελευθερία να διαμαρτυρηθούν και να καταδικάσουν την όποια επιβολή οικονομικών μέτρων και να βροντοφωνάξουν «Άγκυρα, δεν θέλουμε ούτε εσένα, ούτε τους υπαλλήλους σου, ούτε τα λεφτά σου», σύνθημα που ακούστηκε και κατά το παρελθόν.
Τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Οι έποικοι βλέπουν τον εαυτό τους ως λυτρωτές των Τουρκοκυπρίων και απαιτούν από αυτούς ανάλογη συμπεριφορά και υποταγή. Θεωρούν ως δικαιολογημένη την πρόσληψή τους στην «Αστυνομία», την «Πυροσβεστική», την Εκπαίδευση, τα νοσοκομεία σε βάρος των Τουρκοκυπρίων, τους οποίους θεωρούν νόθους των Ελληνοκυπρίων, τους εμπαίζουν για την τουρκοκυπριακή τοπολαλιά, αμφισβητούν τον τουρκισμό και τη θρησκεία τους, τους θεωρούν χαραμοφάηδες και τεμπέληδες.
Χαρακτηριστικό ήταν το άρθρο του Καρτάλ Χαρμάν στην Χαμπερτάρ με τίτλο «Θα σκότωνα πρώτα τους Τ/κ». Αναφέρεται στην αντιπάθεια και μίσος των εποίκων προς τους Τ/κ και στις δηλώσεις έποικου, ο οποίος ζει στην Καρπασία, και ο οποίος σε ερώτηση του Χαρμάν αν ξεσπάσει πόλεμος στο νησί ποιους θα σκοτώσεις πρώτα, τους Ε/κ ή τους Τ/κ, η απάντηση ήταν: «Πρώτα θα σκότωνα τους Τ/κ».
Ο αρθρογράφος της Αφρίκα Σαλίχ Τσελεμπίογλου γράφει ότι το πρώτο μεγάλο λάθος των Τ/κ ήταν ότι άφησαν τους εκ Τουρκίας να αποβιβαστούν από τα πλοία στο λιμάνι της Αμμοχώστου όταν πρωτοπάτησαν το πόδι τους στο νησί μετά την εισβολή. «Έπρεπε να κατακλύζαμε το λιμάνι και να μην τους αφήναμε να αποβιβαστούν, αφού ήταν φανερή, από τότε, η πρόθεση της Άγκυρας ότι ήλθε ως κατακτήτρια και χωρίς να έχει σκοπό να αποχωρήσει από το νησί».
Στις αρχές της δεκαετίας , και ενώ τα κατεχόμενα βρίσκονταν υπό τον έλεγχο του Ραούφ Ντενκτάς, η αγγλική Γκάρντιαν αφιέρωσε μια σελίδα της στο ψευδοκράτος και ζήτησε τις απόψεις των πολιτικών για τις σχέσεις με την Τουρκία.
Ο Ταλάτ είπε: «Παραδεχόμαστε ότι η Τουρκία με την άφιξή της στο νησί μάς λύτρωσε, αλλά μπορούμε να πούμε ότι παρέμεινε περισσότερο του κανονικού. Ο Ντενκτάς υπερασπίζεται τα στρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας και όχι των Τουρκοκυπρίων».
Ο Ακιντζί τόνισε: «Για τα πάντα που αφορούν τους Τ/κ αποφασίζει η Άγκυρα.Τα πάντα στο νησί ελέγχονται από τον Στρατό, ακόμη και η Αστυνομία μας».
Ο Ντουρντουράν δήλωσε: «Ο κόσμος πρέπει να ενημερωθεί ότι θέλουμε τη λύτρωσή μας από τους λυτρωτές μας. Δεν υπάρχει ελευθερία. Λόγω πιέσεων ο κόσμος φοβάται να μιλήσει».
Ο Μπαρτζίν ανέφερε: «Παρακαλώ ενημερώστε τη διεθνή κοινότητα ότι η ΤΔΒΚ είναι μια μεγάλη ανοικτή φυλακή με όλες τις πύλες κλειστές.Το μόνο κλειδί για έξοδο από τα αδιέξοδα είναι η επίτευξη συμφωνίας ειρήνης με τους Ε/κ, η ένταξη στην ΕΕ και η ενσωμάτωση στον κόσμο».

Η αντιπαράθεση άναψε για καλά
ΜΕΧΡΙτελευταία επικρατούσε το δόγμα «Τούρκος φεύγει, Τούρκος έρχεται» και δεν υπήρχε λόγος για ανησυχία και προβληματισμό. Τώρα που ο κόμπος έφθασε στο χτένι, όλοι αντιλήφθηκαν την πραγματικότητα και δικαιολογούν όλους όσοι, ρισκάροντας την πολιτική τους καριέρα, την εργασία τους, ακόμη και τη ζωή τους, διαμαρτύρονταν για την ανάμιξη της Τουρκίας στα εσωτερικά του ψευδοκράτους. Κάτι που ψύχραινε τις σχέσεις Τούρκων Τουρκοκυπρίων και έσπειρε ζιζάνια μεταξύ τους.
Πηγή του κακού ήταν η ευχέρεια που είχαν άτομα του υποκόσμου, ταραχοποιοί, εγκληματίες από την Τουρκία να εισέλθουν στα κατεχόμενα με την επίδειξη μόνο της ταυτότητάς τους. Λίγοι πίστευαν στη δήλωση-κλισέ όλων των επισήμων που επισκέπτονταν τα κατεχόμενα ότι «η μητέρα πατρίδα Τουρκία βοηθά και θα συνεχίσει να βοηθά την θυγατέρα πατρίδα Κύπρο».
Οι κατά καιρούς Τούρκοι πρωθυπουργοί επέβαλαν οικονομικά μοντέλα στα κατεχόμενα, τη νύφη όμως την πλήρωναν οι Τουρκοκύπριοι. Επί Οζάλ το μοντέλο που επέβαλε στα κατεχόμενα ήταν το τρίπτυχο τουρισμός-τράπεζες-εμπόριο. Έθεσε στο περιθώριο και δεν έδωσε κίνητρα στη γεωργία, κτηνοτροφία, βιοτεχνία. Οι μετέπειτα κυβερνήσεις αντιλήφθηκαν το λάθος αλλά ήταν πλέον αργά, αφού οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, πούλησαν τη γη τους για ανέγερση ξενοδοχείων, ενώ οι βιοτέχνες προσλήφθηκαν από το καθεστώς.
Με στόχο να έχει δέσμιους τους Τουρκοκύπριους, η Άγκυρα, για δεκαετίες τώρα, τους προσφέρει έτοιμο ψάρι χωρίς να ενδιαφερθεί να τους μάθει να ψαρεύουν με αποτέλεσμα σήμερα να τους κατηγορεί για τεμπελιά.
Η ανάμιξη της Άγκυρας στα εσωτερικά του ψευδοκράτους και κυρίως στις εκλογικές αναμετρήσεις ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής και ανοχής. Οι Τουρκοκύπριοι διαμαρτύρονται δυναμικά πλέον για τις προσβλητικές εκφράσεις αξιωματούχων της Τουρκίας για τους Τουρκοκύπριους αλλά και για τη συνεχιζόμενη μεταφορά πληθυσμού ο οποίος στην πλειοψηφία του είναι αγράμματος και άξεστος.
Όπως δηλώνουν και γνωστοί Τουρκοκύπριοι, αν η Άγκυρα έθετε σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα για μεταφορά μορφωμένων Τούρκων, αυτοί θα συνέβαλαν στην οικονομική, πολιτιστική και πολιτική κατάσταση της νήσου και κυρίως θα μπορούσαν εύκολα να γίνουν αποδεκτοί από τους Τουρκοκύπριους.

Απόγονοι χριστιανών πολλοί Τ/κ…
ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣτου νέου «πρέσβη» της Τουρκίας, Καγιά Τουρκμέν, ότι θέλει να αντιληφθεί τους λόγους για τους οποίους οι διαδηλωτές διαμαρτύρονται μπροστά από το γραφείο του και τους λόγους για τους οποίους οι Τ/κ θέλουν να απομακρυνθούν από την Τουρκία και να προσεγγίσουν τους Ε/κ, σχολιάστηκαν αρκετά στα κατεχόμενα.
Ο αρθρογράφος της Αφρίκα, Οζγκιούν Κουταλμίς, προθυμοποιήθηκε να διευκρινίσει τους λόγους και αναφέρει ότι οι Τ/κ προσπαθούν τώρα να διορθώσουν τα λάθη που έκαναν το 1963 όταν, υπακούοντας στην πολιτική Ντενκτάς, αποχώρησαν από την Κυπριακή Δημοκρατία. Ένα άλλος λόγος είναι οι προσβολές που δέχονται από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Άγκυρας και ότι η Άγκυρα δεν έχει στα σχέδιά της σύντομη λύση του Κυπριακού, κάτι που θα φέρει τους Τ/κ πιο κοντά στους Ε/κ.
Ο Κουταλμίς υπενθυμίζει στον «πρέσβη» και τα εξής:
«Όταν οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Κύπρο επέβαλαν δυσβάστακτους φόρους στον χριστιανικό πληθυσμό, ενώ ο μουσουλμάνοι απαλλάσσονταν της φορολογίας με αποτέλεσμα πολλοί χριστιανοί να ασπαστούν το Ισλάμ. Πολλοί από εμάς, είμαστε τα εγγόνια εκείνων».
Αλλά και ο αρθρογράφος Μεχμέτ Λεβέντ, απευθυνόμενος στον «πρέσβη», τον πληροφορεί ότι οι διαφορές που προέκυψαν μεταξύ εποίκων και Τ/κ οφείλονται :

• Από το 1974 μέχρι σήμερα μεταφέρθηκαν από την Τουρκία 800.000 άτομα έναντι 80.000 Τουρκοκυπρίων.
• Από τους 164.000 εκλογείς μόνον οι 60.000 είναι Τ/κ.
• Διοικητής της λεγόμενη Κεντρικής Τράπεζας διορίζεται άτομο από την Τουρκία.
• Η «Αστυνομία» υπάγεται στις δυνάμεις ασφαλείας, κατ’ επέκταση στο Γενικό Επιτελείο των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων.
• Το 90% των καταδίκων στις φυλακές είναι εκ Τουρκίας.
• Ενώ το ψευδοκράτος καταβάλει εκατομμύρια για νοσήλια Τ/κ στην Τουρκία, οι εκ Τουρκίας νοσηλεύονται δωρεάν στα κατεχόμενα.
• Οι διακρίσεις εμφανίστηκαν όταν αυξήθηκαν κατακόρυφα οι αξιόποινες πράξεις, όταν οι δυνατότητες του ψευδοκράτους δεν ήταν αρκετές για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του λόγω του συνεχώς αυξανόμενου πληθυσμού, όταν οι Τ/κ αναγκάστηκαν να τοποθετήσουν σιδεριές στις πόρτες και παράθυρα για να αποφύγουν βιαστές και κτηνοβάτες.

ΑΓΚΑΘΙΑ
Τα αλλεπάλληλα, και όχι τόσο κολακευτικά δημοσιεύματα στον τουρκικό Τύπο για το ψευδοκράτος ανάγκασαν την Τ/κ Ένωση Συντακτών να διοργανώσει ημερίδα με ομιλητές αρθρογράφους που κατά καιρούς ασχολήθηκαν με την Κύπρο, με τίτλο « Η Κύπρος στα ΜΜΕ της Τουρκίας».
Ο αρχισυντάκτης της Ραντικάλ Ερντάλ Γκιουβέν δήλωσε ότι υπάρχουν δύο προβλήματα στο νησί τα οποία αποτελούν και καμπούρες για την Τουρκία. Το ένα είναι το Κυπριακό και το άλλο το ψευδοκράτος.
Ο δημοσιογράφος της Μιλιέτ Μετίν Μουνίρ ισχυρίστηκε ότι για χρόνια τώρα ο τουρκικός Τύπος συμπλέει στο Κυπριακό με την επίσημη τουρκική πολιτική και πρόσθεσε ότι ουδέποτε οι Κύπριοι μπόρεσαν να διοικήσουν τη χώρα τους. Κατά τον Μουνίρ το βορείο τμήμα της Κύπρου εξελίσσεται σε μπανανία.
Ο δημοσιογράφος της Χουριέτ Ομέρ Μπιλγκί δήλωσε ότι το Κυπριακό δεν προβάλλεται πλέον ως εθνική υπόθεση αλλά ως κυπριακό πρόβλημα.
Αναφορά έγινε στο ξεκαθάρισμα λογαριασμών της μαφίας στα κατεχόμενα, στα εγκλήματα, στο χαμηλό επίπεδο στην εκπαίδευση, στα οικονομικά του ψευδοκράτους και άλλα θέματα που γεμίζουν τις στήλες των τουρκικών εφημερίδων.

Γκέτο εποίκων στην Καρπασία
Οι έποικοι έχουν γκετοποιήσει στην κατεχόμενη Καρπασία και κάθε μετάθεση Τ/κ στην περιοχή αυτή θεωρείται δυσμενής και ισοδυναμεί με τόπο εξορίας. Για να ακουστεί καλύτερα η φωνή τους και να διεκδικήσουν περισσότερα δικαιώματα ίδρυσαν πολιτικά κόμματα τα οποία ήταν βραχύβια· ή διαλύθηκαν ή συγχωνεύτηκαν.
Τα μεγάλα κόμματα, γνωρίζοντας τη μεγάλη δεξαμενή ψήφων των εποίκων, συμπεριλαμβάνουν στους συνδυασμούς τους και έποικους, κάτι που περιορίζει την επικράτηση των υποψηφίων των κομμάτων που επενδύουν αποκλειστικά στις ψήφους των εποίκων. Ένα από τα πιο γνωστά κόμματα των εποίκων ήταν αυτό της Αναγέννησης. Η εντολή για την ίδρυση του κόμματος δόθηκε από την Άγκυρα μέσω του τότε «πρέσβη» Ινάλ Μπατού. Στη συνέχεια αυτό συγχωνεύτηκε με το Δημοκρατικό Κόμμα. Τον Ιούνιο του 2004 ο Νουρί Τσεβίκελ ίδρυσε το Νέο Κόμμα.
Σήμερα οι έποικοι προσανατολίζονται για ίδρυση νέου κόμματος το οποίο μάλιστα θα φέρει την ονομασία Κόμμα Πατρίδας. Η επίσημη ίδρυση θα εξαγγελθεί στις 15 Νοεμβρίου, επέτειο της ανακήρυξης του ψευδοκράτους. Παλαιότερα ο Ερντογάν είχε δηλώσει ότι ο αριθμός των έποικων «βουλευτών» είναι πολύ μικρός σε μια περιοχή που ο μισός πληθυσμός ήταν εκ Τουρκίας και εξέφρασε την άποψη ότι ο αριθμός θα έπρεπε να είναι κάπου 10-15 επί συνόλου 50 της ψευδοβουλής.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση