Ο μονόδρομος που λέγεται "αναδιάρθρωση χρέους"

Πρέπει επιτέλους να κατανοήσουμε πως η αναδιάρθωση είναι ένα "εργαλείο" που χρησιμοποιείται για περιπτώσεις που ένα χρέος δεν δύναται να πληρωθεί. Τότε, ο δανειζόμενος προσφεύγει στην χρησιμοποίηση της αναδιάρθρωσης του χρέους του την οποία απαιτεί (και εν ολίγοις επιβάλει) στους δανειστές του, οι οποίοι με την σειρά τους την αποδέχονται για να μην τα χάσουν όλα.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, θα πρέπει επίσης να κατανοήσουμε πως την αναδιάρθρωση -όσο αναγκαία και αν είναι- δεν θα την κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου. Συγκεκριμένα, δεν θα την αποφασίσει... Και να ήθελε, δεν έχει το πολιτικό βάρος, επειδή δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα εκτελεστικό όργανο της τρόικας. Την αναδιάρθρωση στην Ελλάδα θα την αποφασίσει η ίδια η τρόικα. Και αυτό θα γίνει όταν θα "ωριμάσει" ο χρόνος, δηλαδή, όταν θα εξασφαλισθεί η μικρότερη (ελαχιστότατη αν είναι δυνατόν) ζημία των ευρωπαϊκών τραπεζών οι οποίες κατέχουν Ελληνικά ομόλογα. Η τρόικα δεν είναι αυτόχειρας, όπως ο Γιώργος Παπανδρέου που προτιμά να σώσει τις ευρωπαϊκές τράπεζες και όχι την Ελλάδα. Η τρόικα δεν πρόκειται να βάλει σε περιπέτειες το τραπεζικό συστημα στην ΕΕ, πριν εξαντληθούν -για την ακρίβεια πριν εξοντωθούν- και, ίσως, ξεπουληθούν οι Έλληνες... Εξάλλου, η δοτικότητα (ή δουλικότητα αν έτσι το προτιμάτε) του Γιώργου Παπανδρέου αποτελεί μοναδική ευκαιρία να αποκτήσουν "καλά κομμάτια γης" στην Ελλάδα (βλ. περιοχές νησιών με υψηλή τουριστική κίνηση) ή προσοδοφόρες κρατικές (σήμερα) επιχειρήσεις. Για την ακρίβεια, η Ευρώπη αποβλέπει στο μέγιστο δυνατό όφελος. Λειτουργεί με τρόπο τέτοιο που να διασώσει το τραπεζικό της σύστημα, αλλά ταυτόχρονα κινείται έτσι ώστε να αποκομίσει και επιχειρηματικά οφέλη στην "γη της ευκαιρίας" (και των ευκαιριακών κυβερνώντων, θα συμπλήρωνα εγώ).
Μακάρι στην παρούσα φάση να υπήρχε ένας πολιτικός με ανάστημα στην Ελλάδα.... Μακάρι, αλλά δεν υπάρχει...
Δυστυχώς, ο κυβερνήτης του βυθιζόμενου σκάφους προτιμά να παραχωρεί (γενικώς) τις αρμοδιότητές του (αλλά όχι και τις πραγματικές του ευθύνες) σε άλλους... και ο ίδιος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να ταξιδεύει για να παίρνει οδηγίες για περαιτέρω μέτρα...
Τα μαθηματικά λένε συνήθως την αλήθεια. Η αναδιάρθρωση του χρέους θα γίνει υποχρεωτικά, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει:
1) για την επιβιωσιμότητα του τραπεζικού μας συστήματος
2) για την αξιοπιστία των ελληνικών ομολόγων στις διεθνείς αγορές
3) για την παραμονή μας στην ευρωζώνη στην πολύ πιθανή περίπτωση που μετά από λίγα χρόνια συσσωρευτεί νέο διογκούμενο χρέος.
Ήδη και για τις τρεις παραπάνω αναφορές, γίνονται κινήσεις και υπάρχουν ενδείξεις:
Γιατί τόση πρεμούρα για ισχυροποίηση και αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος; (μα φυσικά διότι η αναδιάρθρωση του χρέους θα πλήξει τις τράπεζες και κυρίως την ΕΤΕ που έχει πήξει στα ελληνικά χαρτιά).
Γιατί δεν πέφτουν τα σπρεντς και έχουν κολλήσει στις 900 μονάδες; Μα γιατί η διεθνής αγορά είναι σίγουρη για την αναδιάρθρωση και τα ελληνικά χαρτιά θεωρούνται της πλάκας.
Γιατί προωθείται μηχανισμός εξόδου από το ευρώ για τις "άτακτες" χώρες; Μα διότι η Ελλάδα (και κάποιες άλλες χώρες) απέδειξε ότι δεν αντέχει σκληρό νόμισμα, που για κάποιες χώρες όπως η Γερμανία είναι αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση. Άρα σε 2η φάση η χώρα μας ετοιμάζεται να αναχωρήσει για την (αθάνατη) δραχμούλα...
H αναδιάρθρωση του χρέους είναι αναπόφευκτη... απλά γελοιοποιούνται οι διακυβερνώντες με το να την αποκλείουν..., επιταχύνοντας εσωτερικές εξελίξεις οι οποίες πιθανότατα θα τους οδηγήσουν εκτός της χώρας ή εντός του Κορυδαλλού.
H αναδιάρθρωση του χρέους βέβαια θα κάνει το μέλλον ακόμη πιο βαρύ οικονομικά (εδώ κυκλοφορούν σήμερα κρατικά ομόλογα λήξης του 2050!)... αλλά άλλη λύση από την αναδιάθρωση δεν υπάρχει... Την βλέπω τέλος του 2013... όταν τελειώσουν τα 110 δις της τρόικας. Εκτός και αν μας "αιφνιδιάσουν" και την κάνουν πιό νωρίς, με επαχθέστερους όρους. Το 2010 έχει ακόμη αρκετές μέρες για να τελειώσει...
Όσο για την ανάπτυξη... όνειρο απατηλό!
- Ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται... (λαϊκή σοφή παροιμία)

Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση