Το τελευταίο στάδιο του κοινωνικού αυτοματισμού είναι ο κοινωνικός κανιβαλισμός...
Ένας από τους γνωστούς τρόπους αντιμετώπισης των απεργιών είναι ο “κοινωνικός αυτοματισμός”. Σύμφωνα με αυτή την τεχνική που διαμορφώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, το κράτος δημιουργεί τις συνθήκες ώστε οργισμένοι ή αγανακτισμένοι πολίτες να επιτίθενται εναντίον των απεργών. Το “δηλητήριο” για να γίνει η επαγγελματική ομάδα που αντιδρά ”ο εχθρός του λαού” άρχισε ήδη να διαχέεται από αυτούς που μιλούν για κίνδυνο της οικονομίας, αλλά προπάντων για “αποσταθεροποίηση”. Ποιος όμως εισήγαγε στο πολιτικό λεξιλόγιο αυτήν την έκφραση; Ο πρωτομάστορας του εγχώριου κοινωνικού αυτοματισμού δεν είναι άλλος από τον Δ. Ρέππα, στις αγροτικές κινητοποιήσεις το 1996-1997…
Ένα τέτοιο ιδιότυπο εσω-κομματικό αυτοματισμό εξέφρασε στη πρόσφατη κόντρα του με τον Παπακωνσταντίνου, φορώντας το συνδικαλιστικό καπέλο και λαμβάνοντας το μέρος των εργαζόμενων.
Ο Δ. Ρέππας έχει την ικανότητα να προκαλεί τέτοιου είδους καταστάσεις, διατηρώντας ρίζες με το λαϊκό ΠΑΣΟΚ, αλλά ταυτόχρονα κρατώντας ισχυρούς δεσμούς με το εκσυγχρονιστικό μπλοκ.
Μόνο αυτές οι διττές προσωπικότητες, αυτές που “παίζουν μπάλα παντού” έχουν την ευχέρεια και την δυνατότητα να φέρνουν αντιμέτωπες δύο ή και περισσότερες κοινωνικές ομάδες…
Το σχέδιο είναι απλό:
1. Κατασυκοφάντηση ολόκληρων επαγγελματικών κλάδων (αλήτες φορτηγατζήδες, απατεώνες ταξιτζήδες, τεμπέληδες λιμενεργάτες)
2. Απόδοση συντεχνιακών χαρακτηριστικών, με σκοπό την περιχαράκωσή τους από την υπόλοιπη κοινωνία και τα προβλήματα.
3. Παρουσίαση των αιτημάτων με τρόπο αποκομμένο από την οικονομικοί πραγματικότητα (σε αυτό το σημείο έχουν ευθύνη και οι ίδιοι)
Και πάντα η προπαγάνδα των δημαγωγών καταλήγει στο «τι προτείνετε τώρα αφού όλα είναι μονόδρομος;»
Do It Yourself. Κανείς δεν πρόκειται να σε σώσει, κατάλαβέ το έστω και με καθυστέρηση. Μόνο η αυτοοργάνωση και η συλλογική δράση με αυτούς που μπορείς να συνεννοηθείς θα σε κάνει να πάρεις την κατάσταση πραγματικά στα χέρια σου. Βγες από τα στατικά κουτάκια που με περισσή φροντίδα σε εναπόθεσε η ελληνική κοινωνία του μικροαστισμού, η οικογένεια, το κράτος, το σχολείο, το κόμμα για να σε έχει εξαρτημένο, κακομαθημένο και ελεγχόμενο και επιτέλους αυτοσχεδίασε. Αφού δε σου κάνει η ταινία που σου προβάλλουν, σκηνοθέτησε επιτέλους τη δική σου.
Χαμογελάτε λοιπόν, κάνεις τους άλλους να ανησυχούν. Και αυτό είναι καλό…γιατί πολύ ησυχία έχει πέσει…
Γιατί πολύ απλά το τελευταίο στάδιο του κοινωνικού αυτοματισμού είναι ο κοινωνικός κανιβαλισμός..
(πίνακας: Salvador Dali – Cannibalism in Autumn)
Αναρτήσεις
Είναι όλο και πιο εμφανές πως έχουμε ήδη πτωχεύσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην θέση του πρώτου τη τάξει κάθεται ένα πρόσωπο που ούτε λίγο ούτε πολύ «ιδιωτεύει» (θεωρήστε την λέξη ως εννοιολογικό αντιδάνειο) που προβληματίζει με την συμπεριφορά του, και που περιβάλλεται από μια ομάδα πριγκιπικών φίλων, διαχρονικά άσχετων με κάθε ελληνική πραγματικότητα.
Το πολλαπλό "ξεπούλημα" έχει ήδη αρχίσει, και μάλιστα έντονες είναι ήδη οι συζητήσεις και η αγωνία ακόμα και για ακούσια απώλεια εδαφικής κυριαρχίας σε τμήματα της τόσο ακριβοπληρωμένης επικράτειας αυτής της πολύπαθης πατρίδας.
Είμαστε πραγματικά "χίλια μύρια κύματα μακριά απ' τ' Αϊβαλή" και ο Θεός να βάλει το χέρι του, "μην φαγωθούμε μεταξύ μας..."
Με το δρόμο που έχουμε πάρει, έρχονται και οι κουκουλοφόροι, μια πολύ οικία διαδικασία στις παλαιότερες γενιές, με καταπληκτικά αποτελέσματα.
Τελευταία, η πλειονότητα των εχόντων δημόσιο βήμα, ανακάλυψαν πως ο φυσικός μας επαγγελματικός χώρος θα πρέπει να είναι η εξυπηρέτηση και μόνων όσων θελήσουν να διακοπεύσουν εδώ στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, και σαν τέτοιος, κανένας δεν έχει δικαίωμα να στεναχωρήσει τον «ιερό» τουρίστα, και να διακινδυνεύσει το εθνικό μας εισόδημα, διότι τίποτα άλλο δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε. Ας αναλογιστεί ο καθένας από εμάς τις προεκτάσεις αυτές μιας τέτοιας «μονοκαλλιέργειας».
Πολλά θα μπορούσα να πω ακόμα…αλλά φτάνει.
Ένα τελευταίο, ΔΕΝ είναι έτσι, και ελπίζω σύντομα μα βρούμε το βήμα μας ξανα.