Τα βόδια και τα λιοντάρια

• Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Sayeret Matkal σημαίνει Μονάδα Αναγνώρισης του Γενικού Επιτελείου. Πρόκειται για τους επίλεκτους των επιλέκτων των Ισραηλινών Αλεξιπτωτιστών. Ιδρύθηκε από τον Αβραάμ Αρνάν το 1957 με αποστολές την αναγνώριση πίσω από τις γραμμές του εχθρού, την απελευθέρωση ομήρων και γενικά ειδικές επιθετικές επιχειρήσεις που συχνά αφήνουν άφωνη την παγκόσμια κοινότητα με την τόλμη και την επιτυχία τους. Σημειωτέον ότι αποτελείται, όπως σχεδόν όλη η Τσαχάλ (ο Ισραηλινός Στρατός) αποκλειστικά από εφέδρους....
Ήταν λοιπόν τρία αδέρφια, ο Γιόναταν (Γιόνι), ο Μπέντζαμιν (Μπίμπι) και ο Ίντο, όλοι με σπουδές στα καλύτερα αμερικάνικα πανεπιστήμια (Χάρβαρντ, ΜΙΤ κλπ), από τα οποία γύριζαν για να πολεμήσουν. Ο πατέρας τους ήταν καθηγητής Ιστορίας στο Κορνέλ.
Ο Γιόνι ξεκίνησε να σπουδάζει Ιστορία και Φιλοσοφία στο Χάρβαρντ αλλά γύρισε στο Ισραήλ, συνέχισε τις σπουδές του στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και υπηρέτησε στην Sayeret Matkal. Έγινε Διοικητής της Μονάδας. Ο Αντισυνταγματάρχης Γιόναταν Νετανυάχου σκοτώθηκε στην επιχείρηση «Αστραπιαίο Χτύπημα» στο Έντεμπε της Ουγκάντα και είναι από τους μεγαλύτερους ήρωες του Ισραήλ.
Ο Ίντο, ο μικρότερος, είναι ακτινολόγος και θεατρικός συγγραφέας, υπηρέτησε κι αυτός στην ίδια μονάδα και είδε πολεμική δράση.
Ο άλλος αδερφός, ο Μπίμπι, όπως τον φωνάζουν, σπούδασε κι αυτός στην Αμερική. Το 1967 και κατατάχθηκε στους Αλεξιπτωτιστές. Διακρίθηκε στον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, υπηρέτησε στην Sayeret Matkal υπό τις διαταγές του Εχούντ Μπάρακ και αμέσως μετά, όντας ήδη Λοχαγός, ανέλαβε Διοικητής της μονάδας.
Στις 9 Μαΐου 1972, δεκαέξι άνδρες της Μονάδας εισέβαλαν αστραπιαία στο αεροσκάφος της πτήσης SABENA 572, που τέσσερις παλαιστίνιοι αεροπειρατές, δυο άνδρες και δυο γυναίκες, είχαν οδηγήσει από την Βιέννη στο αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν του Τελ Αβίβ. Σκότωσαν τους δυο άνδρες αεροπειρατές και συνέλαβαν τις δυο γυναίκες απελευθερώνοντας τους 90 επιβάτες και το πλήρωμα. Στην επιχείρηση συμμετείχαν δύο μελλοντικοί Πρωθυπουργοί του Ισραήλ, ο Εχούντ Μπάρακ και ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος μάλιστα τραυματίστηκε από φίλια πυρά. Εκλέγεται εδώ και πολλά χρόνια βουλευτής, ήταν Πρεσβευτής του Ισραήλ στις ΗΠΑ, διιετέλεσε κατ’ επανάληψη Υπουργός και τώρα είναι για δεύτερη φορά Πρωθυπουργός.
Οι Ισραηλινοί λοιπόν, αδέρφια, συμφωνείτε ή διαφωνείτε με την πολιτική τους, διαλέγουν την ηγεσία τους από τα λιοντάρια τους κι όχι από τα ευνουχισμένα βόδια τους.
Εκεί ο Στρατός, που είναι ο ίδιος ο Λαός, βασίζεται αποκλειστικά σε εφέδρους. Μεγάλη θητεία και συνεχείς μετεκπαιδεύσεις στην ίδια μονάδα ώσπου ν’ ασπρίσουν τα γένια σου κι ότι άλλο ασπρίζει στον άντρα. Από 18 ως σαράντα φεύγα οι άντρες και σ’ ένα βαθμό κι οι γυναίκες κάποιες βδομάδεςς το χρόνο ζουν μαζί, κάνουν βολές, πορείες, ενημερώνονται στα νέα όπλα, εξοικειώνονται μαζί τους, τα ‘χουν στο σπίτι τους. Το πνεύμα μονάδος που φτιάχνουν είναι μπετόν αρμέ. Στα άρματα μάχης το πλήρωμα μπορούν να το αποτελούν ένας μηχανικός, ένας αγρότης, ένας δικηγόρος κι ένας υδραυλικός που γνωρίζονται 10-15 χρόνια, γνωρίζουν κάθε βίδα και βέβαια στις περίφημες μακρινές βολές τους «σκίζουν».
Σε αυτή τη χώρα με την σχεδόν ανύπαρκτη ενδοχώρα, αυτοί οι πολίτες – οπλίτες με πολεμικούς ηγήτορες εφέδρους και πολιτική ηγεσία αποτελούμενη από την αφρόκρεμα των διακεκριμένων βετεράνων πολεμιστών, σχεδόν όλοι όμως και με λαμπρές σπουδές, κέρδισαν όλους τους πολέμους: 1948, 1956, 1973, 1982, απελευθέρωναν ομήρους στην Αφρική, βομβάρδιζαν πυρηνικούς αντιδραστήρες, που τους απειλούσαν στο Ιράκ, καταλάμβαναν το μισό Λίβανο και παράλληλα έκαναν την έρημο κήπο.
Μόνο όπου χάθηκε το ηθικό πλεονέκτημα, όπως στον Λίβανο με την Χεζμπολλάχ, η οποία κατέκτησε επίπεδα εκπαίδευσης πρωτόγνωρα για Άραβες μαχητές και με πληθυσμό φανατικά υπέρ της, η Τσαχάλ γνώρισε ήττα. Όπως η πειθαρχία και το ηθικό κλονίστηκαν και από την υπέρμετρη χρήση βίας σε βάρος αμάχων. Πριν από λίγο καιρό μια σειρά στελεχών και απλών στρατιωτών της Sayeret Matkal έδωσε στην δημοσιότητα επιστολή προς την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, με την οποία αρνούνταν την υπηρεσία στις κατεχόμενες παλαιστινιακές περιοχές και μιλούσαν για δίκαια των Παλαιστινίων. Η πρωτοβουλία αυτών των επίλεκτων των επιλέκτων, σύμβολα της ισραηλινής στρατιωτικής ισχύος συγκλόνισε το Ισραήλ. Απομακρύνθηκαν από την Μονάδα και ο Νετανυάχου, όπως και άλλοι βετεράνοι της, καταδίκασαν την πρωτοβουλία τους, κανείς όμως δεν παραπέμφθηκε στο Στρατοδικείο.
Αφήστε στην άκρη τις συνωμοσιολογικές φαντασιώσεις, τις αντισημιτικές τρίχες και κάντε απλώς τις συγκρίσεις με τα μουνουχισμένα ανδράποδα που μας κυβερνούν, που κατά κανόνα ήσαν ταβλαδόροι των Επιτελείων, φύλαγαν την Δεξαμενή και την Πατριάρχου Ιωακείμ.
Σε μια σοβαρή χώρα, μια χώρα με αξίες, αξιοκρατία, ευνομία, όπου η έμπρακτη αγάπη για την Πατρίδα θα ήταν αυτονόητη αρετή κι οι λουφαντζήδες απόβλητοι, θα ήταν αδιανόητο ανεπάγγελτοι κι αστράτευτοι να διεκδικούν δημόσιες θέσεις.
Εδώ, στην χώρα της ήσσονος προσπαθείας, των εκατοντάδων χιλιάδων «Ηρώων του Πολυτεχνείου» και της χοντροκώλας κρατικοδίαιτης διανόησης, ο Λαλάκης γιος του Λάκη Λαμόγιου, που στην θητεία του ήταν, όπως μου είπε κάποιος ειρωνικά, «κατάσκοπος στο Λονδίνο», διεκδικεί την ψήφο σου, μοστράρει στις σελίδες λάϊφ στάϊλ και θεωρεί κορόϊδο αυτόν που φύλαξε, για λογαριασμό του, σκοπιά στην προκάλυψη κι εντελώς ηλίθιο αυτόν που σκοτώθηκε σε άλμα ή σε άσκηση με αληθινά πυρά.
Ο Ευάγγελος Μαντζουράτος, αρχέτυπο Λοκαντζή, το 1974 τραυματίστηκε τρεις (3) φορές, και τις τρεις το ‘σκασε από το Νοσοκομείο, παρά τις εντολές των γιατρών και γύρισε στη μάχη και στους άντρες του. Την τρίτη φορά μια ριπή πολυβόλου τον άφησε αιμόφυρτο σε μια ταράτσα. Την γλύτωσε και διοικούσε το Σύνταγμα Αλεξιπτωτιστών το 1991, με υποδιοικητή ένα άλλο «θηρίο» της Κύπρου, τον Ηλία Γλεντζέ. Τους ξέρετε οι περισσότεροι; Δεν νομίζω. Τους ξέρει το Μεγάλο Βιβλίο της Ιστορίας αλλά σε μια σοβαρή χώρα αυτοί, όπως κι άλλοι, π.χ. ο Σταυριανάκος, ο Καλμπουρτζής, ο Μπικάκης, ο Τάσος Μάρκου, ο Κατούντας, θα ήσαν τουλάχιστον προβεβλημένα πρότυπα, αντί για τις ξέκωλες συμβούλους των Υπουργών, τις χαζογκόμενες που γίνονται βουλευτίνες και τους ηλίθιους γόνους που έκαναν βουλευτές οι ακόμη πιο ηλίθιοι πατεράδες τους.
Όμως ας πούμε και κάτι άλλο επί του θέματος. Σοβαρότερο. Η ισραηλινοτουρκική συμμαχία πέθανε. Έχουμε μπροστά μας το μεγαλύτερο πολιτικό άνοιγμα που είχαμε τα τελευταία 40 χρόνια. Το αρμενικό και το εβραϊκό λόμπυ στις ΗΠΑ, συνεργαζόμενα πλέον στενά, κάνουν κλύσμα στους Τούρκους με γαρμπίλι οδοποιΐας. Ο Ομπάμα τους απειλεί με άρνηση πώλησης αεροσκαφών, η συνεργασία της ΜΙΤ με τις Ιρανικές μυστικές υπηρεσίες είναι κοινό μυστικό και άναβει το φως του συναγερμού στην Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίδ.
Τα πλέον σκληρά άρθρα για τα εγκλήματα των Τούρκων σε βάρος του Ελληνισμού, την ανομία τους στην Κύπρο και αλλού τα βρίσκω πια στις πιο σοβαρές αμερικανοεβραϊκές ιστοσελίδες.
Η Τουρκία θέλει να επιστρέψει ηγεμονικά στις παλιές της οθωμανικές επαρχίες, παίζει το χαρτί του Ισλάμ κι η σύγκρουση της με το Ισραήλ είναι πλέον μετωπική.
Έχουμε την δυνατότητα, στην βάση των ολοφάνερων πια κοινών συμφερόντων να έχουμε σύμμαχο ενάντια στον Ισλαμοφασισμό την ισχυρότερη πολιτική και οικονομική μηχανή κι έναν από τους καλύτερους και τολμηρότερους στρατούς στον κόσμο.
Φωνάξτε όσο θέλετε κάποιοι. Η φωνή της Ιστορίας λέει καθαρά: ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου.
Ήδη προγραμματίσθηκε η πρώτη κοινή άσκηση των Αλεξιπτωτιστών μας. Οι καλύτεροι μας με τους καλύτερους του κόσμου. Μόνο κέρδος θα ‘χουμε.
Όταν δε φύγουν και τα βόδια κι έχουμε κι εμείς λιοντάρια στην ηγεσία, τότε θα μπορούν να γίνουν πολλά.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση