Τα ερπετά και οι λέοντες της διαπλοκής

• Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Μάλλον λόγω ιδιοσυγκρασίας, δεν φοβάμαι τους λέοντες, αλλά απεχθάνομαι τα ερπετά – με την ανθρωπομορφιστική έννοια ασφαλώς. Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνω ότι η blogόσφαιρα, όπως και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, αδυνατεί να αντιληφθεί την λειτουργία των ερπετών της διαπλοκής κι έτσι εστιάζει αποκλειστικά το ενδιαφέρον της στους λέοντες της διαπλοκής. Το εντυπωσιακό – άλλα καθόλου περίεργο - είναι ότι σήμερα πλέον, ακόμη και η κοινή γνώμη σε χώρες εταίρων μας, δείχνει να αντιλαμβάνεται καλύτερα από εμάς τους ίδιους τους Έλληνες το φαινόμενο, όπως φάνηκε και από την σχετική ανάλυση της Süddeutsche Zeitung το Σαββατοκύριακο για το ρόλο των ελληνικών ΜΜΕ στην διαφθορά και τη διαπλοκή.
Σε όσα blog αναρτώνται ή σχολιάζονται κείμενα, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ασχολούνται με το φαινόμενο της διαπλοκής στον τόπο μας, παρατηρώ να υπάρχουν χαρακτηρισμοί και «μπηχτές» για τις εμβληματικές προσωπικότητες της διαπλοκής, κυρίως από τον χώρο της ιδιοκτησίας των ΜΜΕ, της δημοσιογραφίας και της πολιτικής. Περισσότερο ασφαλώς από όλους … τα ακούν τρεις-τέσσερις τηλεοπτικοί αστέρες, οι οποίοι δεν φαίνεται να καταβάλουν ιδιαίτερη προσπάθεια να αποκρύψουν την σχέση τους με τους λεγόμενους νταβάδες. Παράλληλα κανείς δεν δίνει σημασία στο δίκτυο των μουλωχτών της διαπλοκής, που αποτελούν τα «nodal points» του καθεστώτος.
Αυτοί είναι συνήθως δυστυχισμένα, θρασύδειλα ανθρωπάκια που κινούνται στο παρασκήνιο της πολιτικής, των ΜΜΕ, της οικονομίας, της δικαιοσύνης, του αθλητισμού, των σωμάτων ασφαλείας και δυστυχώς ακόμη και στον ακαδημαϊκό χώρο, συγκροτώντας το δίκτυο της διαπλοκής - αποτελώντας προσωπικά ο καθένας τα κομβικά στοιχεία αυτής της δομής. Είναι τα ερπετά της διαπλοκής, τα οποία με ένα θαυμαστό τρόπο, που μόνον εκείνα γνωρίζουν, συντηρούν και αναπαράγουν το καθεστώς, προσδίδοντας σε αυτό ταυτότητα μέσω της καλλιέργειας αυτονόητων δομών ηγεσίας και ιεραρχίας. Είναι αυτά που ορίζουν ουσιαστικά το καθεστώς, εντός του οποίου οι λέοντες πασχίζουν να οικειοποιηθούν μεγαλύτερο μερίδιο εξουσίας για τα αφεντικά τους και προνομίων για τον εαυτό τους.
Το ερπετό διατείνεται ότι προσφέρει αντικειμενικές έρευνες και πληροφορίες, αντικειμενικό ρεπορτάζ και κυρίως αμερόληπτη ανάλυση και κριτική. Συνήθως η διαλεκτική που αναπτύσσει στηρίζεται σε κάποιους αριθμούς ή/και αποκλειστικές πληροφορίες. Όταν όμως ούτε καν η κατασκευή αυτών των αριθμών και φημών δεν μπορεί να εξυπηρετήσει την σύσταση αδιαμφισβήτητων αντικειμενικοτήτων, που ικανοποιούν το club συμφερόντων εντός του οποίου ευημερεί το ερπετό, αρχίζει το βρώμικο παιχνίδι τους που αποσκοπεί να απαξιώσει ότι βρίσκεται εκτός του club. Τότε αρχίζουν τα ερπετά να πετάνε λάσπη, να ειρωνεύονται και να χυδαιολογούν με ένα δήθεν υπεροπτικό στυλάκι, που τελικά προδίδει εκτός από την ανεπάρκειά τους, την ανασφάλεια και την μικρότητά τους. Τα ερπετά δεν έχουν λόγο, σαλιαρίζουν με φτηνιάρικα αποφθέγματα και συνθήματα. Ποτέ δεν σε κοιτούν κατάματα, δεν τοποθετούν τον εαυτό τους στην κοινωνική αρένα. Φοβούνται, έρπουν …προσπαθούν να κινηθούν πίσω από την ασπίδα «εγκυρότητας», την οποία κατασκευάζουν τα λιοντάρια, καταβάλλοντας όμως τα ίδια κάποιο τίμημα. Τα ερπετά, όμως, είναι οι τζαμπαζήδες της ζωής. Είναι τζάμπα μάγκες και γύναια, που …τα αρπάζουν από όπου μπορούν, δίχως να κινδυνεύουν.
Άτιμη φάρα, ύπουλη, την οποία θα ανακαλύψετε μέσω των ΜΜΕ, ασφαλώς και κάποιων διαδικτυακών τόπων που αναπαράγουν τον καθεστωτικό λόγο ή/και διαφημίζουν προϊόντα των ΜΜΕ. Το ένα ερπετό στηρίζει το άλλο κι όλα μαζί το καθεστώς των νταβάδων, ακόμα και στην περίπτωση που κάποια ερπετά καταφέρονται εναντίον των λεόντων του αντίπαλου στρατοπέδου της διαπλοκής, καθώς έτσι προστάζει το συμφέρον του αφεντικού τους, συγκυριακά. Όλα οι λέοντες τα πληρώνουν. Ποτέ τα ερπετά. Αυτά υπάρχουν για να κάνουν την δουλειά από πίσω και να μένουν αλώβητα.
Αν δεν κατανοήσουμε αυτή την λειτουργία των ερπετών, αποκλείεται να συλλάβουμε την δομική διάσταση της διαπλοκής. Θα μείνουμε απλώς στο επιφαινόμενο και θα καταφερόμαστε εναντίον κάποιων μεγαλοεπιχειρηματιών που συγκυριακά εμφανίζονται στην επικαιρότητα και μονίμως εναντίον του Πρετεντέρη και του Χατζηνικολάου. Η ζωή και οι επιλογές των τελευταίων τα έφεραν να γίνουν οι σάκοι του μποξ με την επιγραφή «διαπλοκή». Χτυπώντας, όμως, τον σάκο, μπορεί να ξεδίνεις και να νοιώθεις στιγμιαία ανακούφιση, αλλά την ίδια στιγμή καγχάζουν εναντίον σου τα ερπετά.
Φροντίστε να μην με παρεξηγήσετε. Δεν εννοώ ότι μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλοδημοσιογράφοι δεν είναι διαπλεκόμενοι, ούτε ότι δεν πρέπει να τους ασκείται αυστηρή κριτική. Λέω ότι δεν είναι αυτοί η διαπλοκή. Η διαπλοκή είναι μηχανισμός που για να λειτουργήσει χρειάζεται πολλούς. Τα μικρά γραναζάκια του συστήματος είναι αυτά που παίζουν κρισιμότερο ρόλο, καθώς είναι αόρατα από τους πολλούς, ή μοιάζουν τόσο ασήμαντα που δεν τους δίνεις σημασία. Στο κάτω-κάτω της γραφής, οι λέοντες βγαίνουν μπροστά έτοιμοι να κατασπαράξουν για το συμφέρον του αφεντικού τους, αλλά και να κατασπαραχθούν. Αυτό και μόνο τους προσδίδει μία διάσταση «αγωνιστών» που όσοι μαχόμαστε εναντίον της διαπλοκής, σεβόμαστε.
Είναι, εν πάση περιπτώσει, άλλο πράγμα η μάχη να δίνεται κατά μέτωπο και άλλο τα μαχαιρώματα να γίνονται από πίσω, ύπουλα και άθλια. Τα ερπετά, ακόμη και σε κάποιες περιπτώσεις που υποδύονται τα λιοντάρια, δεν γνωρίζουν τι σημαίνει καθαρός αγώνας και δεν έχουν ποτέ γευθεί την χαρά της νίκης σε αυτό το επίπεδο. Η μόνη τους ικανοποίηση προέρχεται από την δολοπλοκία και τα χτυπήματα κάτω από την μέση. Κάποια μάλιστα από αυτά, μη γνωρίζοντας ούτε καν πού είναι η … μέση, παρατηρώ τελευταία να αναπαράγουν το νεοφιλελεύθερο concept «πικραμένος/η» για να χαρακτηρίσουν όλους εμάς που αρθρώνουμε αντικαθεστωτικό λόγο. Δεν είμαστε πικραμένοι! Δεν ζητήσαμε κάτι από το καθεστώς που δεν πήραμε. Δεν ήρθαμε σε συναλλαγή με τους νταβάδες και το σύστημα πατρωνίας. Γιατί να είμαστε πικραμένοι και από τι; Αηδιασμένοι είμαστε από την διαπλοκή και όσους την διακονούν και τίποτε άλλο. Θα μου πεις, πού να καταλάβουν τα ερπετά από … αηδία!
Ήθελα, όμως, να ξέρω, τα αναλώσιμα λιοντάρια δεν αισθάνονται αηδία σχετιζόμενα και εξαρτώμενα από ερπετά; Συνήθισαν μάλλον και δεν ενοχλούνται! Μα θα μου πεις, θα υπήρχαν λιοντάρια δίχως ερπετά; Όχι, δεν θα υπήρχαν…και έτσι τα συντηρούν και τα ανέχονται για να τα χρησιμοποιούν. Ακόμη όμως και να εξαφανίζονταν τα λιοντάρια τα ερπετά θα παρέμεναν αλώβητα, όσο θα υπήρχαν νταβάδες, μαφιόζικες μορφές εξουσίας και πελατειακό καθεστώς. Τα ερπετά είναι ο κίνδυνος για την ελληνική κοινωνία σήμερα και όχι τα λιοντάρια, καθώς τα άτιμα είναι αυτά που προσδίδουν στην διαπλοκή φυσική διάσταση και στους νταβάδες αόρατη μορφή.

Υ.Γ.: Αφορμή για το παραπάνω κείμενο υπήρξε η λειτουργία των ερπετών στο ξεκαθάρισμα λογαριασμών και στο πατρονάρισμα στις μεταφορές, στον τραπεζικό τομέα και πλέον στον φάκελο «ενέργεια». Το τελικό ερέθισμα προέκυψε παρακολουθώντας πώς αντέδρασαν τα ερπετά της διαπλοκής, όταν κάποια διαπλεκόμενα στελέχη αποχώρισαν ή βρίσκονται στην φάση αποχώρησης από την ΕΡΤ. Τώρα η ΕΡΤ παύει να είναι «έγκυρη», όπως διατείνονται. Δίχως τους διαπλεκόμενους θα είναι ένα σκουπίδι χωρίς ποιότητα και αξία!! Τα ίδια θα πάθαιναν και οι τράπεζες «δημόσιου συμφέροντος» αν «συγχωνεύονταν» και αποκτούσαν δύναμη. Δύναμη θα είχαν, αλλά κύρος όχι, καθώς γι’ αυτό θα φρόντιζαν οι λέοντες, αλλά κυρίως τα ερπετά. Βλέπετε, παρά τον εξευτελισμό του, ο μηχανισμός προπαγάνδας του καθεστώτος ακόμη πιστεύει ότι διατηρεί αναλλοίωτη την ικανότητα μόνον αυτός να προσδίδει αυθεντικότητα σε πρόσωπα και σχέσεις και αξία στα πράγματα, στην δημόσια, αλλά και ιδιωτική σφαίρα.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση