Ο μονόδρομος της αθλιότητας

• Tο πρώτο μέρος του «δράματος» ολοκληρώθηκε. Η Ελλάδα βρίσκεται στην αγκαλιά του ΔΝΤ. Χωρίς να καταλάβουν πως και τι έγινε, οι Eλληνες άρχισαν να βιώνουν εκείνο που μέχρι πριν από λίγο διάστημα φάνταζε αδιανόητο

Το ΔΝΤ μάλιστα ήταν άγνωστη λέξη στους περισσότερους όταν πανηγύριζαν με αισιοδοξία την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ – όταν έπαιρναν στα χέρια τους ένα ισχυρό νόμισμα όπως το ευρώ. Oταν αποχαιρετούσαν τη δραχμή ως απολίθωμα της «παλιάς εποχής».
Γιατί στη «νέα εποχή» όλα θα ήταν διαφορετικά. Και όσοι, ελάχιστοι τότε, επιχειρηματολογούσαν ότι τα διαφορετικά δεν θα ήταν ευχάριστα όπως παρουσιάζονταν, όλοι οι υπόλοιποι τους αντιμετώπιζαν το λιγότερο ως «γραφικούς». Η συστηματική προπαγάνδα των ΜΜΕ είχε πείσει για το αντίθετο...
Oπως προσπαθούν να πείσουν και τώρα για την «αναγκαιότητα» των σκληρών μέτρων – τον «μονόδρομο της δημοσιονομικής πειθαρχίας». Μονόδρομος για να γλιτώσει η χώρα απ' τη χρεοκοπία, για να μη χαθεί το ευρώ, για να μην επιστρέψει η δραχμή. Αλλά όταν τα νέα σκληρά μέτρα δεν αποδώσουν. Oταν φανεί πως βυθίζουν ακόμα περισσότερο τη χώρα στην ύφεση, τότε «μονόδρομος» θα είναι η έξοδος της χώρας απ' το ευρώ; Και τότε επιχειρήματα τύπου «με τη δραχμή θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, θα τονωθούν οι εξαγωγές» θα προσπαθούν να πείσουν για την «αναγκαιότητα» του μονόδρομου.
Μέχρι τότε όμως οι μισθοί θα έχουν κοπεί. Το υπάρχον καθεστώς των εργασιακών σχέσεων θα έχει πλήρως ανατραπεί. Το ασφαλιστικό θα έχει περάσει. Οι συμφωνίες για το μεγάλο κύμα των αποκρατικοποιήσεων θα έχουν υπογραφεί και η μία μετά την άλλη στρατηγικού χαρακτήρα δημόσια εταιρία θα περνά σε ξένα (υποτίθεται πιο «καθαρά» και «αποτελεσματικά») χέρια.
Και βεβαίως τότε που πλέον οι Eλληνες θα δέχονται ως «μονόδρομο» για τη «σωτηρία της πατρίδας» την έξοδο απ' την ευρωζώνη (που περιορίζει την «ευελιξία» της ελληνικής οικονομίας και απαγορεύει στους εγχώριους «διαχειριστές» ριζοσπαστικές οικονομικές αποφάσεις...), οι περισσότεροι δεν θα έχουν το κουράγιο ούτε να σκεφτούν ούτε να κρίνουν (πόσο μάλλον να επικρίνουν) που για άλλη μια φορά η αλήθεια δεν έλαμψε, τα λεφτά δεν βρέθηκαν και αυτοί που έφταιξαν δεν πλήρωσαν. Διότι μετά από ενδελεχείς έρευνες ουδέν μεμπτόν θα αποδειχθεί.
Θα 'Αναι η εποχή που ο λαός δεν θα θέλει «αίμα πολιτικών» για να τραφεί. Αλλά κανονική τροφή, που θα την αναζητά εκεί όπου την αναζητούσε προ του «ευρωπαϊκού οράματος» και των «μεγάλων προσδοκιών» της ένταξης μας στη ζώνη του ευρώ.

Π.Κ. Μαυρίδης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση