Μύθοι και αλήθειες για τη «νέα τρομοκρατία»

• Οι εγχώριοι τρομοκρατολόγοι παλαιάς και νέας κοπής εξακολουθούν και αναπαράγουν, ανάλογα με την συγκυρία, τα ασυνάρτητα και ρηχά περί «παππούδων και εγγονών» της τρομοκρατίας

Του Δημήτρη Μπεκιάρη
Όταν το 2003 έκανε την εμφάνισή του η οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας» και ενώ οι μνήμες από το «αντιτρομοκρατικό καλοκαίρι» του 2002 ήταν ακόμη νωπές, γνωστοί και άγνωστοι τρομοκρατολάγνοι «ενημέρωναν» την κοινή γνώμη περί της διασύνδεσης της «νέας τρομοκρατίας» με την πάλαι ποτέ «οργάνωση –φάντασμα» 17 Νοέμβρη. Οι εγχώριοι τρομοκρατολόγοι παλαιάς και νέας κοπής εξακολουθούν και αναπαράγουν, ανάλογα με την συγκυρία, τα ασυνάρτητα και ρηχά περί «παππούδων και εγγονών» της τρομοκρατίας.
Τα ρεπορτάζ των περισσοτέρων εφημερίδων παρέκαμψαν το αμιγώς πολιτικό περιεχόμενο της «νέας – τρομοκρατίας» και κυρίως οι τρομοκρατολόγοι αδυνάτισαν να προχωρήσουν έστω και μία φορά σε ουσιαστική ανάγνωση των προκηρύξεων, τουλάχιστον του «Επαναστατικού Αγώνα».
Η διασύνδεση, βέβαια, του «Επαναστατικού Αγώνα» με την 17Ν υπήρξε το αγαπημένο σενάριο των αμερικανικών think tanks. Σενάρια σχετικά με την ελληνική τρομοκρατία έχουν δημιουργήσει αμερικανικές δεξαμενές σκέψης όπως για παράδειγμα το πολύ γνωστό σε όλους Stratfor Global Intelligence. To οποίο, τον Ιούλιο του 2009, παρά το γεγονός ότι η οργάνωση «Σέχτα Επαναστατών» είχε αναλάβει την ευθύνη για την εκτέλεση του υπαρχιφύλακα της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίες Νεκτάριου Σάββα, επέμενε ότι πίσω από την ενέργεια κρυβόταν ο Επαναστατικός Αγώνας. Αυτό, βέβαια, είναι το λιγότερο, αφού νωρίτερα οι απόρρητες εκθέσεις που έστελναν στην Ουάσιγκτον αξιωματούχοι του FBI από την αμερικανική Πρεσβεία στην Αθήνα, ανέφεραν την δήθεν εμπλοκή ασύλληπτων μελών της 17Ν στην υπόθεση του «Επαναστατικού Αγώνα». Φυσικά κανείς δεν έχει την απαίτηση από τους προφέσορες της αμερικανικής διπλωματίας, ή παραδιπλωματίας, ή ακόμη από τους «εγκεφάλους» των αμερικανικών υπηρεσιών, να εξηγήσουν με επάρκεια το φαινόμενο της ελληνικής τρομοκρατίας (όπως εξάλλου δεν το έπραξαν κατά τις δεκαετίες που έδρασε η 17Ν), ούτε βέβαια να αναλύσουν τις προκηρύξεις των οργανώσεων διακρίνοντας τον μαρξισμό από τον ελευθεριακό κομμουνισμό ή τον αναρχοκομμουνισμό και τον Λένιν από τον Μιχαήλ Μπακούνιν ή τον Πέτρο Κροπότκιν.
Τους τελευταίους μήνες διαβάσαμε μέχρι και για αγνώστους φακέλους της ΕΛ.ΑΣ. για την υπόθεση της 17Ν. Από τον Τάσο Τέλλογλου στην «Καθημερινή» διαβάσαμε, πριν από λίγους μήνες, το εξής εκπληκτικό: «Σε μια χρονική περίοδο που οι τρομοκράτες “δεύτερης γενιάς” ήταν ακόμα ανυποψίαστοι για το πώς παρακολουθούσε τις επικοινωνίες τους η αστυνομία, η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία και η ΕΥΠ είχαν καταγράψει τουλάχιστον δύο συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας όπου οι παλαιοί, οι “παππούδες” συζητούσαν το «προπατορικό ερώτημα» αριστερών και αναρχοαριστερών οργανώσεων: “Τι να κάνουμε;”». Στην εποχή της ένδειας, τα αστυνομικά μυθιστορήματα των συγγραφέων ανακριβών πονημάτων – πορισμάτων πουλάνε. Αρκετούς μήνες πριν, στο βωμό των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων και με διαρροές περί δειγμάτων DNA, τα οποία δήθεν είχαν ταυτοποιήσει οι αρχές, είχε εξωθηθεί σε παραίτηση από την αντιτρομοκρατική ο τέως υποδιοικητής της υπηρεσίας και νυν υποδιοικητής της ΕΥΠ κ. Φώτης Παπαγεωργίου. Τα δήθεν στοιχεία αφορούσαν στο δείγμα DNA, το οποίο προερχόταν από μία τρίχα η οποία είχε βρεθεί σε κουκούλα που είχε πετάξει στο Παλαιό Φάληρο κάποιος από τους δράστες του αφοπλισμού και της κλοπής του υποπολυβόλου τύπου MP-5 του αστυνομικού ο οποίος φύλασσε την οικία του πρώην Προέδρου του Αρείου Πάγου Ρωμύλου Κεδίκογλου, τον Απρίλιο του 2007 στη Γλυφάδα. Το δήθεν DNA που είχε η αστυνομία ταυτιζόταν με εκείνο τρομοκράτη, η ενέργεια παραμένει μέχρι και σήμερα ορφανή, ενώ στην τελευταία του προκήρυξη και μετά το χτύπημα στο αστυνομικό τμήμα της Αγίας Παρασκευής τον Οκτώβριο του 2009, ο «Επαναστατικός Αγώνας» επιμένει ότι αναλαμβάνει την ευθύνη για όλες τις ενέργειες τις οποίες υλοποιεί.
Ο θάνατος, ωστόσο, του Λάμπρου Φούντα και τα αδιέξοδα στις έρευνες της ΕΛ.ΑΣ. αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει καμία αξιόπιστη «τράπεζα πληροφοριών» σχετικά με τη νέα τρομοκρατία, καμία αξιόπιστη έκθεση, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι επίσης ότι οι «παλαιάς κοπής» ιστορίες περί «παππούδων και εγγονών» της ένοπλης δράσης αποπροσανατολίζουν, όχι μόνο τις αρχές, αλλά και την κοινωνία ολόκληρη.
Η αλήθεια
Το γράφω επίμονα στην «ΑΞΙΑ» εδώ και χρόνια (τουλάχιστον από το 2006), ότι όποιος θέλει να αναζητήσει τον πυρήνα της ένοπλης δράσης στην «μετά 17Ν εποχή» (κυρίως τον εκτελεστικό βραχίονα) τότε καλό θα ήταν να επικεντρώσει το ενδιαφέρον του στα γεγονότα του Πολυτεχνείου του 1995, όταν στις 18 του Νοέμβρη εκείνου του έτους, έπειτα από εντολή που είχε δοθεί για άρση του ασύλου, οι δυνάμεις των ΜΑΤ είχαν εισβάλει στον χώρο του Πανεπιστημίου και είχαν συλλάβει 394 ή 504 ή 514 άτομα (ανάλογα με την δημοσιευθείσα εκδοχή)
Ο Λάμπρος Φούντας, 20 ετών τότε, και γνωστός στις αρχές για την δραστηριότητά του στα πλαίσια του αναρχικού κινήματος από τα μαθητικά του χρόνια στην Αθήνα και ως φοιτητής στην Πάτρα δεν ήταν μεταξύ των 394 τα ονόματα των οποίων είχε «αποκαλύψει» η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Ο καθένας μπορεί να υποθέσει ότι το καλό οικογενειακό βιογραφικό (γιος στρατιωτικού γιατρού, με μητέρα γιατρό και θείο πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας) είχε διαδραματίσει τον ρόλο του. Ο Λάμπρος Φούντας βρισκόταν μεταξύ των συλληφθέντων στο Πολυτεχνείο και οι σύντροφοί του στον ύστατο χαιρετισμό που απηύθυναν αναφέρονται στην δράση του. Στο Πολυτεχνείο το 1995 βρισκόταν και ένας ακόμη, ο οποίος φέρεται να συμμετέχει στο αντάρτικο πόλης, στη μετά 17Ν εποχή. Αυτός είναι ο αναρχικός Σίμος Σεϊσίδης, ο οποίος φέρεται να συμμετέχει στην ομάδα των «ληστών με τα μαύρα», υπόθεση για την οποία έχει συλληφθεί ο προστατευόμενος του ποινικού Παναγιώτη Βλαστού, στις Φυλακές Αλικαρνασσού, Γιάννης Δημητράκης. Μαζί με τον Σίμο Σεϊσίδη καταζητούνται από τις αρχές, ο αδερφός του Μάριος και ο Γρηγόρης Τσιρώνης. Ο Λάμπρος Φούντας και ο Σίμος Σεϊσίδης φίλοι από παλιά είχαν συλληφθεί στο Πολυτεχνείο το 1995 και τους συνδέει ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης, ο οποίος τραυματίστηκε και συνελήφθη έπειτα από ένοπλη συμπλοκή τον Ιανουάριο του 2006 μετά από ληστεία που είχε σημειωθεί στην Εθνική Τράπεζα στη συμβολή των οδών Ιπποκράτους και Σόλωνος. Το DNA που εντοπίστηκε σε κηλίδα αίματος στο σημείο, σύμφωνα με πηγές της ΕΛ.ΑΣ., ανήκει στον αδερφό του Σίμου Σεϊσίδη, Μάριο. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν συλλέξει οι αρχές μέχρι στιγμής ο Λάμπρος Φούντας διατηρούσε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Γιάννη Δημητράκη, όσο ο δεύτερος είναι φυλακισμένος, όπως επίσης και με έναν ακόμη φυλακισμένο αναρχικό. Η ΕΛ.ΑΣ. είναι επιφυλακτική αναφορικά με την οργάνωση στην οποία συμμετείχε ο Φούντας. Το ερώτημα – δίλλημα είναι: στον Επαναστατικό Αγώνα ή στη Σέχτα Επαναστατών;
Όταν το 2006 ο Γιάννης Δημητράκης είχε συλληφθεί, οι αστυνομικές αρχές είχαν συσχετίσει απευθείας την δραστηριότητα των «ληστών με τα μαύρα»(δηλαδή τις ληστείες τραπεζών «υπέρ του αγώνα») με τη Σέχτα Επαναστατών. Το γεγονός ότι στην κατοχή του φοιτητή ΤΕΙ είχαν βρεθεί τρία ημιαυτόματα όπλα Scorpion αποτέλεσαν τη βάση για αυτή την υπόθεση. Το Scorpion είναι το αγαπημένο όπλο της Σέχτας Επαναστατών. Το σύμβολο της οργάνωσης, με το οποίο «σφράγισε» την προκήρυξη ανάληψης της ευθύνης για την εκτέλεση του υπαρχιφύλακα της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας Νεκτάριου Σάββα είναι το πεντάκτινο αστέρι πλαισιωμένο από δύο Scorpion.
Σήμερα ανώτατοι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. υποστηρίζουν ότι η φιλική σχέση που φέρεται να διατηρούσε από παλιά ο Λάμπρος Φούντας, τόσο με τον Σίμο Σεϊσίδη, όσο και με τον Γιάννη Δημητράκη δεν αποτελεί απόδειξη ότι όλοι τους πιθανότατα συμμετείχαν στην ίδια οργάνωση, τουλάχιστον τα δύο τελευταία χρόνια. Δεν αποκλείουν τη συμμετοχή του Λάμπρου Φούντα, βέβαια, είτε στον Επαναστατικό Αγώνα, είτε στη Σέχτα Επαναστατών αντίστοιχα. Όμως, οι αρχές πιστεύουν και κάτι ακόμη, το οποίο αποτελεί αντικείμενο προς διερεύνηση και προβληματισμό: Η «Σέχτα Επαναστατών» (εκ του λατινικού ρήματος sequi), αποτελεί πιθανότατα διάσπαση του «Επαναστατικού Αγώνα», η οποία επήλθε ως συνέπεια διαφωνιών που προέκυψαν στην οργάνωση μετά το χτύπημα με ρουκέτα τύπου RPG-7 εναντίον της πρεσβείας των ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 2007. Με εξαίρεση την επίθεση εναντίον του αστυνομικού τμήματος Νέας Ιωνίας τον Απρίλιο του 2007, η οποία αξιολογείται ως επιχειρησιακά υποδεέστερη εκείνης εναντίον της αμερικανικής Πρεσβείας, ο Επαναστατικός Αγώνας «σίγησε» για να επανέλθει στο πλαίσιο των «Δεκεμβριανών του 2008», της εξέγερσης δηλαδή που προκάλεσε η δολοφονία του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό. Με αφορμή την εξέγερση πρωτοεμφανίστηκε και η «Σέχτα Επαναστατών», η οποία άσκησε κριτική στους «συντρόφους του Επαναστατικού Αγώνα» για την επιλογή των τοποθεσιών των χτυπημάτων εκείνης της περιόδου, δηλαδή εναντίον της κλούβας των ΜΑΤ στο Γουδί από τον χώρο του Πανεπιστημίου με Καλάσνικοφ, και στο «άβατο των Εξαρχείων» κατά την επίθεση εναντίον των ανδρών των ΜΑΤ, επίσης με Καλάσνικοφ.
Όπως και να έχει οι αστυνομικές αρχές θεωρούν ότι η νέα τρομοκρατία έχει μία κοινή βάση. Όσοι την αναζητούν τους «δράστες» του σήμερα, σε εποχές που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, κυνηγώντας μάγισσες και φαντάσματα, πιθανότατα κάνουν λάθος. Εξαιρετικό ενδιαφέρον θα έχει, ωστόσο, η περεταίρω διερεύνηση της υπόθεσης του αναρχικού Χριστόφορου Μαρίνου, ο οποίος το 1996 είχε αυτοκτονήσει … περιέργως μέσα σε πλοίο της γραμμής. Επίσης ίσως η περίπτωση του «Επαναστατικού Αγώνα» μοιάζει περισσότερο, από όσο νομίζουν ορισμένοι, με εκείνη του ΕΛΑ. Ο Επαναστατικός Αγώνας και οι Σέχτες του αποτελούν τμήματα του ελληνικού αναρχικού κινήματος. Η «Αντικρατική Πάλη» και άλλες οργανώσεις αποτέλεσαν διασπάσεις του ΕΛΑ. Ίσως κάποτε μάθουμε με ακρίβεια τις διασπάσεις του «Επαναστατικού Αγώνα».
Ένα είναι βέβαιο: Η… «μαφιόζικου» χαρακτήρα επίθεση ενάντια στο αστυνομικό τμήμα Αγίας Παρασκευής με 100 σφαίρες από Καλάσνικοφ, η οποία προκάλεσε ακόμη και πρωτοσέλιδους τίτλους μέσω των οποίων ζητήθηκε ακόμη και αμνηστία σε όσους έχουν κατηγορηθεί για συμμετοχή στη 17Ν, έβαλε «φρένο» για ένα μεγάλο διάστημα στην δραστηριότητα του αντάρτικου πόλης. Η χειραγώγηση των οργανώσεων προ των πυλών; Την ευθύνη είχε αναλάβει η ΟΠΛΑ Η (Οργάνωση Προλεταριακής Λαϊκής Αυτοάμυνας), που παραπέμπει στην Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών. Η προκήρυξη της ΟΠΛΑ ακόμη προκαλεί αμφιβολίες για τη γνησιότητά της. Ο Βασίλης Τζωρτζάτος σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» είχε αναφερθεί στη διάβρωση των νέων οργανώσεων και ο Επαναστατικός Αγώνας του απάντησε μέσω προκήρυξης. Βέβαια σε διεθνές επίπεδο, μετά το 1971, είθισται εκτός από την διείσδυση σε ένοπλες οργανώσεις και η κατασκευή. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Ο Λάμπρος Φούντας θα συμπεριληφθεί στη λίστα των πεσόντων όπως ο Χρήστος Κασσίμης, ο Χρήστος Τσουτσουβής και ο Μιχάλης Πρέκας, οι οποίοι σκοτώθηκαν μετά από συμπλοκές με αστυνομικούς. Οι αντιστοιχίες είναι εμφανείς, οι εποχές άλλες, αλλά οι συνθήκες παραμένουν σκληρές και οι ιδέες αναλλοίωτες … Και ο νοών νοείτω.
ΥΓ: Η «ΑΝΤΑΡΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΕΡΡΟΡΙΣΤΩΝ – ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ» στην προκήρυξη μετά την σχετικά πρόσφατη επίθεση στο Σύνταγμα ανέφερε μεταξύ άλλων στην προκήρυξή της: Δεν ξεχνάμε τους Αντάρτες Πόλης και τους Ανυπότακτους Μαχητές που έχασαν την ζωή τους στον αγώνα ενάντια στο σύστημα για αξιοπρέπεια και ελευθερία τον Χ. Κασσίμη, Χ. Τσουτσουβή, Μ. Πρέκα, Χ. Μαρίνο, Χ. Τεμπερεκίδη. Τραγική ειρωνεία...
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση