Το Κράτος που τρώει τις σάρκες των πολιτών του

• Σκάστε και πληρώστε, επειδή οι κλέφτες ήταν νομικά καλυμμένοι…
• Ελληνικές τράπεζες αναμένεται να ανακοινώσουν τεράστιο πρόβλημα;

Για να σωθεί το σπάταλο κράτος πρέπει να θυσιαστούν οι πολίτες του. Αυτό είναι το γενικό συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει κανείς, όταν ακούει πως «δεν πρέπει να ψάξουμε αυτούς που τα φάγανε επειδή είχαν νομοθετικό πλαίσιο που τους κάλυπτε» και ως εκ τούτου θα ψάξουμε να καλύψουμε τα κλεμμένα και να ζήσουμε χειρότερα από τις προηγούμενες γενιές, επειδή το νομοθετικό πλαίσιο καλύπτει τους κλέφτες!!!
Φυσικά, η σημερινή κυβέρνηση, λειτουργώντας μέσα στα πλαίσια της αυτοσυντήρησής της, αλλά και της διατήρησης του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, «ποιεί τη νήσσα» και τρέχει να βρει δανεικά για να πληρώσει τους τόκους από χρέη… Αυτό το ονομάζουν οι ειδικοί προπαγανδιστές, του κυβερνητικού μηχανισμού, πορεία προς ένα καλύτερο αύριο, πορεία προς την πρόοδο και άλλα θλιβερά, αποδεικνύοντάς μας πως συνεχίζουν να μας αντιμετωπίζουν ως ηλίθιους και χειραγωγούμενους της εκάστοτε παράλογης τοποθέτησής τους.
Όλοι εμείς, για την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου είμαστε απλοί αριθμοί, που μπορούν να παράξουν πλούτο ικανό να συντηρήσει το υπάρχον σύστημα που προσέφερε (και συνεχίζει να προσφέρει) πλήρη κάλυψη στις ανομίες κάποιων τα ονόματα των οποίων ποτέ δεν θα μάθουμε. Δεν δίνει δεκάρα τσακιστή ο Γιώργος και οι σύμβουλοί του για τις βέβαιες επιπτώσεις των πολιτικών επιλογών επιβίωσης που επιλέχθηκαν για να αναβάλουν μία προδιαγεγραμμένη πορεία. «Πάντα ο λαός πληρώνει και η συλλογική του ευθύνη του ορίζει την συνυπευθυνότητα στις επιλογές των εκάστοτε κυβερνώντων», μας λένε τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια του Γιώργου, που αδιαφορούν για το πώς θα ζήσει ο απλός πολίτης. Και, όπως είναι επίσης φυσικό, οι επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο των ελλήνων ψηφοφόρων αποτελούν ελάχιστης σημασίας λεπτομέρεια για τους «λαμπρούς εγκεφάλους» που περιβάλουν τον πρωθυπουργό.
Κανένας δεν μιλάει. Κανείς τους δεν λέει τις αλήθειες, τις μεγάλες και τραγικές αλήθειες που έρχονται. Για πόσο καιρό θα πρέπει να συμβάλουμε στην ανοικοδόμηση της οικονομίας που βρίσκεται πλέον κυριολεκτικά στον αέρα; Άγνωστο…! Οι πληροφορίες μιλάνε για μείωση υποβίβαση 4 ελληνικών τραπεζών στις αμέσως επόμενες ημέρες!!! Μα οι πληροφορίες μένουν «γράμμα κενό», αφού κανείς δεν τολμά να κατονομάσει την αλήθεια που λίγοι γνωρίζουν και που έχουν ήδη φροντίσει να «μετακομίσουν» τα χρήματά τους σε ασφαλέστερους τραπεζικούς οργανισμούς… Η σιωπή της ομερτά, ο φόβος της επίθεσης με κάθε μέσο και η αγωνία κάποιων να κερδίσουν μέσα από την «πτώση» ελληνικών τραπεζών, συνιστούν μία παράξενη συνταγή που δεν επιτρέπει οποιαδήποτε διαρροή…!!! Όλοι εμείς, θα μάθουμε για τις τράπεζες όταν θα αποφασίσουν κάποιοι να μας πούνε τι συμβαίνει... Μέχρι τότε, μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι ή μπορούμε κάλλιστα να σκεφτόμαστε κάποια βίντεο που διαρρέουν (όλως τυχαίως) και μας αποπροσανατολίζουν...
Και μέσα σε αυτό το τοπίο της καταστροφής, κανείς δεν ενδιαφέρεται για τον απλό πολίτη. Και γιατί να το κάνουν άλλωστε; Το καράβι βουλιάζει, η κατάσταση πανικού έχει επιβάλει το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», αλλά οι διαταγές προς το κατώτερο προσωπικό είναι να συνεχίσουν να αγωνίζονται για τη διάσωση του υπό βύθιση πλοίου… Την ίδια στιγμή, οι αξιωματικοί και οι γνωστοί τους επιβιβάζονται στις βάρκες, έχοντας εξασφαλίσει να πάρουν και όλα τους τα υπάρχοντα… Οι βαλίτσες τους, βλέπετε, αξίζουν περισσότερο από τα «νούμερα» που έχουν στις πλάτες τους οι απλοί ναύτες…
Οι πληροφορίες, λοιπόν, είναι αρκετά απαισιόδοξες έως καταστροφικές. Και ο μεγαλύτερος φόβος κάποιων, είναι να μην μαθευτεί η αλήθεια, γιατί δεν θα προλάβουν να… κερδίσουν από το ναυάγιο «Ελλάς»!!! Ο έλληνας σήμερα καλείται να «μπαλώσει τις τρύπες» που άλλοι δημιούργησαν. Μας γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω, αλλά δεν υπάρχουν υπεύθυνοι να λογοδοτήσουν… Μεταξύ μας, δεν υπάρχουν υπεύθυνοι για οτιδήποτε… όλοι τους έχουν το μυαλό τους στην επόμενη ημέρα, που θα τους βρει σε κάποια παραλία στις Μαλδίβες ή σε κάποια πλούσια συνοικία του Λονδίνου ή της Νέας Υόρκης…
Κατά τα λοιπά, για όσους δεν το έχουν μάθει ακόμη, σήμερα δεν ζούμε για το αύριο, αλλά ελπίζουμε το αύριο να μας βρει όπως είμαστε και σήμερα… ελπίδες να μας βρει καλύτερα δυστυχώς δεν υπάρχουν, ούτε προβλέπεται να υπάρξουν για τα επόμενα δέκα (το λιγότερο) χρόνια…
Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση