Όπως έστρωσε κοιμάται ο υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ.

• Η ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα απαιτεί εθνική στρατηγική και όχι προσωπικές τακτικές

Είναι γεγονός ότι από αυτό εδώ το βήμα επικρίνουμε συνεχώς τον Μ. Χρυσοχοϊδη, όχι γιατί έχουμε τίποτε προσωπικό μαζί του, αλλά επειδή η αμετροέπεια βλάπτει σοβαρά την υγεία των πολιτών, πολλώ δε μάλλον όταν πρόκειται για υπουργό αρμόδιο για την Δημόσια Ασφάλεια. Οπως έστρωσε κοιμάται ο κ. Υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ.
Ομως, αυτό που έχει μεγάλη σημασία, αυτό που καίει τον κόσμο, πέρα από τα οικονομικά του, είναι πώς θα ξανα-αισθανθεί και πάλι ασφαλής στο σπίτι του, τους δρόμους, τα μαγαζιά. Το κύμα βίας και ανεξέλεγκτης εγκληματικότητας δεν έχει χρώμα. Δεν είναι ούτε πράσινο, ούτε μπλε, ούτε κόκκινο. Οι πολιτικές που εφαρμόζονται είναι αυτές που θα φέρουν το θετικό ή το αρνητικό αποτέλεσμα.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που κυριαρχεί πλέον στην ελληνική κοινωνία είναι ένα «σφίξιμο» στην καρδιά, ένας συνεχής φόβος για το τι μπορεί να του συμβεί. Από το να περνά τυχαία από κάπου και να δεχθεί σφαίρα ή βόμβα, μέχρι να κοιμάται στο σπίτι του και να μπουν οι ληστές να το κάνουν καλοκαιρινό.
Θα συμφωνήσουμε σε ένα σημείο με τον κ. Χρυσοχοϊδη. Οτι στην Ελλάδα κυκλοφορούν ελεύθεροι στρατοί αδίστακτων εγκληματιών, Έλληνες και Αλβανοί κατά κύριο λόγο, οι οποίοι έχουν φτιάξει «φαμίλιες» στα πρότυπα της μαφίας και χτυπούν ανεξέλεγκτα, χωρίς οίκτο.
Σκοτώνουν για λίγα ευρώ, δολοφονούν για ελάχιστα χρήματα. Και φυσικά δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η οικονομική κρίση έχει αυξήσει ραγδαία τα κάθε λογής αδικήματα.
Δυστυχώς, όλοι προβλέπουν ότι όσο η ανέχεια θα μεγαλώνει τόσο το έγκλημα θα θεριεύει. Από αυτούς που πεινάνε και θα κλέβουν για ένα κομμάτι ψωμί μέχρι τους δολοφόνους που θα χτυπούν τράπεζες, καζίνο, πρακτορεία ΠΡΟΠΟ, καταστήματα.
Και δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει γίνει παράδεισος των εμπόρων όπλων. Τα Καλάσνικοφ πωλούνται πλέον στην… Ομόνοια, οπότε τι να λέμε τώρα για αντιμετώπιση του εγκλήματος.
Και για να προλάβω ορισμένους που θα ρίξουν πάλι το έγκλημα στους αλλοδαπούς, τους συστήνω να δουν τα στατιστικά για τις συλλήψεις που έγιναν το 2009. Αυτό μόνο.
Μπροστά σ’ αυτό το μεγάλο κοινωνικό φαινόμενο απαιτείται εθνική στρατηγική, μακριά από προσωπικές στρατηγικές (το ακούς κ. Χρυσοχοϊδη;). Οργάνωση της Αστυνομίας, εξοπλισμός καλύτερος, εκπαίδευση πραγματική, μισθοί κι όχι επιδόματα πείνας για να βάλουν το κεφάλι τους στον ντορβά.
Κυρίως απαιτείται ένα κοινωνικό ρεύμα, συστράτευση των πολιτών, όχι εφησυχασμός. Και όταν όλοι εμείς βλέπουμε τους πολιτικούς να βερμπαλίζουν για ένα τόσο σοβαρό θέμα, μπορούμε να τους τραβήξουμε τα αυτιά. Εχουμε ακόμη αυτή τη δύναμη…
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση