Η θανάσιμη παρτίδα του Δεκεμβρίου

Γιατί είμαστε σίγουροι ότι και ο φετινός Δεκέμβριος δεν θα είναι ανώδυνος; Γιατί αυτό μας δείχνουν τα δεδομένα. Διαρκώς σπρώχνουν κάτω από το "χαλί" ό,τι δεν θέλουν ή ό,τι δεν τους συμφέρει να φαίνεται.
Αυτό το "χαλί" όμως δεν είναι μαγικό. Έχει πεπερασμένες δυνατότητες "αποθήκευσης" και αυτό θα φανεί τον Δεκέμβρη. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Η κατάσταση της οικονομίας είναι δραματική και παρ' όλα τα "καμπανάκια" της Ευρώπης η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης δεν αλλάζει. Η λογική είναι ότι δεν την αλλάζουμε και την αφήνουμε να πάει όσο μπορεί υπό αυτές τις συνθήκες.
Πόσο μακριά όμως μπορεί να πάει; Μπορεί κάποιος να το προβλέψει; Ποια δεδομένα επηρεάζουν αυτήν την "απόσταση"; Αρκούσε, για παράδειγμα, η αποκάλυψη του μεγέθους των ακάλυπτων επιταγών, οι οποίες είχαν εκδοθεί τον Απρίλιο και το έλλειμμα εκτοξεύτηκε στο 12%. Τις ακάλυπτες επιταγές του Μαΐου δεν τις γνωρίζουμε, γιατί δόθηκε παράταση ενός μηνός. Άρα τις μετακίνησαν ως πρόβλημα τον Δεκέμβρη, στο διάστημα του οποίου θα πρέπει να καταμετρηθούν και οι ακάλυπτες επιταγές του Ιουνίου. Όλα αυτά τα τραγικά για την οικονομία θα γίνουν στις αρχές του μήνα, που κατά "σύμπτωση" είναι η επέτειος των περσινών Δεκεμβριανών. Στις αρχές του μήνα, που κατά "σύμπτωση" θα εκδικαστεί η υπόθεση της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου. Από όλες τις ημέρες του χρόνου κάποιοι "εγκληματίες" επέλεξαν να εκδικάσουν την υπόθεση ακριβώς στον χρόνο, που από τη φύση του είναι "προβληματικός".
Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για "κορύφωση" του προβλήματος στις αρχές του Δεκεμβρίου. Δεν είμαστε μάντεις ούτε "διαβάζουμε" τα άστρα, προκειμένου να καταλάβουμε πόσο "θερμός" θα είναι ο Δεκέμβρης. Τα δεδομένα μάς αποκαλύπτουν τη μεθόδευση. Δεν μπορεί να είναι "σύμπτωση" το γεγονός ότι η κορύφωση των προβλημάτων της οικονομίας θα συμπέσει με την επέτειο ενός γεγονότος, που "ερεθίζει" τον κόσμο. Δεν είναι δυνατόν να μας κυβερνάνε κάποιοι, "σπρώχνοντας" τα προβλήματα και όχι επιλύνοντάς τα, όταν γνωρίζουμε εκ των προτέρων μέχρι πού μπορεί να φτάσει αυτό το "σπρώξιμο".
Αυτή είναι η μεθόδευση. Όταν ο κόσμος θ' αναγκαστεί να βγει στους δρόμους για θέματα οικονομίας, θα "συναντηθεί" με τον κόσμο, ο οποίος θα βγει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί για την περσινή δολοφονία. Αυτό είναι ένα "μείγμα" εξαιρετικά επικίνδυνο και "εύφλεκτο". Στη φτώχεια και την απελπισία των εργαζομένων θα προστεθεί η οργή των νέων και κανένας δεν γνωρίζει τι μπορεί να σημαίνει αυτή η "συνύπαρξη". Τότε είναι η ευκαιρία της εξουσίας να πυροδοτήσει την κοινωνική έκρηξη, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην αποσταθεροποίηση και στον τρόμο, που θα της λύσει τα χέρια. Μόνον ένας τρομοκρατημένος λαός μπορεί να ανεχθεί τις λύσεις, τις οποίες θα προσφέρουν οι ίδιοι άνθρωποι που τον κατέστρεψαν. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για ευκαιρία της εξουσίας. Τότε θα παίξει το "παιχνίδι" της.
Από τη μία μεριά η σκληρή και φασιστική Δεξιά με εκπρόσωπό της τον Πάγκαλο και από άλλη μεριά το σκληρό και επίσης φασιστικό ΚΚΕ της Παπαρήγα. Ο Πάγκαλος, ως φορέας της κρατικής εξουσίας, ξεκίνησε ήδη το "παιχνίδι" με τους σταλινικούς του ΚΚΕ. Ξεκίνησε τις απαραίτητες "αψιμαχίες", οι οποίες θα του εξασφαλίσουν "άλλοθι" και δικαιολογία για μια μελλοντική ρήξη. Σε μια εποχή όπου ο κομμουνισμός και ο σταλινισμός κείτονται "νεκροί", ο Πάγκαλος τους αντιμετωπίζει σαν απειλή για την κοινωνία. Γιατί; Γιατί να τους δώσει "ζωή". Για να τρομοκρατήσει τους Έλληνες με έναν εχθρό, ο οποίος αποδεδειγμένα είναι σκληρός και φασίστας, τη στιγμή όμως που αυτός στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πλέον. Η πολεμική του Πάγκαλου εναντίον του ΚΚΕ στην πραγματικότητα αντιγράφει την πάλαι ποτέ αντικομμουνιστική υστερία και μισαλλοδοξία του παρελθόντος, η οποία χρησιμοποιήθηκε εκ του πονηρού από τους φασίστες της Δεξιάς, για να "μαντρώσουν" τους Έλληνες μέσα στον τρόμο.
Με ένα σταλινικό ΚΚΕ, το οποίο σήμερα είναι πιο σάπιο και από το λείψανο του Ζαχαριάδη, έρχεται ο Πάγκαλος να το αντιμετωπίσει σαν τον ζωντανό Αττίλα, που βρίσκεται έξω από τις "πόρτες" της Δημοκρατίας μας. Μέσα στη Βουλή των Ελλήνων ο φασίστας "υπερασπίστηκε" την ελευθερία του λόγου, την οποία απειλούν οι σταλινικοί. Ο γενναίος "ήρωας" της Δημοκρατίας μόνος του υπερασπίστηκε την πάνοπλη και πανίσχυρη ελληνική Δημοκρατία από την απειλή του κρατικοδίαιτου "πτώματος" του Περισσού. Ο φασίστας έδειξε με το "δάκτυλο" τους φασίστες. Ο βλάκας αποκάλεσε τους σταλινικούς βλάκες.
Εδώ βέβαια υπάρχει και το εξής παράδοξο. Ό,τι ισχυρίστηκε εναντίον του ΚΚΕ ο Πάγκαλος είναι κατά βάση σωστό. Όπου επιβλήθηκε ο σταλινισμός, έκανε ακριβώς αυτά τα οποία περιγράφει ο Πάγκαλος και αυτό είναι κάτι το οποίο έχει αποδειχθεί με ιστορικά ντοκουμέντα. Την ίδια περίπου άποψη έχουμε κι εμείς περί αυτού. Η διαφορά μας όμως είναι πολύ σημαντική και αφορά τον λόγο για τον οποίο κάποιος "θυμάται" όλα αυτά τα πράγματα. Είναι παντελώς άλλο πράγμα ν' αντιμετωπίζεις το ΚΚΕ και τον σταλινισμό σαν μια ζώσα απειλή της Δημοκρατίας —όπως κάνει ο Πάγκαλος— και άλλο πράγμα να το αντιμετωπίζεις ως μια "νεκρή" απειλή, που απλά πρέπει να "θαφτεί", γιατί με το "πτώμα" της προκαλεί κοινωνική δυσλειλουργία.
Το ΕΑΜ.Β’ δεν αντιμετωπίζει το ΚΚΕ σαν πραγματικό εχθρό της Δημοκρατίας, αλλά ως πρόβλημά της. Δεν το αντιμετωπίζει σαν έναν εχθρό, που με τη δύναμή του μας απειλεί με "θάνατο", αλλά ως ένα "πτώμα", που μπορεί να μας "σκοτώσει" για όσο διάστημα δεν το "θάβουμε" και το αφήνουμε να λειτουργεί ως μολυσματικός παράγοντας. Ενώ δηλαδή η απειλή θεωρητικά είναι η ίδια και είναι ο "θάνατος" της Δημοκρατίας, δεν είναι ίδια η τακτική της αντιμετώπισής της. Στην πρώτη περίπτωση χρειάζεται όπλα, για ν' αντιμετωπίσεις έναν επικίνδυνο εχθρό και στη δεύτερη περίπτωση χρειάζεσαι φτυάρια, για να ξεφορτωθείς ένα πρόβλημα. "Φτυάρια", που στη συγκεκριμένη περίπτωση το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να "μπαζώσουν" το "αυλάκι", το οποίο μεταφέρει κρατικό χρήμα στον Περισσό. Αν κοπούν αυτά τα χρήματα, το ΚΚΕ θα τελειώσει μέσα σε λίγους μήνες. Χωρίς τα κρατικά χρήματα —και άρα χωρίς τα χρήματα της Δημοκρατίας— το "καράβι" του Περισσού θα το εγκαταλείψουν τα "ποντίκια" του προλεταριάτου.
Άρα, για ν' αντιμετωπίζει ο Πάγκαλος το ΚΚΕ σαν επικίνδυνο εχθρό, κάτι περίεργο συμβαίνει. Είναι βέβαιο ότι το κάνει εκ του πονηρού και άρα κάπου τον εξυπηρετεί. Μεθοδεύει σύγκρουση και αυτές οι "αψιμαχίες" με το ΚΚΕ είναι το πρώτο "βήμα" του σχεδιασμού της σύγκρουσης. Εφευρέθηκε ο "εχθρός", που είναι επικίνδυνος και απειλεί την ελληνική Δημοκρατία. Ο "εχθρός", που απειλεί να την αιματοκυλίσει. Οι αντίπαλοι στάθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλο. Η Δεξιά απέναντι στο ΚΚΕ. Ο ένας ελεεινός και παχύσαρκος, όπως ο Πάγκαλος και ο άλλος νεκραναστημένος με τον "ορό" και τις "πάνες" ακράτειας του κρατικού χρήματος να προσπαθεί με δυσκολία να σταθεί στα πόδια του. Ο Πάγκαλος έπαιξε πρώτος το "χαρτί" του και ο "εχθρός" του "απάντησε". Τι απομένει; Να παίξει ο επόμενος "παίκτης" στο "τραπέζι". Εφόσον οι δύο βασικοί αντίπαλοι στάθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλο, τι απομένει; Να επιβεβαιωθεί ο προβοκάτορας Πάγκαλος στους ισχυρισμούς του.
Να αποδειχθεί ότι οι ισχυρισμοί του Πάγκαλου δεν είναι αβάσιμοι. Να αποδειχθεί ότι οι σταλινικοί δεν είναι "νεκροί", όπως τους θέλει η πραγματικότητα, αλλά βίαιοι και απειλητικοί, όπως βολεύουν τα "αφεντικά" του Πάγκαλου. Όπως βολεύουν όλους τους τοπικούς φασίστες και δοσίλογους των Αμερικανών, οι οποίοι περιμένουν από τον Πάγκαλο να "παίξει" για λογαριασμό τους στην "παρτίδα" για την επιβίωσή τους. Όπως βολεύει τους Παπανδρέου, τους Μητσοτάκηδες και τους Καραμανλήδες, οι οποίοι αγωνιούν πλέον για την επιβίωσή τους.
Πάνω στην ώρα που όλοι οι Έλληνες αναρωτιούνται για το αν "αερίζεται" ή όχι ο "πεθαμένος", έρχεται η ΟΠΛΑ να μας αποδείξει ότι πράγματι "αερίζεται". Ποιος είναι ο στόχος της. Να "αποδείξει" ότι οι Παπανδρέου, οι Μητσοτάκηδες, οι Καραμανλήδες και βέβαια και ο Πάγκαλος είναι οι "εγγυητές" της Δημοκρατίας. Οι "φανατικοί" δημοκράτες, οι οποίοι θα ξεκινήσουν τον πόλεμο υπέρ της Δημοκρατίας. Οι "γενναίοι", που θα τα βάλουν με τους "επικίνδυνους" εχθρούς της Δημοκρατίας. Στόχος δηλαδή της βαθύτατα αντιπαθητικής για τον λαό τρομοκρατικής δραστηριότητας της ΟΠΛΑ είναι να σταματήσει την "αιμορραγία" των γιγάντων του δικομματισμού. Να τους "γεμίσει" εκ νέου τα "μαγαζιά", που αυτήν είναι και η μόνη της διαφορά από την ΟΠΛΑ της δεκαετίας του 40. Η πρώτη ΟΠΛΑ προσπαθούσε να "γεμίσει" τα άδεια "μαγαζιά" των φασιστών και η νέα ΟΠΛΑ προσπαθεί να συγκρατήσει το ανεξέλεγκτο "άδειασμα" των πάλαι ποτέ ασφυκτικά γεμάτων "μαγαζιών" των ίδιων φασιστών.
Ψάχνουν να βρουν ποιοι είναι οι δολοφόνοι της ΟΠΛΑ. Ας ανακρίνουν τον Πάγκαλο ή τον Μητσοτάκη ή τον Παπανδρέου, για να μάθουν. Είναι δηλαδή προφανές ότι αυτή η θρασύτατη αντιαστυνομική δράση είναι μια τρομοκρατική πρακτική, την οποία μπορεί να φέρει εις πέρας μόνον η "βαθιά" Δεξιά. Η "βαθιά" Δεξιά, που αντιλαμβάνεται το κράτος —και άρα και την αστυνομία του— σαν ιδιοκτησία της. Η "βαθιά" Δεξιά είναι οι κομματάρχες του δικομματισμού και όλοι όσοι βρίσκονται γύρω από αυτό το μονοπώλιο της εξουσίας. Οι εκλεκτοί των ιμπεριαλιστών. Πρωτοκλασάτοι, όπως οι Παπανδρέου, οι Καραμανλήδες και οι Μητσοτάκηδες. Δευτεροκλασάτοι όπως οι Ράλληδες, οι Πάγκαλοι, οι Έβερτ, οι Σημίτηδες, οι Μπενάκηδες, οι Γερουλάνοι και όλα τα επιφανή μέλη των ντόπιων "Κολεγίων" και των διεθνών "Λεσχών". Αυτοί, οι οποίοι αντιλαμβάνονται το ελληνικό κράτος σαν "υποκατάστημα" των "αφεντικών" τους. Οι εκ γενετής "πετυχημένοι" ελέω ιμπεριαλιστών.
Είναι το λιγότερο αφελές να πιστεύει κάποιος ότι οι γραφικοί της ακροδεξιάς είναι οι πραγματικοί Δεξιοί του πραγματικού φασισμού. Καρατζαφέρηδες, Πλεύρηδες και Μιχαλολιάκοι είναι ένα "είδωλο", το οποίο απλά έχει ως ρόλο του ν' αποσπά την προσοχή των δημοκρατών. Είναι η κακόγουστη "βιτρίνα" μιας ψευδοδεξιάς, για να μην βλέπει ο κόσμος ποια είναι η πραγματική Δεξιά. Η φασιστική Δεξιά των γόνων και των επιγόνων. Η φασιστική Δεξιά των κληρονόμων και άτυπων "βασιλικών" οικογενειών, οι οποίες μονοπωλούν τα πάντα. Η φασιστική Δεξιά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η οποία με τη συνεργασία του επίσης φασιστικού ΚΚΕ μονοπωλούν την εξουσία, "καπελώνοντας" το Σύνταγμα της Δημοκρατίας μας. Αυτοί είναι τα "αφεντικά" του τόπου.
Αυτοί είναι οι ιδιοκτήτες της πατρίδας μας και λακέδες των ιμπεριαλιστών. Οι ιδιοκτήτες και μεγαλοδιαχειριστές του δικομματισμού. Δοσίλογοι και νενέκοι, που απλά για τις ανάγκες της "παράστασης" της μεταπολίτευσης πήραν "ρόλους". Άλλος παρουσιαζόταν σαν "φιλελεύθερος" και άλλος σαν "σοσιαλιστής". Με αυτόν τον τρόπο έριξαν "στάχτη" στα μάτια του κόσμου. Ο κόσμος έβλεπε και δεν καταλάβαινε τι συμβαίνει. Δεν καταλάβαινε ότι όλοι αυτοί ήταν φίλοι μεταξύ τους και συμμαθητές στα Κολέγια. Όταν ένας Γερουλάνος κατορθώνει και τρώει ψωμί σαν "σοσιαλιστής", κάτι ξεφεύγει από τον λαό και αυτό το κάτι είναι μεγάλο σαν "καμήλα".
Αυτή η Δεξιά βρίσκεται πίσω από την τρομοκρατική δράση της ΟΠΛΑ. Μόνον αυτή μπορεί ν' ασκήσει αυτού του είδους την τρομοκρατική πολιτική εις βάρος ενός πανίσχυρου κρατικού οργάνου, όπως είναι η αστυνομία. Μόνον αυτοί μπορούν να την χτυπήσουν τόσο αιματηρά, ώστε να την "ερεθίσουν" και να προκαλέσουν την επιθυμητή γι' αυτούς συμπεριφορά της. Η αστυνομία είναι μια οργάνωση ανθρώπων και οι άνθρωποι όταν "ματώνουν" εξοργίζονται και αναζητούν την εκδίκηση. Αυτός είναι ο λόγος της "στοχοποίησης" της αστυνομίας από τη Δεξιά. Η Δεξιά κάνει το "κόλπο" του ιδιοκτήτη ενός "σκύλου", που τον χτυπάει, για να τον διατηρεί ετοιμοπόλεμο. Για να μην αυτός διστάσει, όταν θα του πουν "όρμα". Την αστυνομία σήμερα τη θέλουν "άγρια", γιατί έτσι θα τους εξυπηρετήσει. Τη θέλουν σαν λυσσασμένο "σκυλί", ώστε, αν βρεθεί απέναντι σε δήθεν προλετάριους επαναστάτες, να τους λιώσει.
Γι' αυτόν τον λόγο η τρομοκρατική δράση της Δεξιάς "αποδόθηκε" στους προλετάριους. Γι' αυτόν τον λόγο ενημερώθηκε και το ΚΚΕ για τη δράση των "αφεντικών" του και αντέδρασε χλιαρά απέναντι σ' αυτήν την οφθαλμοφανή προβοκάτσια, η οποία "χρεώθηκε" στο προλεταριάτο. Αντέδρασε ίσα-ίσα να φαίνεται ότι κάτι δεν είναι "καθαρό" και άρα αφήνοντας περιθώρια για δεύτερες και τρίτες σκέψεις εις βάρος του. Δεν είναι δυνατόν ν' αντιδρούν με όλα τα μέσα στις ηλίθιες προκλήσεις του Πάγκαλου και όταν αποδίδουν στην ιδεολογία τους δολοφονικές πράξεις ν' αντιδρούν με μια απλή και σύντομη ανακοίνωση. Δεν είναι δυνατόν να μην κινήσουν γη και ουρανό, προκειμένου να βρουν ποιοι είναι οι δολοφόνοι, που τους "χρεώνουν" εγκλήματα.
Αυτή είναι η απόδειξη ότι το ΚΚΕ γνωρίζει ακριβώς τι συμβαίνει και απλά συμμετέχει σε ένα παιχνίδι, στου οποίου την τελική έκβαση θα συμβάλει και το ίδιο. Εφόσον με αυτήν τη συμμετοχή εξασφαλίζει την απρόσκοπτη ροή κρατικού χρήματος, είναι βέβαιον ότι θα συμμετάσχει. Είναι επίσης βέβαιον ότι οι δολοφόνοι της ΟΠΛΑ δεν είναι δικοί τους άνθρωποι. Οι ίδιοι οι προλετάριοι —όσοι απέμειναν τέλος πάντων— ούτε καν σκέφτονται ότι θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό εις βάρος της αστυνομίας, χωρίς τον κίνδυνο να εντοπιστούν αμέσως και να τους φάει το μαύρο το σκοτάδι. Ο Περισσός ούτε αναλώσιμα δεν αγοράζει χωρίς την άδεια της Δεξιάς. Ο Περισσός θα "παγώσει", αν δεν στείλει "πετρέλαιο" η Δεξιά.
Κατάλαβε ο αναγνώστης πώς θέλουν να παίξουν την "παρτίδα"; Ο ένας παίκτης προκαλεί τον άλλο και στη συνέχεια βγάζουν "μαχαίρια". Η Δεξιά προκαλεί δήθεν το ΚΚΕ και οι προλετάριοι δήθεν βγάζουν "μαχαίρι", για να δώσουν το "άλλοθι" και στους απέναντι να κάνουν το ίδιο. Δρα η ΟΠΛΑ δήθεν στο όνομα του προλεταριάτου, για να δώσει τη δυνατότητα στο παρακράτος της Δεξιάς ν' αντιδράσει με έναν επίσης βίαιο τρόπο. Να αντιδράσει δήθεν στο όνομα της Δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της τάξης. Ένα δημόσιο "θέατρο", το οποίο στηρίζεται και στη συμμετοχή του "κοινού". Ο κόσμος παρακολουθεί την "παρτίδα" και ανάλογα με τις "προτιμήσεις" του διχάζεται. Εκ των πραγμάτων αναγκάζεται να υποστηρίξει είτε τον έναν είτε τον άλλο. Δεν γνωρίζει ότι πρόκειται περί παράστασης. Συμμετέχει... κι εκεί παγιδεύεται.
Η βία της ΟΠΛΑ θα εμφανίσει την αστυνομική βία, την οποία έχει ανάγκη το κράτος της Δεξιάς, προκειμένου να εξασφαλίσει τη δυνατότητα σκληρής καταστολής απέναντι σε κάθε μορφή κοινωνικής αμφισβήτησης. Όταν θα βγαίνουν οι άνεργοι και οι φτωχοί συνταξιούχοι στους δρόμους να διαμαρτύρονται, θα έχει τη δυνατότητα να τους αντιμετωπίζει βίαια, γιατί θα τους εμφανίζει σαν "κρυπτοκομμουνιστές". Η αστυνομία δεν θα κάνει οικονομία στη βία, γιατί απλούστατα —με βάση τα όσα θα γνωρίζει— θα θεωρεί ότι ανάμεσα σ' αυτούς θα βρίσκονται και οι δολοφόνοι της ΟΠΛΑ, που την "μάτωσαν". Θα νομίζει ότι της δίνεται η δυνατότητα να εκδικηθεί για τους συναδέρφους της.
Αυτό όμως δεν θεωρούμε ότι είναι το πραγματικό ζητούμενο. Το να υποδαυλίσεις ταξικές ή δήθεν ιδεολογικές συγκρούσεις δεν δίνει κέρδος στην εξουσία τη δεδομένη στιγμή. Οι μεγάλες προβοκάτσιες, δηλαδή, δεν θα γίνουν εις βάρος αυτών των ομάδων, οι οποίες διαχωρίζονται μεταξύ τους με κοινωνικά, ταξικά ή ιδεολογικά κριτήρια.
Οι ιδεολογίες έχουν στο σύνολό τους "χρεοκοπήσει" και κανένας δεν είναι διατεθειμένος να θυσιαστεί γι' αυτές. Το υπάρχον πολιτικό σκηνικό χάνει καθημερινά την επιρροή του. Τα δύο μεγάλα κόμματα δεν ελέγχουν σχεδόν τίποτε. Έγιναν εκλογές και οι μισοί σχεδόν Έλληνες πήγαν στην παραλία. Η αστυνομική βία, δηλαδή, δεν μπορεί εντός της ελληνικής κοινωνίας να τη διχάσει. Δεν μπορεί να στρέψει κάποιους Έλληνες στα "δίκτυα" του χρεοκοπημένου ΚΚΕ, όπως και το ΚΚΕ δεν είναι δυνατόν να εμφανιστεί σαν σοβαρό φόβητρο, για να συσπειρώσει τους Έλληνες στα απέναντι "δίκτυα" της Δεξιάς. Δεν μπορεί δηλαδή ν' ανοίξει "διάλογος" της εξουσίας με το κοινό. Δεν μπορεί η εξουσία να προκαλεί και να παίρνει εσφαλμένη "απάντηση" από αυτούς που θίγει με τις ενέργειές της.
Ενώ όμως η αστυνομική βία δεν αρκεί, για να προκαλέσει φαινόμενα εμφύλιας διαμάχης και σύγκρουσης, είναι αρκετή, για να δημιουργήσει κοινωνικό ερεθισμό. Ερεθισμό, που χρειάζεται η εξουσία, προκειμένου να φέρει δύο μονομάχους τον έναν απέναντι στον άλλο. Ερεθισμό, τον οποίο πέτυχε στα περσινά Δεκεμβριανά, αποτυγχάνοντας όμως να τον "διαχειριστεί" στη συνέχεια. Αποτυγχάνοντας να ολοκληρώσει την "παράσταση" μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες των τηλεοπτικών δικτύων των "αφεντικών". Τους έβαλε σε έξοδα και η "παράσταση" αναβλήθηκε, λόγω της απροθυμίας του κοινού να συμμετάσχει. Η Αθήνα κάηκε ολόκληρη, αλλά αυτό —όπως διαπιστώσαμε όλοι μας— δεν ήταν ικανό να παρασύρει τους Έλληνες στο επόμενο "βήμα".
Αυτό θα προσπαθήσει να επαναλάβει επιτυχώς αυτήν τη φορά. Γι' αυτό χρειάζεται το ΚΚΕ. Σε συνθήκες κοινωνικού "ερεθισμού", ο οποίος θα μεγιστοποιηθεί εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας, θα προσπαθήσουν να φέρουν τους Έλληνες αντιμέτωπους με τους μετανάστες. Αυτό είναι το τελευταίο "χαρτί" που τους απέμεινε. Δεν μπορούν διαφορετικά να προκαλέσουν αποσταθεροποίηση, χωρίς να τη χρεωθούν οι ίδιοι. Σε άλλη περίπτωση δεν μπορούν να επιβιώσουν. Στη συνείδηση πλέον του μέσου Έλληνα τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας είναι οι κύριοι και βασικοί υπεύθυνοι για τη σημερινή χρεοκοπία. Τη συνολική χρεοκοπία του ελληνικού λαού και όχι μόνον την οικονομική. Τη χρεοκοπία της παιδείας, την κοινωνική χρεοκοπία, τη χρεοκοπία της δικαιοσύνης, τη χρεοκοπία της μεταπολίτευσης.
Αυτοί λοιπόν, για να επιβιώσουν, θα παίξουν το ένα και μοναδικό "χαρτί" που τους απομένει. Σε μια εποχή, που οι νεοδημοκράτες δεν βλέπουν σαν κύριους υπεύθυνους τους πασόκους —και άρα ως εχθρούς τους— και το αντίστροφο, θα επιχειρήσουν να βάλουν τους Έλληνες απέναντι σε ξένους. Οι ξένοι μπορούν για τη "χαμηλή" βάση της κοινωνίας να εμφανιστούν σαν εχθροί. Με την κατάλληλη προπαγάνδα και δράση είναι εύκολο να δημιουργηθεί ένα "μέτωπο", που θα μας απειλεί όλους μαζί. Τι νομίζουμε ότι θα συμβεί τον Δεκέμβριο στην κορύφωση της "παράστασης"; Ο Πάγκαλος, θέλοντας να παραστήσει τον προστάτη των Ελλήνων, θα βάλει τους μηχανισμούς ασφαλείας να χτυπήσουν τους μετανάστες. ΘΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ.
Γι' αυτό απαιτείται η συμμετοχή του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ θα οδηγήσει τα αλλοδαπά "πρόβατα" στη "σφαγή" και η Δεξιά θα τα "χτυπήσει", για να παραστήσει την προστάτιδα των Ελλήνων. Ο σχεδιασμός είναι σχετικά απλός. Θα χτυπήσουν ένα "θηρίο", για να το πανικοβάλλουν και να το ρίξουν πάνω σε ένα πλήθος ανθρώπων. Απλή αντιστροφή των όρων της γνωστής παροιμίας θα γίνει. Δεν θα χτυπήσουν το σαμάρι, για ν' ακούσει το γομάρι. Θα χτυπήσουν απευθείας το γομάρι, για να πάει εκεί όπου έχουν συνεννοηθεί με το "σαμάρι". Το "σαμάρι" είναι το ΚΚΕ. Γι' αυτό το στηρίζουν στην προσπάθειά του να "καπελώσει" τους μετανάστες. Αυτός, που θα το "χτυπήσει", είναι ο Πάγκαλος. Ο θρασύδειλος και ως εκ τούτου βίαιος διαχειριστής των εθνικών μας κρίσεων.
Από εκεί και πέρα όλα είναι ανοιχτά. Με ανεξέλεγκτο το εσωτερικό της κοινότητας των μεταναστών, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα κάνουν και ποιοι θα το κάνουν. Γιατί να μπορούσαν οι Βρετανοί να περιφέρονται στο Ιράκ, σκοτώνοντας αθώους πολίτες και οι ίδιοι άνθρωποι να μην μπορούν να κάνουν το ίδιο και στην Ελλάδα; Με τις πλάτες του ιρακινού παρακράτους το έκαναν εκεί και τις ίδιες πλάτες του αντίστοιχου παρακράτους έχουν και εδώ. Πόσο εύκολα μπορούν να τρομοκρατηθούν οι Έλληνες στο σύνολό τους με μια τέτοια εξέλιξη; Πώς θα γνωρίζουν ποιος είναι εγκληματίας και ποιος όχι; Άρα θ' αλλάξουν οι γενικές συλλογικές συμπεριφορές καί των δύο πλευρών και θα καταλήξουν στο τέλος να συνθέτουν αντίπαλα και εχθρικά στρατόπεδα.
Εδώ όμως υπάρχει ένα ρίσκο. Όταν παίζεις μπροστά σε "κοινό" και απαιτείς τη συμμετοχή του, δεν γνωρίζεις τι ακριβώς συμβαίνει μέσα σ' αυτό το κοινό. Δεν γνωρίζεις αν ανάμεσα στους θεατές βρίσκεται και κάποιος, που θα σε "γιουχάρει". Κάποιος, που θα σε αποκαλύψει. Κάποιος, που θα "φωνάζει" για την απάτη. Κάποιος, που, είτε το θέλεις είτε όχι, θα καθίσει στο "τραπέζι" της "παρτίδας". Κάποιος, που, είτε έχει θεσμικό ρόλο είτε όχι, μπορεί να πρωταγωνιστήσει. Γιατί; Γιατί έτσι λειτουργεί η Δημοκρατία. Οι φασίστες μπορεί να ελέγχουν το casting των πρωταγωνιστών, αλλά, όταν η "παράσταση" ξεκινήσει, βρίσκονται στο έλεος της "κερκίδας". Μπορεί να ελέγχουν ποιος ανεβαίνει στη "σκηνή", αλλά δεν ελέγχουν ποιος βρίσκεται στην "κερκίδα". Αυτήν προσπαθούν να παρασύρουν και ποτέ δεν γνωρίζουν πώς αυτή θ' αντιδράσει. Συνήθως αυτοί είναι που την "πείθουν", αλλά κανένας δεν γνωρίζει ποιος θα εμφανιστεί την τελευταία στιγμή με τον κίνδυνο να στρέψει το κοινό εναντίον τους.
Αυτό, το οποίο τους τρομάζει, είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα. Ανάμεσα στο κοινό υπάρχει και το ΕΑΜ.Β’. Είτε το θέλουν είτε όχι, από τη στιγμή που άρχισε να "φωνάζει", είναι αναγκασμένοι να το συμπεριλάβουν στην παράσταση. Αναγκαστικά πλέον στο "τραπέζι" κάθεται και το ΕΑΜ.Β’. Το ΕΑΜ.Β’ στην τελευταία του μορφή. Το ΕΑΜ.Β’, το οποίο μπορεί να μην έχει —ακόμα— τη μαζικότητα και την ηρωική ιστορία του ΕΑΜ, αλλά που σίγουρα έχει περισσότερη γνώση. Πολλαπλάσια γνώση και πολύ πιο πονηρή στον πολιτικό τομέα ηγεσία. Μπορεί να μην έχει τα τεράστια πλεονεκτήματα του ΕΑΜ, αλλά σίγουρα δεν έχει και τα επίσης τεράστια μειονεκτήματά του. Δεν έχει το μειονέκτημα ενός ρομαντικού Άρη, ο οποίος δεν μπορούσε να "παίξει" πολιτικά. Δεν έχει το μειονέκτημα της διάβρωσης της δομής του από ξενόδουλους σταλινικούς ή άλλους χαφιέδες. Δεν έχει το μειονέκτημα της αχανούς βάσης, η οποία λειτουργούσε ανεξέλεγκτα και τα πάντα —και άρα και τα λάθη της— τα "χρέωνε" στην οργάνωση.
Το ΕΑΜ.Β’ έχει έναν μικρό και σκληρό "πυρήνα", ο οποίος του επιτρέπει να ελέγχει το σύνολο των όσων το αφορούν ως κόμμα. Του επιτρέπει ν' αναλαμβάνει το κόστος μόνον των δικών του επιλογών και άρα το κόστος μόνον των δικών του λαθών. Όλα αυτά τα πλεονεκτήματα τα απολαμβάνει χάρη στη σύγχρονη τεχνολογία. Αυτή η τεχνολογία του επιτρέπει να μεταφέρει τον λόγο του ατόφιο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της κοινωνίας, χωρίς τον κίνδυνο των "παρασίτων", τα οποία πάντα υπάρχουν, όταν ο λόγος μεταφέρεται από τρίτους. Κάποιοι, είτε από αφέλεια είτε από άγνοια είτε εκ του πονηρού, πάντα θα αλλοιώσουν τον λόγο, όταν θ' αναλάβουν να τον μεταφέρουν.
Με αυτόν τον άμεσο τρόπο απευθύνεται σε όλους τους Έλληνες, τους οποίους όμως δεν τους αντιλαμβάνεται σαν φίλους ή σαν μέλη. Τους αντιλαμβάνεται όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα να αντιλαμβάνονται τα κόμματα τους πολίτες. Τους αντιλαμβάνεται ως "ακροατές" της δικής του πρότασης. Της δικής του αντιπρότασης σε σχέση με όλα εκείνα που προτείνουν οι γνωστοί πρωταγωνιστές του δικομματισμού. Εκμεταλλεύεται τη σύγχρονη τεχνολογία της επικοινωνίας και δεν έχει πλέον την ανάγκη να "εκβιάσει" ή ν' "αγοράσει" ή να παρακαλέσει για δημοσιότητα. Εξαιτίας της τεχνολογίας, δηλαδή, αποφεύγει όλες τις επιλογές, οι οποίες οδηγούν τους πολιτικούς μηχανισμούς σε σφάλματα.
Επιλογές, όπως το "χτίσιμο" πανελλήνιου κομματικού μηχανισμού, με τον κίνδυνο να μην ελεγχθούν ύποπτα πρόσωπα, τα οποία θα προσπαθήσουν να παρεισφρήσουν μέσα σ' αυτόν. Επιλογές, όπως ο "εκβιασμός" της δημοσιότητας, μέσω θεαματικής τρομοκρατικής δράσης, με τον κίνδυνο να την ασκούν άλλοι εις βάρος του. Η τεχνολογία είναι πολύ προχωρημένη σήμερα και μέσω internet το ΕΑΜ.Β’ έχει τη δυνατότητα να απευθύνεται στο πανελλήνιο χωρίς κανένα ρίσκο προβοκατόρων "προπαγανδιστών" και χωρίς μεγάλο οικονομικό κόστος, που θα μπορούσαν να το "δέσουν" στον εκβιασμό των "χορηγών". Η τεχνολογία τού δίνει τη δυνατότητα να κάνει χρήση της γνώσης του και να μην αναγκάζεται να τρέχει με τα εκρηκτικά "μπρίκια" και τα "κατσαρόλια", για να κάνει αισθητή την παρουσία του. Το ΕΑΜ.Β’ είναι πολύ ισχυρό, για να παίζει το παιχνίδι "τρομοκράτες κι αστυνόμοι" στα στενά και στα σοκάκια της πρωτεύουσας.
Αυτό, το οποίο πρέπει να γνωρίζουν όλοι αυτοί, είναι ότι, αν τολμήσουν να ξεκινήσουν την "παρτίδα", θα την παίξουν μέχρι το τέλος. Αν ξεκινήσει η "παρτίδα", θα παιχτεί μέχρι τέλους ...θέλουν δεν θέλουν. Γιατί; Γιατί, αν παιχθεί μέχρι τη μέση, αυτός που θα "κλάψει" είναι ο λαός. Αν παιχθεί μέχρι το τέλος, αυτός που θα κλάψει ακόμα περισσότερο είναι αυτοί που την ξεκίνησαν. Με δεδομένο ότι οι ιμπεριαλιστές είναι σήμερα "νταντέλες", είναι σίγουρο ότι, αν οι λακέδες τους κάνουν το λάθος να ξεκινήσουν την "παρτίδα", κανένας δεν θα μπορεί να τους σώσει. Θα κλάψουν, μέχρι να πεθάνουν από αφυδάτωση.
Από τον κόσμο το μόνο που θέλουμε — και αυτό του προτείνουμε — είναι να μην ρίξει νερό στον μύλο των ιμπεριαλιστών. Στο κρίσιμο διάστημα του Δεκεμβρίου να καθίσουν οι πάντες στα σπίτια τους, ώστε να δούμε καθαρά ποιοι τον προκαλούν να βγει στο δρόμο. Προτείνουμε δηλαδή στην επίμαχη χρονική περίοδο να ανασταλούν όλες οι κινητοποιήσεις όλων των κλάδων των εργαζομένων. Όσο κι αν τους "προκαλέσουν" οι κυβερνητικές αποφάσεις, να μην αντιδράσουν με κανέναν τρόπο και για κανέναν λόγο.
Έτσι κι αλλιώς χρόνος υπάρχει, για να "παλέψουν" για τα δικαιώματά τους. Δεν είναι η τελευταία τους ευκαιρία να λύσουν όλα τους τα προβλήματα τον Δεκέμβριο. Υπάρχει και ο Ιανουάριος. Αν κάτι περισσεύει πλέον σ’ αυτήν τη χώρα είναι μόνον ο χρόνος. Ο χρόνος, που αυτήν τη στιγμή λειτουργεί εις βάρος της εξουσίας και ό,τι είναι εις βάρος της, αξιωματικά είναι καλό για τον κόσμο.
Το πλήρες κείμενο βρίσκεται εδώ

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση