Αυξημένοι φόβοι για «θερμό» Σεπτέμβριο
Μεταξύ ρωσικής σφύρας και αμερικανικού άκμονα η ελληνική εξωτερική πολιτική - Πετρελαϊκές έρευνες στη Μεγαλόνησο και η απάντηση της Άγκυρας στο ΚαστελόριζοΣίγουρα δεν διανύει μία από τις καλύτερες περιόδους της η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Αδράνεια ή καθυστερήσεις σε μια σειρά υποθέσεων, δύσκολες συγκυρίες, αλλά και κακές εκτιμήσεις καταστάσεων στο διεθνές περιβάλλον της χώρας, έχουν φέρει την πολιτική ηγεσία σε μια πολύ δύσκολη θέση.
Σήμερα η ελληνική εξωτερική πολιτική υποχρεώνεται να διαπιστώσει μια δυσάρεστη πραγματικότητα: Η Ουάσινγκτον και η Μόσχα αναδεικνύουν σε σημαντικό διεθνή στρατηγικό παράγοντα την Τουρκία και υποβαθμίζουν εμμέσως την Ελλάδα, την οποία είτε ευγενικά «αγνοούν» είτε Θεωρούν «δεδομένη», άρα και όχι ενδιαφέρουσα «περίπτωση» στην περιοχή στην παρούσα συγκυρία.
Ο πρόεδρος Ομπάμα έδειξε γρήγορα ότι το επιτελείο του θεωρεί την Τουρκία το πιο χρήσιμο "εργαλείο» του στο πεδίο της «τακτοποίησης» των σχέσεων της νέας ηγεσίας των ΗΠΑ με τον μουσουλμανικό κόσμο, ενώ και η Μόσχα δημιουργεί σταθερές σχέσεις με την Άγκυρα, όπως φάνηκε καθαρά από τις συμφωνίες που υπέγραψε προ ημερών ο κ. Πούτιν με την Τουρκία, αλλά και από τις δηλώσεις του, που έφτασαν έως και να ικανοποιούν την τουρκική πλευρά, σχετικά με την υπόθεση της Κύπρου. Εννοείται ότι αυτό το «κλίμα» επηρεάζει και τη στάση ισχυρών χωρών της Ε.Ε. απέναντι στην Ελλάδα και την υπό ένταξη Τουρκία. Η Αθήνα δεν μπόρεσε να εμποδίσει αυτή την εξέλιξη ή τουλάχιστον να έχει προετοιμαστεί, ώστε να έχει κάποιες διπλωματικές απαντήσεις μπροστά σε αυτή την «καταιγίδα». Και είναι βεβαίως εντυπωσιακό το ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν μπόρεσε να κρατήσει σε ένα υψηλό επίπεδο τις σχέσεις της με τη Μόσχα (τι απέγινε εκείνος ο «έρωτας» Καραμανλή - Πούτιν;), αλλά ούτε και να έχει τη σωστή και έγκαιρη πληροφόρηση σχετικά με τα σχέδια της Μόσχας στον τομέα της ενεργειακής πολιτικής.
Ρίαλ πολιτίκ
Αυτή η κατάσταση -σε συνδυασμό με το ότι π ελληνική εξωτερική πολιτική δεν έχει καμία ιδιαίτερη και διεθνώς ενδιαφέρουσα παρουσία στα Βαλκάνια, στη Μ. Ανατολή ή αλλού- περιορίζει εξαιρετικά τώρα τις κινήσεις της στη διεθνή σκηνή. Και όπως είναι φυσικό, η ιδιαιτέρως αναβαθμισμένη Τουρκία, «αγαπημένο παιδί» των δυο υπερδυνάμεων πλέον, αυξάνει ήδη την πίεση της στην Ελλάδα προκειμένου να πετύχει τους στόχους της: συνδιοίκηση στο Αιγαίο, μεταβολή των θαλάσσιων συνόρων με την Ελλάδα δυτικά της Τουρκίας, διατήρηση των «κεκτημένων» της στην Κύπρο με ακύρωση και κάθε περίπτωσης ελληνικής στήριξης της κυπριακής άμυνας, έλεγχο στρατιωτικό και οικονομικό (βλ. ενεργειακό) στην Αν. Μεσόγειο και «επιθετική» πολιτική στη Δ. Θράκη (τώρα με «παιχνίδι» και στα Δωδεκάνησα).
Στις επιδιώξεις της αυτές", η Άγκυρα υπολογίζει (όχι λανθασμένα) ότι καμία ισχυρή διεθνής δύναμη δεν θα παρεμβάλει ιδιαίτερα εμπόδια. Το πιθανότερο είναι να κληθεί κάποια στιγμή η Ελλάδα από φίλους της, εταίρους και συμμάχους, να αντιμετωπίσει με «ρεαλισμό» τις τουρκικές απαιτήσεις. Άλλωστε, η Άγκυρα για την υπόθεση του Αιγαίου διαθέτει ουκ ολίγα επιχειρήματα, νομικά και πολιτικά, τα οποία μπορεί να αντλεί από τα κείμενα της Μαδρίτης (1997) και του Ελσίνκι (1999), που φέρουν ελληνική συνυπογραφή…
Τα δύσκολα...
Το πώς θα θελήσει να κλιμακώσει η Άγκυρα την πίεση της προς την Ελλάδα στο Αιγαίο μένει να διαπιστωθεί. Αυτό πάντως που περισσότερο ανησυχεί αυτή τη στιγμή την Αθήνα είναι το πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση των πετρελαϊκών ερευνών (από μεγάλες αμερικανικές εταιρείες) της Κυπριακής Δημοκρατίας στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της (ΑΟΖ).
Η Τουρκία έχει σφοδρές «αντιρρήσεις» γι αυτές τις έρευνες και θεωρείται βέβαιο ότι, αν τον Σεπτέμβριο οι έρευνες για λογαριασμό της Κύπρου ξεκινήσουν -όπως είναι προγραμματισμένο να γίνει-, τότε η Άγκυρα θα απαντήσει με δικό της «τρύπημα» υφαλοκρηπίδας, σε μια ΑΟΖ στην οποία δεν υφίσταται ελληνική υφαλοκρηπίδα (Καστελόριζο). Σ' αυτή την περίπτωση, τίθεται φυσικά ερώτημα τι θα κάνει η Αθήνα απέναντι σε μια τέτοια τουρκική κίνηση. Η ένταση θα είναι αναπόφευκτη στην περιοχή. Και η διαχείριση της θα είναι εξαιρετικά δύσκολη για την Αθήνα.
Κ. Ι. Αγγελόπουλος
Αναρτήσεις
Πολύ ωραία ανάλυση και καλό άρθρο. Αλλά, γνωρίζετε ότι ο Πούτιν (σύμφωνα με δημοσίευμα της Καθημερινής) είπε στην Τουρκία να μην χρησιμοποιήσει τον South Stream για να πιέσει την ΕΕ και ότι για να πραγματοποιηθεί ο αγωγός που θα γίνει δεύτερος θα κάνει τουλάχιστον 10 χρόνια. Δυστυχώς, όμως σ' αυτό το site υπάρχει μια γενική καταστροφολογία. Καλύτερο θα ήταν να ασχοληθούμε με τα πραγματικά εσωτερικά προβλήματα της Ελλάδας που είναι και πολλά και να μην πέφτουμε στην προπαγάνδα που δημιουργούν κάποιοι και επωφελούνται απ' αυτήν εις το έπακρον!!!!! Δυστυχώς, τα είχα ξαναγράψει σ' ένα σχόλιό μου το οποίο, όλως παραδόξως, ΔΙΑΓΡΑΦΗΚΕ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζεις πράγματι πως η καταστροφολογία βρίσκεται στο ιστολόγιο και όχι στις πράξεις των κυβερνώντων μας; Αν είναι έτσι, τότε ίσως και να είμαι καταστροφολόγος επειδή βλέπω την παντελή αδιαφορία των "υπευθύνων"... Δεν κατάλαβα σε ποιά προπαγάνδα αναφέρεσαι. Θα ήθελα να μου πεις, επειδή δεν επιθυμώ ούτε προπαγανδιστής να είμαι αλλά ούτε και θύμα κάποιας υπόγειας προπαγάνδας. Όσον αφορά τη διαγραφή του σχολίου σου, εάν δεν είχε κάποιο link ή κάποια βρισιά (εν ρη ρήμη του γραφομένου), τότε δεν οφείλεται στο ιστολόγιο, αλλά στην google που κατά καιρούς έχει παρέμβει και έχει κλείσει για ώρες (έως 12 συνεχείς ώρες) αυτό το ιστολόγιο. Ειλικρινά, δεν έχω διαγράψει σχόλιο παρά μόνο εάν είχε βρισιά ή κάποιο link (και αυτό επειδή "σπέρνονται" links τα οποία κλέβουν προσωπικά στοιχεία από τους υπολογιστές όσων πατήσουν πάνω σε αυτά). Όσο για τον Πούτιν και τις σχέσεις του με την Ελλάδα, τον "πλατωνικό έρωτα" με τον Καραμανλή αλλά και τον "γάμο συμφέροντος" με τον Ερντογάν, σήμερα θα υπάρχει σχετικό κείμενο. Όπως και να έχει σε ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις σου, οι οποίες σε κάθε περίπτωση τις εκλαμβάνω ως βοήθεια για να γίνει καλύτερο αυτό το ιστολόγιο
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι πως κάνεις μια θαυμάσια δουλειά στο Blog σου και αυτό είναι αξιοθαύμαστο. Προς Θεού, εγώ δεν προσπαθώ να ''χτυπήσω'' το μπλόγκ απλά λέω ότι πολλά πράγματα από αυτά έχουν και συεχίζουν να παίρνουν τεράστιες διαστάσεις από τα ΜΜΕ! Και επειδή εγώ έχω κάνει μια επίπονη έρευνα όλο το καλοκαίρι για αυτό το θέμα θέλω να επισημάνω ότι πολλές φορές αυτά είναι στημένα, συνήθως για να στρέψουν αλλού την κοινή γνώμη και να μη δουν τα πραγματικά προβλήματα. Δεν λέω ότι εσύ προπαγανδίζεις αλλά οι ''καρχαρίες'' της χώρας μας αλλά και της γείτονος Τουρκίας. Όπως, π.χ. για ένα νέο επεισόδιο στα Ίμια που έγραψε μια έγκυρη εφημερίδα και όμως δεν έγινε ποτέ. Και να επισημάνω, ότι κι εμείς προκαλούμε την Τουρκία με παραβιάσεις γιατί διεκικούμε τα 12 ν.μ. σε περιοχές που σύμφωνα με το Διεθνές Δικαιο απαγορεύεται. Όπως, Λήμνος, Χίος, Σάμος και στα νησιά που βρίσκονται σε ''απόσταση αναπνοής'' από τα παράλια της Τουρκίας γιατί τότε κλείνουμε όλο το χώρο της θάλασσας. Αυτό θέλω να πω. Ότι πολλές φορές δεν μαθαίνουμε τα σωστά πράγματα και μαθαίνουμε λάθος. Κι αν ακούσεις από τη πλευρά της Τουρκίας, σας πληροφορώ ότι αυτοί φοβούνται εμάς πιο πολύ από ότι εμείς αυτούς. Το απέδειξε και μια δημοσκόπηση στη γείτονα. Και επειδή τυγχάνω να έχω μια φίλη μουσουλμάνα η αλήθεια είναι ότι πράγματι όπως έχεις πει δεν αισθάνονται Τούρκοι. Ελπίζω να συνεχίσεις την καλή δουλειά, αλλά πάντα να γνωρίζεις τις πηγές σου! Εγώ μόνο αυτό ήθελα να επισημάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφή