Θλιβερές υπογραφές και θλιβερές πολιτικές ξεπουλάνε την Ελλάδα

του Κ. Κυριακόπουλου

Ήταν 8 του Ιουλίου το 1997 όταν Ελληνικά χέρια υπέγραφαν μια επαίσχυντη συμφωνία που «νομιμοποιούσε» τον τουρκικό επεκτατισμό και άνοιγε διάπλατα τις κερκόπορτες στο Αιγαίο. Η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ άρχιζε στη Μαδρίτη. Στο περιθώριό της όμως έμελε να συντελεστεί ένα ακόμη εθνικό έγκλημα.
Οι πρωταγωνιστές γνωστοί. Και τα διαπιστευτήριά τους τα είχαν ήδη καταθέσει όταν ένα χρόνο πριν δια στόματος πρωθυπουργού ευχαριστούσαν την κυβέρνηση των ΗΠΑ για το εθνικό Βατερλώ στα Υμια, που άλλαξε το χρώμα του Αιγαίου.
ΣΗΜΙΤΗΣ - ΠΑΓΚΑΛΟΣ: Με τα χέρια ακόμα λερωμένα από το αίμα των τριών πιλότων που έπεσαν στα Υμια, πήραν τη διπλωματική πένα και συνυπέγραψαν με τον Ντεμιρέλ και τον Τζέμ, μια κατάπτυστη συμφωνία εθνικής μειοδοσίας, που έμελλε να σημαδέψει το μέλλον του τόπου.
Ήταν τα ίδια χέρια που ξαναλερώθηκαν με την παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους φονιάδες.
Αυτό το κατάπτυστο ανοσιούργημα, θα παραμείνει γνωστό στην ιστορία ως «ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ».
Αλλά και ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΝΤΡΟΠΗ να το χαρακτηρίσει κανείς, δεν είναι λάθος.
Και το υπέγραψαν οι ΣΗΜΙΤΗΣ - ΠΑΓΚΑΛΟΣ, υπό το άγρυπνο βλέμμα του μεγάλου κηδεμόνα. Της Αμερικανίδας υπουργού εξωτερικών Μαντλίν Ολμπραϊτ.
Η τουρκική εξωτερική πολιτική, για μία ακόμα φορά είχε θριαμβεύσει.
Μετά την επανένταξη της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ από την κυβέρνηση της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, και με δεδομένη τη χαρακτηριστική ασάφεια του πρωτόκολλου επανένταξης το οποίο υιοθετούσε τη ρευστότητα στον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου, οι τούρκοι περίμεναν την κατάλληλη ευκαιρία και τους ενδεδειγμένους Ελληνες «μπουνταλάδες» πολιτικούς, για να πάρουν αυτό που ήθελαν.
Καλλιέργησαν κι ένα καθεστώς έντασης στο Αιγαίο - αντίστοιχο με το σημερινό - το οποίο οδήγησε στη νύχτα των Υμίων, και οι έλληνες πολιτικοί που ήταν έτοιμοι να ενδώσουν δεν άργησαν να φανούν.
Στη «ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ» ρητά αναφέρεται ότι:
«Και οι δύο χώρες θα αναλάβουν προσπάθεια να προωθήσουν διμερείς σχέσεις, που θα βασίζονται σε:
- Αμοιβαία δέσμευση για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη συνεχή ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας.
- Σεβασμό της κυριαρχίας της κάθε χώρας.
- Σεβασμό των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών.
- Σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους.
- Δέσμευση αποφυγής μονομερών ενεργειών στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της επιθυμίας, ώστε να αποτραπούν συγκρούσεις οφειλόμενες σε παρεξήγηση, και
- δέσμευση διευθέτησης των διαφορών τους με ειρηνικά μέσα, στη βάση αμοιβαίας συναίνεσης και χωρίς τη χρήση βίας ή την απειλή βίας».
Είναι ακριβώς η τρίτη παράγραφος εκείνης της συμφωνίας, την οποία επικαλείται σήμερα η Τουρκία, για να «νομιμοποιήσει» τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο...
Κι αυτό το έκτρωμα ο ελληνικός τύπος τότε το είχε υποδεχτεί με θριαμβολογίες ως κατόρθωμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής που «Επέβαλε τα ήρεμα νερά στο Αιγαίο» (ΝΕΑ 9/7/1997)
Το έγκλημα είχε συντελεστεί από τη στιγμή που αναγνωριζόταν η ύπαρξη «ζωτικών συμφερόντων και ενδιαφερόντων της κάθε χώρας στο Αιγαίο».
Ο δρόμος για την υλοποίηση των σχεδίων της Νέας Τάξης στην περιοχή είχε ήδη ανοίξει.
Ο δρόμος για την αποθράσυνση του Τουρκικού επεκτατισμού είχε ήδη φωτιστεί, και τα αποτελέσματά του τα βιώνουμε σήμερα στο Αιγαίο.
Όπως ανοίγει σταδιακά και ο δρόμος για να έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα και στη Θράκη, σύμφωνα με εκτιμήσεις - φόβους Ελλήνων διπλωματών, αφού κατά τις σύντομες συναντήσεις που είχε το τελευταίο διάστημα η κ. Μπακογιάννη με τον ομόλογό της της Τουρκίας κ. Νταβούτογλου, όσο και σε επαφές που είχε ο τελευταίος με παράγοντες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, επικαλέσθηκε τη Συμφωνία, η οποία βεβαίως ερμηνεύεται με τρόπο που να εξυπηρετεί τις ανάγκες των τουρκικών επιδιώξεων και των μακρόπνοων στρατηγικών τους.
Γιατί; Γιατί απλά οι Τούρκοι:
ΚΑΙ εξωτερική πολιτική διαθέτουν.
ΚΑΙ μακρόπνοο σχεδιασμό και μεθοδικότητα στις επιδιώξεις τους.
ΚΑΙ εθνικό προσανατολισμό ώστε να μην αφήνουν τίποτε να πηγαίνει χαμένο.
Διαθέτουν δηλαδή τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ, τα ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ, τα ΔΕΔΟΜΕΝΑ ακόμη και για τον πρωτοετή φοιτητή των πολιτικών επιστημών…
Διαθέτουν όλα εκείνα που οι δικοί μας λεβεντόκορμοι υποτίμησαν και συνεχίζουν να υποτιμούν, να παραβλέπουν, να υποβαθμίζουν, να μην αντιλαμβάνονται καν, γιατί το μυαλό τους είναι μόνιμα προσανατολισμένο στις προσωπικές φιλοδοξίες, στις ρεμούλες και τα σκάνδαλα.
Το δίδυμο λοιπόν ΣΗΜΙΤΗ - ΠΑΓΚΑΛΟΥ, υπέγραφε το 1997 τη θανατική καταδίκη του Αιγαίου και της Θράκης.
Το δίδυμο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ - ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ, έρχεται σήμερα με τον δεύτερης γενιάς ενδοτισμό που αναγόρευσε σε εναλλακτική εξωτερική πολιτική, να ολοκληρώσει το έγκλημα.
Θα τους αφήσουμε;
Είμαστε άξιοι της μοίρας μας αν το επιτρέψουμε!!!
Θα αναγνωρίσουμε το ρόλο του τιμητή στο ΠΑΣΟΚ; Στο κόμμα δηλαδή που τα στελέχη του, ο πρόεδρός του και οι πολιτικές του επιλογές υποθήκευσαν το μέλλον της Ελλάδας με τον πλέον επίσημο τρόπο;
Τότε θα είμαστε συνυπεύθυνοι και όχι απλά ασυγχώρητοι!!!

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση