Ποιο μήνυμα κρύβει η αποχή των πολιτών από τις Ευρωεκλογές;

Η ανυπαρξία και η άρνηση εθνικής πολιτικής

θα τιμωρούνται αυστηρά από τους Έλληνες

Οι εκλογές τελείωσαν και όλοι οι κομματικοί μηχανισμοί σκέφτονται τι ξέχασαν, τι έπρεπε να κάνουν –που δεν έκαναν- για να κερδίσουν περισσότερες ψήφους, για να μπορέσουν να προσελκύσουν ακόμη περισσότερους ψηφοφόρους στις κάλπες.
Σκέφτονται, ως συνήθως μετά από κάθε εκλογική διαδικασία, αλλά δεν προβλέπεται να καταλάβουν και φυσικά να ενεργήσουν κατάλληλα ώστε να υλοποιήσουν την λαϊκή εντολή που τους δόθηκε μέσα από την κάλπη.
Η εκλογική περίοδος που ξεκίνησε με μηνύματα περί σκανδάλων (και μόνο), τελείωσε με τον ίδιο άδοξο τρόπο… Ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ να ζητά, αμέσως μετά την δημοσιοποίηση των «ασφαλών» αποτελεσμάτων, εθνικές εκλογές!!! Και φυσικά απέδειξε πως το μήνυμα που έστειλαν οι πολίτες «δεν ελήφθη», τουλάχιστον στην Ιπποκράτους (για όσους δεν γνωρίζουν, εκεί μεταφέρθηκαν τα κεντρικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ κι εκεί βρίσκονται τα «στρατηγεία»). Για τον κύριο Παπανδρέου ελάχιστη σημασία έχει, πως σχεδόν ένας στους δύο Έλληνες απείχε εσκεμμένα από την εκλογική διαδικασία, προκειμένου να μην προσφέρει πολιτικό άλλοθι σε όλους εκείνους που χρησιμοποιούν το πολιτικό του αγαθό για να προβάλουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες…
Η αποχή, ως πολιτική πράξη και όχι ως ασυνειδησία, ήρθε να ταράξει την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση, σκοπεύοντας στο να αφυπνίσει τους πολιτικούς ηγέτες, τους «μέντορες» και τους «ινστρούχτορες» των κομμάτων. Η αποχή δεν έγινε επειδή συγκυριακά η ημέρα των εκλογών συνέπεσε με μία ηλιόλουστη και όμορφη ημέρα. Η αποχή έγινε για να στείλει το μήνυμα της αγανάκτησης, για να φωνάξει ο πολίτης την απογοήτευσή του στις υπάρχουσες πολιτικές και πολιτικούς, για να ξυπνήσει τους κοιμώμενους και αδιάφορους επί των σοβαρών προβλημάτων που ταλανίζουν την χώρα. Η αποχή ήταν ένα αποτέλεσμα της ανυπαρξίας σοβαρότητας και ήταν επίσης ένα καρφί προς εκείνους που εργάζονται συστηματικά για τον αποπροσανατολισμό από τα πραγματικά προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα. Η αποχή είναι πολιτική πράξη που καταδικάζει τους πολιτικούς και είναι η ισχυρότερη πολιτική ενέργεια στον αγώνα του πολίτη για την διεκδίκηση των αιτημάτων του. Με την αποχή των πολιτών στάλθηκε ένα μήνυμα, σαφέστατο προς όλους εκείνους που επιθυμούν να τον εκπροσωπήσουν: Δουλέψτε σοβαρά επάνω σε μία εθνική πολιτική και με κύριο άξονα και γνώμονα το εθνικό συμφέρον και όχι τις προσωπικές φιλοδοξίες.
Και ο πρώτος που δεν πήρε το μήνυμα, ήταν ο κύριος Παπανδρέου, ο οποίος προτιμώντας να πλέει σε πελάγη ευτυχίας και σκεπτόμενος την πρώτη του εμφάνιση ως πρωθυπουργός, ζήτησε άμεσα εθνικές εκλογές!!! Και απλά, απογοήτευσε… ακόμη και αυτούς που θέλησαν να τον στηρίξουν…
Ο επόμενος, που δεν πήρε το μήνυμα των πολιτών, που δεν κατανόησε την σοβαρότητα της αποχής, είναι ο πρωθυπουργός της χώρας, ο Κώστας Καραμανλής, που αν και υπήρξε ο κύρια ηττημένος της εκλογικής διαδικασίας συνεχίζει –μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές- να κρατάει στις θέσεις τους ανθρώπους που συνέβαλαν στην δημιουργία της πανωλεθρίας της κυβερνώσας παράταξης. Δηλώσεις του τύπου «ξεχάσαμε τη βάση μας», «πρέπει να θυμηθούμε τους ανθρώπους μας», δεν συγκινούν πλέον κανέναν, δεν μπορούν να αποτελέσουν άλλοθι, επειδή τα αυτονόητα δεν μπορούν να γίνονται «αγωνιστικές θέσεις». Ο κύριος Καραμανλής, οφείλει να πετάξει από τον κόρφο του τα κομματικά φίδια, εκείνα τα μεγαλο-στελέχη που φρόντισαν, εργαζόμενοι συστηματικά και αθόρυβα, να δημιουργήσουν το αποτέλεσμα αυτών των Ευρωεκλογών. Απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό, απέναντι στην παράταξη την οποία εκπροσωπεί, αλλά κυρίως με στόχο το εθνικό συμφέρον άμεση προτεραιότητα του σημερινού πρωθυπουργού είναι να αποκεφαλίσει εκείνους που παρέδωσαν τη χώρα και τους Έλληνες πολίτες στη χλεύη και τον μεγαλοϊδεατισμό διαφόρων (π.χ. Σκόπια, Αλβανία. Τουρκία) και που κατάφεραν να διαλύσουν οτιδήποτε θα έκανε τους Έλληνες να αισθάνονται μία υποτυπώδη, έστω, ασφάλεια μέσα στη χώρα αλλά και μέσα στα ίδια τους τα σπίτια, ελέω των λαθρομεταναστών που έχουν μετατρέψει τους πολίτες της Ελλάδας σε φυλακισμένους που τιμωρούνται για την ανεκτικότητά τους αλλά –κυρίως- για τις πολιτικές επιλογές τους. Από χθες, με την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων (που ήταν ήδη γνωστά στη Ρηγίλλης) έπρεπε να έχουν ανακοινωθεί τουλάχιστον δύο αποκεφαλισμοί. Η κυρία Μπακογιάννη και ο κύριος Παυλόπουλος έπρεπε να παυθούν από υπουργοί (η πολιτική ευαισθησία έπρεπε να τους οδηγήσει στο να καταθέσουν αμετάκλητα τις παραιτήσεις τους), να αντικατασταθούν από βουλευτές και να διαγραφούν από μέλη του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας… Αλλά, δυστυχώς, η ηρεμία που κάποιοι προφασίζονται θα δώσει αρκετό χρόνο (σε εκείνους που απεργάζονται την «αλλαγή» του πολιτικού σκηνικού της χώρας αλλά και του κομματικού μηχανισμού (μέχρι και της ηγεσίας) της Νέας Δημοκρατίας) για να προχωρήσουν τα σχέδιά τους, για να δημιουργήσουν τα απαραίτητα προπετάσματα καπνού προς τους Έλληνες πολίτες και τέλος για να χτυπήσουν αυτή την κυβέρνηση που δεν ακολουθεί πιστά τις «εντολές» που δέχεται (η Ελληνο-Ρωσική φιλία και συνεργασία αποτελεί κακό παράδειγμα για την περιοχή αλλά και στερεί σημαντικά οφέλη από τη «δύση» που έχει σχεδιάσει αλλιώς τις ενεργειακές οδούς). Ο πρωθυπουργός της χώρας δεν πήρε το μήνυμα, ως όφειλε, και με αυτή του την «ανεκτικότητα» αυτοκτονεί ο ίδιος πολιτικά, αλλά εκθέτει τη χώρα σε σοβαρούς κινδύνους (οικονομικούς και όχι μόνο) που θα ενταθούν μέσα από την ανθελληνική πολιτική που πρόκειται να ακολουθήσουν σχεδόν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Μετά τους δύο μεγάλους κομματικούς χώρους, το ΚΚΕ βρέθηκε να κερδίζει σε σχέση με το παρελθόν. Μπόρεσε να συγκρατήσει ψηφοφόρους του και να μην γεμίσουν «δεξαμενές» άλλων… Αλλά το ζητούμενο για την κυρία Παπαρήγα είναι ίδιο, όπως και για τους άλλους αρχηγούς… Για όσο χρονικό διάστημα το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος θα εξακολουθεί να είναι ένα κόμμα που κοιτάζει προς τον λαό και δεν θα τολμήσει να μετατραπεί –ενθυμούμενο τις ανάγκες που το δημιούργησαν- σε κόμμα που θα προέρχεται από το λαό, θα παραμένει εγκλωβισμένο εκεί που εδώ και δεκαετίες το έχουν τοποθετήσει οι Έλληνες πολίτες. Για όσο διάστημα το ΚΚΕ δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τους «εφιάλτες» του και δεν παραδεχθεί ιστορικά σφάλματα, θα μένει απλή καρικατούρα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Τέλος, όσο το ΚΚΕ δεν αντιλαμβάνεται πως προτεραιότητα έχει η πατρίδα και τα εθνικά μεγάλα προβλήματα που η χώρα αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει (και με τέτοιους γείτονες και «φίλους» θα συνεχίσει να αντιμετωπίζει), για όσο διάστημα θα ξεχνά τους εθνικούς αγώνες και θα παραμένει εγκλωβισμένο στους ταξικούς αγώνες, δυστυχώς θα είναι ένα κόμμα παρακολούθησης, θυμίζοντας περισσότερο τους παπούδες σχολιαστές του μάπετ-σόου…
Όσο για το ΛΑΟΣ, ο κερδισμένος «συγκάτοικος», νομίζω ότι είναι η έκφραση που του ταιριάζει απόλυτα. Κατηγορήθηκε ως δεξαμενή «απορροής», που δημιουργήθηκε από το σύστημα, με κύριο στόχο να αποδυναμώσει το κυβερνών κόμμα. Οι ισχυρισμοί αυτοί επαληθεύονται; Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών, δικαιώνονται απόλυτα όσοι ήταν εκείνοι που θεώρησαν το κόμμα του κυρίου Καρατζαφέρη ως «δόλωμα» και «ασφαλή έξοδο διαφυγής» των πολιτών που κινούνται παραδοσιακά στον δεξιό χώρο. Είναι σίγουρα κερδισμένος ο κύριος Καρατζαφέρης, αλλά πόσο περισσότερο κέρδος θα αποκόμιζε εάν δεν είχε συμπεριλάβει την κυρία Τζαβέλα στο ευρω-ψηφοδέλτιο του κόμματος; Το έχει αναρωτηθεί ο ίδιος, τα στελέχη και τα μέλη του ΛΑΟΣ; Ίσως αυτή η ερώτηση καταστεί μοιραία για τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό εάν η πρώτη του ψηφοδελτίου του δεν επιδείξει την προσδοκώμενη (αλλά και πρέπουσα) στάση τόσο στα ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου όσο και στις θέσεις που θα κληθεί να πάρει σε αυτό. Και εδώ, οι θέσεις θα πρέπει να είναι εθνικές και όχι διεθνικές, πολυεθνικές ή φιλο-ισραηλινές… Ο νοών νοείτω για όλους… Εν κατακλείδι, πήρε το μήνυμα ο κύριος Καρατζαφέρης; Σαφέστατα όχι! Και δεν το πήρε επειδή πέτυχε τους στόχους του, αλλά αύξησε και τα ποσοστά του κόμματος, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση πως μπορεί πλέον να πιέσει την κυβερνώσα παράταξη έτσι ώστε να συγκυβερνήσει… Αυτός άλλωστε είναι ο προσωπικός στόχος του κυρίου Καρατζαφέρη. Να βρεθεί στο κυβερνητικό σχήμα, έστω και ως μη επιθυμητός, προκειμένου να εργαστεί… Το θέμα είναι προς τα πού θα εργαστεί! Για το καλό του τόπου ή για το καλό του κόμματός του;
Ο ΣΥΡΙΖΑ απλά εισέπραξε ένα μέρος του τιμήματος της σιωπηλής του συμμετοχής, του προσεταιρισμού του, αλλά κυρίως της αδυναμίας του να κατανοήσει πως η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και σε κανέναν κουκουλοφόρο, λαθρομετανάστη, ισλαμιστή ή επίδοξο ληστή τράπεζας… Το δεύτερο και ηχηρότερο κομμάτι, που θα του δοθεί ως «δώρο», έπεται στη συνέχεια. Όσο και αν προσπαθήσουν οι καιροσκόποι –με συγχωρείτε, δημοσκόποι ήθελα να γράψω- να ενισχύσουν το «χαμένο γόητρο», που χτίστηκε με τόση μαεστρία πριν λόγους μήνες, το απόκομμα της αριστεράς θα συνεχίσει να λειτουργεί παρασιτικά και εις βάρος οποιουδήποτε εθνικού συμφέροντος της χώρας. Το έχει αποδείξει στο παρελθόν, όπως έχει αποδείξει πως αποτελεί μονόδρομο, για την ηγεσία του κόμματος, η εργασία επάνω στην αποδόμηση του Ελληνισμού… Οι σοβαροί άνθρωποι που βρίσκονται στο ΣΥΡΙΖΑ, εδώ και καιρό έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται πως βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε έναν χώρο που όχι μόνο δεν έχει να προσφέρει τίποτε στη χώρα, αλλά λειτουργεί σταθερά σε αντίθετη πορεία προς την διαφύλαξη της ειρήνης και της συνεργασίας των χωρών της περιοχής, με κύριο στόχο την ισοπέδωση των ιστορικών αξιών. Η ηγεσία του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ αντιλήφθηκε μόνο τη θέση στην οποία βρίσκεται και πολύ αμφιβάλω –προσωπικά- εάν αναρωτιέται το γιατί και ποιοι λόγοι τους έχουν οδηγήσει μπροστά στο πολιτικό βάραθρο που τους τοποθέτησε ο Ελληνικός λαός… Εάν κάποτε συναισθανθούν τι έχουν κάνει στον τόπο, από πολιτική εντιμότητα και προσωπική ευαισθησία οφείλουν να πέσουν μόνοι τους στο βάραθρο αυτό, ευελπιστώντας πως θα τους ξεχάσει ακόμη και η ιστορία…
Οι Οικολόγοι Πράσινοι, τέλος, αποτελούν την πλήρη επιτυχία του συστήματος, το οποίο κατάφερε να στήσει ένα τίποτε, να το γεμίσει με μπόλικο καθόλου, να το στολίσει με λίγο «πράσινο» και να διεκδικήσει μέρος των ψηφοφόρων ώστε να αποδυναμωθούν –το δυνατόν περισσότερο- οι πάντες… Και ο στόχος επετεύχθη. Αποδείχθηκε ότι μία μερίδα, σημαντική για εμένα προσωπικά, του Ελληνικού λαού ψηφίζει οτιδήποτε που θα της υποδειχθεί. Δεν είναι μη σκεπτόμενοι πολίτες, αλλά είναι εύκολα παρασυρόμενοι και πολύ θυμωμένοι πολίτες. Πολίτες που διαμαρτυρήθηκαν για την κατάσταση της χώρας, αλλά παγιδεύθηκαν από τα «σύνδρομα ενοχής» που τόσο πλουσιοπάροχα μοιράζει η λέξη «Οικολογία». Κι έτσι, αντί τα σύνδρομα ενοχής να βρίσκονται σε όλους εκείνους που πλουτίζουν από την καταστροφή του πλανήτη, έγινε εφικτό να ενισχυθούν τα καταστροφικά τους σχέδια μέσω των καλά προωθημένων ενοχών προς τους πολίτες!!! Μόνο που η επιλογή τους αυτή δικαιώνει όλα τα ανθελληνικά συνθήματα και μηνύματα που περνούσε ο κύριος Τρεμόπουλος, ο οποίος από τούδε και στο εξής θα μπορεί να τα μεταφέρει στην Ευρωβουλή ως Έλληνας. Και οποία μωρία και σαχλότης, Έλληνας να καταφέρεται ανοιχτά κατά της Ελλάδας μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο!!! Και η μωρία και η σαχλότητα βαραίνουν κυρίως εκείνους τους Έλληνες πολίτες που τον τοποθέτησαν στις Βρυξέλλες… Μόνο που στις Βρυξέλλες θα βρίσκεται και ένας άλλος «πράσινος», ο Γερμανός «πράσινος», ο οποίος είναι Τούρκος και μέλος των «Γκρίζων Λύκων».!!! Φανταστείτε τι καλή παρέα θα έχει ο κύριος Τρεμόπουλος και πόση άνεση θα νιώθει κάθε φορά που θα καταγγέλλει την Ελλάδα, εργαζόμενος ανοιχτά υπέρ της Τουρκίας… Όσο για το μήνυμα; Ο κύριος Τρεμόπουλος πήρε ένα άλλο μήνυμα από τις Ευρωεκλογές που πέρασαν: «Σε αυτή τη χώρα που λέγεται Ελλάδα, μπορείς να κάνεις οτιδήποτε ανθελληνικό για να μπορέσεις αναδειχθείς στα ύψιστα αξιώματα». Και ποιος είναι το καλύτερο, το απτό παράδειγμα αυτού του μηνύματος; Μα φυσικά ο ίδιος ο κύριος Τρεμόπουλος… Όσον αφορά την αντίληψη του κυρίου αυτού, γύρω από την εθνική πολιτική, είναι σαφέστατη. Μόνο που σαφές δεν έχει καταστεί όσον αφορά την εθνική πολιτική τίνος έθνους θα προωθεί…

Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση