Καλπάζων νεο-οθωμανισμός

Απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένη εισήγηση, από την εκδήλωση που διοργάνωσαν το Άρδην, το Οικολογείν και η Χριστιανική στις 18/05/09 με τίτλο: "Μπροστά στις εκλογές: Η οικονομική κρίση, Οικολογία και "Πράσινοι", η Τουρκία και η Ευρώπη".
(Από το Άρδην)

Γράφει ο Γ. Καραμπελιάς

(...) Πρώτον, Ευρώπη χωρίς τη Ρωσία δεν νοείται ως Ευρώπη πραγματικά ανεξάρτητη, σε μια ιστορική περίοδο όπου μεγάλες ηπειρωτικές ενότητες όπως η αμερικάνικη, η κινέζικη, η ινδική κ.λπ. αναδύονται στο προσκήνιο της ιστορίας. Στο βάθος του χρόνου, η Ευρώπη θα έπρεπε να ξεκινήσει την ειδική σχέση με τη Ρωσία. Είναι πάρα πολύ απλό. Δεν μπορεί να υπάρξει η Δυτική Ευρώπη μόνη της, γυρεύοντας ένα κομματάκι από την Κεντρική Ευρώπη, όπως έχει κάνει μέχρι σήμερα, και αποκλείοντας την Ανατολική.
Αντ’ αυτού, ποια είναι η στρατηγική την οποία προωθούν οι Αμερικανοί και οι Εγγλέζοι; Όχι διεύρυνση της Ευρώπης προς τον φυσικό της χώρο, προς τον Ντοστογιέφσκι δηλαδή, προς την παράδοσή της, η οποία είναι παράδοση ευρωπαϊκή –διότι η ρωσική παράδοση είναι ευρωπαϊκή παράδοση–, αλλά διεύρυνση προς την Τουρκία, προς τη λίμνη Βαν, και επομένως μια Ευρώπη η οποία δεν θα είναι Ευρώπη.
Η Αγγλία από τη μια πλευρά και η Τουρκία από την άλλη θα συγκροτούν το οικονομικό μέρος του ευρωπαϊκού τμήματος του ΝΑΤΟ. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι κάθε φορά η ένταξη μιας χώρας στην Ε.Ε. συνταυτίζεται πλέον με την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Δηλαδή θα μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Ή, το ότι μπήκε η Αλβανία στο ΝΑΤΟ, ανοίγει ως πρόκριμα για την ένταξή της στην Ε.Ε. [ ]
Για την Ελλάδα και τα Βαλκάνια αυτή η επιλογή είναι καταστροφική. Στη Βουλγαρία πλέον το τουρκικό κόμμα, το οποίο συμμετέχει σε όλες τις κυβερνήσεις, ρυθμίζει απολύτως την εκεί πολιτική πραγματικότητα, τόσο ώστε –θα σας φανεί εξωφρενικό– να περνάει αυτή τη στιγμή νόμος στη βουλγαρική Βουλή σύμφωνα με τον οποίο η βουλγαρική παύει να είναι η επίσημη γλώσσα της Βουλγαρίας! Θα είναι περισσότερες, μεταξύ των οποίων και η τουρκική. Δεν θα έχουν μία επίσημη γλώσσα. Με την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., οι ελίτ οι ελληνικές, που ήδη είναι ψιλο-οθωμανικές, εάν δεν είναι πολύ νεο-οθωμανικές, θα υποταχθούν απολύτως πλέον στον ισχυρό παράγοντα της περιοχής, θα ενταχθούν ξανά στα πλαίσια ενός ευρύτερου χώρου που θα κυριαρχείται από την Τουρκία, και θα έχουμε προφανώς αλλαγές πολύ σημαντικές και πληθυσμιακές και στη Θράκη και στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
Νομίζω ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ενταχθεί η Τουρκία στην Ε.Ε. «Δεν θα τη βάλουμε», λέει ο Σαρκοζί, αλλά στο μεταξύ η γαλλική Βουλή ψήφισε νόμο σύμφωνα με τον οποίο δεν χρειάζεται δημοψήφισμα για την ένταξη της Τουρκίας. αν αύριο τα οικονομικά συμφέροντα, τα οποία είναι πάρα πολύ ισχυρά, των ευρωπαϊκών εταιρειών υποστηρίζουν την ένταξη, τότε θα ενταχθεί. Δεν είναι σίγουρο. Υπάρχει και ο κίνδυνος, που ίσως να είναι ακόμα χειρότερο για μας, να εξαγοράσουν την πιθανή ειδική σχέση με την Τουρκία και τότε θα της δώσουν ολόκληρη την Κύπρο, όπως φροντίζει άλλωστε ο κ. Χριστόφιας να τους τη δώσει ολόκληρη.
Η γλώσσα της υποταγής είναι η γλώσσα την οποία μιλάνε οι ελίτ στην Ελλάδα και την Κύπρο και αυτό πραγματοποιείται κάτω από τα μάτια μας.
Έχουμε περάσει σε έναν τέτοιο εθισμό διά του μιθριδατισμού, έχουμε συνηθίσει στο ότι εμείς υπερασπίζουμε την ένταξη της Τουρκίας, άσχετα με το εάν αυτό θα σημάνει μια αναστροφή ιστορική, οπότε το 2021 δεν ξέρω τι άραγε θα γιορτάζουμε για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του ’21!
Ευτυχώς υπάρχουν και καλά νέα. Τα καλά νέα είναι τα εξής: Κάτι υπάρχει έστω στη συνείδηση των ανθρώπων. Έτσι, η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, εκτός από τον Στάθη, υποχρεώνεται κάθε τόσο να μοιράζει ένθετα για την ποντιακή γενοκτονία, την άλωση της Κωνσταντινούπολης. Το ΣΚΑΪ, που ξεκίνησε να βγάλει τους 100 Μεγάλους Έλληνες, με μεγάλη της δυσαρέσκεια είδε ότι κατέληξε στον Μέγα Αλέξανδρο και τον Κολοκοτρώνη. Το ΒΗΜΑ του κ. Πρετεντέρη, προχθές μοίρασε τον Ίωνα Δραγούμη και αύριο μοιράζει Περικλή Γιαννόπουλο. Δηλαδή, τουλάχιστον ο τυφλοπόντικας εξακολουθεί να υπάρχει. Να δούμε όμως μέχρι πότε. Εδώ μας χρειάζεται η γνωστή ρήση του Γκράμσι: «Η απαισιοδοξία του λογικού και δυστυχώς μόνο η αισιοδοξία της βουλήσεως».
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση