Οι "προοδευτικοί" και οι Μουφτήδες
O καλός πρόσκοπος περνά τη γιαγιά απέναντι
Στις αρχές Μαΐου η ολομέλεια των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της Ελλάδος εξέδωσε μία σειρά αποφάσεων που περιελάμβαναν μεταξύ άλλων και το θέμα των δικαιοδοτικών αρμοδιότητων των Μουφτήδων σε θέματα οικογενειακού και κληρονομικού δικαίου.
Η ολομέλεια ζήτησε να καταργηθεί η σχετική αρμοδιότητα διότι η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που α) έχει αναθέσει δικαιοδοτικά καθήκοντα στον Μουφτή και β) εφαρμόζει τη Σαρία, δηλαδή το δίκαιο του Ισλάμ για τους Μουσουλμάνους, Έλληνες πολίτες. Αυτό έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με το Σύνταγμα που αναφέρεται σε ουσιαστική και όχι απλώς σε τυπική ισότητα ανδρών και γυναικών.
Η απόφαση της ολομέλειας είναι και λανθασμένη και επικίνδυνη για τους εξής λόγους:
1. Ειναι γεγονός ότι ο ισλαμικός νόμος έχει σε υποδέεστερη θέση τη γυναίκα. Στα θέματα του οικογενειακού και κληρονομικού δικαίου (αφού μόνον σε αυτές τις περιπτώσεις εφαρμόζεται ο ισλαμικός νόμος στην Ελλάδα) η υποδέεστερη θέση της γυναίκας φαίνεται κυρίως στη διαδικασία του διαζυγίου και στην κληρονομική διαδοχή (αντιθέτως, σε κάποιες από τις περιπτώσεις επιμέλειας ανηλίκων ο ισλαμικός νόμος είναι εις βάρος του άνδρα). Προσοχή όμως! Οι αποφάσεις του Μουφτή όμως δεν εφαρμόζονται αυτομάτως. Τα ήθη και τα έθιμα των μουσουλμάνων είναι σεβαστά μόνο στο μέτρο που δεν θίγεται η δημόσια τάξη της χώρας. Για αυτό το λόγο οι αποφάσεις του Μουφτή επικυρώνονται από τα ελληνικά τακτικά δικαστήρια. Κατά τη διαδικασία αυτή ο δικαστής είναι υποχρεωμένος να διαπιστώσει εάν εφαρμόζεται το Σύνταγμα το οποίο είναι υπερισχύει κάθε άλλης νομοθετικής διατάξεως ή εθίμου. Επομένως, ο τακτικός δικαστής μπορεί να διαπιστώσει και τυπικά και ουσιαστικά εάν παραβιάζεται η ισότητα των δύο φύλων.
2. Είναι επίσης γεγονός ότι σε αρκετές περιπτώσεις οι δικαστές δεν ελέγχουν την υπόθεση επί της ουσίας αλλά διαπιστώνουν απλώς εάν ο Μουφτής είχε αρμοδιότητα να την εκδώσει. Είναι προφανές ότι οι συγκεκριμένοι δικαστές παρανομούν. Η λύση δεν είναι η κατάργηση της μακραίωνης παράδοσης των Μουσουλμάνων της Θράκης να εφαρμόζουν τα δικά τους ήθη και έθιμα σε θέματα οικογενειακού και κληρονομικού δικαίου. Η λύση είναι να ελέγχονται οι τακτικοί δικαστές ως προς την τήρηση του Συντάγματος. Μία εγκύκλιος από πλευράς του Αρείου Πάγου που θα υπενθύμιζε στους δικαστές τις αρμοδιότητες/ευθύνες τους θα έλυνε το θέμα. Εξ άλλου, τον τελευταίο καιρό υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις δικαστικών αποφάσεων που δεν έχουν επικυρώσει αποφάσεις Μουφτήδων, θεωρώντας ότι αντίκεινται στο Σύνταγμα.
3. Πρέπει επίσης να τονισθεί ότι η δικαιοδοσία του Μουφτή δεν είναι αποκλειστική. Οι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας έχουν την δυνατότητα προσφυγής στην ελληνική δικαιοσύνη για την εκδίκαση υποθέσεων οικογενειακού και κληρονομικού δικαίου. Σε κάποιες περιπτώσεις, τα ελληνικά τακτικά δικαστήρια δήλωσαν αναρμόδια και τους παρέπεμψαν στον Μουφτή. Και αυτή η περίπτωση θα μπορούσε να καλυφθεί με εγκύκλιο του Αρείου Πάγου.
4. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να τονισθεί ότι η δικαστική αρμοδιότητα των Μουφτήδων αποτελεί μειονοτικό δικαίωμα που έχει καθιερωθεί με τη μακροχρόνια πρακτική. Το έκανε αποδεκτό η Συνθήκη των Αθηνών (1913) και διατηρήθηκε μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία αναφέρεται στην ανάγκη σεβασμού των εθίμων των μειονοτήτων αλλά και στην ανάγκη σεβασμού των χρηστών ηθών και της δημοσίας τάξεως. Η παράλληλη δικαστική αρμοδιότητα των Μουφτήδων αποτελεί πλούτο στη μειονοτική πρακτική της Ελλάδος. Στον βαθμό που δεν παραβιάζει το Σύνταγμα της χώρας και το επιθυμούν οι διάδικοι, δεν υπάρχει λόγος να ακολουθηθούν οι σχετικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα.
5. Εξ άλλου το θέμα για κατάργηση των δικαστικών αρμοδιότητων των Μουφτήδων δεν έχει ποτέ τεθεί από τη μειονότητα. Τέθηκε πριν αρκετά χρόνια από φανατικούς κεμαλικούς κύκλους της Τουρκίας που ήθελαν να αποδυναμώσουν τον ρόλο του Μουφτή μέσα στις τοπικές μουσουλμανικές κοινότητες της Θράκης. Επανετέθη από “προοδευτικούς” κύκλους των Αθηνών που με καλβινιστική υστερία αναζητούν διατάξεις που σχετίζονται με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των Ελλήνων. Είναι οι ίδιοι κύκλοι που πρεσβεύουν τον άμεσο και απόλυτο χωρισμό κράτους-εκκλησίας. Ως κοινωνία έχουμε πληρώσει στο παρελθόν αυτές τις απόψεις με πιο πρόσφατο παράδειγμα την αναστάτωση που είχε δημιουργηθεί με τη διαγραφή του θρησκεύματος από τις ταυτότητες. Η κατάργηση των δικαστικών αρμοδιοτήτων των Μουφτήδων θα προκαλούσε μία χωρίς λόγο αναστάτωση στη Θράκη μεταξύ των Μουσουλμάνων συμπολιτών μας που θεωρούν ότι πρόκειται για τμήμα των μειονοτικών τους δικαιωμάτων.
6. Η παράλληλη δικαστική αρμοδιότητα των Μουφτήδων με τακτικά δικαστήρια και ο έλεγχος των αποφάσεων εν σχέσει προς το Σύνταγμα παρέχει τις απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας για να λειτουργήσει σωστά ένα μακραίωνο μειονοτικό δικαίωμα. Εκτός, εάν ο απώτερος στόχος όσων επιθυμούν την κατάργηση των αρμοδιοτήτων των Μουφτήδων είναι να ζητήσουν σε επόμενη φάση την λαϊκή εκλογή τους, γεγονός που δεν συμβαίνει σε καμία χώρα στον κόσμο.
* Λαϊκή παροιμία
Πηγή
(θέλει, δεν θέλει η γιαγιά)*
Στις αρχές Μαΐου η ολομέλεια των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της Ελλάδος εξέδωσε μία σειρά αποφάσεων που περιελάμβαναν μεταξύ άλλων και το θέμα των δικαιοδοτικών αρμοδιότητων των Μουφτήδων σε θέματα οικογενειακού και κληρονομικού δικαίου.Η ολομέλεια ζήτησε να καταργηθεί η σχετική αρμοδιότητα διότι η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που α) έχει αναθέσει δικαιοδοτικά καθήκοντα στον Μουφτή και β) εφαρμόζει τη Σαρία, δηλαδή το δίκαιο του Ισλάμ για τους Μουσουλμάνους, Έλληνες πολίτες. Αυτό έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με το Σύνταγμα που αναφέρεται σε ουσιαστική και όχι απλώς σε τυπική ισότητα ανδρών και γυναικών.
Η απόφαση της ολομέλειας είναι και λανθασμένη και επικίνδυνη για τους εξής λόγους:
1. Ειναι γεγονός ότι ο ισλαμικός νόμος έχει σε υποδέεστερη θέση τη γυναίκα. Στα θέματα του οικογενειακού και κληρονομικού δικαίου (αφού μόνον σε αυτές τις περιπτώσεις εφαρμόζεται ο ισλαμικός νόμος στην Ελλάδα) η υποδέεστερη θέση της γυναίκας φαίνεται κυρίως στη διαδικασία του διαζυγίου και στην κληρονομική διαδοχή (αντιθέτως, σε κάποιες από τις περιπτώσεις επιμέλειας ανηλίκων ο ισλαμικός νόμος είναι εις βάρος του άνδρα). Προσοχή όμως! Οι αποφάσεις του Μουφτή όμως δεν εφαρμόζονται αυτομάτως. Τα ήθη και τα έθιμα των μουσουλμάνων είναι σεβαστά μόνο στο μέτρο που δεν θίγεται η δημόσια τάξη της χώρας. Για αυτό το λόγο οι αποφάσεις του Μουφτή επικυρώνονται από τα ελληνικά τακτικά δικαστήρια. Κατά τη διαδικασία αυτή ο δικαστής είναι υποχρεωμένος να διαπιστώσει εάν εφαρμόζεται το Σύνταγμα το οποίο είναι υπερισχύει κάθε άλλης νομοθετικής διατάξεως ή εθίμου. Επομένως, ο τακτικός δικαστής μπορεί να διαπιστώσει και τυπικά και ουσιαστικά εάν παραβιάζεται η ισότητα των δύο φύλων.
2. Είναι επίσης γεγονός ότι σε αρκετές περιπτώσεις οι δικαστές δεν ελέγχουν την υπόθεση επί της ουσίας αλλά διαπιστώνουν απλώς εάν ο Μουφτής είχε αρμοδιότητα να την εκδώσει. Είναι προφανές ότι οι συγκεκριμένοι δικαστές παρανομούν. Η λύση δεν είναι η κατάργηση της μακραίωνης παράδοσης των Μουσουλμάνων της Θράκης να εφαρμόζουν τα δικά τους ήθη και έθιμα σε θέματα οικογενειακού και κληρονομικού δικαίου. Η λύση είναι να ελέγχονται οι τακτικοί δικαστές ως προς την τήρηση του Συντάγματος. Μία εγκύκλιος από πλευράς του Αρείου Πάγου που θα υπενθύμιζε στους δικαστές τις αρμοδιότητες/ευθύνες τους θα έλυνε το θέμα. Εξ άλλου, τον τελευταίο καιρό υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις δικαστικών αποφάσεων που δεν έχουν επικυρώσει αποφάσεις Μουφτήδων, θεωρώντας ότι αντίκεινται στο Σύνταγμα.
3. Πρέπει επίσης να τονισθεί ότι η δικαιοδοσία του Μουφτή δεν είναι αποκλειστική. Οι μουσουλμάνοι συμπολίτες μας έχουν την δυνατότητα προσφυγής στην ελληνική δικαιοσύνη για την εκδίκαση υποθέσεων οικογενειακού και κληρονομικού δικαίου. Σε κάποιες περιπτώσεις, τα ελληνικά τακτικά δικαστήρια δήλωσαν αναρμόδια και τους παρέπεμψαν στον Μουφτή. Και αυτή η περίπτωση θα μπορούσε να καλυφθεί με εγκύκλιο του Αρείου Πάγου.
4. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να τονισθεί ότι η δικαστική αρμοδιότητα των Μουφτήδων αποτελεί μειονοτικό δικαίωμα που έχει καθιερωθεί με τη μακροχρόνια πρακτική. Το έκανε αποδεκτό η Συνθήκη των Αθηνών (1913) και διατηρήθηκε μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία αναφέρεται στην ανάγκη σεβασμού των εθίμων των μειονοτήτων αλλά και στην ανάγκη σεβασμού των χρηστών ηθών και της δημοσίας τάξεως. Η παράλληλη δικαστική αρμοδιότητα των Μουφτήδων αποτελεί πλούτο στη μειονοτική πρακτική της Ελλάδος. Στον βαθμό που δεν παραβιάζει το Σύνταγμα της χώρας και το επιθυμούν οι διάδικοι, δεν υπάρχει λόγος να ακολουθηθούν οι σχετικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα.
5. Εξ άλλου το θέμα για κατάργηση των δικαστικών αρμοδιότητων των Μουφτήδων δεν έχει ποτέ τεθεί από τη μειονότητα. Τέθηκε πριν αρκετά χρόνια από φανατικούς κεμαλικούς κύκλους της Τουρκίας που ήθελαν να αποδυναμώσουν τον ρόλο του Μουφτή μέσα στις τοπικές μουσουλμανικές κοινότητες της Θράκης. Επανετέθη από “προοδευτικούς” κύκλους των Αθηνών που με καλβινιστική υστερία αναζητούν διατάξεις που σχετίζονται με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των Ελλήνων. Είναι οι ίδιοι κύκλοι που πρεσβεύουν τον άμεσο και απόλυτο χωρισμό κράτους-εκκλησίας. Ως κοινωνία έχουμε πληρώσει στο παρελθόν αυτές τις απόψεις με πιο πρόσφατο παράδειγμα την αναστάτωση που είχε δημιουργηθεί με τη διαγραφή του θρησκεύματος από τις ταυτότητες. Η κατάργηση των δικαστικών αρμοδιοτήτων των Μουφτήδων θα προκαλούσε μία χωρίς λόγο αναστάτωση στη Θράκη μεταξύ των Μουσουλμάνων συμπολιτών μας που θεωρούν ότι πρόκειται για τμήμα των μειονοτικών τους δικαιωμάτων.
6. Η παράλληλη δικαστική αρμοδιότητα των Μουφτήδων με τακτικά δικαστήρια και ο έλεγχος των αποφάσεων εν σχέσει προς το Σύνταγμα παρέχει τις απαραίτητες δικλείδες ασφαλείας για να λειτουργήσει σωστά ένα μακραίωνο μειονοτικό δικαίωμα. Εκτός, εάν ο απώτερος στόχος όσων επιθυμούν την κατάργηση των αρμοδιοτήτων των Μουφτήδων είναι να ζητήσουν σε επόμενη φάση την λαϊκή εκλογή τους, γεγονός που δεν συμβαίνει σε καμία χώρα στον κόσμο.
* Λαϊκή παροιμία
Πηγή
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...