Παγκόσμια κρίση και ελληνική... ύφεση!

Ο χρόνος θα δείξει την αλήθεια

Η οικονομική κρίση είναι πλέον όρος διαδεδομένος. Τον όρο αυτό τον χρησιμοποιούμε για να δηλώσουμε την άσχημη οικονομική κατάσταση μιας οικονομίας ενός κράτους ή της παγκόσμιας οικονομίας.
Ποια είναι τα αίτια που την ανάδειξαν σε σοβαρό πρόβλημα στις μέρες μας;
Εξετάζοντας με μια πιο προσεκτική ματιά τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτό το φαινόμενο, μας γεννιούνται προβληματισμοί.
Γιατί οδηγηθήκαμε εδώ ενώ οι ειδήμονες (οικονομολόγοι, τράπεζες και κυβερνήσεις) προσπαθούσαν όλο αυτό τον καιρό να μας καθησυχάσουν λέγοντάς μας ότι ελέγχουν την κατάσταση;
Σε ποιες κινήσεις προέβησαν προκειμένου να περιορίσουν την εμφάνιση αυτής της κρίσης;

Παγκόσμια κρίση
Ο Alan Blinder, καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Πρίνστον, ο οποίος διετέλεσε παλαιότερα αντιπρόεδρος της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας και υπήρξε οικονομικός σύμβουλος του προέδρου Κλίντον, με άρθρο του στην εφημερίδα “New York Times” αντιτίθεται τόσο στην κυβερνήση Μπους τζούνιορ όσο και στην κυβέρνηση… Κλίντον(!!!) για τις λανθασμένες τους κινήσεις, που είχαν ως αποτέλεσμα τη σημερινή κρίση. Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης (διακεκριμένος οικονομικός αναλυτής) συνοψίζει τα συμπεράσματα του Alan Blinder στα κάτωθι:
«…1) Το 1998 (επί κυβερνήσεως Κλίντον) έγινε προσπάθεια να μπουν περιορισμοί και να υπάρξουν αυστηρές ρυθμίσεις στην αγορά παραγώγων. Τότε, όμως, το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών (επί Κλίντον), η Κεντρική Τράπεζα και οι αρχές της αμερικανικής κεφαλαιαγοράς απέρριψαν κατηγορηματικά την ιδέα.
«…2) Το 2004 (επί προεδρίας Μπους) οι μέγιστοι δείκτες μόχλευσης των Επενδυτικών Τραπεζών αυξήθηκαν από 12 προς 1 σε 33 προς 1! Πράγμα που σήμαινε ότι αρκούσε μια πτώση κατά 3% των τιμών των αξιογράφων για να χρεοκοπήσει μια εταιρία. Στην απόφαση αυτή δεν εναντιώθηκαν οι Δημοκρατικοί τότε…» Πρακτικά, οι δείκτες μόχλευσης είναι αριθμοδείκτες, δηλαδή κλάσματα που στον αριθμητή τοποθετούμε (εν προκειμένω για τις τράπεζες) τα Ξένα Κεφάλαια (δηλαδή το σύνολο του δανεισμού) και στον παρονομαστή το σύνολο του Ενεργητικού της (Απαιτήσεις και Πάγια στοιχεία). Δίνοντας λοιπόν, μεγαλύτερη ελαστικότητα στις τράπεζες να δανείζονται, οδηγήθηκαν μερικές από αυτές σε πτώχευση. Συνεχίζει ο Χρύσανθος Λαζαρίδης:
«…3) Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ άφησαν τις κατασχέσεις ακινήτων ανεξέλεγκτες», με αποτέλεσμα να πραγματοποιούνται κατασχέσεις ακινήτων από τράπεζες αυξημένες κατά 145% (συγκρίνοντας Απρίλιο 2007 με Απρίλιο 2008). Και τέλος, συμπληρώνει:
«4) Άφησαν την Τράπεζα Lehman να χρεοκοπήσει τον Σεπτέμβριο του 2008, ενώ λίγους μήνες νωρίτερα είχαν σώσει τη πολύ μικρότερη Bear Stearns», καθώς, όπως διατείνονταν τότε, έπρεπε να στηρίξουν αυτή τη μικρή τράπεζα για να μην επέλθει…κρίση!!!
Το πιο σημαντικό απ’ όλα δεν είναι ότι Ο Alan Blinder αναφέρει τα αίτια αυτά. Δημοκρατικός ο ίδιος δεν ομιλεί περί «δομικής κρίσης», αλλά αναφέρεται σε «σοβαρά λάθη και παραλήψεις» που έγιναν τόσο από τη διακυβέρνηση των Ρεπουμπλικάνων όσο και από αυτή των Δημοκρατικών.
Επιπλέον, ο επί μακρόν πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ (Fed), Άλαν Γκρίνσπαν, πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών, δήλωσε χωρίς ίχνος ντροπής ότι έκανε λάθος εκτιμήσεις για την τραπεζική κρίση, η οποία έχει ξεπεράσει κατά πολύ τις εκτιμήσεις του καθώς, πίστευε πως οι τράπεζες θα μπορούσαν να προστατευτούν…μόνες τους από το χάος που επικρατεί στη χρηματοοικονομική αγορά!!! (ΠΟΝΤΙΚΙ 30.10.2008)
Παρατηρούμε ότι έγιναν απροκάλυπτα, περίεργες ενέργειες και παραλήψεις, με σκοπό τη διευκόλυνση δημιουργίας οικονομικής αστάθειας στο τραπεζικό σύστημα, ενέργειες που αν μη τι άλλο κρίνονται, είτε βιαστικές είτε… μελετημένες, για να «επιτύχουν» το σημερινό αποτέλεσμα(!!!)
Ελληνική κρίση
Η «οικονομική κρίση» δεν μπορεί να εννοηθεί στην ελληνική πραγματικότητα. Ο λόγος; Η ίδια η λέξη «κρίση». Τι εννοούμε λοιπόν με αυτό τον όρο; Σύμφωνα με την οικονομική θεωρία, κρίση σε μια οικονομία-κοινωνία επέρχεται όταν ανακόπτεται η ανοδική της πορεία. Με άλλα λόγια, όταν η οικονομία «ανθίζει» και γεννά αισιόδοξες προοπτικές για το μέλλον της και για κάποιους λόγους (νομισματικούς, δημοσιονομικούς ή εξωτερικούς παράγοντες) κάνει καμπή, η οποία θα κρίνει, κατά πόσο η κάμψη θα είναι παροδική ή θα οδηγήσει την οικονομία σε πτώση. Σε ότι αφορά την ελληνική οικονομία ένα είναι σίγουρο, ότι η «κρίση» δεν εμφανίστηκε τώρα.
Με δεδομένη την 20χρονη τελμάτωσή της ελληνικής οικονομίας (με εξαίρεση την κυβέρνηση Σημίτη που κατόρθωσε με τη «δημιουργική λογιστική» να παρουσιάσει ανοδικούς δείκτες, με τους έλληνες όμως, να κινούνται μεταξύ οικονομικής μετριότητας και φτώχειας), ομιλούμε για μακροχρόνια ύφεση που γίνεται βαθύτερη λόγω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Μέσα σε όλα αυτά, είχαμε τη βιαστική κίνηση της ελληνικής κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, προς «ενίσχυση» του τραπεζικού συστήματος, ύψους 28 εκατομμυρίων ευρώ, τη στιγμή μάλιστα, που οι ελληνικές τράπεζες παρουσίαζαν σημαντική αύξηση κερδών. Και θα τα καταπίναμε όλα αυτά, αν τελικώς, οι τράπεζες διοχέτευαν το χρήμα, που απλόχερα τους χάρισε η ελληνική κυβέρνηση, στην ελληνική αγορά. Ούτε αυτό δεν έπραξαν!!!
Συμπερασματικά, υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη ομιλεί για ανικανότητα αυτών που κουμαντάρουν το οικονομικό καράβι τόσο της παγκόσμιας όσο και τη ελληνικής οικονομίας. Η δεύτερη, πιο γραφική αλλά μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο πειστική, ομιλεί για ένα σχέδιο οικονομικής αφαίμαξης που σαν στόχο έχει θέσει τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγους, άρα και επικίνδυνους, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για ολόκληρο τον πλανήτη. Μη βιαστείτε να οικειοποιηθείτε μια από τις δύο απόψεις. Ο χρόνος, που είναι αλάνθαστος κριτής, θα μας υποδείξει τη σωστή εκδοχή, αρκεί εμείς να έχουμε τις κεραίες μας ανοιχτές.
Ορφεύς

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση