Αυτοί κρύβονται πίσω από το χάος που σήμερα ζούμε
Το έγκλημα είναι διαχρονικό
Δεν είναι ξεσηκωμός του λαού, δεν είναι αγανάκτηση για τον φόνο ενός αθώου παιδιού, δεν είναι το κακό που προκάλεσε η κυβέρνηση των ανύπαρκτων, δεν είναι τίποτα απ' όλα αυτά.
Είναι η χρεωκοπία του πολιτικού μας συστήματος από την μεταπολίτευση και μετά.
Είναι η σαπίλα του ωχαδερφισμού και της προώθησης των φελλών.
Είναι η αδιαφορία όλων μας στο έγκλημα που γινόταν δίπλα μας και τρέχαμε να κρυφτούμε…
Είναι η φυσική κατάληξη όλων εκείνων των σημερινών 45-60αρηδων που πήραν την εξουσία στα χέρια τους μετά το 1974 και αν εξαιρέσεις τα 3 πρώτα μεταβατικά χρόνια, ΔΙΕΛΥΣΑΝ το κράτος.
Είναι αυτοί που, υποκριτικά κάποιοι, μιλούν σήμερα για κατάλυση της δημοκρατίας, όντας οι ίδιοι βουλευτές ή βολεμένα μεγαλο-στελέχη πολυεθνικών.
Είναι αυτοί που φρόντισαν σε όλη την δεκαετία του 1980 και 1990 ανεξαρτήτως πολιτικής απόχρωσης να υπονομεύσουν τον συνεκτικό ιστό του κράτους (Σώματα ασφαλείας, παιδία , Κοινωνική Πρόνοια,)
Είναι αυτοί που υποκριτικά σήμερα τους φταίει ο Καραμανλής (και πολύ σωστά στον βαθμό που του αναλογεί), την στιγμή που από το 1977 έως το 2008 έχουν κυβερνήσει τα 23 από τα 31 έτη ως στελέχη του ΠΑΣΟΚ…
Είναι αυτοί που δεν έχουν κατανοήσει πως η Δεξιά του 2008 ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να είναι ίδια με αυτήν του 1955 όπου ο Θείος Καραμανλής προσπάθησε να βάλει σε σειρά μια χώρα μετά από έναν ΕΜΦΥΛΙΟ.
Είναι αυτοί που στο βωμό του να χωθούν ή να χώσουν το παιδί τους στο δημόσιο δεν ενδιαφέρθηκαν αν εσύ κι εγώ θα τους πληρώνουμε χάνοντας κάθε ελπίδα να πάρουμε την σύνταξη που δικαιούμαστε.
Είναι αυτοί που δεν έχουν την μπέσα ,το φιλότιμο και τα μπαλάκια να βάλουν μπροστά τα στήθια τους για να διεκδικήσουν αυτό που θέλουν και στον βωμό της εξουσίας και κατέβασαν 2 φορές 15χρονα παιδιά στους δρόμους για να πετύχουν τους στόχους τους.
Είμαστε όλοι εμείς που κλείναμε τα μάτια καθημερινά μουρμουρίζοντας «δεν πάμε πουθενά, μόνο στο χάος»…
Ο Αλέξης δεν σκοτώθηκε προχθές, τον είχαμε σκοτώσει όλοι εμείς πριν καν γεννηθεί... Τον είχαμε ήδη σκοτώσει πολλές φορές όταν φροντίζαμε να σιωπούμε και να εκθρέφουμε τους σημερινούς φονιάδες των παιδιών μας... τους πραγματικούς φονιάδες που έχουν σακατέψει τις ψυχές τους... Πόσα άλλα παιδιά περιμένουν στη σειρά μετά τον Αλέξη; Πόσα άλλα παιδιά θα ρίξουν αυτοί οι μισάνθρωποι εγκληματίες (τους οποίους εμείς φοβόμαστε ή λατρεύουμε) στον "ένδοξο θάνατο";
Δεν είναι ξεσηκωμός του λαού, δεν είναι αγανάκτηση για τον φόνο ενός αθώου παιδιού, δεν είναι το κακό που προκάλεσε η κυβέρνηση των ανύπαρκτων, δεν είναι τίποτα απ' όλα αυτά.Είναι η χρεωκοπία του πολιτικού μας συστήματος από την μεταπολίτευση και μετά.
Είναι η σαπίλα του ωχαδερφισμού και της προώθησης των φελλών.
Είναι η αδιαφορία όλων μας στο έγκλημα που γινόταν δίπλα μας και τρέχαμε να κρυφτούμε…
Είναι η φυσική κατάληξη όλων εκείνων των σημερινών 45-60αρηδων που πήραν την εξουσία στα χέρια τους μετά το 1974 και αν εξαιρέσεις τα 3 πρώτα μεταβατικά χρόνια, ΔΙΕΛΥΣΑΝ το κράτος.
Είναι αυτοί που, υποκριτικά κάποιοι, μιλούν σήμερα για κατάλυση της δημοκρατίας, όντας οι ίδιοι βουλευτές ή βολεμένα μεγαλο-στελέχη πολυεθνικών.
Είναι αυτοί που φρόντισαν σε όλη την δεκαετία του 1980 και 1990 ανεξαρτήτως πολιτικής απόχρωσης να υπονομεύσουν τον συνεκτικό ιστό του κράτους (Σώματα ασφαλείας, παιδία , Κοινωνική Πρόνοια,)
Είναι αυτοί που υποκριτικά σήμερα τους φταίει ο Καραμανλής (και πολύ σωστά στον βαθμό που του αναλογεί), την στιγμή που από το 1977 έως το 2008 έχουν κυβερνήσει τα 23 από τα 31 έτη ως στελέχη του ΠΑΣΟΚ…
Είναι αυτοί που δεν έχουν κατανοήσει πως η Δεξιά του 2008 ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να είναι ίδια με αυτήν του 1955 όπου ο Θείος Καραμανλής προσπάθησε να βάλει σε σειρά μια χώρα μετά από έναν ΕΜΦΥΛΙΟ.
Είναι αυτοί που στο βωμό του να χωθούν ή να χώσουν το παιδί τους στο δημόσιο δεν ενδιαφέρθηκαν αν εσύ κι εγώ θα τους πληρώνουμε χάνοντας κάθε ελπίδα να πάρουμε την σύνταξη που δικαιούμαστε.
Είναι αυτοί που δεν έχουν την μπέσα ,το φιλότιμο και τα μπαλάκια να βάλουν μπροστά τα στήθια τους για να διεκδικήσουν αυτό που θέλουν και στον βωμό της εξουσίας και κατέβασαν 2 φορές 15χρονα παιδιά στους δρόμους για να πετύχουν τους στόχους τους.
Είμαστε όλοι εμείς που κλείναμε τα μάτια καθημερινά μουρμουρίζοντας «δεν πάμε πουθενά, μόνο στο χάος»…
Ο Αλέξης δεν σκοτώθηκε προχθές, τον είχαμε σκοτώσει όλοι εμείς πριν καν γεννηθεί... Τον είχαμε ήδη σκοτώσει πολλές φορές όταν φροντίζαμε να σιωπούμε και να εκθρέφουμε τους σημερινούς φονιάδες των παιδιών μας... τους πραγματικούς φονιάδες που έχουν σακατέψει τις ψυχές τους... Πόσα άλλα παιδιά περιμένουν στη σειρά μετά τον Αλέξη; Πόσα άλλα παιδιά θα ρίξουν αυτοί οι μισάνθρωποι εγκληματίες (τους οποίους εμείς φοβόμαστε ή λατρεύουμε) στον "ένδοξο θάνατο";
Κωνσταντίνος
Αναρτήσεις
Το έγκλημα είναι όντως διαχρονικό διότι διαχρονικές, ή μάλλον εγγενείς, είναι και οι αδυναμίες του πολιτικού μας συστήματος που μας είπαν πως λέγεται "Δημοκρατία". Όταν το ένα κόμμα πολεμάει το άλλο με λύσσα, τόση που δεν είχαν πολεμήσει οι Έλληνες ούτε τους Τούρκους ή τους Γερμανούς, όταν το ένα κόμμα χτίζει και το άλλο γκρεμίζει επί τόπου, όταν αυτός που κυβερνάει θεωρείται εξ ορισμού λάθος ενώ αυτός που αντιπολιτεύεται θεωρείται εξ ορισμού σωστός, περιμένουμε να δούμε άσπρη μέρα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι καλό μπορεί να βγει για τον τόπο μέσα από τον αλληλοσπαραγμό των κομμάτων και την αλληλοϋπονόμευση, απλά και μόνο για να καταλάβουν την εξουσία όσο γίνεται γρηγορότερα;
Πώς μπορεί να πάει μπροστά μια κοινωνία που γαλουχείται σε εμφυλιοπολεμικά συνθήματα όπως "Ο Λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά";
Αν προσθέσουμε στις εγγενείς αδυναμίες της "Δημοκρατίας" μας και στο εμφυλιοπολεμικό σύνδρομο την ύπουλη υπονόμευση των αόρατων μαγείρων της παγκοσμιοποίησης και της παγκόσμιας Κυβέρνησης -"μαγείρων" που λίγο ως πολύ γνωρίζουμε και φοβόμαστε να τους αποκαλύψουμε - τότε το χάος που βιώνουμε είναι απόλυτα εξηγήσιμο και η συνέχειά του, λυπάμαι, είναι νομοτελειακή.