Το θέατρο του παραλόγου είναι τελικά υπερπαραγωγή που στηνόταν επί χρόνια

Γέλα παλιάτσε και μην ξαφνιάζεσαι

ήξερες όλους τους πρωταγωνιστές

Γιατί αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει και γιατί συμβαίνει;
Δεν το βλέπαμε χρόνια τώρα να έρχεται;
Δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι, άραγε, που λέγαμε:

• «δεν μπορεί να πάει μακριά αυτό το πράγμα, θα γίνει χαμός»,
• «γιατί το κάνουν; δεν βλέπουν ότι είναι αδιέξοδο;»,
• «τα πάντα καταλήγουν στο μηδέν, θα μας εξοντώσουν τελείως»,
• «καλά, είναι τυφλοί; δεν βλέπουν ότι πάμε κατ' ευθείαν να πέσουμε στο γκρεμό;»

και άλλες πολλές τέτοιες κουβέντες, που τις είχαμε πει όλοι μας…
Ναι, όλοι μας τα είχαμε πει, τα είχαμε προβλέψει!
Όλοι μας εκτός από αυτούς! Αυτοί γνώριζαν, ήξεραν, ήταν μέρος του σχεδίου που εφάρμοζαν…

Χρόνια τώρα σιγοψιθυρίζαμε, μουρμουρίζαμε, παραμιλούσαμε μόνοι μας ή τα φωνάζαμε σε παρέες και ευχόμασταν να είχαμε άδικο. Αλλά βαθιά μέσα μας το ξέραμε, είμασταν σίγουροι.
Όπου και αν κοιτάζαμε, βλέπαμε τους ίδιους σάπιους ανθρώπους, με διαφορετικά ονόματα, με διαφορετικές θέσεις, με διαφορετικά επαγγέλματα ή αξιώματα… Αλλά ήταν όλοι τους ίδιοι. σκατά, βόθρος ατελείωτος που μας περιτριγύριζε και μας έπνιγε, μας έσφιγγαν καθημερινά και περισσότερο, μας πίεζαν σε παραλογισμούς, μας ωθούσαν σε συστηματική παράβαση των νόμων, κατάργησαν θεσμούς, κατάργησαν την ηθική, κατάργησαν την οικογένεια, κατάργησαν την αξιοπρέπεια!!!
Ισοπέδωσαν τα πάντα. Και τους γνωρίζαμε ποιοι ήταν. Σαν να τους είχαν διαλέξει έναν-έναν. Άνθρωποι της υψηλής κοινωνίας. Άνθρωποι υπεράνω πάσης υποψίας. Κενόδοξοι, λάτρεις του χρήματος, υπερόπτες… αλλά υπήρχαν παντού και γινόταν ολοένα και περισσότεροι.
Χειριστές του νόμου, δικαστές και δικηγόροι, πολιτικοί, ιερείς, δάσκαλοι, καθηγητές, πανεπιστημιακοί, ανώτεροι και ανώτατοι δημόσιοι υπάλληλοι, γιατροί, δημοσιογράφοι. Όλοι τους προσκυνημένοι στον ίδιο θεό, στο χρήμα; Όλοι τους δοσμένοι σε έναν σκοπό: στην καταστρατήγηση των πάντων, στην ισοπέδωση των πάντων, στην εξαφάνιση των πάντων. Ανθέλληνες, μισάνθρωποι, πλούτισαν όλοι τους από το πουθενά. Έγιναν υπόδειγμα για τους νέους και φιγουράριζαν οπουδήποτε κι αν γύριζες το μάτι σου.
Ποιος μπορούσε να τα βάλει μαζί τους; Πόσοι από αυτούς είχαν σχέσεις με εγκληματικά στοιχεία, με τον υπόκοσμο, με τη νύχτα; Πόσοι από αυτούς μας έκαναν πλύση εγκεφάλου καθημερινά; Μέσα από ραδιόφωνα, εφημερίδες, τηλεοράσεις… Και μας το έλεγαν κατάμουτρα… Όλοι τους γνωριζόντουσαν. Πήγαιναν στο ίδιο σχολείο, στο ίδιο πανεπιστήμιο, είχαν τον ίδιο ψυχαναλυτή ή την ίδια γκόμενα… Όλοι τους διαφορετικοί, μα τόσο ίδιοι…
Σαν να τους διάλεξε ένα «αόρατο χέρι». Σαν να τους επέλεξε κάποιος για να ολοκληρώσουν έναν σκοπό. Σαν να τους δόθηκε η διαταγή να λυγίσουν την χώρα, τον τόπο που τους εξέθρεψε και τους ανάδειξε και όλοι μαζί έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να φτάσουμε στο σήμερα, έτρεξαν τα πιστά, πειθήνια και άλογα στρατιωτάκια να εξαργυρώσουν την επιταγή!!!
Σήμερα, που ένα σμήνος-στρατός από καταστροφικές ακρίδες εξαπλώθηκε και σκοτείνιασε τον τόπο, άλλοι από αυτούς είναι απόντες, άλλοι δικαιολογούν τα «καημένα τα μικρά παιδιά», άλλοι πάλι, ωσεί παρόντες παρακολουθούν χαμογελώντας, προτρέποντας να γίνουν περισσότερα αίσχη στο σώμα της πατρίδας ή και κάποιοι άλλοι που κερδίζουν από τα αίσχη, τους βανδαλισμούς και το χάος!
Ποιος εγκέφαλος τους επέλεξε και τους τοποθέτησε με τέτοια ακρίβεια, με τέτοια τάξη, με μεθοδικότητα και υπομονή και επί τόσο χρόνια τώρα, σε όλες εκείνες τις θέσεις που μπορούν να σταματήσουν ή θα μπορούσαν να αποτρέψουν από το «κακό» που βρήκε τον τόπο; ή να το κάνουν ξεδιάντροπα, όπως το έκαναν και το κάνουν.
Ποιο αρρωστημένο μυαλό μπόρεσε να συγκεντρώσει τόση βρωμιά με τόσο μεγάλη επιμέλεια και να το συγχρονίσει με τέτοια ακρίβεια;
Ποιος ανθρώπινος εγκέφαλος μπόρεσε να σχεδιάσει με τόση λεπτομέρεια και σε βάθος χρόνου την καταστροφή μίας χώρας χωρίς να υπάρξει η παραμικρή αντίδραση;
Η λεπτή χειρουργική επέμβαση που γίνεται αυτή τη στιγμή μπροστά στα μάτια μας και που αποσκοπεί να μας αφαιρέσει τα πάντα, για να πλουτίσουν αυτοί οι ανίκανοι που έκαναν με τη σειρά τους όλα όσα έπρεπε για να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν τα αφεντικά τους, μόνο δεινά θα φέρει και στους ίδιους. Δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν από την μοίρα, δεν θα μπορέσουν να ξεγράψουν από τη μνήμη των πολιτών αυτή την προδοσία, δεν θα μπορέσουν να αποτρέψουν την αντίδραση των πολιτών.
Δεν τους έχει διδάξει τίποτε η ιστορία, γιατί ποτέ δεν την μελέτησαν. Μόνιμη φροντίδα και σκοπός τους ήταν να την παραχαράξουν με την ελπίδα πως θα μας ξεγελάσουν και θα μπορέσουν να μας πείσουν πως είμαστε κάποιοι άλλοι, πως το είδωλο στον καθρέφτη λέει ψέματα, ή πως ο καθρέφτης είναι ψεύτικος. Δε μπόρεσαν οι επιστήμες που σπούδασαν να τους μάθουν το σπουδαιότερο: ότι χωρίς τον άνθρωπο τίποτε δεν μπορεί να γίνει, χωρίς τον λαό τίποτε δεν μπορεί να υπάρξει και να στερεωθεί, χωρίς κοινά αποδεκτούς κανόνες δεν μπορεί να παίζεται κανένα παιχνίδι.
Σήμερα, ζούμε ένα πραξικόπημα διαφορετικό από όλα όσα γνωρίσαμε ποτέ στο διάβα της ιστορίας. Σήμερα ζούμε μία παρωδία, ένα φτηνό μελόδραμα, από φτηνούς ηθοποιούς και κομπάρσους, σε μία ακριβοπληρωμένη υπερπαραγωγή! Και θέλουν να πληρώσουμε το εισιτήριο και να τους χειροκροτήσουμε ευχαριστημένοι!!!
Το έργο έφτασε στο τέλος του και κανείς δεν τους είπε πως ο «παραγωγός» έχει και άλλα σχέδια, εάν δεν πάει καλά η παράσταση… Θα διώξει τους ηθοποιούς, θα διώξει και τους κομπάρσους. Και θα προσπαθήσει να βρει ένα νέο έργο, για να μπορέσει να εισπράξει και να μειώσει τη ζημία…
Δούλεψαν πολύ για να τιθασεύσουν και να καταστρέψουν τον Έλληνα και δεν τον χτύπησαν ποτέ στα ίσια, επειδή ήξεραν τι θα συμβεί. Γνώριζαν πως θα τσακιστούν πάνω σε βράχο...
Έτσι, προσπάθησαν να του καταστρέψουν τα ιδανικά και τις προγονικές του αξίες:
Πατρίδα,
Θρησκεία,
οικογένεια.
Γεννιόμαστε εκ του ενός...
Οι τίτλοι του τέλους έρχονται.
Κοπιάστε να τους δείτε…, συγνώμη αν δεν σας αρέσουν… μα τους γράψαμε εμείς...

Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση