«Δεν ζητώ συγγνώμη, ούτε αμνηστία από την Τουρκία»

Ο αδερφός του Οτσαλάν μιλάει...

Συναντήσαμε τον Οσμάν Οτσαλάν, αδερφό του Απο (Αμπντουλάχ Οτσαλάν), στο Κουρδιστάν-Βόρειο Ιράκ, όπου κρύβεται καταζητούμενος από το τουρκικό κράτος.
Πρώην στέλεχος του ΡΚΚ, δηλώνει ότι δεν πιστεύει στον ένοπλο αγώνα αλλά ούτε στα πολιτικά κόμματα... πρόσφυγες.

«Για μένα μόνον η αμνηστία δεν σημαίνει τίποτα. Μόνο κάποιος που είναι ένοχος ζητεί αμνηστία. Δεν έχω κάνει έγκλημα απέναντι στο τουρκικό κράτος. Δεν είμαι ένοχος».

Επί πολλά χρόνια ήσασταν ηγετικό στέλεχος του ΡΚΚ. Οταν φύγατε προσπαθήσατε να δημιουργήσετε πολιτικό κόμμα. Αυτή τη στιγμή πού βρίσκεστε πολιτικά;

«Οσο ήμουν στο ΡΚΚ βοηθούσα στον ένοπλο αγώνα, αλλά το κύριο βάρος της προσπάθειάς μου είχε πολιτικό και διπλωματικό χαρακτήρα. Πίστευα περισσότερο ότι ο πολιτικός αγώνας μπορούσε να φέρει αποτέλεσμα παρά ο ένοπλος. Γι' αυτό και πολλές φορές ήρθα σε ρήξη με την άποψη του ΡΚΚ. Η οριστική ρήξη ήταν τον Ιούνιο του 2004, όταν διαφώνησα με τη συνέχιση του ένοπλου αγώνα. Αναγκάστηκα να φύγω. Αλλιώς θα με αντιμετώπιζαν με... κάθαρση. Δηλαδή το ρίσκο της παραμονής μου ήταν να με σκοτώσουν. Μαζί μ' εμένα αποχώρησαν και περισσότερα από τα μισά στελέχη του ΡΚΚ. Ο σκοπός ήταν να προχωρήσουμε στη δημιουργία καινούργιου φορέα, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο με όλους, διότι δεν συμφωνούσαμε στον τρόπο επίλυσης του Κουρδικού. Μερικοί πίστευαν ότι έπρεπε να χαρακτηρίσουμε εχθρούς μας τον Απο και το ΡΚΚ. Αλλοι, ότι έπρεπε να συγκρουστούμε με το ΡΚΚ - δεχόμασταν ακόμα και εξωτερικές πιέσεις. Τέτοια ενέργεια για μένα είναι αντιπατριωτική αλλά και αντιδημοκρατική... Εδώ και δύο χρόνια φτιάξαμε με μερικούς φίλους τη δημοκρατική πλατφόρμα του Κουρδιστάν. Μέχρι να γυρίσω στην Τουρκία, δεν πρόκειται να φτιάξω πολιτικό κόμμα. Κατά την άποψή μου, τα κόμματα που είναι... πρόσφυγες δεν μπορούν να πετύχουν».

«Διαμορφώνουμε με τις κουρδικές οργανώσεις μια πλατφόρμα και οι τουρκικές αρχές έχουν δει θετικά το πρόγραμμά μας αυτό», λέει ο Οσμάν Οτσαλάν (φωτ. Ass. Press)

Κόμματα-πρόσφυγες...

Ετσι όπως το παρουσιάζετε, όλα τα κουρδικά πολιτικά κόμματα είναι της ίδιας κατηγορίας.

«Εχεις δίκιο. Από το 1980 όλα τα κουρδικά πολιτικά κόμματα είναι... μετανάστες, πρόσφυγες. Πρώτα πήγαν στον Λίβανο κι από κει πέρασαν στην Ευρώπη. Μερικές φορές, με το ένα πόδι στην Ευρώπη και με το άλλο στη Μέση Ανατολή. Μετά το 1982, το ΡΚΚ κατάφερε να περάσει μερικούς αγωνιστές στα βουνά του Βόρειου Κουρδιστάν, έκανε μέτωπο και άρχισε ο ένοπλος αγώνα κατά της Τουρκίας. Με την ισχύ των όπλων δυνάμωσε το ΡΚΚ, ενώ αντίθετα κουρδικές οργανώσεις που βασίζονταν σε Κούρδους μετανάστες δεν μπόρεσαν να εξελιχθούν. Για να πετύχουμε δύο τρόποι υπάρχουν: Ο πρώτος είναι να μπορέσουμε να γυρίσουμε στα πάτρια εδάφη, με νόμιμο επαναπατρισμό, και να κάνουμε πολιτικό αγώνα. Ο δεύτερος, να περάσουμε παράνομα στην Τουρκία. Αλλά πολιτικός αγώνας από παρανόμους δεν γίνεται. Δεν έχεις πιθανότητες όταν είσαι εκτός νόμου. Ως Κούρδος πατριώτης δεν πιστεύω στον ταξικό αγώνα και διαφωνώ ριζικά με τον κομματικό σοβινισμό. Τα πολιτικά κόμματα -συν το ΡΚΚ- δεν μπορούν να αγκαλιάσουν όλο τον λαό, διότι έχουν πνιγεί μέσα στον κομματικό σοβινισμό. Είμαι υπέρ του εθνικού αγώνα».

Πώς μπορείτε να γυρίσετε πίσω;

«Τριάντα χρόνια ήμουν ηγετικό στέλεχος του κόμματος που πολέμησε κατά του τουρκικού κράτους. Εχω την υποχρέωση να αναζητώ από όπου βρίσκομαι τη λύση του Κουρδικού. Εκτιμώ λοιπόν ότι μόνον αν γυρίσω στην Τουρκία και κάνω πολιτικό αγώνα θα βρεθεί λύση. Οι παγκόσμιες συνθήκες, οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή έχουν φέρει πιο κοντά την επίλυση του Κουρδικού. Αρκετοί ζητούν γενική αμνηστία. Για μένα η αμνηστία δεν σημαίνει τίποτα. Μόνο κάποιος που είναι ένοχος ζητεί αμνηστία. Εγώ στον αγώνα μου αυτά τα 30 χρόνια έχω κάνει και λάθη. Ομως δεν έχω κάνει έγκλημα απέναντι στο τουρκικό κράτος. Δεν θεωρώ ότι είμαι ένοχος. Μπορώ να κάνω την αυτοκριτική μου για τα λάθη μου απέναντι στους συμπατριώτες μου και στον απελευθερωτικό αγώνα, όχι όμως και απέναντι στο τουρκικό κράτος».

Κρατάτε μια θέση αντίθετη με εκείνη του αδερφού σας, ο οποίος στο δικαστήριο είχε πει άλλα πράγματα. Εσείς δηλαδή για ό,τι κάνατε δεν μετανιώνετε κι ούτε ζητάτε συγγνώμη από το τουρκικό κράτος; (Ο Απο είχε ζητήσει συγγνώμη και δήλωσε μετάνοια).

«Δεν ζητάω συγγνώμη, δεν μετανιώνω και δεν ζητάω αμνηστία. Να γίνει μια συμφωνία, ένας ειδικός νόμος για την επιστροφή. Και δεν μιλάω μόνο για τους αντάρτες. Στην Ευρώπη υπάρχουν χιλιάδες Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες, χιλιάδες άφησαν τον ένοπλο αγώνα και ήρθαν να ζήσουν στο ελεύθερο Κουρδιστάν. Στις φυλακές έχουμε χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους. Γι' αυτούς μιλάω. Ολοι θέλουν να γυρίσουν στην πατρίδα και να βγουν από τις φυλακές. Πρέπει να δοθεί λύση. Πάντως δεν σκοπεύω να πάω στην Τουρκία και να παραδοθώ. Θέλω να γυρίσω πίσω σαν πολίτης, νόμιμος, και να κάνω τον πολιτικό μου αγώνα».

Επαφές με την Τουρκία

Υπάρχει περίπτωση η Τουρκία να σας... πλησιάσει θετικά; Με τον τρόπο που μιλάτε, μου δείχνετε ότι έχετε κάποια σχέση με το τουρκικό κράτος. Εχετε;

«Ναι, έχουμε. Από τη Σουρούτς της Σανλουούρφα στείλαμε έναν φίλο μας, τον Νασίρ Σιμσέκ στην Τουρκία. Πήγε, παραδόθηκε, ανέφερε το πρόγραμμά μας, οι τουρκικές αρχές το είδαν θετικά, συμφώνησαν μαζί μας και τον άφησαν ελεύθερο. Του είπαν δηλαδή ότι συμφωνούν με τις απόψεις μας».

Εδώ, στο ελεύθερο Κουρδιστάν, ο Ταλαμπανί σε συνέντευξή του («Ε», 6-7-2008) είχε πει ότι έχει τελειώσει πια ο ένοπλος αγώνας.

«Η άποψή μου είναι ίδια. Ο πιο μεγάλος ένοπλος αγώνας έχει δοθεί εδώ, στο Κουρδιστάν - Ιράκ. Ογδόντα χρόνια κράτησε. Χιλιάδες πόλεις και χωριά ισοπεδώθηκαν. Κατά καιρούς εδώ οι Κούρδοι ηττήθηκαν, τραβήχτηκαν πίσω, αλλά και πάλι συνέχισαν. Παρ' όλα αυτά δεν κέρδισαν ό,τι κέρδισαν με τον ένοπλο αγώνα. Οταν οι Αμερικανοί για δικά τους συμφέροντα έκαναν την επίθεση εισβολής στο Ιράκ, τότε οι Κούρδοι χωρίς να ρίξουν ούτε μία σφαίρα κέρδισαν. Στην Τουρκία ζούν πάνω από 20 εκατ. Κούρδοι. Αν αυτούς μπορέσεις να τους οργανώσεις πολιτικά, είναι πολύ μεγάλη δύναμη».

Οταν έπιασαν τον αδερφό σας, θεωρήθηκαν υπεύθυνες και οι ελληνικές αρχές. Εσείς έχετε κάποια πικρία για τους Ελληνες;

«Ο κουρδικός λαός περίμενε από τους Ελληνες υποστήριξη. Διότι είχαμε κοινή ιστορία, κοινή μοίρα. Οταν ο πρόεδρος Οτσαλάν βγήκε έξω, νόμιζε, από υποσχέσεις, ότι οι Ελληνες θα έκαναν οτιδήποτε για την προστασία του, όμως δυστυχώς δεν ήταν έτσι. Οι Ελληνες δέχτηκαν πολλές εξωτερικές πιέσεις, άφησαν τον Οτσαλάν μόνο του και δεν του έδωσαν τη βοήθεια που χρειαζόταν. Τον εγκατέλειψαν. Αυτό δημιούργησε δυσαρέσκεια στον κουρδικό λαό. Προσωπικά έχω πικρία από αυτό, αλλά δεν είμαι εχθρός. Ο ελληνικός λαός με διάφορους τρόπους κατά το παρελθόν συμπαραστάθηκε στον αγώνα μας. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε αυτή τη συμπαράσταση».

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση