Το Κυπριακό και το Πρωτόκολλο Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας

Με αφορμή το νέο κύκλο απευθείας συνομιλιών για το Κυπριακό, ο Σάββας Καλεντερίδης φέρνει στο προσκήνιο την περίφημη "Ερυθρά Βίβλο", κείμενο που καθορίζει τις βασικές παραμέτρους της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.

Το "Πρωτόκολλο Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας" και ο ρόλος του στην άσκηση της Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής

Είναι γνωστός ο συγκεντρωτισμός και η περίφημη συνέχεια της τουρκικής πολιτικής, ο καθοριστικός ρόλος του Γενικού Επιτελείου στην παραγωγή-χάραξη, αλλά και ο συνεχής έλεγχος για τη συνεπή υλοποίησή της. Το σύστημα εξουσίας στην Τουρκία, για να αποφύγει πιθανές «αστοχίες» των χειριστών της πολιτικής, για πρώτη φορά τα μέσα της δεκαετίας του ’60, προχώρησε στη σύνταξη του «Πρωτοκόλλου Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας» της Τουρκικής Δημοκρατίας, αυτό που είναι γνωστό στη γειτονική χώρα ως "Ερυθρά Βίβλος" (Kirmizi Kitap).Το δεύτερο πρωτόκολλο συντάχθηκε με την επιβολή της χούντας του Κενάν Εβρέν, το 1980, το τρίτο το 1992 και το τέταρτο το Νοέμβρη του 1997.

Τι είναι το μυστικό «Πρωτόκολλο Πολιτικής Εθνικής Ασφαλείας»

Συντάσσεται από τη γραμματεία του «Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας» (ΣΕΑ) υπογράφεται από τα μέλη του ΣΕΑ και βιβλιοδετείται σε σώμα και σε χωριστά παραρτήματα για τα αρμόδια υπουργεία. Στη συνέχεια, υπογράφεται ανάλογα από εκείνα τα όργανα του κράτους και της κυβέρνησης που έχουν αρμοδιότητα υπογραφής διεθνών και διμερών συμβάσεων και συμφωνιών, νόμων, διαταγμάτων και λοιπών διοκητικών αποφάσεων.Όλοι όσοι υπογράφουν το πρωτόκολλο αυτό, δεσμεύονται και δεν έχουν δικαίωμα να πάρουν αποφάσεις ή να υπογράψουν διεθνείς συμβάσεις ή συμφωνίες, νόμους, διατάγματα κλπ, τα οποία να έρχονται σε αντίθεση με όλα όσα αναφέρονται σε αυτό. Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται η συνέχεια στην πολιτική και ιδιαίτερα στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Δηλαδή, ο Τ/ΥΠΕΞ, ανεξάρτητα από τις εξωτερικές ή άλλες πιέσεις που ενδεχόμενα να δεχθεί σε μια διαπραγμάτευση, δεν έχει δικαίωμα να υποχωρήσει και να δεσμεύσει τη χώρα του, έστω και αν πάρει προφορική ή γραπτή εντολή από τον πρωθυπουργό ή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αν αυτή έρχεται σε αντίθεση με όσα αναφέρονται στο ως άνω πρωτόκολλο.

Τι προβλέπει η Ερυθρά Βίβλος για Αιγαίο και Κύπρο

Όσον αφορά το περιεχόμενο των πρωτοκόλλων σε σχέση με τη χώρα μας, αυτό του 1992 δέσμευε και υποχρέωνε την όποια τουρκική κυβέρνηση να κάνει ότι ήταν δυνατό, ακόμη και πόλεμο, για να αποτρέψει οποιαδήποτε αλλαγή του STATUS QUO στο Αιγαίο, δηλαδή την επέκταση των Χ.Υ. από πλευράς της χώρας μας από τα 6 στα 12 Ν.Μ. Με βάση αυτό οι τουρκικές κυβερνήσεις άσκησαν κάθε μορφής πιέσεις, με αποκορύφωμα τις πιέσεις που ασκήθηκαν στη χώρα μας και μέσω Ουάσιγκτον, το Νοέμβριο το 1994, περίοδο που τέθηκε σε ισχύ η διεθνής συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας. Τότε η Τουρκία πέρασε από το Κοινοβούλιό της και επικύρωσε την απειλή πολέμου κατά της χώρας μας (CASUS BELLI). Αφού λοιπόν η Τουρκία το διάστημα εκείνο θεώρησε ότι πέτυχε τον εθνικό της αντικειμενικό σκοπό που ήταν η διατήρηση του STATUS QUO στο Αιγαίο, άρχισε να επεξεργάζεται πολιτικές ανατροπής του, όπως φάνηκε για πρώτη κατ΄ ουσίαν φορά στα Ίμια, τον Ιανουάριο του 1996. Οι πολιτικές αυτές επισημοποιήθηκαν και θεσμοθετήθηκαν στο πρωτόκολλο που εγκρίθηκε το Νοέμβρη του 1997, οπότε η Τουρκία έθεσε σαν εθνικό αντικειμενικό σκοπό την ανατροπή του STATUS QUO στο Αιγαίο υπέρ της Τουρκίας με διάλογο ή με τη βία και τη διατήρηση του STATUS QUO στην Κύπρο.

Το εθνικό σχέδιο της Τουρκίας ταυτίζεται με την "Ερυθρά Βίβλο"

Το μυστικό «Πρωτόκολλο Πολιτικής Εθνικής Ασφάλειας» λειτουργεί στην ουσία και σαν Εθνικό Σχέδιο για την Τουρκία, το οποίο είναι υποχρεωμένες να στηρίξουν και να υποστηρίξουν όλες οι δυνάμεις του τόπου. Έτσι, όταν ο Τούρκος πρωθυπουργός ή ΥΠΕΞ προσέρχεται σε διμερείς ή πολυμερείς διαπραγματεύσεις, έχει ξεκάθαρους και συνήθως καλοδουλεμένους στόχους, τους οποίους είναι υποχρεωμένος να στηρίξει χωρίς παρεκκλίσεις, ενώ ταυτόχρονα δεν έχει δικαίωμα να διαπραγματευθεί και φυσικά ούτε να υποχωρήσει σε θέματα ουσίας που περιέχονται στο πρωτόκολλο. Από την άλλη πλευρά, όσοι έχουν την τύχη ή την ατυχία να διαπραγματεύονται με την Τουρκία, και πιο συγκεκριμένα η χώρα μας, βρίσκεται πάντα ή σχεδόν πάντα στη δυσάρεστη θέση να υποχωρεί, αφού η άτεγκτη στάση της Τουρκίας προκαλεί ένταση η οποία έντεχνα αφήνεται να εννοηθεί ότι μπορεί να εξελιχθεί σε ένοπλη σύγκρουση, κάτι που, όπως είναι φυσικό, προσπαθεί να αποφύγει πάση θυσία η χώρα μας, με αποτέλεσμα κάθε φορά να υποχωρούμε, υπό την απειλή μιας κρίσης ή μιας Ε-Τ σύγκρουσης. Όσον αφορά τις επίμονες προτάσεις της Τουρκίας για διάλογο χωρίς την άρση του CASUS BELLI, με βάση το διαπιστωμένο εθνικό στόχο της Τουρκίας για ανατροπή του STATUS QUO στο Αιγαίο, στην ουσία, η χώρα μας καλείται να συμμετέχει σε μια διαδικασία που πολύ προσεχτικά και αποφασιστικά σχεδίασε και ετοίμασε η Τουρκία, διαδικασία που μοιραία θα οδηγήσει σε υποχώρηση και πραγμάτωση των στόχων που έχει θέσει η Άγκυρα. Με βάση λοιπόν τους ομολογημένους και ανομολόγητους στόχους της Τουρκίας, αλλά και με δεδομένη την ανελαστική της στάση, δε θα ήταν καθόλου παρακινδυνευμένο να πούμε ότι η διαδικασία του οποιουδήποτε διαλόγου με την Τουρκία με επίδικο το Αιγαίο ή την Κύπρο, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια εκεί που έχει σχεδιάσει η Τουρκία, ενώ θα πρέπει να σημειωθεί η ασαφής κατευθυντικότητα της ελληνικής πολιτικής, που δεν υποστηρίζεται από ένα σαφή εθνικό σχεδιασμό, στοιχείο που θα της προσέδιδε αποφασιστικότητα, φαντασία, δύναμη και αποτελεσματικότητα.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση