Μια αναδρομή στο παρελθόν του VMRO, κυβερνώντος κόμματος των Σκοπίων
Τι σημαίνουν οι νέες «απαιτήσεις»
του Σκοπιανού Πρωθυπουργού;
Ο Πρωθυπουργόςτων Σκοπίων Nikola Gruevsky έγειρε πρόσφατα νέες απαιτήσεις, δηλαδή την ύπαρξη «Μακεδονικής [sic] μειονότητας» στην Ελλάδα και αναγνώριση της «μειονοτικής γλώσσας» από την ΕΕ . Η κλιμάκωση των απαιτήσεων—μην φανεί περίεργο η επόμενη απαίτηση να έχει εδαφικό αντικείμενο— αποκαλύπτει μία πραγματικότητα ως προς τις ιδεολογικές καταβολές και διαστάσεις, τουλάχιστον του κυβερνώντος κόμματός του. Καιρός είναι να επανεξετασθούν ορισμένα από τα στοιχεία που συνθέτουν το θέμα όχι μόνο του ονόματος, αλλά του ευρυτέρου θέματος της υπάρξεως του κρατιδίου των Σκοπίων, η έλλειψη της γνώσης των οποίων έχει συμβάλει σε εκτιμήσεις που έχουν οδηγήσει στην πλαδαρή Ελληνική πολιτική της τελευταίας δεκαπενταετίας.
Το VMRO (Εσωτερική Επαναστατική Μακεδονική Οργάνωση), δηλ. το κυβερνόν κόμμα των Σκοπίων, έχει μία σκοτεινή ιστορία. Ο ηγέτης του κατά τον μεσοπόλεμο, και σε μεγάλο βαθμό η καθοριστική προσωπικότητα σε σχέση με την διαμόρφωση της ιδεολογικής του κατεύθυνσης ήταν ο Ivan Mihailoff, φίλος και συνεργάτης του Ante Pavelic, αρχηγού της Ustashe, οργάνωση των Κροατών Ναζί, με τον οποίο συνεργάστηκε σε μία σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων συμεριλαμβανομένης της δολοφονίας το Βασιλέα Αλεξάνδρου της Γιουγκοσλαβίας το 1934. Αργότερα την ίδια δεκαετία παρουσίασε τον Pavelic στον Heinrich Himmler, αρχηγό των Ες-Ες, και μέσω αυτής της γνωριμίας η Κροάτες εσυμμάχησαν με τους Ναζι.
Ο Πρωθυπουργόςτων Σκοπίων Nikola Gruevsky έγειρε πρόσφατα νέες απαιτήσεις, δηλαδή την ύπαρξη «Μακεδονικής [sic] μειονότητας» στην Ελλάδα και αναγνώριση της «μειονοτικής γλώσσας» από την ΕΕ . Η κλιμάκωση των απαιτήσεων—μην φανεί περίεργο η επόμενη απαίτηση να έχει εδαφικό αντικείμενο— αποκαλύπτει μία πραγματικότητα ως προς τις ιδεολογικές καταβολές και διαστάσεις, τουλάχιστον του κυβερνώντος κόμματός του. Καιρός είναι να επανεξετασθούν ορισμένα από τα στοιχεία που συνθέτουν το θέμα όχι μόνο του ονόματος, αλλά του ευρυτέρου θέματος της υπάρξεως του κρατιδίου των Σκοπίων, η έλλειψη της γνώσης των οποίων έχει συμβάλει σε εκτιμήσεις που έχουν οδηγήσει στην πλαδαρή Ελληνική πολιτική της τελευταίας δεκαπενταετίας.
Το VMRO (Εσωτερική Επαναστατική Μακεδονική Οργάνωση), δηλ. το κυβερνόν κόμμα των Σκοπίων, έχει μία σκοτεινή ιστορία. Ο ηγέτης του κατά τον μεσοπόλεμο, και σε μεγάλο βαθμό η καθοριστική προσωπικότητα σε σχέση με την διαμόρφωση της ιδεολογικής του κατεύθυνσης ήταν ο Ivan Mihailoff, φίλος και συνεργάτης του Ante Pavelic, αρχηγού της Ustashe, οργάνωση των Κροατών Ναζί, με τον οποίο συνεργάστηκε σε μία σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων συμεριλαμβανομένης της δολοφονίας το Βασιλέα Αλεξάνδρου της Γιουγκοσλαβίας το 1934. Αργότερα την ίδια δεκαετία παρουσίασε τον Pavelic στον Heinrich Himmler, αρχηγό των Ες-Ες, και μέσω αυτής της γνωριμίας η Κροάτες εσυμμάχησαν με τους Ναζι.
Ο Mihailoff, ως ηγέτης της VMRO, είχε το όραμα μίας ανεξάρτητης «Μακεδονίας», η οποία θα συνίστατο από Ελληνικά και Γιουγκοσλαβικά εδάφη, στην οποία θα κατοικούσαν διάφορες εθνικότητες αλλά με τους Σλαβόφωνους ως ηγετική εθνική ομάδα. Άλλωστε η ιδέα των δικαιωμάτων μειονοτήτων είχε προωθηθεί από τους Ναζί ως πολιτική υπονόμευσης της κυριαρχίας κρατών που θεωρούσαν εμπόδια στη επεκτατική τους ορμή. Έτσι, στο όνομα των δικαιωμάτων των Γερμανικών μειονοτήτων εισέβαλαν στην Τσεχοσλοβακία, και εκήρυξαν πόλεμο στην Πολωνία.
Επειδή η Γερμανοί θεωρούσαν την Γιουγκοσλαβία ένα ιδιαίτερα στρατηγικό χώρο υιοθέτησαν μία παρεμφερή πολιτική υποστήριξης μειονοτήτων στην προσπάθεια ελέγχου του χώρου.
Μετά από την εισβολή της Ελλάδος από τους Γερμανούς ο Mihailoff , χρησιμοποιώντας ως βάση το Zagreb, και με την υποστήριξη του Άξονα, πρώτα του Μουσολίνι και των Ιταλών, και μετά τα μέσα του 1943 του Himmler και των Γερμανών, οργάνωσε πολιτικά και στρατιωτικά τους Σλαβόφωνους της Μακεδονίας που δεν είχαν Ελληνική συνείδηση.
Επειδή η Γερμανοί θεωρούσαν την Γιουγκοσλαβία ένα ιδιαίτερα στρατηγικό χώρο υιοθέτησαν μία παρεμφερή πολιτική υποστήριξης μειονοτήτων στην προσπάθεια ελέγχου του χώρου.
Μετά από την εισβολή της Ελλάδος από τους Γερμανούς ο Mihailoff , χρησιμοποιώντας ως βάση το Zagreb, και με την υποστήριξη του Άξονα, πρώτα του Μουσολίνι και των Ιταλών, και μετά τα μέσα του 1943 του Himmler και των Γερμανών, οργάνωσε πολιτικά και στρατιωτικά τους Σλαβόφωνους της Μακεδονίας που δεν είχαν Ελληνική συνείδηση.
‘Ετσι το «Μακεδονοβουλγαρικό Κομιτάτο», ιδρύθηκε από τον Σλαβόφωνο αξιωματικό του Βουλγαρικού στρατού Anton Kaltcheff ως παράρτημα της «Οχράνα», οργάνωση λαϊκής βάσης, που ενεργοποίησε τους Σλαβοφώνους πληθυσμούς.
Υπό την ηγεσία και καθοδήγηση του Kaltcheff η Οχράνα διείσδυσε ευρύτατα στην κοινωνία των Σλαβοφώνων, δημιουργόντας σχέσεις με όλα τα στρώματα ανεξάρτητα από πολιτικές ταυτίσεις: επάσχισε, π.χ. να πείσει τις Γερμανικές αρχές να απολύσουν από τις φυλακές και την εξορία αριστερούς Σλαβόφωνους ακτιβιστές, το οποίο επέτυχε κατ’ επανάληψη.
Αντίστροφα, η οργάνωση ήταν ιδιαίτερα σκληρή στην αντιμετώπιση των αντιπάλων της, Ελληνοφώνων και Σλαβοφώνων με Ελληνική εθνική συνείδηση.
Μετά από την συνθηκολόγηση της Ιταλίας ο Mihailoff έλαβε έγκριση από τους Himmler, και απ΄ότι διαφαίνεται εν γνώση του Hitler, για την σύσταση δύο ή τριών ταγμάτων εθελοντών VMRO, τα οποία οπλίστηκαν από τους Γερμανούς. Τον Μάρτιο 1944 λόχοι από τα χωριά της Καστοριάς οργανώθηκαν σε σώματα πολιτοφυλακής, έχοντας εξοπλισθεί και προετοιμασθεί από τους Γερμανούς. Το ίδιο ακολούθησε με σώματα από την Έδεσσα και Φλώρινα, που ήταν υπό τον άμεσο έλεγχο το Kaltcheff, που συμπεριλήφθησαν σε αυτό το εγχείρημα.
Μετά από μερικές αψιμαχίες με τον ΕΛΑΣ, την 4η Μαίου, λόχοι εθελοντών της VMRO από την Καστοριά και Έδεσσα, έλαβαν μέρος στην «Επιχείρηση Κεραυνός του Μαΐου» ως μέλος της «Ομάδας Μάχης Lange», της οποίας προπορεύετο η 4η Μεραρχία Ες-Ες. Την ίδια περίοδο οργανώθηκαν τρία τάγματα Σλαβοφώνων εθελοντών VMRO που είχαν οργανική σχέση με την 4η Μεραρχία των Ες-Ες.
Αντίστροφα, η οργάνωση ήταν ιδιαίτερα σκληρή στην αντιμετώπιση των αντιπάλων της, Ελληνοφώνων και Σλαβοφώνων με Ελληνική εθνική συνείδηση.
Μετά από την συνθηκολόγηση της Ιταλίας ο Mihailoff έλαβε έγκριση από τους Himmler, και απ΄ότι διαφαίνεται εν γνώση του Hitler, για την σύσταση δύο ή τριών ταγμάτων εθελοντών VMRO, τα οποία οπλίστηκαν από τους Γερμανούς. Τον Μάρτιο 1944 λόχοι από τα χωριά της Καστοριάς οργανώθηκαν σε σώματα πολιτοφυλακής, έχοντας εξοπλισθεί και προετοιμασθεί από τους Γερμανούς. Το ίδιο ακολούθησε με σώματα από την Έδεσσα και Φλώρινα, που ήταν υπό τον άμεσο έλεγχο το Kaltcheff, που συμπεριλήφθησαν σε αυτό το εγχείρημα.
Μετά από μερικές αψιμαχίες με τον ΕΛΑΣ, την 4η Μαίου, λόχοι εθελοντών της VMRO από την Καστοριά και Έδεσσα, έλαβαν μέρος στην «Επιχείρηση Κεραυνός του Μαΐου» ως μέλος της «Ομάδας Μάχης Lange», της οποίας προπορεύετο η 4η Μεραρχία Ες-Ες. Την ίδια περίοδο οργανώθηκαν τρία τάγματα Σλαβοφώνων εθελοντών VMRO που είχαν οργανική σχέση με την 4η Μεραρχία των Ες-Ες.
Η τελευταία μεγάλης κλίμακος συντονισμένη επίθεση του Άξoνος εναντίον μονάδων τηε Αντίστασης (μονάδες της 8ης και της 9ης Μεραρχίαςτου ΕΛΑΣ) ήταν «Επιχείρηση Πέτρινος Αετός» έγινε στην βόρειο Πίνδο τον Ιούλιο 1944, όπου έλαβαν μέρος η προαναφερόμενη 4η Μεραρχία των Ες-Ες, άλλες Γερμανικές μονάδες, και δύο Τάγματα Εθελοντών VMRO (1ο και 2ο).
Η συνεργασία των Σλαβοφώνων με τους Γερμανούς, υπό την ηγεσία του Mihailoff και της VMRO, συνεχίστηκε μέχρι την υποχώρηση των τελευταίων από το Ελληνικό έδαφος. Ένας μεγάλος αριθμός Σλαβοφώνων συνεργατών των Γερμανών, μέλη της Οχράνας, εθελοντές στην πολιτοφυλακή και τα τάγματα, μεταπήδησαν στην οργάνωση SNOF (=ΕΑΜ στα Σλαβικά) σύμμαχος του Ελληνικού ΕΑΜ, και αργότερα κατετάχθηκαν στις μονάδες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, μία διαδικασία που επιταχύνθηκε όταν η Βουλγαρική πολιτική άρχισε να ευθυγραμμίζεται με αυτήν της Σοβιετικής Ενώσεως, και πολέμησαν στον Εμφύλιο.
Η συνεργασία των Σλαβοφώνων με τους Γερμανούς, υπό την ηγεσία του Mihailoff και της VMRO, συνεχίστηκε μέχρι την υποχώρηση των τελευταίων από το Ελληνικό έδαφος. Ένας μεγάλος αριθμός Σλαβοφώνων συνεργατών των Γερμανών, μέλη της Οχράνας, εθελοντές στην πολιτοφυλακή και τα τάγματα, μεταπήδησαν στην οργάνωση SNOF (=ΕΑΜ στα Σλαβικά) σύμμαχος του Ελληνικού ΕΑΜ, και αργότερα κατετάχθηκαν στις μονάδες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, μία διαδικασία που επιταχύνθηκε όταν η Βουλγαρική πολιτική άρχισε να ευθυγραμμίζεται με αυτήν της Σοβιετικής Ενώσεως, και πολέμησαν στον Εμφύλιο.
Με την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, οι Σλαβόφωνοι σύμμαχοι του εγκατέλειψαν το Ελληνικό έδαφος. Η τύχη τους δικαίως ήταν και πρέπει να είναι σαν αυτήν που άλλοι φιλήσυχοι λαοί όπως οι Τσέχοι και οι Πολωνοί επέβαλαν σε ομάδες που συνεργάστηκαν με τους Ναζί, δηλ. την εκδίωξη και δήμευση των περιουσίων.
Μετά την ήττα του Άξονα, και με την κάλυψη των δικτύων των Ustashe και του Βατικανού, ο Mihailoff μετοίκησε στην Ρώμη, απ΄ όπου συνέχισε να κατευθύνει τον Σλαβόφωνο αλυτρωτισμό. Το 1950 εκδόθηκε στις ΗΠΑ, στην αγγλική γλώσσα, βιβλίο του υπό τον τίτλο «Μακεδονία: Η Ελβετία των Βαλκανίων» (Macedonia: A Switzerland in the Balkans), το οποίο προβάλλει ένα όραμα πολυεθνικού κράτους με ηγέτιδα εθνική ομάδα τους Σλαβομακεδόνες. Η επιχειρηματολογία του Mihailoff προσδίδει ένα σχήμα το οποίο αναστήθηκε με την ανεξαρτοποίηση των Σκοπίων, το οποίο υιοθέτησαν Αμερικάνοι και Δυτικοευρωπαίοι «προοδευτικοί» επικαλούμενοι την «πολυπολιτισμικότητα», και οι κράχτες τους στους ΜΚΟ μέχρι και την χώρα μας.
Ο Mihailoff συνέχισε ως ηγέτης του «Μακεδονικού Απελευθερωτικού Κινήματος» (Macedonian Liberation Movement) με την υποστήριξη της «Μακεδονικής Πατριωτικής Οργάνωσης των ΗΠΑ και Καναδά» (Macedonian Patriotic Organization of the US and Canada) της πιό σημαντικής αλυτρωτικής οργανώσεως της Σλαβομακεδονικής διασποράς, και να αρθρογραφεί προωθόντας πάντοτε το αλυτρωτικό όραμα μίας μεγάλης «Μακεδονίας». Ο Mihailoff πέθανε στην Ρώμη το 1990, λίγους μήνες πριν την αρχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας.
Είναι αξιοσημείωτο ότι το παρόν καθεστώς των Σκοπίων, και ιδιαίτερα το κυβερνόν κόμμα VMRO, που φέρει το ίδιο όνομα όπως με την οργάνωση που αφωσίωσε την ζωή του ο Mihailoff (καίτοι ορισμένοι Σκοπιανοί πασχίζουν να τον αποκηρύξουν) επαναφέρει την ακροεθνικιστική ιδεολογία του, που πλανιέται σαν φάντασμα πάνω από το Σλαβομακεδονικό κίνημα τουλάχιστον από την μοιραία συνάντησή του με τον παθογενή εθνικισμό της Ευρώπης της δεκαετίας του 1930, των Ναζί και των Ustashe. Αυτό εξηγεί την εμμονή με τα σύμβολα (ή την λεηλασία των Ελληνικών συμβόλων) και τους ισχυρισμούς του Σκοπιανού Πρωθυπουργού Gruevsky περί «Μακεδονικής» μειονότητος στην Ελλάδα. Το επόμενο βήμα πολύ πιθανόν να είναι μία οργανωμένη εκστρατεία διεκδικήσεως περιουσιών (με την προπαγανδιστική συνδρομή των γνωστών ΜΚΟ και άλλων ξένων εγκαθέτων), και το μεθεπόμενο η επαναφορά εδαφικών διεκδικήσεων, διότι αυτή είναι στην λογική της ιδεολογίας της VMRO.
Η Ελληνική Κυβέρνηση, αλλά και η όποια οργανωμένη Ελληνική παρουσία διεθνώς (π.χ. οι οργανώσεις της Διασποράς μας) ωφείλουν να περάσουν το σαφές μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις, ότι όπως όλες οι αξιοπρεπείς χώρες της Ευρώπης, και εμείς δεν συζητούμε διεκδικήσεις από κυβερνήσεις, κινήματα και πολιτικά κόμματα με καταβολές από τις σκοτεινές ιδεολογίες που τόσα δεινά έφεραν στην χώρα και τον λαό μας, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.[*Ο Α. Δ. Καρατζάς είναι ιστορικός και ακαδημαϊκός εκδότης στην Νέα Υόρκη, και τελεί Αντιπρόεδρος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης και μέλος ΔΣ του Δικτύου 21 στην Αθήνα]
==========================================
Υστερόγραφη σημείωση του Αντίβαρου:
το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε και στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ. Η παράγραφος που χρωματίστηκε (από το Αντίβαρο) με πράσινο χρώμα στο πιο πάνω άρθρο, αφαιρέθηκε από το δημοσίευμα του Έθνους.
Μετά την ήττα του Άξονα, και με την κάλυψη των δικτύων των Ustashe και του Βατικανού, ο Mihailoff μετοίκησε στην Ρώμη, απ΄ όπου συνέχισε να κατευθύνει τον Σλαβόφωνο αλυτρωτισμό. Το 1950 εκδόθηκε στις ΗΠΑ, στην αγγλική γλώσσα, βιβλίο του υπό τον τίτλο «Μακεδονία: Η Ελβετία των Βαλκανίων» (Macedonia: A Switzerland in the Balkans), το οποίο προβάλλει ένα όραμα πολυεθνικού κράτους με ηγέτιδα εθνική ομάδα τους Σλαβομακεδόνες. Η επιχειρηματολογία του Mihailoff προσδίδει ένα σχήμα το οποίο αναστήθηκε με την ανεξαρτοποίηση των Σκοπίων, το οποίο υιοθέτησαν Αμερικάνοι και Δυτικοευρωπαίοι «προοδευτικοί» επικαλούμενοι την «πολυπολιτισμικότητα», και οι κράχτες τους στους ΜΚΟ μέχρι και την χώρα μας.
Ο Mihailoff συνέχισε ως ηγέτης του «Μακεδονικού Απελευθερωτικού Κινήματος» (Macedonian Liberation Movement) με την υποστήριξη της «Μακεδονικής Πατριωτικής Οργάνωσης των ΗΠΑ και Καναδά» (Macedonian Patriotic Organization of the US and Canada) της πιό σημαντικής αλυτρωτικής οργανώσεως της Σλαβομακεδονικής διασποράς, και να αρθρογραφεί προωθόντας πάντοτε το αλυτρωτικό όραμα μίας μεγάλης «Μακεδονίας». Ο Mihailoff πέθανε στην Ρώμη το 1990, λίγους μήνες πριν την αρχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας.
Είναι αξιοσημείωτο ότι το παρόν καθεστώς των Σκοπίων, και ιδιαίτερα το κυβερνόν κόμμα VMRO, που φέρει το ίδιο όνομα όπως με την οργάνωση που αφωσίωσε την ζωή του ο Mihailoff (καίτοι ορισμένοι Σκοπιανοί πασχίζουν να τον αποκηρύξουν) επαναφέρει την ακροεθνικιστική ιδεολογία του, που πλανιέται σαν φάντασμα πάνω από το Σλαβομακεδονικό κίνημα τουλάχιστον από την μοιραία συνάντησή του με τον παθογενή εθνικισμό της Ευρώπης της δεκαετίας του 1930, των Ναζί και των Ustashe. Αυτό εξηγεί την εμμονή με τα σύμβολα (ή την λεηλασία των Ελληνικών συμβόλων) και τους ισχυρισμούς του Σκοπιανού Πρωθυπουργού Gruevsky περί «Μακεδονικής» μειονότητος στην Ελλάδα. Το επόμενο βήμα πολύ πιθανόν να είναι μία οργανωμένη εκστρατεία διεκδικήσεως περιουσιών (με την προπαγανδιστική συνδρομή των γνωστών ΜΚΟ και άλλων ξένων εγκαθέτων), και το μεθεπόμενο η επαναφορά εδαφικών διεκδικήσεων, διότι αυτή είναι στην λογική της ιδεολογίας της VMRO.
Η Ελληνική Κυβέρνηση, αλλά και η όποια οργανωμένη Ελληνική παρουσία διεθνώς (π.χ. οι οργανώσεις της Διασποράς μας) ωφείλουν να περάσουν το σαφές μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις, ότι όπως όλες οι αξιοπρεπείς χώρες της Ευρώπης, και εμείς δεν συζητούμε διεκδικήσεις από κυβερνήσεις, κινήματα και πολιτικά κόμματα με καταβολές από τις σκοτεινές ιδεολογίες που τόσα δεινά έφεραν στην χώρα και τον λαό μας, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.[*Ο Α. Δ. Καρατζάς είναι ιστορικός και ακαδημαϊκός εκδότης στην Νέα Υόρκη, και τελεί Αντιπρόεδρος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης και μέλος ΔΣ του Δικτύου 21 στην Αθήνα]
==========================================
Υστερόγραφη σημείωση του Αντίβαρου:
το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε και στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ. Η παράγραφος που χρωματίστηκε (από το Αντίβαρο) με πράσινο χρώμα στο πιο πάνω άρθρο, αφαιρέθηκε από το δημοσίευμα του Έθνους.
Πηγή:antibaro
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...