Η δημογραφική ανατροπή στην Κύπρο

Να το πούμε ωμά: Είτε λυθεί το Κυπριακό, είτε όχι, εάν ο δημογραφικός βιασμός που αυτή τη στιγμή συντελείται δεν αναστραφεί, τότε οι προοπτικές του Ελληνισμού σ' αυτή την κρεουργημένη γεωγραφία του θ αποβούν υπό προθεσμίαν. Και η εθνική του συνέχεια υπό αίρεσιν. Διότι αυτή τελικά η διάσταση του προβλήματος, μαζί μ εκείνη της ενιαίας κυριαρχίας, συναποτελούν τους προσδιοριστικούς παράγοντες βιωσιμότητος ή αντιθέτως εκτροπής. Και τελικά της καταστροφής του κράτους και του Κυπριακού Ελληνισμού. Εάν έτσι έχουν τα πράγματα, τι θα συμβεί σε περίπτωση που αύριο βρεθούμε μπροστά σε μία ενδεχόμενη λύση; Θ αφήσουν τα διαμεσολαβούντα ισχυρά κέντρα να χαλάσει ένας νέος συμβιβασμός, λόγω μερικών δεκάδων χιλιάδων εποίκων; Τους περισσότερους από τους οποίους παρεμπιπτόντως, μετεβάπτισαν σε παράνομους μετανάστες. Ενώ, ταυτοχρόνως, ακόμη περισσότεροι αποτελούν πλέον αυτόχθονα πληθυσμόν, με την έννοιαν ότι έχουν γεννηθεί στα κατεχόμενα. Εποικοι δηλαδή δευτέρας και τρίτης ακόμη γενεάς! Κι αυτό ειδικά δεν είναι πλέον αναστρέψιμο. Κ

Και πρέπει ν απασχολήσει και να προβληματίσει τους διαχειριστές του Κυπριακού και την ηγεσία του Ελληνισμού ευρύτερα. Γιατί μεσοπροθέσμως τουλάχιστον, θα βρεθεί κάτω από το βάρος δεινών αποφάσεων. Καθώς η δημογραφική αλλοίωση, θ αποβεί εκ των πραγμάτων ο καθαυτό κρίσιμος καταλύτης των εξελίξεων. Και όχι μόνον, αλλά εάν δεν προνοήσουμε, θα μεταλλαγεί μακροπροθέσμως σε θανάσιμο βρόχο στον Κυπριακό τράχηλο. Και με λύση. Και ιδιαιτέρως σε περίπτωση αορίστου αδιεξόδου, που θα παγιώσει τα τετελεσμένα. Γιατί σε μία τέτοια και απευκταία περίπτωση, οδηγούμεθα με μαθηματική βεβαιότητα προς Αλεξανδρετοποίηση. Κάτι που ήδη επαπειλείται με την απροκάλυπτη πληθυσμιακή αλχημεία που εξακολουθεί επιταχυνόμενη. Και η οποία -στο σημείο που έχει φθάσει-αποβαίνει ανατρεπτική για τις πολιτικοκοινωνικές δομές μέσα στην ίδια την τουρκοκυπριακή κοινότητα.

Ιδού το πρόβλημα. Του οποίου οι στυγνοί δείκτες σκιαγραφούνται στους δραματικούς αριθμούς, που δίδουν τα ίδια τα δεδομένα. Οπου λοιπόν: Και στα σχολεία, οι γόνοι των εποίκων υπερβαίνουν σε μεγέθη τους μαθητές από τεκνογονία γηγενών. Και στο δε στράτευμα (τις παράνομες Τ/Κ δυνάμεις) το ίδιο συμβαίνει. Το εν προκειμένω κρίσιμο ερώτημα που ανακύπτει για μας, είναι:

Με ποίους θα συμπήξουμε ομοσπονδιακό συνεταιρισμό; Με την τουρκοκυπριακή κοινότητα του 18% που με την μαζική μετανάστευση έχει συρρικνωθεί στο κάπου 11%; Ή με μια κοινότητα του ήδη 25% (και βάλε) η οποία έχει διεμβολισθεί ποσοτικά και ποιοτικά από τις εξ Ανατολίας μάζες; Ιδού το μείζον και οδυνηρότατο δίλημμα...

Α. ΛΥΚΑΥΓΗΣ,
τ. σύμβουλος επικοινωνίας της Κύπρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση