Οι χρησμοί της ηλεκτρονικής Πυθίας

του Σαράντου Ι. Καργάκου

Μερικοί δεν κάνουν ανάγνωση, κάνουν παρανάγνωση. Άλλα διαβάζουν και άλλα κατανοούν. Μερικοί δεν διαβάζουν. Θέλουν έτοιμη την πληροφορία, «σερβιρισμένη» από τα μέσα επικοινωνίας, που όλο αυξάνονται, όλο τελειοποιούνται αλλά το αποτέλεσμα είναι απτό: ζούμε στην πιο ακοινώνητη «κοινωνία» της Ιστορίας.

Γράφω τη λέξη «κοινωνία» εντός εισαγωγικών, διότι η κοινωνία δεν είναι μάζα, δεν είναι άθροισμα ατόμων που βιώνουν την μοναξιά του πλήθους. Διαβάζω ότι βρέθηκε Η Κραυγή του Μουνκ. (Το αριστούργημα αυτό είχε κλαπεί προ ετών από την Πινακοθήκη της Στοκχόλμης.)

Αλλά και αν βρέθηκε, ποιος την ακούει αυτή την κραυγή της αγωνίας, της απελπισίας, της προσδοκώμενης οδύνης; Ειλικρινά -και με θλίβει αυτό- τούτη η εποχή της μεγάλης επικοινωνίας γίνεται όλο και πιο πολύ εποχή ακοινωνησίας.

Τα λεγόμενα ΜΜΕ έχουν αποκτήσει τόση δύναμη, που ουσιαστικά έχουν θρυμματίσει τους κοινωνικούς ιστούς. Διότι η δύναμή τους μπορεί να συμβιώνει, μπορεί και να τυφλώνει. Δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλη τη Γη βλέπουν καθημερινά στη μικρή οθόνη την «τύφλα στα μάτια τους».

Είναι τόσο το πλήθος των πληροφοριών, τόσο αντιφατικό το μέγεθος των διαφορών, ώστε στο κεφάλι κάθε δέκτη να σχηματίζεται ένα τεράστιο ερωτηματικό.

Γι' αυτό, άλλωστε, σε κάθε «μεγάλο κανάλι» υπάρχουν οι ειδικοί ερμηνευτές, οι «παραθυράτοι», που ερμηνεύουν τα «φαινόμενα» αλλά και «μη κατανοούμενα». Και τα ερμηνεύουν κατά την κρίση τους, κατά την παιδεία τους ή και κατά το συμφέρον τους.

Είναι το σύγχρονο «ιερατείο» που ερμηνεύει τους χρησμούς της «ηλεκτρονικής Πυθίας»...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση